Στα δίδυμα, λοιπόν, αυτά άρθρα, ο κ. Κοττάκης εξιστορεί την «ταλαιπωρία» του ίδιου και του ταξιτζή που τον μετέφερε στις δουλειές του τη μέρα του εκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. «Ταλαιπωρία» που συνάντησε σχεδόν όλη η Αθήνα (!), κατά τον κ. Κοττάκη, και η οποία συμβαίνει και ξανασυμβαίνει όποτε πραγματοποιούνται συλλαλητήρια από «λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες» ανθρώπους. Και μάλιστα, την «ευθύνη» για αυτή την «ταλαιπωρία» έχει ο Δ. Κουτσούμπας! Ακόμη καταλογίζει στο ΚΚΕ ότι δεν σέβεται τον κόσμο που «παλεύει να βγάλει τα σπασμένα» και ότι για τούτη την ασέβειά του το ΚΚΕ «θα δει και πάλι την πλάτη της Χρυσής Αυγής»!

Δεν είναι ασφαλώς πρωτοφανής η επίθεση κατά του ΚΚΕ και των λαϊκών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, οι οποίες ασφαλώς πραγματοποιούνται εξαιτίας των προβλημάτων και όχι επειδή το θέλει απλά το ΚΚΕ, ούτε είναι πρωτότυπη και η επίκληση στον κοινωνικό αυτοματισμό για να πλήξει αυτές τις κινητοποιήσεις.

Σύμπτωση πρώτη, το γεγονός ότι στα συγκεκριμένα άρθρα του - αντιπολιτευόμενου κατά τ' άλλα - κ. Κοττάκη δεν γίνεται καμία αναφορά στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ! Πολιτική που τσακίζει τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους - και τους ταξιτζήδες - αλλά και τη νεολαία, φοιτητές και μαθητές, που δικαίως κινητοποιείται μαζικά αυτό το διάστημα. Τις κινητοποιήσεις τις προκαλούν ακριβώς «τα σπασμένα των μνημονίων», ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας. Σύμπτωση δεύτερη, το γεγονός ότι αυτές οι κινητοποιήσεις έχουν μπει στο στόχαστρο διαφόρων ετερόκλητων μεταξύ τους κέντρων. Από το υπουργείο, τους κάθε λογής εκφραστές του δόγματος «νόμος και τάξη», μέχρι διάφορες ονομαζόμενες «αναρχικές» ομάδες που επιτέθηκαν στη μαζική μαθητική πορεία της προηγούμενης βδομάδας, σε φοιτητές στην Πάντειο ή στήνουν αποπροσανατολιστικά χάπενινγκς σε ιδρύματα, για να κρύψουν τις μαζικές συλλογικές διαδικασίες, όπως στη Φιλοσοφική.

Κι εδώ είναι η τρίτη σύμπτωση. Μήπως, κ. Κοττάκη, κάτι παρόμοιο δεν λεγόταν από διάφορους αντιδραστικούς, εργοδοτικούς, συστημικούς φίλους των εφοπλιστών, που κατηγορούσαν το ΠΑΜΕ, τα σωματεία και τις κινητοποιήσεις των εργατών στη Ζώνη του Περάματος για να δικαιολογήσουν και να ξεπλύνουν τη δράση των φασιστοειδών; Μήπως αυτή η θεωρία δεν είναι που ενισχύει τη Χρυσή Αυγή; Και μήπως, εν τέλει, η «ευθύνη» δεν είναι και όσων - έστω άθελά τους - την αναπαράγουν; Αλήθεια, αν ανησυχεί τόσο για τη ΧΑ, γιατί η εφημερίδα του αναπαράγει κυριακάτικα όλη την αντικομμουνιστική εμφυλιοπολεμική φιλολογία συνοδευόμενη πολλές φορές από ύμνους στον Μεταξά και τους Χίτες;