Με προπέτασμα καπνού την ανάκτηση «βαθμών ελευθερίας», σε ό,τι αφορά τα μέσα με τα οποία θα πιάνει τους αντιλαϊκούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί, επιχειρεί η κυβέρνηση να συγκαλύψει το εύρος των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και των παρεμβάσεων που αφορούν την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια ώρα, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσπαθούν να παρουσιάσουν μια μαγική εικόνα, ότι οι αντεργατικές ανατροπές έχουν ολοκληρωθεί και τάχα «αντιστρέφονται» και ότι πλέον μπροστά βρίσκονται μόνο «μεταρρυθμίσεις» που δεν θίγουν τα λαϊκά στρώματα.

Πρόκειται για ψέμα ολκής, αφού ανεξάρτητα από τις όποιες «επιλογές», η αφοσίωση στους αντιλαϊκούς στόχους είναι απόλυτα δεδομένη, και μάλιστα η πρόσφατη συμφωνία με το κουαρτέτο προβλέπει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και «ορόσημα», ενώ όλες οι παρεμβάσεις που αφορούν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου αποτελούν ένα αντίστοιχο πλήγμα στα δικαιώματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Αποκαλυπτικό είναι το παράρτημα της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ με τίτλο «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων την μετα-προγραμματική περίοδο», το οποίο αποτελεί και τον «οδικό χάρτη» για την περίοδο μέχρι το 2022. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στον άξονα «αγορές εργασίας και προϊόντων» περιέχονται οι δεσμεύσεις για τον κατώτατο μισθό μαζί με την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για επενδύσεις, καθώς, όπως οι ίδιοι ουσιαστικά ομολογούν, πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Μεταξύ άλλων, ο «οδικός χάρτης» της επόμενης περιόδου αναπτύσσεται στους παρακάτω άξονες:

-- Δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. «Η Ελλάδα θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή της να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ». Σε αυτήν την κατεύθυνση ετοιμάζεται νέα διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία, σε «πλήρη ευθυγράμμιση με τις τιμές αγοράς έως τα μέσα του 2020».

-- Κοινωνική Πρόνοια. «Η Ελλάδα θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας (σ.σ. προσαρμογές προς τα κάτω και αναδιανομή της φτώχειας, για τις ελάχιστες παροχές που έχουν απομείνει), σε στενή συνεργασία με την τεχνική βοήθεια που παρέχεται μέσω του SRSS» (υπηρεσία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ). Επίσης, θα μεταρρυθμιστεί το «δίκτυο Κοινωνικής Πρόνοιας», ειδικότερα με τη «νέα προσέγγιση για τον προσδιορισμό της αναπηρίας με βάση τόσο την ιατρική όσο και τη λειτουργική αξιολόγηση» έως τα μέσα του 2019, που σημαίνει νέους αποκλεισμούς και περικοπές.

Σε μια πρώτη «εξειδίκευση» των παραπάνω, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής προβλέπει την καρατόμηση των κονδυλίων για προνοιακές παροχές, από 1,2 δισ. για το 2018, στα 634 εκατ. για το 2019, δηλαδή κατά 566 εκατ. και σε ποσοστό 47,1%.

-- Χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Στον συγκεκριμένο άξονα δεσπόζουν η «αποκατάσταση της ευρωστίας του τραπεζικού συστήματος» και βέβαια η προσπάθεια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων («κόκκινα» δάνεια), με την ένταση των εκβιασμών στα λαϊκά νοικοκυριά και την κλιμάκωση των πλειστηριασμών. Σύμφωνα με την απόφαση του Γιούρογκρουπ, θα εφαρμοστεί «ολοκληρωμένο σχέδιο για την πτώχευση νοικοκυριών» έως τα τέλη του 2021.

Σε αυτό το επίπεδο, τα πλάνα των εγχώριων τραπεζικών ομίλων για την περίοδο 2019 - 2021, που υποβάλλονται εντός των ημερών στην ΕΚΤ, σύμφωνα με πληροφορίες προβλέπουν την απομείωση των «κόκκινων» δανείων χαμηλότερα από το 20% της μάζας του συνολικού τραπεζικού δανεισμού από περίπου 48% σήμερα, ενώ παράλληλα θα κατεβάσουν τον πήχη της αξίας των ακινήτων που θα βγάζουν στο «σφυρί». Τα παραπάνω «μεταφράζονται» σε μια επιχείρηση κολοσσιαίων διαστάσεων, που αφορά ποσά πάνω από 50 δισ. ευρώ (μέχρι το 2021).

-- Αγορές εργασίας και προϊόντων. Πρώτο στη σχετική λίστα βρίσκεται το ζήτημα του κατώτατου μισθού: «Στην αγορά εργασίας, η Ελλάδα θα διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα μέσω ετήσιας αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (νόμος Βρούτση)». Που σημαίνει «αυξήσεις» - ψίχουλα, με απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από εισήγηση «επιτροπής εμπειρογνωμόνων», που θα διαμορφώνεται στη βάση στοιχείων για την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας.

-- Στον ίδιο άξονα συνυπάρχουν η «μεταρρύθμιση της αδειοδότησης επενδύσεων» έως τα τέλη του 2018, η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης στους εναπομείναντες τομείς έως τα μέσα του 2020, οι μεταρρυθμίσεις στην Ενέργεια με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ έως τα τέλη του 2018, η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου έως τα μέσα του 2020 κ.ά. Πρόκειται για ένα πλήθος ρυθμίσεων, με τις οποίες η κυβέρνηση κυριολεκτικά «στρώνει κόκκινο χαλί» στους επιχειρηματικούς ομίλους, που ουσιαστικά «δεν θα δίνουν λογαριασμό» ούτε για στοιχειώδη όπως π.χ. μέτρα ασφαλείας, προστασίας της υγείας των εργαζομένων, του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Παράλληλα, η κυβέρνηση και με τις ρυθμίσεις αυτές διευκολύνει το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, μεταξύ άλλων και με το σάρωμα αυτοαπασχολούμενων σε μια σειρά από κλάδους και πάνω στο «χαλί» βέβαια που έχει στρώσει η αντεργατική επίθεση όλων των προηγούμενων χρόνων. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, εντάσσονται και τα συμφωνηθέντα σχετικά με τους στόχους για την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που η άλλη της όψη είναι το φούντωμα της ενεργειακής φτώχειας για το λαό.

-- Ιδιωτικοποιήσεις. Ο σχετικός «οδικός χάρτης» προβλέπει μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων: «Ελ. Βενιζέλος», ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, μαρίνα Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, υπόγεια αποθήκευση Καβάλας κ.ά.

-- Κρατική διοίκηση. Προβλέπεται η ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων» για τον «εκσυγχρονισμό της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων στο Δημόσιο και ιδιαίτερα τον διορισμό γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών» έως τα τέλη του 2018. Οι ρυθμίσεις αυτές, μαζί με σειρά άλλων, όπως και αυτές που περιέχονται στα τρία μνημόνια, παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις, έχουν στόχο ένα κράτος ακόμα πιο «φιλικό» στους επιχειρηματικούς ομίλους και με «στοχοπροσήλωση» στους στόχους τους, που δεν θα διακόπτεται από τις εναλλαγές στην αστική διαχείριση, και αντίστοιχα ένα κράτος ακόμα πιο εχθρικό στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Να σημειωθεί ακόμη πως μεταξύ των διατάξεων για την κρατική διοίκηση προβλέπεται και η πλήρης εφαρμογή των συστάσεων της GRECO, όπου στο πλαίσιο του υποτιθέμενου «σχεδίου καταπολέμησης της διαφθοράς» περιλαμβάνονται και οι απαράδεκτες διατάξεις για την οικονομική ενίσχυση των πολιτικών κομμάτων, έως τα μέσα του 2021.

Παράλληλα, η ελληνική οικονομία και η εφαρμοζόμενη πολιτική θα υπάγονται και στην «κανονικότητα» της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», των «μνημονίων διαρκείας» δηλαδή της ΕΕ, που με τη σειρά τους θα έρθουν να «κουμπώσουν» και να ενισχύσουν τις ανά τρίμηνο «αξιολογήσεις» του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου». Σε αυτό το επίπεδο, πέρα από τα δημοσιονομικά μεγέθη και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, ενσωματώνονται και οι «προτεραιότητες» του λεγόμενου «ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», ως ένα ακόμη εργαλείο «έγκαιρης διάγνωσης» και εντοπισμού τυχόν «αποκλίσεων» και αντιλαϊκών παρεμβάσεων σε ζητήματα σχετικά με τη διαρκή κούρσα για την απόσπαση «πόντων» ανταγωνιστικότητας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.

Για το σκοπό αυτό, η Γιούροστατ θα κοινοποιήσει τα τελευταία στοιχεία αναφορικά με τις οικονομικές εξελίξεις στα κράτη - μέλη (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας). Αυτά περιλαμβάνουν 14 βασικούς δείκτες, που θα αξιοποιηθούν στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της έκθεσης με τις «ειδικές συστάσεις ανά χώρα», που προβλέπεται στη διαδικασία των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων». Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι δείκτες για το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», η «επενδυτική θέση» κάθε οικονομίας, η «πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία» (συνδέεται με την ανταγωνιστικότητα των τιμών), το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το κρατικό χρέος κ.ά.