Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:

«ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ» ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στο «βωμό» της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ: «Εμπροσθοφυλακή» των ΗΠΑ και στον τομέα της Ενέργειας

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Ανησυχία για επικείμενη ύφεση στην καπιταλιστική οικονομία

ΔΑΝΙΑ: Το καθεστώς της «ευελφάλειας» σημαίνει ασφάλεια για τους εργοδότες και διαρκή αγώνα επιβίωσης για τους εργαζόμενους

Eurokinissi

Ολες οι παρεμβάσεις που έχουν συμφωνηθεί και αφορούν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου, αποτελούν ένα αντίστοιχο πλήγμα στα δικαιώματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών

Πρόκειται για ψέμα ολκής, αφού ανεξάρτητα από τις όποιες «επιλογές», η αφοσίωση στους αντιλαϊκούς στόχους είναι απόλυτα δεδομένη, και μάλιστα η πρόσφατη συμφωνία με το κουαρτέτο προβλέπει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και «ορόσημα», ενώ όλες οι παρεμβάσεις που αφορούν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου αποτελούν ένα αντίστοιχο πλήγμα στα δικαιώματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Αποκαλυπτικό είναι το παράρτημα της συμφωνίας στο Γιούρογκρουπ με τίτλο «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων την μετα-προγραμματική περίοδο», το οποίο αποτελεί και τον «οδικό χάρτη» για την περίοδο μέχρι το 2022. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στον άξονα «αγορές εργασίας και προϊόντων» περιέχονται οι δεσμεύσεις για τον κατώτατο μισθό μαζί με την απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για επενδύσεις, καθώς, όπως οι ίδιοι ουσιαστικά ομολογούν, πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Μεταξύ άλλων, ο «οδικός χάρτης» της επόμενης περιόδου αναπτύσσεται στους παρακάτω άξονες:

-- Δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. «Η Ελλάδα θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή της να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ». Σε αυτήν την κατεύθυνση ετοιμάζεται νέα διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία, σε «πλήρη ευθυγράμμιση με τις τιμές αγοράς έως τα μέσα του 2020».

-- Κοινωνική Πρόνοια. «Η Ελλάδα θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας (σ.σ. προσαρμογές προς τα κάτω και αναδιανομή της φτώχειας, για τις ελάχιστες παροχές που έχουν απομείνει), σε στενή συνεργασία με την τεχνική βοήθεια που παρέχεται μέσω του SRSS» (υπηρεσία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ). Επίσης, θα μεταρρυθμιστεί το «δίκτυο Κοινωνικής Πρόνοιας», ειδικότερα με τη «νέα προσέγγιση για τον προσδιορισμό της αναπηρίας με βάση τόσο την ιατρική όσο και τη λειτουργική αξιολόγηση» έως τα μέσα του 2019, που σημαίνει νέους αποκλεισμούς και περικοπές.

Σε μια πρώτη «εξειδίκευση» των παραπάνω, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής προβλέπει την καρατόμηση των κονδυλίων για προνοιακές παροχές, από 1,2 δισ. για το 2018, στα 634 εκατ. για το 2019, δηλαδή κατά 566 εκατ. και σε ποσοστό 47,1%.

-- Χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Στον συγκεκριμένο άξονα δεσπόζουν η «αποκατάσταση της ευρωστίας του τραπεζικού συστήματος» και βέβαια η προσπάθεια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων («κόκκινα» δάνεια), με την ένταση των εκβιασμών στα λαϊκά νοικοκυριά και την κλιμάκωση των πλειστηριασμών. Σύμφωνα με την απόφαση του Γιούρογκρουπ, θα εφαρμοστεί «ολοκληρωμένο σχέδιο για την πτώχευση νοικοκυριών» έως τα τέλη του 2021.

Σε αυτό το επίπεδο, τα πλάνα των εγχώριων τραπεζικών ομίλων για την περίοδο 2019 - 2021, που υποβάλλονται εντός των ημερών στην ΕΚΤ, σύμφωνα με πληροφορίες προβλέπουν την απομείωση των «κόκκινων» δανείων χαμηλότερα από το 20% της μάζας του συνολικού τραπεζικού δανεισμού από περίπου 48% σήμερα, ενώ παράλληλα θα κατεβάσουν τον πήχη της αξίας των ακινήτων που θα βγάζουν στο «σφυρί». Τα παραπάνω «μεταφράζονται» σε μια επιχείρηση κολοσσιαίων διαστάσεων, που αφορά ποσά πάνω από 50 δισ. ευρώ (μέχρι το 2021).

-- Αγορές εργασίας και προϊόντων. Πρώτο στη σχετική λίστα βρίσκεται το ζήτημα του κατώτατου μισθού: «Στην αγορά εργασίας, η Ελλάδα θα διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα μέσω ετήσιας αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (νόμος Βρούτση)». Που σημαίνει «αυξήσεις» - ψίχουλα, με απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από εισήγηση «επιτροπής εμπειρογνωμόνων», που θα διαμορφώνεται στη βάση στοιχείων για την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας.

-- Στον ίδιο άξονα συνυπάρχουν η «μεταρρύθμιση της αδειοδότησης επενδύσεων» έως τα τέλη του 2018, η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης στους εναπομείναντες τομείς έως τα μέσα του 2020, οι μεταρρυθμίσεις στην Ενέργεια με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ έως τα τέλη του 2018, η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου έως τα μέσα του 2020 κ.ά. Πρόκειται για ένα πλήθος ρυθμίσεων, με τις οποίες η κυβέρνηση κυριολεκτικά «στρώνει κόκκινο χαλί» στους επιχειρηματικούς ομίλους, που ουσιαστικά «δεν θα δίνουν λογαριασμό» ούτε για στοιχειώδη όπως π.χ. μέτρα ασφαλείας, προστασίας της υγείας των εργαζομένων, του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Παράλληλα, η κυβέρνηση και με τις ρυθμίσεις αυτές διευκολύνει το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, μεταξύ άλλων και με το σάρωμα αυτοαπασχολούμενων σε μια σειρά από κλάδους και πάνω στο «χαλί» βέβαια που έχει στρώσει η αντεργατική επίθεση όλων των προηγούμενων χρόνων. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, εντάσσονται και τα συμφωνηθέντα σχετικά με τους στόχους για την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που η άλλη της όψη είναι το φούντωμα της ενεργειακής φτώχειας για το λαό.

-- Ιδιωτικοποιήσεις. Ο σχετικός «οδικός χάρτης» προβλέπει μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων: «Ελ. Βενιζέλος», ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, μαρίνα Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, υπόγεια αποθήκευση Καβάλας κ.ά.

-- Κρατική διοίκηση. Προβλέπεται η ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων» για τον «εκσυγχρονισμό της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων στο Δημόσιο και ιδιαίτερα τον διορισμό γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών» έως τα τέλη του 2018. Οι ρυθμίσεις αυτές, μαζί με σειρά άλλων, όπως και αυτές που περιέχονται στα τρία μνημόνια, παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις, έχουν στόχο ένα κράτος ακόμα πιο «φιλικό» στους επιχειρηματικούς ομίλους και με «στοχοπροσήλωση» στους στόχους τους, που δεν θα διακόπτεται από τις εναλλαγές στην αστική διαχείριση, και αντίστοιχα ένα κράτος ακόμα πιο εχθρικό στις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Να σημειωθεί ακόμη πως μεταξύ των διατάξεων για την κρατική διοίκηση προβλέπεται και η πλήρης εφαρμογή των συστάσεων της GRECO, όπου στο πλαίσιο του υποτιθέμενου «σχεδίου καταπολέμησης της διαφθοράς» περιλαμβάνονται και οι απαράδεκτες διατάξεις για την οικονομική ενίσχυση των πολιτικών κομμάτων, έως τα μέσα του 2021.

Παράλληλα, η ελληνική οικονομία και η εφαρμοζόμενη πολιτική θα υπάγονται και στην «κανονικότητα» της διαδικασίας των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», των «μνημονίων διαρκείας» δηλαδή της ΕΕ, που με τη σειρά τους θα έρθουν να «κουμπώσουν» και να ενισχύσουν τις ανά τρίμηνο «αξιολογήσεις» του «ενισχυμένου εποπτικού πλαισίου». Σε αυτό το επίπεδο, πέρα από τα δημοσιονομικά μεγέθη και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, ενσωματώνονται και οι «προτεραιότητες» του λεγόμενου «ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», ως ένα ακόμη εργαλείο «έγκαιρης διάγνωσης» και εντοπισμού τυχόν «αποκλίσεων» και αντιλαϊκών παρεμβάσεων σε ζητήματα σχετικά με τη διαρκή κούρσα για την απόσπαση «πόντων» ανταγωνιστικότητας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.

Για το σκοπό αυτό, η Γιούροστατ θα κοινοποιήσει τα τελευταία στοιχεία αναφορικά με τις οικονομικές εξελίξεις στα κράτη - μέλη (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας). Αυτά περιλαμβάνουν 14 βασικούς δείκτες, που θα αξιοποιηθούν στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της έκθεσης με τις «ειδικές συστάσεις ανά χώρα», που προβλέπεται στη διαδικασία των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων». Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται οι δείκτες για το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», η «επενδυτική θέση» κάθε οικονομίας, η «πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία» (συνδέεται με την ανταγωνιστικότητα των τιμών), το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το κρατικό χρέος κ.ά.

Από τη συνάντηση των υπουργών Ενέργειας Ελλάδας - Ισραήλ - Βουλγαρίας - Σερβίας, παρουσία του υφυπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ Μ. Μενέζες, στο πλαίσιο του «Ενεργειακού Φόρουμ Νοτιοανατολικής Μεσογείου» στη ΔΕΘ

Παρουσία του «λαλίστατου» Αμερικανού πρέσβη στη χώρα μας Τζ. Πάιατ, υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων των ΗΠΑ, όπως του υφυπουργού Ενέργειας Μαρκ Μενέζες, η κυβέρνηση, διά στόματος του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του αρμόδιου υπουργού Γ. Σταθάκη, κατέθεσε τα διαπιστευτήριά της σε ό,τι αφορά τις αμερικανικές επιδιώξεις στην περιοχή: Ταχύτατη προώθηση εκείνων των ενεργειακών έργων που επιθυμούν οι ΗΠΑ, τόσο για την προώθηση του αμερικανικού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) στην ευρωπαϊκή αγορά, που τα τελευταία χρόνια οι ΗΠΑ εξάγουν σε αυξανόμενες ποσότητες, όσο και για τον αντίστοιχο περιορισμό του ρωσικού φυσικού αερίου που εισέρχεται στην ευρωπαϊκή αγορά.

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για την «ισχυρή στρατηγική σχέση» που αναπτύσσουν Ελλάδα και ΗΠΑ, η οποία ειδικά στον τομέα της Ενέργειας εκφράζεται μέσω του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ - θα μεταφέρει με την έναρξη λειτουργίας του αζέρικο φυσικό αέριο στην Ευρώπη - του ελληνοβουλγαρικού διασυνδετήριου αγωγού IGB, του πλωτού σταθμού αποθήκευσης και επαναεριοποίησης ΥΦΑ στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης (FSRU), που σε συνδυασμό με τα έργα αναβάθμισης του σταθμού της Ρεβυθούσας, ενισχύουν τις δυνατότητες πρόσβασης αμερικανικού ΥΦΑ στην Ευρώπη.

Στο πλαίσιο της προαναφερθείσας «ισχυρής στρατηγικής σχέσης» με τις ΗΠΑ εντάσσεται και η χορήγηση στον αμερικανικό μονοπωλιακό όμιλο «ExxonMobil» δικαιωμάτων ερευνών και εξόρυξης υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης. Οπως επίσης και η προσπάθεια ένταξης της ΠΓΔΜ και της Σερβίας, δύο χωρών που σήμερα είναι σχεδόν απόλυτα προσδεδεμένες στο ενεργειακό «άρμα» της Ρωσίας, στην «ενιαία ενεργειακή αγορά» των Βαλκανίων, μέσω των διασυνδέσεων των ηλεκτρικών συστημάτων και προοπτικά μέσω των συστημάτων μεταφοράς φυσικού αερίου.

Προσπάθεια στην οποία εισέρχεται και το Ισραήλ - ως ο γνήσιος στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στην Ανατ. Μεσόγειο - που πλέον έχει μετατραπεί σε χώρα παραγωγής και, παράλληλα με άλλες οδούς διοχέτευσης του φυσικού του αερίου στην Ευρώπη, διαπραγματεύεται και την κατασκευή του περιβόητου πια αγωγού «EastMed», που περνά από Κύπρο και Ελλάδα, με τους σχεδιασμούς να «βλέπουν» και μία βόρεια όδευση αυτών των αποθεμάτων, πέραν της Ιταλίας, όπως προβλέπει ο αρχικός σχεδιασμός. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν ζητήματα που έχουν ξεκινήσει να προωθούν και οι προκάτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, καθώς έχουν ζωτική σημασία για την ντόπια άρχουσα τάξη, ώστε να εμπεδωθεί ο αναβαθμισμένος ρόλος τον οποίο επιθυμεί να παίξει στα γεωπολιτικά πράγματα της περιοχής και στον ανταγωνισμό της με τις αστικές τάξεις των γειτονικών χωρών, κυρίως της Τουρκίας. Ωστόσο, είναι τέτοια η ένταση των ρυθμών με τους οποίους υλοποιούνται οι αμερικανικοί ενεργειακοί σχεδιασμοί και ο ρόλος τον οποίο επιθυμούν να παίξει η Ελλάδα σε αυτούς τους σχεδιασμούς, που πραγματικά δεν υπερβάλλουν καθόλου όσοι υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κλέβει το μεροκάματο» των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ...

Για όλα τα παραπάνω μίλησε με ιδιαίτερα «θερμά» λόγια ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζ. Πάιατ, κατά τη διάρκεια του ενεργειακού συνεδρίου «Southeast Europe Energy Forum», που διοργανώθηκε από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο στο περιθώριο της 83ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Από το βήμα του συνεδρίου ο Τζ. Πάιατ μίλησε για την «ιδιαίτερη σημασία» που αποκτά η Ελλάδα στη λεγόμενη «ενεργειακή ασφάλεια» της Ευρώπης, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στον αγωγό ΤΑΡ που διασχίζει τη Βόρεια Ελλάδα και στον πλωτό σταθμό ΥΦΑ της Αλεξανδρούπολης, στον αγωγό IGB, αλλά και στις «γενικότερες ευκαιρίες και δυνατότητες» που ανοίγονται για την Ελλάδα, από την είσοδο αμερικανικών εταιρειών στην εγχώρια έρευνα υδρογονανθράκων.

Στο ίδιο συνέδριο ο Αμερικανός υφυπουργός Ενέργειας, Μαρκ Μενέζες, ήταν απόλυτα σαφής ως προς τις επιδιώξεις της χώρας του και το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Αφού εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη στην υλοποίηση των παραπάνω έργων, εξέφρασε εκ νέου την αντίθεση των ΗΠΑ στην κατασκευή έργων όπως του «Nord Stream II» και του «Turkish Stream», αφού, όπως είπε, αυτοί οι αγωγοί ενισχύουν τον μονοπωλιακό ρόλο της Ρωσίας στα ενεργειακά πράγματα της Ευρώπης.

Ηταν ξεκάθαρος και ως προς το τι επιδιώκουν οι ΗΠΑ από την Ελλάδα, σημειώνοντας ότι «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν πιο εύρωστους ενεργειακούς και οικονομικούς δεσμούς και δεσμούς ασφάλειας με την Ελλάδα, τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και όλη την ήπειρο». Οι ΗΠΑ, πρόσθεσε, διαθέτουν σήμερα Ενέργεια σε μεγάλη αφθονία, την οποία «είναι πρόθυμες να μοιραστούν ως ενεργειακός προμηθευτής» και έχουν αναδειχθεί σε «παγκόσμιο ηγέτη» στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, με προοπτική στο άμεσο μέλλον να ξεπεράσουν σε αυτόν τον τομέα τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία.

Εξειδικεύοντας την «ισχυρή στρατηγική σχέση» που αναπτύσσει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ, ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Σταθάκης, παρουσίασε την... έκθεση προόδου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην προώθηση των αμερικανικών επιδιώξεων επί συγκεκριμένων έργων ενδιαφέροντος. Είπε ότι οι σωλήνες για την κατασκευή του ΤΑΡ έχουν πλέον συγκολληθεί στο 90% της διαδρομής και η ολοκλήρωση του έργου θα είναι εντός χρονοδιαγράμματος και δεσμεύτηκε ότι σύντομα ξεκινά η κατασκευή του IGB παράλληλα με την κατασκευή διασυνδετήριου αγωγού Βουλγαρίας - Σερβίας. «Τρέχει» επίσης ο σχεδιασμός για την κατασκευή νέου αγωγού φυσικού αερίου, που θα συνδέει τη Θεσσαλονίκη με τα Σκόπια, όπως επίσης σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι επαφές με τους συναρμόδιους υπουργούς σε Κύπρο και Ισραήλ για την προώθηση του «EastMed». Εξήγγειλε μάλιστα ότι μέσα στις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί συνάντηση σε τεχνικό επίπεδο στο Ισραήλ, για να ολοκληρωθεί το κείμενο της διακυβερνητικής συμφωνίας, η οποία πρόκειται να υπογραφεί μέχρι το τέλος του έτους. Τέλος, σε φάση ολοκλήρωσης είναι η αναβάθμιση του τερματικού σταθμού ΥΦΑ στη Ρεβυθούσα και αναμένεται η έναρξη κατασκευής του πλωτού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη, ενώ έδωσε και την «είδηση» ότι τις επόμενες μέρες αναμένεται να υπογραφεί η σύμβαση μίσθωσης της θαλάσσιας περιοχής νότια της Κρήτης με την κοινοπραξία «Exxon Μobil», «Total» και ΕΛΠΕ.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ήδη μέσω της κρατικής ΔΕΠΑ έχει ξεκινήσει η προεργασία για την εισαγωγή φορτίων αμερικανικού ΥΦΑ στο τερματικό της Αλεξανδρούπολης. Οπως αποκάλυψε ο διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης Δ. Τζώρτζης στο παραπάνω συνέδριο, υπάρχει συνεργασία εδώ και πολλούς μήνες με την αμερικανική εταιρεία «Cheniere» που δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο τομέα, για τη δημιουργία ενός «εικονικού αγωγού» ΥΦΑ - με πλοία - μέσω του Ατλαντικού, που θα καταλήγει στην Αλεξανδρούπολη. Θυμίζουμε εδώ ότι η «Cheniere» συνεργάζεται με τη ναυτιλιακή «GasLog Ltd» (εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης), συμφερόντων Π. Γ. Λιβανού, η οποία είχε ήδη αποκτήσει το 20% του project της Αλεξανδρούπολης, που ανήκει στην «Gastarde» του ομίλου Κοπελούζου.

Να σημειωθεί, τέλος, ότι στο πλαίσιο του ίδιου φόρουμ πραγματοποιήθηκε πενταμερής συνάντηση μεταξύ των υπουργών Ενέργειας της Βουλγαρίας, Τεμενούζκα Πετκόβα, της Σερβίας, Αλεξάνταρ Αντιτς, του Ισραήλ, Γιουβάλ Στάινιτς, του Γ. Σταθάκη και φυσικά του Μ. Μενέζες. Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν επίσημα, κατά τη συνάντηση εκφράστηκε η κοινή πεποίθηση ότι η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσε να αποτελέσει μία από τις στρατηγικές πηγές «εναλλακτικών» πηγών φυσικού αερίου στην Ευρώπη, εννοώντας βέβαια το αμερικανικό ΥΦΑ, αλλά και τα ισραηλινά κοιτασμάτα. Ενδεικτική ήταν άλλωστε η δήλωση της Βουλγάρας υπουργού σε ΜΜΕ της χώρας της, σύμφωνα με την οποία εξετάστηκε ανάμεσα σε άλλα «ως μία από τις πιθανές πηγές φυσικού αερίου τα κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στο Ισραήλ, το Tamar και το Leviathan - και το κοίτασμα της Κύπρου, η Αφροδίτη». Από τα παραπάνω αξίζει να σημειώσει κανείς αφενός την προσπάθεια ένταξης της Σερβίας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς αμερικανικών συμφερόντων, όπως προαναφέρθηκε, αλλά και την πιο ανοιχτή ένταξη στους ίδιους σχεδιασμούς των κοιτασμάτων της Κύπρου, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το ιμπεριαλιστικό παζάρι με επίκεντρο την Ενέργεια στην περιοχή.

Η καγκελάριος Μέρκελ, μιλώντας στην ημερίδα για τη γερμανική βιομηχανία

«Η Γερμανία πρέπει να προετοιμαστεί για την ύφεση της οικονομίας», σημείωσε ο πρόεδρος του BDI, Ντίτερ Κεμπφ, και πρόσθεσε: «Το ανώτατο σημείο της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης έχει περάσει, η επενδυτική δραστηριότητα έχει "κάνει κοιλιά"», οδηγώντας σε λιγότερο δυναμική ζήτηση για γερμανικό μηχανολογικό εξοπλισμό, εξήγησε ο Κεμπφ. Υπογράμμισε πως «για τις γερμανικές επιχειρήσεις προκύπτουν κίνδυνοι από σχεδόν κάθε μέτρο προστατευτισμού - ακόμη κι από μέτρα των ΗΠΑ κατά της Κίνας». «Η αμερικανική εμπορική πολιτική, αλλά και το επικείμενο Brexit, πλήττουν την επενδυτική δραστηριότητα σε όλο τον κόσμο και έτσι τις γερμανικές εξαγωγικές δραστηριότητες», συμπλήρωσε στη συνέχεια.

Σχετικά με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, εκτίμησε ότι «τους βλάπτει όλους, τόσο την ΕΕ όσο και τη Μεγάλη Βρετανία». «Αν δεν μπορεί να αποφευχθεί, τότε πρέπει να αμβλυνθούν οι συνέπειες μέσω μιας συμφωνίας εμπορίου και προστασίας των επενδύσεων», τόνισε ο Κεμπφ.

Παρουσιάζοντας τις οικονομικές προβλέψεις για το τρέχον έτος, είπε πως η γερμανική οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί φέτος με ρυθμό 2%, από 2,25% που ήταν η προηγούμενη εκτίμηση, ενώ οι εξαγωγές θα αυξηθούν κατά 3,5% σε πραγματικούς όρους, από 5% που προβλεπόταν.

«Σε ζητήματα στρατηγικής οικονομικής πολιτικής δεν έχουν γίνει πολλά τους τελευταίους 6 μήνες», είπε ο πρόεδρος του BDI και δήλωσε ξεκάθαρα πως «η οικονομία είναι δυσαρεστημένη από τον μεγάλο συνασπισμό». Την ώρα που «χρειαζόμαστε εντατικότερους ρυθμούς στην πολιτική», «κανέναν δεν ωφελεί ένας μεγάλος συνασπισμός όπως στη σημερινή εκδοχή του, που ασχολείται κυρίως με "ενδοοικογενειακές" κρίσεις», είπε ενδεικτικά.

Ετσι, «η βιομηχανία περιμένει με ανυπομονησία την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ιδίως στον τομέα της φορολογίας, της ψηφιοποίησης και της Ενέργειας», είπε ο Κεμπφ, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση, που βραδυπορεί, και συγκεκριμένα απαίτησε: Να προχωρήσει σε φοροελαφρύνσεις υπέρ των επιχειρήσεων, όπως έχουν κάνει άλλες χώρες, π.χ. Γαλλία, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία. Επιπλέον, η επέκταση του δικτύου (5G) είναι βασική προϋπόθεση για την ψηφιοποίηση, την «4η βιομηχανική επανάσταση» και την τεχνητή νοημοσύνη. Τέλος, σχετικά με την Ενέργεια, υπογράμμισε τη δραματική καθυστέρηση στην επέκταση του δικτύου για ΑΠΕ, αλλά και την αύξηση του κόστους του ρεύματος για τη βιομηχανία, που πλήττει την ανταγωνιστικότητά τους.

Επισήμανε «έλλειψη επενδύσεων» και ζήτησε μια ευρωπαϊκή σύμπραξη για την προώθηση της τεχνητής νοημοσύνης:«Μόνο έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε στοιχειωδώς την Κίνα, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ σε αυτόν τον τομέα».

Αναφέρθηκε επίσης στην έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού που αντιμετωπίζει η Γερμανία και η οποία αποτελεί σοβαρή απειλή για την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των γερμανικών ομίλων στο άμεσο μέλλον. Ο πρόεδρος του BDI ζήτησε να μειωθεί το όριο για τους εξειδικευμένους μετανάστες και η Γερμανία να γίνει πιο «ελκυστική» επιλογή γι' αυτούς. Η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται αντίστοιχο νομοσχέδιο. Απευθυνόμενος έμμεσα σε οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν άλλη συνταγή ενίσχυσης του γερμανικού κεφαλαίου, όπως η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), ο Κέμπφ απέρριψε «την ξενοφοβία και τον εθνικισμό», που στοχοποιούν τη μετανάστευση και το ελεύθερο εμπόριο: «Οι επενδύσεις ξένων επιχειρήσεων και η ενσωμάτωση εξειδικευμένων εργαζομένων από άλλες χώρες συμβάλλουν σημαντικά στην ευημερία και στις θέσεις εργασίας στη Γερμανία».

Στην Κίνα, το Brexit, την τεχνητή νοημοσύνη, την ηλεκτροκίνηση κ.ά. «κέντραρε» η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, μιλώντας στην Ημέρα της Βιομηχανίας στο Βερολίνο.

«Ο όγκος των γερμανοκινεζικών συναλλαγών αυξήθηκε στα 187 δισ. ευρώ, καθιστώντας την Κίνα τον σημαντικότερο εμπορικό εταίρο μας για δεύτερη συνεχή χρονιά», είπε η Μέρκελ, υπογραμμίζοντας ότι η Γερμανία έχει συμφέρον να οργανώνονται καλά οι σχέσεις των δύο πλευρών και να αποφεύγονται οι «εντάσεις», χωρίς όμως να κάνει πίσω από τις θέσεις της.

Ανάμεσα στα ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο του παζαριού και αποτελούν πεδίο αντιθέσεων με την Κίνα, η καγκελάριος ανέφερε τις κρατικές επιχειρήσεις, την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας των γερμανικών εταιρειών με τεχνογνωσία που επενδύουν στην Κίνα ή επιχειρείται να εξαγοραστούν από κινεζικές εταιρείες, αλλά και τη «διαφάνεια» στην ανάθεση έργων.

Στο μεταξύ, «βλέπουμε πολύ ενθαρρυντικές τάσεις, όπως στις τελευταίες γερμανοκινεζικές διακυβερνητικές διαβουλεύσεις (σ.σ. τον περασμένο Ιούλη), ότι η Κίνα ανοίγει τις αγορές της», σημείωσε η Μέρκελ, αναφερόμενη στο γεγονός ότι η γερμανική χημική βιομηχανία BASF θα κατασκευάσει ένα πρώτο εργοστάσιο στην Κίνα με 100% δικά της κεφάλαια, χωρίς κινεζική συμμετοχή.

Από την άλλη πλευρά όμως, συνέχισε, «βλέπουμε επίσης ότι η Κίνα γίνεται ολοένα και περισσότερο ανταγωνιστής». Σημείωσε πως η Γερμανία θα παραμείνει «ανοιχτή», αλλά «γνωρίζουμε καλά πως πρέπει να προστατεύσουμε τις κρίσιμες υποδομές μας». Εξάλλου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας, Πέτερ Αλτμάιερ, μιλώντας στην Ημέρα της Βιομηχανίας, υπεραμύνθηκε των κυβερνητικών προσπαθειών να προστατευθούν κρίσιμης σημασίας υποδομές απέναντι σε εξαγορές από ξένους - κυρίως Κινέζους - επενδυτές, υποστηρίζοντας ότι το κράτος έχει ευθύνη να προστατεύσει βασικούς τεχνολογικούς και βιομηχανικούς κλάδους. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι επεξεργάζονται αλλαγές, όπως τη δυνατότητα η κυβέρνηση να εξετάζει τις εξαγορές από ξένους επενδυτές και κάτω από το 25%, που ισχύει σήμερα, καθώς και την επέκταση των εξαγορών που πρέπει να ελέγχονται.

Επίσης, ζήτησε από την Κίνα να μην αποκλείονται οι γερμανικές επιχειρήσεις στον τομέα της ψηφιοποίησης. «Χρειαζόμαστε την Κίνα ως εταίρο - το λέω αυτό ρητά - αλλά χρειαζόμαστε επίσης θεμιτό ανταγωνισμό», πρόσθεσε.

Στο μεταξύ, η «Βιομηχανία 4.0» («4η βιομηχανική επανάσταση») οξύνει τον ανταγωνισμό στις νέες τεχνολογίες, που θα εκτοξεύσουν την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της βιομηχανίας. Γι' αυτό, η καγκελάριος επισήμανε ότι χρειάζεται επειγόντως στενή συνεργασία κυβέρνησης - επιχειρηματιών: «Ο υπόλοιπος κόσμος δεν κοιμάται. Βλέπουμε την εκπληκτική ταχύτητα πολλών πραγμάτων στην Κίνα και στις ΗΠΑ».

Σε αυτό το πλαίσιο, μίλησε για την κινεζική επένδυση στη Γερμανία με την κατασκευή ενός εργοστασίου παραγωγής μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, καθώς στην Ευρώπη δεν υπάρχει αντίστοιχη μονάδα και οι μπαταρίες εισάγονται από την Κίνα, τη Νότια Κορέα και αλλού, ανεβάζοντας το κόστος. «Υποστηρίζω πιο έντονα από ποτέ ότι πρέπει να αναπτύξουμε στρατηγική ικανότητα παραγωγής μπαταριών. Νομίζω ότι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τις επόμενες δεκαετίες και μπορούμε επίσης να το υποστηρίξουμε πολύ μέσω στρατηγικών ευρωπαϊκών επενδυτικών σχεδίων», τόνισε η Μέρκελ, απευθυνόμενη στους Γερμανούς βιομήχανους.

Η καγκελάριος προειδοποίησε για «διάβρωση» του διεθνούς εμπορικού συστήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και ανακοίνωσε αποφασιστική αντίδραση της Γερμανίας. Η εμπορική διαφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας θέτει τεράστιες προκλήσεις για το παγκόσμιο εμπόριο, ανέφερε η Μέρκελ, και «ένας λειτουργικός ΠΟΕ, με μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, είναι επιτακτικός αυτήν τη στιγμή. Αν οι δικαστικές αποφάσεις δεν εκπληρωθούν στις ΗΠΑ, αυτό βέβαια θα συνιστά διάβρωση του ΠΟΕ», είπε η καγκελάριος, ανακοινώνοντας πως «το ζήτημα αυτό θα διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην προσεχή συνάντηση των G20 στην Αργεντινή».

Αναφορικά με τα οφέλη της Γερμανίας από την ΕΕ, έφερε ως παράδειγμα τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις Τραμπ - Γιούνκερ για την εμπορική σύγκρουση ΗΠΑ - ΕΕ: «Είμαστε πολύ ισχυρότεροι από ό,τι θα ήμασταν ως μία χώρα - ακόμα και με τα 80 εκατ. κατοίκους μας. Αυτήν τη στιγμή η Ευρώπη μάς προστατεύει και μας βοηθάει».

Οι επιχειρήσεις απολύουν τους υπαλλήλους ανά πάσα στιγμή, χωρίς καμία εξήγηση ή επιβάρυνση

«Σε μια άλλη τράπεζα επενδύσεων, μια μέρα κάθε εργαζόμενος έλαβε από ένα φάκελο. Οσοι βρήκαν μέσα το γράμμα Α, παρέμειναν. Οσοι είχαν το γράμμα C, βγήκαν έξω από το κτίριο συνοδευόμενοι από τους άντρες της ασφάλειας. Εκείνοι που είχαν το γράμμα Β, πήραν ένα χρηματικό ποσό για να φύγουν».

Αυτό σημαίνει στην πράξη για τους Δανούς εργαζόμενους η πολυδιαφημισμένη «ευελφάλεια» (ευελιξία και ασφάλεια). Η απειλή της απόλυσης και η «πρόκληση» της αναζήτησης νέας δουλειάς είναι στην ημερήσια διάταξη και κανένας δεν πηγαίνει στη δουλειά το πρωί «ήσυχος» πως δεν θα του ζητηθεί να φύγει. Με την «ευελφάλεια» είναι εντελώς απελευθερωμένες οι απολύσεις, κυριαρχεί η εργασιακή εναλλαγή και περιπλάνηση, οι εργαζόμενοι είναι στην «τσίτα». Αυτό το «δανέζικο μοντέλο» θαυμάζει και ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, όπως εξέφρασε και κατά την επίσκεψή του στη Δανία, δίνοντας μια «γεύση» των μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζει και προωθεί η κυβέρνησή του.

Την έννοια της «ευελφάλειας» την εξηγεί και η ίδια η ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει τους επιχειρηματικούς ομίλους ανά τον κόσμο να επενδύσουν στη Δανία (investindk.com): «Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να απολύσει τους υπαλλήλους ανά πάσα στιγμή, χωρίς να επιβαρύνεται με το κόστος». Aπό τη μεριά της, η επίσημη ιστοσελίδα της Δανίας (denmark.de) τονίζει πως οι ευέλικτοι κανόνες πρόσληψης και απόλυσης διευκολύνουν τους εργοδότες να απαλλαγούν από τους εργαζόμενους κατά τη διάρκεια της ύφεσης και να προσλαμβάνουν νέο προσωπικό, όταν βελτιώνονται τα πράγματα.

Αλλά και το υπουργείο Απασχόλησης της Δανίας καμαρώνει πως «το 1/3 των εργαζομένων αλλάζει εργασία κάθε χρόνο», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργασιακά τους δικαιώματα, την οργάνωση της ζωής τους, τον τόπο κατοικίας τους, τον προγραμματισμό, την ψυχολογία τους κ.λπ.

Ο Σουηδός αρθρογράφος της οικονομικής ιστοσελίδας «VA Finans», Γιόακιμ Μάλμπεργκ, γράφει στο nordic.businessinsider.com: «Οταν σπούδαζα Οικονομικά στο πανεπιστήμιο, η ευελφάλεια φαινόταν εξαιρετική, ήταν ένα από τα αγαπημένα κεφάλαια των καθηγητών. Μαθαίναμε ότι η δανέζικη οικονομία άκμαζε και ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας μπορεί να αποδοθεί στο ευέλικτο μοντέλο της αγοράς εργασίας». Ωστόσο, «όταν το ζεις από κοντά, είναι σοκαριστικό», λέει και περιγράφει την απόλυση μιας συναδέλφου του από εταιρεία ΜΜΕ χωρίς καμία εξήγηση ή προειδοποίηση. «Και δεν ήταν η μόνη ή η τελευταία που έφευγε έτσι απλά, χωρίς άλλη ειδοποίηση. Ενας φίλος που δουλεύει για χρόνια στη Δανία διηγείται πολλές ανατριχιαστικές ιστορίες...», προσθέτει.

Η απελευθέρωση των απολύσεων στη Δανία υποτίθεται ότι «αντισταθμίζεται» από τις υψηλές παροχές ανεργίας και κοινωνικής ασφάλισης. Στην πραγματικότητα, αυτό το «μοντέλο» παρέχει στον εργοδότη πλήρη «ευελιξία» της εργασίας και στους εργαζόμενους την ...«ασφάλεια» του επιδόματος ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης από δουλειά σε δουλειά.

Ας δούμε τι ισχύει στη Δανία για την «προστασία» των ανέργων:

Η ασφάλιση της ανεργίας είναι ατομική υπόθεση του εργαζόμενου, οι εργοδότες όχι μόνο απολύουν ανά πάσα στιγμή, είναι και πλήρως απαλλαγμένοι από εισφορές υπέρ ανέργων. Προϋπόθεση, για να πάρει κανείς το επίδομα ανεργίας είναι, να είναι μέλος στο Ταμείο Ανεργίας του κλάδου, πληρώνοντας υψηλές εισφορές και να έχει συμπληρώσει τις απαιτούμενες εργατοώρες. Χιλιάδες υποαπασχολούμενοι δεν καταφέρνουν να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες ώρες ασφάλισης, καθώς η ζωή τους είναι μια διαρκής περιπλάνηση από σύμβαση σε σύμβαση και από δουλειά σε δουλειά.

Ιδιαίτερα πλήττονται οι νέοι εργαζόμενοι, καθώς το 58% των νέων 18 - 29 ετών απασχολείται μερικώς, ενώ το 32% του συνολικού εργατικού δυναμικού απασχολείται με διάφορες μορφές εκ περιτροπής και προσωρινής απασχόλησης (λίγες μέρες τη βδομάδα ή λίγες βδομάδες το μήνα ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου). Η μόνιμη δουλειά και η πλήρης απασχόληση τείνουν να θεωρούνται πια ξεπερασμένες έννοιες και αφορούν κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που καλύπτονται από Συλλογικές Συμβάσεις περασμένων χρόνων. Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, τέτοιου είδους συμβάσεις εργασίας εκτός του ότι εξασφαλίζουν πολύ χαμηλότερους μισθούς στον εργοδότη, τον απαλλάσσουν και από μια σειρά επιδομάτων και εισφορών, όπως ασθένειας, τοκετού, σύνταξης κ.λπ.

Το επίδομα ανεργίας δεν ανταποκρίνεται στο υψηλό κόστος ζωής. Ανέρχεται στο 90% του βασικού (κατώτατου) μισθού του κάθε κλάδου και όχι των τελευταίων μισθών, που είναι υψηλότεροι. Με δυο λόγια, το επίδομα ανεργίας ανέρχεται περίπου στο μισό του τελευταίου μισθού, για την πλειοψηφία των δικαιούχων.

Το επίδομα ανεργίας διαρκεί 2 χρόνια, όμως οι προϋποθέσεις είναι τόσο αυστηρές και ο εξαναγκασμός για δουλειά τόσο μεγάλος, που όλο και λιγότεροι τελικά το λαμβάνουν για όλο αυτό το διάστημα. Υπάρχουν άνεργοι που «ψευτοδουλεύουν» και φυτοζωούν για χρόνια, παίρνοντας το επίδομα ανεργίας, το οποίο συμπληρώνουν με σποραδικά μεροκάματα. Δουλεύουν για λίγες μέρες, για λίγες ώρες τη βδομάδα και οι εργάσιμες ώρες τους επιμηκύνουν αντίστοιχα την περίοδο καταβολής του επιδόματος.

Επιπλέον, σταδιακά ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αναλαμβάνουν να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους σε περίπτωση ανεργίας, με πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα, κάτι που προωθείται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Σε άρθρο του στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Politico» με τίτλο «Οι μεταρρυθμίσεις Μακρόν: Μαθήματα από τη Δανία», ο πρωθυπουργός της Δανίας, Λαρς Λέκε Ράσμουσεν, αναφέρει πως για να πετύχει το μοντέλο της «ευελφάλειας» είναι απαραίτητη η αύξηση των «κινήτρων» για εργασία, δηλαδή η μείωση ή και κατάργηση των παροχών ανεργίας, ώστε ο άνεργος να δεχτεί οποιαδήποτε δουλειά τού προσφερθεί:

«Αν η εξεύρεση δουλειάς δεν είναι αρκετά ελκυστική για τον άνεργο, το σύστημα θα καταρρεύσει από το βάρος του ίδιου του κόστους, που χρηματοδοτείται από αρκετά υψηλή φορολογία. Ετσι, τόσο οι κεντροαριστερές όσο και οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις μείωσαν την περίοδο των επιδομάτων ανεργίας (από επτά σε δύο χρόνια από το 1993) και αύξησαν την απαίτηση οι άνεργοι δικαιούχοι να είναι πρόθυμοι να δεχτούν μια δουλειά ή να συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης».

Ο άνεργος που παίρνει επίδομα πρέπει να κάνει τουλάχιστον δυο αιτήσεις για δουλειά τη βδομάδα, διαφορετικά έχει κυρώσεις, δηλαδή διακόπτεται το επίδομα. Αναγκαστικά στέλνει βιογραφικά και σε δουλειές που δεν τον ενδιαφέρουν, που είναι κακοπληρωμένες, για λίγες ώρες, μακριά από το σπίτι του κ.λπ. Αν όμως τις απορρίψει, θα του κοπεί το επίδομα και δεν θα έχει πώς να ζήσει. Για τους εξειδικευμένους εργαζόμενους υπάρχει κάποια ανοχή, όμως για όσους έχουν χαμηλά προσόντα δεν υπάρχει έλεος.

Οι άνεργοι κάτω των 25 ή άνω των 50 ετών υποχρεούνται, όχι μόνο να δεχτούν κάθε δουλειά, αλλά και να δουλέψουν τσάμπα για ένα μήνα σε κάποια επιχείρηση. Στη συνέχεια, ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να τους απασχολήσει για 4 μήνες, συμπληρώνοντας το επίδομα ανεργίας με ένα μικρό ποσό. Δηλαδή, το ίδιο το κράτος τροφοδοτεί τις επιχειρήσεις με τσάμπα ή πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και μετά καλεί τον άνεργο να λογοδοτήσει γιατί δεν έχει δουλειά!

Καθόλου τυχαία, λοιπόν, ο Δανός πρωθυπουργός κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο άρθρο του στην κοινωνική συναίνεση που χρειάζεται και τον ιδιαίτερο ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού: «Το λεγόμενο μοντέλο της "ευελφάλειας" έχει ευρεία πολιτική και λαϊκή υποστήριξη στη Δανία και έχει αναπτυχθεί εδώ και πολλά χρόνια με στενή συνεργασία μεταξύ διαδοχικών κυβερνήσεων της Δανίας - τόσο των κεντροδεξιών, όσο και των κεντροαριστερών - των συνδικάτων, των εργοδοτών και των επιχειρήσεων».

Μπορεί η αφετηρία των περικοπών στη Δανία να είναι διαφορετική από άλλες λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, η τάση όμως είναι η μείωση των δικαιωμάτων, η εντατικοποίηση της δουλειάς, οι περικοπές στις όποιες προνοιακές παροχές και μάλιστα με όλο και μεγαλύτερη ένταση τις τελευταίες δεκαετίες. Κοινός παρονομαστής για τη μείωση του εργασιακού «κόστους» είναι πάντα η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και αυτό μπορεί να το σταματήσει μόνο η οργανωμένη λαϊκή δράση, το ταξικό εργατικό κίνημα, η αμφισβήτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.