Οταν τους φωνάζεις στη διαδήλωση «ψηφίσατε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός», σου απαντούν «πού το θυμήθηκες το Μάαστριχτ;». Ε, να που έρχεται ένας από τους θεωρητικούς τους σήμερα, 15 χρόνια μετά, να θυμίσει το - για μας - αυτονόητο: Οτι δεν μπορούν - δεν έχουν δικαίωμα, υπονοεί - να πετάξουν στα σκουπίδια τις υπογραφές τους. Οτι το Μάαστριχτ δεν είναι μόνο παιδί τους, αλλά και η αναγκαστική συνθήκη, εντός της οποίας είναι υποχρεωμένοι να κινούνται με όρους συνέπειας. Κι όλα τ' άλλα, τα περί κατοπινής επικράτησης των νεοφιλελεύθερων, είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες είναι εξ αρχής μαζί. Οι υπογραφές που βάλανε τότε είναι νύχι - κρέας με τις πολιτικές που...