Η διεύρυνση της διεθνούς καπιταλιστικής αγοράς, οι αλλεπάλληλες και ολοένα βαθύτερες περιοδικές οικονομικές κρίσεις μετά το 1970, επέβαλαν νέα στρατηγική του κεφαλαίου. Βασικό στοιχείο της αποτελεί η μεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών, σε σχέση με τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, με προσαρμογή στα νέα επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας αυξάνοντας τον πρόσθετο χρόνο εργασίας σε σχέση με τον αναγκαίο, κάνοντας δηλαδή νέα διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου (π.χ. μερική απασχόληση, ελαστικές εργασιακές σχέσεις προσαρμοσμένες στις εβδομαδιαίες και μηνιαίες ανάγκες των εργοδοτών). Η μεγαλύτερη ανάγκη των γυναικών για περισσότερο μη εργάσιμο χρόνο...