Ο Χρήστος Λεοντής μάς καλεί τη Δευτέρα 1η Σεπτέμβρη στο Ηρώδειο, για να υποδεχτούμε όλοι μαζί τον παλιό και πολυαγαπημένο φίλο του, Αριστοφάνη, ώστε να συμμετέχει στο μεγάλο λαϊκό πανηγύρι που θα παρουσιάσει και θα διευθύνει ο συνθέτης με τίτλο «Αριστοφάνεια». Ο επί σκηνής παρουσιαζόμενος Αριστοφάνης σχολιάζει την επικαιρότητα της εποχής του, που ενδεχομένως μας θυμίζει κάτι από το σήμερα... Η μουσική αυτή παράσταση βασίζεται στη μουσική που έγραψε ο Χρ. Λεοντής για τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης και του Εθνικού Θεάτρου, στην Επίδαυρο, για τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Αχαρνής», «Πλούτος», «Εκκλησιάζουσες», «Σφήκες», «Ιππείς», «Λυσιστράτη» και «Ειρήνη». Τον Αριστοφάνη υποδύεται ο...

1333 λέξεις, σελ.: 25

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Η επανέκδοση του έξοχου βιβλίου «Ντμίτρι Σοστακόβιτς - για τον ίδιο και την εποχή του» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή») για έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες του 20ού αιώνα, πραγματικά είναι πρόκληση για να αναζητήσουμε πολλές και ποικίλες πτυχές της προσωπικότητάς του. Ενα σημείο της αυτοβιογραφίας του, στο οποίο συνήθως δεν επικεντρώνεται η κριτική της Δύσης, είναι η καθοριστική σχέση του συνθέτη με τον κριτικό και μουσικολόγο Ιβάν Ιβάνοβιτς Σολερτίνσκι (1902-1944), μια πραγματική ιδιοφυία. Ο τελευταίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών, γεγονός που κόστισε στον τότε 38χρονο κύριο εκφραστή της σοβιετικής μουσικής. Ενα τρίο για πιάνο στη μνήμη του αγαπημένου Ιβάν Ο φίλος...

887 λέξεις, στήλη: ΔΑΧΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ - ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, σελ.: 26

«Εξήντα χρόνια εξυπηρετώ τα... πόδια της Κούβας» Είναι 85 χρονών, δεν φοράει γυαλιά, το δυνατό κουβανέζικο φως δεν του αλλοίωσε την όραση. Τα χέρια του είναι ποτισμένα με βερνίκι και χαραγμένα από τα καρφιά. Ο Νίκος Σταματόπουλος, τσαγκάρης, είναι από τους πρώτους Ελληνες που εγκαταστάθηκαν στην Αβάνα πριν από 60 χρόνια. Τον συνάντησα στο μαγαζάκι του, στην παλιά πόλη στο Πράδο, σ' έναν μεγάλο εμπορικό δρόμο, όπου δούλευε με τον αδερφό του Γιάννη. Η συνέντευξη έγινε με πολλές διακοπές, γιατί μέσα σε μισή ώρα τουλάχιστον δέκα Κουβανέζοι ήρθαν για επιδιορθώσεις παπουτσιών κι εγώ φυσικά είχα μάθει απέξω τα παπούτσια που χρειάζονταν τακούνια και σόλες. Ερχονταν μερικοί και για βάψιμο, επειδή σε...

1045 λέξεις, σελ.: 28