Οταν πριν χρόνια, το ΚΚΕ τόνιζε τις ολέθριες συνέπειες που θα έχει για τους εργαζόμενους η Στρατηγική της Λισαβόνας και συνολικά η πολιτική της ΕΕ οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί υπηρέτες του κεφαλαίου έλεγαν ότι κινδυνολογεί. Σήμερα, που η συνέπεια με την οποία η ΕΕ υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρήσεων αποτυπώνεται στο ανελέητο σφυροκόπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ίδιες δυνάμεις παρουσιάζουν την αντεργατική επίθεση ως κάτι προσωρινό, ως «αναγκαίο κακό» λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, στο οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να μην αντιδράσουν, «κάνοντας υπομονή» μέχρι να περάσει η δύσκολη περίοδος, γιατί μετά - δήθεν - «θα φτιάξουν τα πράγματα». Στο όνομα της «κοινωνικής...

1101 λέξεις, σελ.: 19