ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Λανσάρεται σαν «εναλλακτική λύση» στο ΠΑΣΟΚ

Ο βρετανικός «Γκάρντιαν» φιλοτεχνεί στον Αντ. Σαμαρά το προφίλ του ικανού διαχειριστή

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - πλουτοκρατία χτυπάνε σε ενιαίο μέτωπο το λαό. Να μην περάσει η προσπάθεια του αστικού συστήματος να αναστηλώσει τη ΝΔ σαν εναλλακτική δήθεν λύση στη σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Αντικυβερνητικές κορόνες για να κρύψει την επί της ουσίας σύμπλευση του κόμματός του με τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, σηκώνει ο Αντ. Σαμαράς σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», αναπαράγοντας τη φενάκη ενός «άλλου μείγματος πολιτικής», στον αντίποδα δήθεν των φοροεισπρακτικών μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση. Εχοντας υπερψηφίσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ. μέτρα που επιφέρουν δραματικές περικοπές στο λαϊκό εισόδημα και στις κοινωνικές δαπάνες, ο Αντ. Σαμαράς εμφανίζεται προκλητικά για το λαό να αντιτίθεται στην «ανάπτυξη μέσω λιτότητας».

Ο πρόεδρος της ΝΔ αρκείται σε διαπιστώσεις του τύπου «όσο η ελληνική οικονομία βουλιάζει στην ύφεση, δεν θα μπορέσει να εξυπηρετήσει τα χρέη της, ακόμα και με καλύτερους όρους αποπληρωμής», καλώντας την κυβέρνηση «να αλλάξει το μείγμα πολιτικής». Αυτό που δε λέει, είναι ότι το κόμμα του ψήφισε τα μισά από τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που έχει φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή κατά τη διάρκεια της θητείας της, όπως ψήφισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τα μισά από τα άρθρα του εφαρμοστικού νόμου για το μεσοπρόθεσμο, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητα των μέτρων που προβλέπουν.

Ο ίδιος, άλλωστε, διαβεβαιώνει ότι «το κόμμα του είναι υπέρ των περικοπών στην δημόσια σπατάλη και συμφωνεί επίσης σε μια σειρά δομικών μεταρρυθμίσεων συμπεριλαμβανομένων των αποκρατικοποιήσεων». Στο θέμα της συναίνεσης, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι «σε σχέση με τον Παπανδρέου στην αντιπολίτευση, ποτέ δεν παρότρυνε τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους».

Η εφημερίδα εκτιμά ότι «οι τελευταίες πολιτικές της κυβέρνησης, αναμένεται να οδηγήσουν σε νέες βίαιες διαδηλώσεις το Φθινόπωρο, ιδιαίτερα όταν οι επιπτώσεις των μαζικών απολύσεων στο δημόσιο θα αρχίσουν να γίνονται αισθητές» και έντεχνα προσπαθεί να παρουσιάσει τη ΝΔ σαν «εναλλακτική λύση» για το λαό, καθώς αυθαίρετα διαπιστώνει ότι «οι περισσότεροι Ελληνες φαίνεται να προσεγγίζουν την άποψη του Σαμαρά». Επικαλείται γι' αυτό τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που «δείχνουν ένα αναζωογονημένο κόμμα με ένα προβάδισμα τεσσάρων μονάδων από το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ», χωρίς να κάνει την παραμικρή αναφορά στη ραγδαία δημοσκοπική απαξίωση και των δυο κομμάτων, αποτέλεσμα της λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική τους.

Τέλος, για κερασάκι στην τούρτα, η εφημερίδα αναπαράγει την φιλομονοπωλιακή πρόταση της ΝΔ για «εισαγωγή ενιαίου φόρου 15% στα εταιρικά κέρδη και μερίσματα», την οποία ετοιμάζεται να υιοθετήσει και με τη μορφή νόμου η κυβέρνηση.

ΣΥΝ

Προσπάθεια απενοχοποίησης της καπιταλιστικής ΕΕ

Μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα και μερίδες του κεφαλαίου, ζητάει ευρωομόλογο και πιο ενεργή ανάμειξη της ΕΚΤ στη δανειοδότηση κρατών

Κλιμακώνει ο ΣΥΝ την προσπάθεια απενοχοποίησης και διάσωσης του ευρωοικοδομήματος και γενικότερα του καπιταλιστικού συστήματος για την κρίση, κάτω από την οποία στενάζουν ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, επιχειρεί να χρεώσει την καπιταλιστική κρίση στους διαχειριστές του συστήματος, θέτοντας έτσι στο απυρόβλητο το ίδιο το σύστημα και τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα, που γεννάει και αναπαράγει κρίσεις και φτώχεια για το λαό.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής επιλογής, συντάσσεται αντικειμενικά με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. στην υποστήριξη της πρότασης περί ευρωομολόγου, ενώ παράλληλα, για να θολώσει τα νερά, δεν παραλείπει να προβάλει την πρόταση περί «μετώπου κατά του μνημονίου», αλλά και να χρεώσει την κρίση στο «νεοφιλελευθερισμό», αποπροσανατολίζοντας το λαϊκό κίνημα και στηρίζοντας αντικειμενικά το αστικό πολιτικό σύστημα.

Σε χτεσινό σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ σχετικά με την κρίση, επισημαίνεται πως «όσο το νεοφιλελεύθερο δόγμα είναι οδηγός λειτουργίας της οικονομίας και της πολιτικής, όσο οι κυβερνήσεις παίζουν το ρόλο του "τροχονόμου" των συμφερόντων των χρηματαγορών και των κερδοσκόπων, οι κοινωνίες παντού θα βουλιάζουν στη φτώχεια και στην ανεργία».

Ο ΣΥΝ βλέπει τον ένοχο για τα αντιλαϊκά μέτρα στη «νεοφιλελεύθερη» διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, υπονοώντας ότι υπάρχει και «καλός» καπιταλισμός, ενώ στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου αποδίδει παθητικό ρόλο στο χτύπημα του λαού και όχι, βέβαια, ρόλο συνειδητού ενορχηστρωτή της επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι η «εναλλακτική λύση» περνάει μέσα «από την παράκαμψη των αγορών και την ανάληψη ενεργού ρόλου από την ΕΚΤ, η οποία θα δανείζει απευθείας τα κράτη, από τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, την έκδοση ευρωομολόγου, την αναδιανομή του εισοδήματος με τη φορολόγηση του πλούτου, την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, καθώς και την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, που θα δημιουργήσουν όρους ανάπτυξης με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια για την έξοδο της χώρας και της κοινωνίας από τα αδιέξοδα και τη χρεοκοπία».

Δηλαδή, τα όργανα και οι διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος και της κρίσης του, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καλούνται από τον ΣΥΝ να παρέμβουν και μάλιστα ως «εναλλακτική λύση». Οι ίδιοι που σύνταξαν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο και που ετοιμάζουν όσα άλλα θα ακολουθήσουν, θα δημιουργήσουν - σύμφωνα με τον ΣΥΝ - «όρους ανάπτυξης με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια»!

Είναι φανερή η υπεράσπιση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης από τον ΣΥΝ, ενώ ταυτίζεται πλήρως με τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, όταν ζητάει πιο ενεργό ρόλο της ΕΚΤ στη δανειοδότηση των χωρών της ΕΕ. Αλλωστε, ήδη από χτες η ΕΚΤ αγοράζει σωρηδόν ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας, δίπλα σε αυτά της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

Το παράδειγμα της Ιταλίας

Την καλύτερη απάντηση στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σε όλους εκείνους που αναπαράγουν την αυταπάτη ότι η διαχείριση της κρίσης μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, αν οι θεσμοί της ευρωένωσης, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), αναμειχθούν εντονότερα στη δανειοδότηση των υπερχρεωμένων κρατών, στον αντίποδα δήθεν των καπιταλιστικών «οίκων αξιολόγησης», δίνουν οι όροι με τους οποίους η ΕΚΤ ξεκίνησε από χτες να αγοράζει ομόλογα της Ιταλίας. Θυμίζουμε ότι η Ιταλία δεν έχει μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, ενώ είναι η τρίτη σε οικονομικό μέγεθος χώρα της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ιλ Κοριέρε ντέλα Σέρα», σε μια «μυστική» επιστολή που εστάλη στον Σ. Μπερλουσκόνι μεταξύ της Πέμπτης και της Παρασκευής, ο διοικητής της ΕΚΤ, Ζαν - Κλοντ Τρισέ απαριθμεί τα «μέτρα που πρέπει να ληφθούν, το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή τους, ακόμη και τα νομοθετικά εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, ώστε να επιταχυνθεί η εφαρμογή τους». Την εφαρμογή των ίδιων μέτρων «από τώρα ως το τέλος Σεπτεμβρίου» ζητάνε από την Ιταλία και οι Σαρκοζί - Μέρκελ, στη δήλωση που εξέδωσαν το βράδυ της Κυριακής.

Σύμφωνα με την «Κοριέρε», η ΕΚΤ ζητάει από την Ιταλία να επιταχύνει την απελευθέρωση της οικονομίας της και την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών εταιρειών, οι οποίες στην Ιταλία διαχειρίζονται τις δημόσιες μεταφορές, την αποκομιδή των απορριμμάτων, τη διανομή ηλεκτρικού και φυσικού αερίου κ.λπ. Μιλάει, επίσης, για την ανάγκη να μεταρρυθμιστεί η ιταλική αγορά εργασίας, με «λιγότερη αυστηρότητα στις συμβάσεις αόριστης διάρκειας, παρεμβάσεις στη δημόσια απασχόληση, τροποποίηση ενός συστήματος βασισμένου στην ακραία ευελιξία των νέων και των υποαπασχολούμενων έναντι μιας πλήρους προστασίας των άλλων, συμβάσεις εργασίας που να προωθούν την παραγωγικότητα». Σύμφωνα, εξάλλου, με το «Ρόιτερς», τα συμφωνημένα μέτρα επεκτείνονται στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, σε μεταρρυθμίσεις στη δημόσια Υγεία, σε περικοπές δαπανών και μειώσεις μισθών αιρετών, καθώς και σε άλλες «δομικές αλλαγές», ώστε το 2013 η χώρα να φτάσει σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, με περικοπές 4 δισεκατομμυρίων ευρώ φέτος και 16 δισεκατομμυρίων το 2012. Από την πλευρά της, η ιταλική κυβέρνηση ομολογεί ότι τα μέτρα ήταν ούτως ή άλλως αποφασισμένα και απλά «θα επικεντρωθούν στη διετία 2012 - 2013 αντί του 2013 - 2014».

Τι φανερώνουν όλα τα παραπάνω; Οτι κάθε «διευκόλυνση» της ΕΕ για την εξυπηρέτηση του χρέους ενός κράτους - μέλους συνοδεύεται με δεσμεύσεις για την επιτάχυνση μέτρων που χτυπάνε στην καρδιά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και φτηναίνουν την εργατική δύναμη. Τα μέτρα αυτά δεν περνάνε απαραίτητα μέσα από μνημόνια, αφού το μνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών, με τις Συνθήκες και τις αποφάσεις των Συνόδων, είναι διαρκές στο σβέρκο των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο δανειοδοτείται κάθε χώρα, το μάρμαρο θα το πληρώνει πάντα ο λαός. Το ίδιο θα γίνει και στην περίπτωση του ευρωομόλογου, που ζητάνε με ένα στόμα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιπλέον λιβανίζει την ΕΚΤ σαν εν δυνάμει εργαλείο για τη φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης. Να τους γυρίσει την πλάτη ο λαός. Το ευρωομόλογο είναι ευκολία για το κεφάλαιο και βάζει νέα θηλιά στο λαιμό των λαϊκών στρωμάτων. Εμπόδιο στα χειρότερα που ετοιμάζουν μπορεί να βάλει μόνο η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Π.