Associated Press

Οι λαοί έχουν ξεσηκωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο

Τόνισε ότι σήμερα τα αιτήματα του αντιπολεμικού κινήματος το φέρνουν αντικειμενικά σε σύγκρουση με το σύνολο της ιμπεριαλιστικής τάξης και του συστήματος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «μοιάζει με αλυσίδα, που όταν τραβάς έναν κρίκο σηκώνεται ολόκληρη». Το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα, υπογράμμισε, βρίσκεται σε μια επιταχυνόμενη άνοδο και πραγματοποιεί διαδηλώσεις που έχουν ξεπεράσει σε αριθμό ακόμη και τις πιο μεγάλες στιγμές του στο παρελθόν.

Σ' αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι η «δίψα» για ενημέρωση ανθρώπων από κάθε γωνιά του πλανήτη για τις παγκόσμιες αντιπολεμικές δραστηριότητες, αλλά και τις θέσεις του ΠΣΕ, έχει εκτοξεύσει τις επισκέψεις στην ιστοσελίδα του (www.wpc-in.org) στο Διαδίκτυο στις 350.000 ημερησίως...

Associated Press

- Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ο πόλεμος είναι προαποφασισμένος από την κυβέρνηση των ΗΠΑ με τη στήριξη και άλλων συμμάχων της. Μέσα στο σημερινό διεθνές πλαίσιο και με τον υπάρχοντα συσχετισμό των δυνάμεων φαίνεται αναπόφευκτος. Αυτό σχετίζεται με τις αιτίες που τον προκαλούν. Είναι η συνέχιση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που ασκείται με άλλα μέσα, ο έλεγχος και η ανακατανομή της παραγωγής και αγοράς του πετρελαίου, η παγκόσμια κυριαρχία. Ο πόλεμος είναι συνυφασμένος με τον ιμπεριαλισμό και προβάλλει σαν διέξοδος από την κρίση που διέρχεται το σύστημα.

- Την ίδια ώρα που οι λαοί ξεσηκώνονται, έχουμε την «πολυδιαφημιζόμενη» αντίδραση κάποιων χωρών - μελών της ΕΕ, για τον επικείμενο πόλεμο. Ο περιβόητος «γαλλογερμανικός άξονας» πιστεύετε ότι κινείται προς όφελος της ειρήνης ή γινόμαστε μάρτυρες ενός σκληρού ...πολέμου συμφερόντων;

- Παίρνοντας υπόψη τις αιτίες που προκαλούν αυτόν τον πόλεμο, οι οποίες δεν μπορούν πια να αμφισβητηθούν, είναι φανερό ότι οι αντιδράσεις του γαλλογερμανικού άξονα και άλλων χωρών σχετίζονται με τα συμφέροντά τους, τα οποία θίγονται στην περιοχή, αλλά και παγκόσμια, δηλαδή μικραίνει το δικό τους κομμάτι από «την πίτα» και μεγαλώνει το κομμάτι των ΗΠΑ. Επειδή όμως οι λαοί ξεσηκώνονται, βρισκόμαστε μπροστά σε μια απίστευτη υποκριτική συζήτηση, η οποία γίνεται, υποτίθεται, για τον αφοπλισμό του Ιράκ και για το καθεστώς του Σαντάμ, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για πόλεμο συμφερόντων.

Οι λαοί δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχνούν πως οι ίδιοι που κόπτονται, υποτίθεται, για την ειρήνη έχουν συνταχθεί με την ονομαζόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ, έχουν υιοθετήσει στην Πράγα, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τους προληπτικούς πολέμους και έχουν πάρει μέρος στη σφαγή της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και δε διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για τους συνεχείς αμερικανοβρετανικούς βομβαρδισμούς εναντίον του Ιράκ, προετοιμάζονται δε να πάρουν μέρος στο μοίρασμα του Ιράκ μετά τον πόλεμο πάνω στα πτώματα του λαού του. Πρόκειται, λοιπόν, για ανταγωνισμό και αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών, οι οποίοι έχουν ομοφωνία στη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων και εφαρμόζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και στο εσωτερικό των χωρών, αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Ο Θ. Παφίλης μιλά στο «Ρ»

- Το Διεθνές Δίκαιο διαμορφώνεται από τον παγκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων. Μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο με τη δύναμη της Σοβιετικής Ενωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και με την πάλη των λαών, διατυπώθηκαν ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και μορφοποιήθηκε το Διεθνές Δίκαιο στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι. Βέβαια, οι ιμπεριαλιστές και τότε το παραβίαζαν. Μετά το 1990, άρχισε η συστηματική ανατροπή των αρχών του με τη δράση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ, π.χ., Γιουγκοσλαβία, με την υιοθέτηση του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ, την υιοθέτηση του προληπτικού πολέμου, τη δίκη της Χάγης κλπ. Οταν, λοιπόν, οι ΗΠΑ και οι ιμπεριαλιστές προβάλουν την ανάγκη πιο ευέλικτου Διεθνούς Δικαίου, εννοούν το «δίκαιο του ισχυρού», δηλαδή αυτό που ανταποκρίνεται στα συμφέροντά τους. Ετσι, αντικαθιστούν θεμελιακές αρχές, όπως την αρχή της μη χρήσης και απειλής χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις, με την αρχή της χρήσης, την αρχή της μη επέμβασης με το δικαίωμα στην επέμβαση κλπ. Αυτό, βέβαια, συνοδεύεται και με μια διαστροφή των όρων και των γεγονότων με τη μετονομασία, π.χ., των δολοφονιών αμάχων σε παράπλευρες απώλειες, των πολέμων σε ανθρωπιστικές επιχειρήσεις και πολλά άλλα.

Ολη αυτή η προσπάθεια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φέρει και την υπογραφή των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων υπηρετών της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης.

- Ποια είναι η γνώμη σας για το ρόλο και, πολύ περισσότερο, τη στάση του ΟΗΕ. Το ΠΣΕ είναι επίσημος σύμβουλος του Οργανισμού. Ποια ...συμβουλή θα έδινε στον ΓΓ του ΟΗΕ με βάση τη σημερινή κατάσταση;

- Η υποχρέωση ενός Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ είναι να υπερασπίζεται τις αρχές και το Καταστατικό του και να λειτουργεί σαν υπάλληλος των κυρίαρχων δυνάμεων. Ο σημερινός ΓΓ του ΟΗΕ παραβιάζει τις αρχές του Οργανισμού, νομιμοποιεί τους άδικους επιθετικούς πολέμους, ανατρέπει αποφάσεις και ψηφίσματα, όπως, π.χ., Κυπριακό, Παλαιστινιακό και ορισμένες φορές με τα διάφορα «σχέδια» λειτουργεί ως ταχυδρόμος των ΗΠΑ και των G-8, δηλαδή των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών κρατών. Για να αλλάξει αυτή η πολιτική του ΟΗΕ, χρειάζεται ανατροπή των σημερινών συσχετισμών από τους λαούς, γιατί στον ΟΗΕ συμμετέχουν, όπως είναι γνωστό, «κυβερνήσεις». Σ' αυτήν την περίπτωση, οι ...«υπάλληλοι» απολύονται και ...αντικαθίστανται από αυτούς που υπηρετούν τις Καταστατικές Αρχές του ΟΗΕ.

- Την ίδια ώρα που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στο Ιράκ, μια σειρά από φονικότατους τοπικούς πολέμους, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία καθοδηγούνται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, συγκλονίζουν τον πλανήτη. Γιατί πιστεύετε ότι συντηρούνται και πυροδοτούνται οι συγκεκριμένες εντάσεις;

- Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στο Ιράκ, αλλά, ταυτόχρονα, προετοιμάζονται και νέοι πόλεμο. Ηδη, έχει δοθεί από τις ΗΠΑ ο κατάλογος χωρών αξόνων του κακού, που προσδιορίζονται σαν επόμενοι στόχοι. Δεν υπάρχει, εξάλλου, μικρή ή μεγαλύτερη εστία πολέμου, που να μην έχει την ανάμειξη και καθοδήγηση των ιμπεριαλιστών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτές οι εστίες κυρίως βρίσκονται σε σημεία με μεγάλη οικονομική, στρατιωτική, πολιτική σημασία. Βρισκόμαστε σε μια γενικευμένη επίθεση του ιμπεριαλισμού, σε μια καινούρια καμπή.

- Τι ακριβώς εννοείτε, με τη φράση «καινούρια καμπή»;

- Η νέα φάση που μπαίνουμε έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

α) Μεγαλώνει η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και οξύνονται οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών.

β) Αμφισβητείται η απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, μεγαλώνει η οικονομική κρίση. Το γεγονός αυτό θα οξύνει την επιθετικότητά τους για να διατηρήσουν την κυριαρχία ή να περιορίσουν την αμφισβήτηση.

γ) Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων και χωρών για το μοίρασμα των αγορών και σφαιρών επιρροής μεγαλώνει ακόμη περισσότερο.

δ) Η συσσώρευση εκρηκτικών προβλημάτων στους λαούς και ο πόλεμος επιταχύνουν την άνοδο του κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

ε) Η ιδεολογική πάλη στις γραμμές του οξύνεται.

- Τον προηγούμενο μήνα, βρεθήκατε δυο φορές στην Ασία. Θα θέλαμε να μας μεταφέρετε την κατάσταση που επικρατεί εκεί, με δεδομένο ότι είναι συχνές πυκνές οι αναφορές για «μετάθεση» του πολέμου προς τη συγκεκριμένη ήπειρο;

- Αυτά τα χαρακτηριστικά εκφράζονται και στην περιοχή της Ασίας. Το ονομαζόμενο ασιατικό θαύμα στον τομέα της οικονομίας έχει μπει σε μακροχρόνια κρίση. Εντείνεται η στρατιωτική παρουσία και επιθετικότητα των ΗΠΑ στην περιοχή: Ξεσπούν μεγάλα κινήματα, που ζητούν την απομάκρυνσή τους. Προετοιμάζεται επίθεση κατά της ΛΔ της Κορέας. Αυτό φέρνει γενικές αναταράξεις σε ολόκληρη την περιοχή.

- Σε καθημερινή βάση έρχεστε σε επαφή με εκπροσώπους αντιπολεμικών και φιλειρηνικών κινημάτων, τόσο από τη χώρα μας, όσο και απ' όλο τον πλανήτη. Ποια είναι η κατάσταση του αντιπολεμικού κινήματος σήμερα; Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βγήκαν και βγαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν αποτελούν ένα σημαντικότατο παράγοντα για το παγκόσμιο κίνημα; Μπορούν να «αξιοποιηθούν» και σε ποια κατεύθυνση;

- Το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα βρίσκεται σε μια επιταχυνόμενη άνοδο. Γίνονται διαδηλώσεις πριν ξεσπάσει ο πόλεμος και έχουν ξεπεράσει σε αριθμό ακόμη και τις πιο μεγάλες στιγμές του στο παρελθόν. Μπαίνουν νέες δυνάμεις που φέρνουν ζωντάνια, αλλά ταυτόχρονα έχουν και πολιτική απειρία. Η σταθερή δράση του ΠΣΕ και των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων όλα τα προηγούμενα χρόνια βοήθησε, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις γι' αυτήν την άνοδο.

Η εξέλιξη των πραγμάτων, η συσσώρευση προβλημάτων θα υποχρεώσει και άλλα εκατομμύρια ανθρώπων να βγουν στο δρόμο. Επιχειρείται, παράλληλα με το χτύπημα και την τρομοκρατία, η χειραγώγηση του κινήματος από δυνάμεις, που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι ενσωματωμένες στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ή ζητούν μια άλλη διαχείριση.

Το μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα, ωστόσο, βρίσκεται όλο και πιο κοντά σε μεγάλα ερωτήματα και σε αναπροσαρμογή στόχων. Ο χαρακτήρας του, αντικειμενικά, είναι αντιιμπεριαλιστικός.

Ορισμένοι προσπαθούν να το ευνουχίσουν από αυτήν την κατεύθυνση, π.χ., η κυβέρνηση συμμετέχει στον πόλεμο και ο Λαλιώτης παίρνει μέρος στην αντιπολεμική διαδήλωση, ενώ ο ΣΥΝ μας καλεί να στοιχηθούμε πίσω από τον ιμπεριαλιστικό γαλλογερμανικό άξονα. Είναι η ίδια αντίληψη και οι απόγονοι εκείνων που στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο καλούσαν το κίνημα να επιλέξει έναν από τους δύο ληστές. Είναι εκείνοι που κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου κρατούσαν ίσες αποστάσεις και έδιναν άλλοθι στους ιμπεριαλιστές. Εκείνοι που λειτούργησαν ως Δούρειος Ιππος μετά το 1990-'91, καλώντας τους λαούς να στηρίξουν το «νέο κόσμο της ειρήνης και της προόδου», δηλαδή την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού. Διακήρυξαν ότι δε χρειάζεται κίνημα ειρήνης, αλλά «επιτροπές στήριξης της νέας κοσμογονίας».

Σήμερα συνεχίζουν την ίδια πολιτική και επιχειρούν να στείλουν τους λαούς στην αγκαλιά της σοσιαλδημοκρατίας, που μαζί με τα συντηρητικά κόμματα είναι οι στυλοβάτες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Τα προβλήματα, όμως, που μπαίνουν σήμερα για επίλυση, δεν μπορεί να εγκλωβίζονται στο σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», πολύ περισσότερο, γιατί κάτω από την αφηρημένη έννοια «άλλος κόσμος» κρύβεται η αυταπάτη και παγίδα μαζί ενός «ανθρώπινου» ιμπεριαλισμού.

Τα αιτήματα του αντιπολεμικού κινήματος το φέρνουν αντικειμενικά σε σύγκρουση με το σύνολο της ιμπεριαλιστικής τάξης και του συστήματος. Μοιάζει με αλυσίδα, που, όταν τραβάς έναν κρίκο, σηκώνεται ολόκληρη.

Παράδειγμα: Μπορείς να ζητάς οικονομία σε όφελος του λαού, όταν η ιδιοκτησία των βασικών μέσων παραγωγής είναι στο μεγάλο κεφάλαιο; Μπορεί να απαιτείς να φύγουν οι βάσεις, χωρίς να ζητάς έξοδο από το ΝΑΤΟ; Μπορείς να ζητάς Διεθνές Δίκαιο σε όφελος των λαών μέσα στην κυριαρχία των ιμπεριαλιστών, χωρίς να θέτεις θέμα ανατροπής τους; Μπορείς να ζητάς ειρηνικό κόσμο, διεθνείς σχέσεις ισοτιμίας από κυβερνήσεις που εφαρμόζουν εσωτερική πολιτική σε όφελος του κεφαλαίου;

Πιστεύουμε ότι το αντιπολεμικό κίνημα όλο και περισσότερο θα δένεται με το εργατικό και άλλα κοινωνικά κινήματα, μέσα από τους αγώνες και την ιδεολογική αντιπαράθεση θα αποκτά όλο και περισσότερη πολιτική πείρα, θα ωριμάζει και θα πολιτικοποιείται. Σ' αυτήν την πορεία της σύγκρουσης με την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, το θέμα της ανατροπής θα μπει στην πρώτη γραμμή. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι, αλλά και το παγκόσμιο κίνημα θα βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα της σύγχρονης εποχής: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότης.