Την επιβολή εισοδηματικής πολιτικής που θα οδηγήσει στη μείωση των μισθών για τη μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων έχει αποφασίσει, για φέτος, η κυβέρνηση Σημίτη! Αδιαφορώντας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά και αξιοποιώντας τη στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σιγοντάρουν την κυβερνητική πολιτική, ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών επισπεύδει τις διαδικασίες για την τυπική οριστικοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής του 2003. Μια πολιτική που διαφέρει ακόμα και από τις αντίστοιχες πολιτικές σκληρής λιτότητας των προηγούμενων χρόνων, αφού το σχέδιο που έχει στα σκαριά ο Ν.Χριστοδουλάκης -και το οποίο μέσα στο επόμενο διάστημα θα προωθηθεί στη Βουλή για ψήφιση-, προβλέπει μείωση αποδοχών, που, για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων φτάνει και το 1,1%! Τα σχετικά σχέδια ο υπουργός τα παρουσίασε, μάλιστα, και στην ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, η σιωπή της οποίας γύρω από το όλο ζήτημα προκαλεί έκπληξη και ερωτήματα.

Η εισοδηματική πολιτική για φέτος και ο τρόπος που αναμένεται να διαμορφωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, εμπεριέχουν μια σειρά από μεθοδεύσεις. Μεθοδεύσεις που είναι κρυμμένες πίσω από τους συγκεκριμένους αριθμούς, οι οποίες όμως είναι αναγκαίες για το συνολικότερο προσανατολισμό των κυβερνώντων να έχουν υπό συνεχή αμφισβήτηση το επίπεδο των αμοιβών στο Δημόσιο. Πολύ περισσότερο που, όπως ήδη έχει εξαγγελθεί, τα επόμενα χρόνια σχεδιάζεται μια ακόμα... μεταρρύθμιση του μισθολογίου. Από αυτή την άποψη, ο τρόπος που προκρίθηκε φέτος να χαραχτεί η πολιτική λιτότητας, ήταν πιο περίπλοκος από κάθε προηγούμενη χρονιά. Μάλιστα, το κύριο χαρακτηριστικό της φετινής εισοδηματικής πολιτικής δεν είναι οι περιορισμένες ή μικρές αυξήσεις στους μισθούς, αλλά οι σημαντικές αυξήσεις των κρατήσεων για τα ασφαλιστικά ταμεία! Επιβεβαιώνεται, έτσι, πλήρως αυτό που από την προηγούμενη άνοιξη είχαν καταγγείλει οι κομμουνιστές -και μόνο οι κομμουνιστές- για την επικείμενη μείωση των αποδοχών, λόγω της εφαρμογής του αντιασφαλιστικού νόμου.

Στην πορεία κατάρτισης της εισοδηματικής πολιτικής για το 2003, η πρώτη επιλογή των κυβερνώντων ήταν να θέσουν σε εφαρμογή τη ρύθμιση, που αφορά στην επιβολή ασφαλιστικών κρατήσεων στο ποσό των 176 ευρώ, το οποίο προστίθεται σταδιακά στο συντάξιμο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό, όμως, σημαίνει αυτόματη μείωση του μισθού κάθε εργαζόμενου στο Δημόσιο περίπου κατά 35 ευρώ (ποσό δηλαδή, ίσιο με το 20% των 176 ευρώ). Οπως είναι κατανοητό, μια τέτοια μείωση των αποδοχών, δε θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με οποιαδήποτε εισοδηματική πολιτική της τάξης του 2%, του 3% ή και του 5%, αφού οι όποιες αυξήσεις δεν υπολογίζονται στα καταβαλλόμενα, αλλά στο βασικό μισθό. Αυτό ακριβώς σημείωνε ο «Ρ» πριν από έναν ακριβώς μήνα, όταν, σχολιάζοντας την εισοδηματική πολιτική που είχε ανακοινωθεί, σημείωνε: «Στα πλαίσια των μεθοδεύσεων εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού που ακολουθούν οι αρμόδιοι, τα επιτελεία του Ν. Χριστοδουλάκη έχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, έτοιμα εναλλακτικά σενάρια, με στόχο το αμέσως επόμενο διάστημα να ανακοινωθούν κάποιες..."συμπληρωματικές ρυθμίσεις" (για την εισοδηματική πολιτική). Τέτοιου είδους πιθανή ρύθμιση θεωρείται μια απόφαση για την αύξηση του "επιδόματος εξομάλυνσης"».(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 9 Φλεβάρη 2003).

Αυτό ακριβώς και έκαναν οι παμπόνηροι οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης, αφού η υλοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής που ανακοινώθηκε θα προκαλούσε αγανάχτηση και κύμα τέτοιων αντιδράσεων, από το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Ετσι, σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες του «Ρ» και παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί οτιδήποτε επίσημα, αποφασίστηκε η αύξηση του επιδόματος εξομάλυνσης για το 36οκλιμάκιο κατά 20 ευρώ, για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις από τη μείωση των αποδοχών λόγω των αυξημένων παρακρατήσεων για τα ασφαλιστικά ταμεία. Επειδή, όμως, η πολιτική λιτότητας και υπονόμευσης των αποδοχών των εργαζομένων είναι πάντα στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής, αποφασίστηκε ότι στο εξής το επίδομα εξομάλυνσης θα μειώνεται κατά 8 ευρώ για κάθε κλιμάκιο, αντί για 6 ευρώ, που ήταν η μείωση μέχρι τώρα. Ετσι, υποτίθεται πως... αντιστοιχείται η μείωση μισθών που προέκυπτε για τα πρώτα κλιμάκια και για τους...«υψηλόμισθους». Πάντως, και η ρύθμιση για αύξηση του επιδόματος εξομάλυνσης κατά 20 ευρώ και η διαμόρφωσή του στα 122 ευρώ για το 36οκλιμάκιο, καθόλου δεν αλλάζει την ουσία της εισοδηματικής πολιτικής. Πολύ περισσότερο, που, όπως φαίνεται και από τους σχετικούς πίνακες για το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων, υπάρχει μείωση αποδοχών. Στην πραγματικότητα, όταν τους επόμενους μήνες θα ισχύσουν οι ρυθμίσεις αυτές, είναι πιθανό να μη γίνει αντιληπτή αυτή η μείωση στους μισθούς, λόγω της διαφορετικής παρακράτησης φόρου που ισχύει από την 1η του Γενάρη. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η μείωση των αποδοχών, θα «καμουφλαριστεί» από τη μειωμένη παρακράτηση, ενώ οι φόροι που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι θα οριστικοποιηθούν... στα μέσα του 2004!

Η κατάσταση, πάντως, για τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τις μεθοδεύσεις των κυβερνώντων και την αύξηση του επιδόματος εξομάλυνσης γίνεται όλο και χειρότερη. Γιατί όπως, άλλωστε, τόνιζε με έμφαση ο «Ρ» τον περασμένο μήνα «ακόμα και κατά 20 ευρώ να αυξηθεί το επίδομα αυτό, ελάχιστη έως ανύπαρκτη θα είναι η ουσιαστική διαφορά για τους εργαζόμενους, οι οποίοι όλο και περισσότερο κατανοούν ότι μόνο με τη συνεχή ένταση των αγώνων τους, που μάλιστα πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής, μπορούν να προσδοκούν πραγματική βελτίωση της θέσης τους στην κοινωνία».