Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ απευθύνονται με επιστολή τους στους γονείς των μαθητών τους, αναδεικνύοντας τους λόγους που τους οδηγούν σε αυτόν τον αγώνα, αναδεικνύοντας το δίκιο τους.

Αναλυτικά στην επιστολή αναφέρουν:

«Επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας μέσα από αυτήν την επιστολή, συναισθανόμενοι την κοινή μας αγωνία για τη μόρφωση και την πρόοδο των παιδιών μας. Γιατί αυτός είναι ο κοινός μας στόχος: Το καλύτερο για τα παιδιά σας, "για τα παιδιά μας"!

Οπως ίσως θα έχετε ακούσει, η κυβέρνηση το καλοκαίρι ψήφισε έναν νόμο με τίτλο "Για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και τη στήριξη των εκπαιδευτικών". Και θα έλεγε κανείς ότι σαν τίτλος μάς βρίσκει όλους σύμφωνους. Και εμάς τους εκπαιδευτικούς, και εσάς τους γονείς, και φυσικά τους ίδιους τους μαθητές.

Ποιος δεν θέλει άλλωστε την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου;

Ποιος δεν θέλει την πλήρη στήριξη των εκπαιδευτικών, ώστε να έχουν όλα τα μέσα για να δώσουν ό,τι καλύτερο στα παιδιά;

• Είναι βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, σχεδόν ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, να υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών;
• Είναι βελτίωση να υπάρχουν χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό και να καλείστε και πάλι εσείς οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη;
• Είναι βελτίωση, τον 21ο αιώνα, τα παιδιά μας να στοιβάζονται ανά 25 σε κοντέινερς ή σε κτίρια δεκαετιών, έρμαια στη φθορά του χρόνου ή στην πρώτη εμφάνιση σεισμού, πλημμύρας και άλλων καταστροφών;
• Είναι βελτίωση εδώ και 15 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα Μαθηματικά στο "περίπου" και τη Γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής;
• Είναι βελτίωση να αλλάζουν οι μαθητές μας εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή σε πολλές περιπτώσεις 2-3 φορές μέσα στον χρόνο, εξαιτίας της επιλογής των κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, που είναι προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια;
• Είναι βελτίωση οι μαθητές μας απέναντι στη μάχη τους για τη μόρφωση να συναντούν τον κόφτη της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, που άφησε εκτός ΑΕΙ 40.000 μαθητές, και της Τράπεζας Θεμάτων, και να μετατρέπονται σε εμπόρευμα για τα ιδιωτικά κολέγια;
• Είναι βελτίωση, μετά από δύο χρόνια τηλεκπαίδευσης, να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών, που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης;

Θα μπορούσαμε να θέσουμε ακόμα πολλά ερωτήματα, και σε όλα η απάντηση που όλοι θα δίναμε είναι ένα βροντερό ΟΧΙ! Η κυβέρνηση ακόμα ισχυρίζεται με κάθε τρόπο και μέσο ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογηθούν! Και απαντάμε ξεκάθαρα: Λένε ψέματα!

Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών τούς δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες, γι' αυτό επιλέγουν τον δρόμο του αυταρχισμού, της καταστολής και της συκοφαντίας. Δεν μας φοβίζουν όμως. Μένουμε όρθιοι. Αυτό το οφείλουμε στους μαθητές μας.

Οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι διδασκόντων:

• Καθημερινά οργανώνουν, εκτιμούν και αναπροσαρμόζουν το μάθημά τους!
• Καθημερινά εξετάζουν κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά τους, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία επιμόρφωση (μιας και τέτοια έχει να γίνει 12 χρόνια), προσπαθούν να δώσουν ό,τι καλύτερο στους μαθητές τους!
• Βιώνουν μαζί σας κοινά άγχη και αγωνίες για την πρόοδο των παιδιών. Για τις δυσκολίες που συναντάνε σε μια σειρά διδακτικά αντικείμενα. Για τις ανισότητες που οξύνονται χρόνο με τον χρόνο. Το άγχος για να προχωρήσει η ύλη, για να μη μείνει κανένα παιδί πίσω, προκειμένου τα παιδιά να κατακτήσουν βασικές γνώσεις, αναγκαίες για την εξέλιξη και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Σε τίποτα από όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν συμβάλλουν οι ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας.

Αυτό όμως που πραγματικά επιδιώκουν μέσα από τον παραπλανητικό τίτλο "αξιολόγηση" είναι να διαμορφώσουν σχολεία πολλών ταχυτήτων. Να διαχωρίσουν δηλαδή τα σχολεία σε "καλά" και "κακά", με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, "αυτόνομα", να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Σχολεία που θα μετατρέψουν και εμάς και εσάς τους γονείς σε επαίτες! Θα ζητιανεύουμε από χορηγούς και δωρεές τα αναγκαία, αν θέλουμε να αξιολογηθούμε καλά! 'Η θα κληθείτε και πάλι να βάλετε το χέρι στην τσέπη, για να μην έρθουν τα χειρότερα!

Σχολεία δηλαδή που θα λειτουργούν με όρους επιχείρησης και για τις ανάγκες της αγοράς! Και ξέρουμε πολύ καλά τι θα σημαίνει αυτό για τα σχολεία των εργατογειτονιών, των περιοχών όπου συγκεντρώνονται μεταναστόπουλα, για τα σχολεία των κοντέινερς! Κακή αξιολόγηση... συγχώνευση... υποβάθμιση!

Και, το κυριότερο, επιδιώκουν να χτυπήσουν τα ίδια τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες των μαθητών μας. Κάθε χρόνο πετσοκόβουν και ένα αντικείμενο που αφορά τη γενική μόρφωση.

Ετσι, λείπουν ή έχουν μειωθεί κατά πολύ από τα αναλυτικά προγράμματα η καλλιτεχνική παιδεία, οι κοινωνικές επιστήμες, η ποίηση και η λογοτεχνία, η διδασκαλία των φυσικών επιστημών σταθερά υποβαθμίζεται! Και μετά έχουν το θράσος να μας λένε ότι νοιάζονται για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης στα παιδιά!

Οι εκπαιδευτικοί δώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας τη μάχη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, για να κρατήσουμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας! Μπροστά σε συστήματα που "έπεφταν", οθόνες και μικρόφωνα που έκλειναν, προσπαθώντας να μην αφήσουμε κανένα μαθητή - μαθήτριά μας "πίσω".

Δεν ισχυριζόμαστε από την πλευρά μας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, ότι τα κάνουμε όλα καλά. Αλλωστε, όπως κι εσείς, είμαστε εργαζόμενοι, με όλα τα προβλήματα που και εσείς βιώνετε από την εγκληματική πολιτική της τελευταίας περιόδου - και όχι μόνο!

Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πει ακρίβεια, πετσοκομμένοι μισθοί, απληρωσιά, ανεργία, υποστελεχωμένο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας. Γι' αυτό βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες όλο το τελευταίο διάστημα. Δίπλα στους υγειονομικούς, στους εργαζόμενους του Τουρισμού, τους διανομείς... Με λίγα λόγια στους γονείς των μαθητών μας!

Γι' αυτό και τώρα υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί. Σε κοινό αγώνα! Ενάντια στο σχολείο που θέλουν να φτιάξουν, του ανταγωνισμού, της ημιμάθειας και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας, και όχι ενάντια στη λεγόμενη αξιολόγηση, όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Γιατί έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε για ένα σχολείο που δεν θα διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με τις οικονομικές - κοινωνικές δυνατότητες της οικογένειάς τους, το χρώμα ή τη φυλή! Θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση σε όλους και όχι σε λίγους και εκλεκτούς! Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή. Για το σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, μακριά και έξω από την αντιδραστική αντίληψη ότι υπάρχουν παιδιά που "δεν παίρνουν τα γράμματα"!

Γιατί, αντιθέτως, όλα τα παιδιά μπορούν και πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας, και σε αυτήν την υπόθεση οφείλουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, να καταθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις!

Εχε το νου σου στο παιδί, υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!».

«Αλλη μια χρονιά και φέτος μια απ' τα ίδια... Απροστάτευτοι σε ένα σχολείο εξεταστικό κέντρο; Δεν θα τους περάσει!». Με αυτό το σύνθημα διαδηλώνουν τη Δευτέρα 11 Οκτώβρη οι μαθητές, που η αγωνία τους να μην ξανακλείσουν τα σχολεία, και να αναπληρώσουν τις απώλειες που έχουν υποστεί μέχρι τώρα, συναντιέται με την αγανάκτησή τους για ένα σχολείο που γίνεται πιο σκληρό, ανταγωνιστικό, που κλείνει την πόρτα στα όνειρά τους με την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) και των μειωμένων επιλογών στο μηχανογραφικό.

Δηλώνουν ότι «Τράπεζα και ΕΒΕ μάς διώχνουν από τα σχολεία... Θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία», γιατί είδαν δεκάδες χιλιάδες συμμαθητές τους φέτος να μένουν εκτός Ανώτατης Εκπαίδευσης από την ΕΒΕ. Διεκδικούν «ανοιχτά και ασφαλή σχολεία», γιατί μπούχτισαν από τα αλλεπάλληλα κλεισίματα, από την ανεπαρκή και ανιαρή τηλεκπαίδευση. Αυτήν την τηλεκπαίδευση του Webex την οποία η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τώρα και ως μέσο καταστολής των καταλήψεων, διατάζοντας τηλε-απουσίες για τους μαθητές που αγωνίζονται. Ομως στο πλευρό τους έχουν τους εκπαιδευτικούς, που κρατούν σε ισχύ την απεργία - αποχή από την τηλεκπαίδευση σε κατειλημμένα σχολεία.

Οι αγωνίες των μαθητών συναντιούνται με αυτές των γονιών, που διαδηλώνουν μαζί με τα παιδιά τους, διεκδικώντας μέτρα περιορισμού της διάδοσης του ιού μέσα στα σχολεία και να καλυφθούν άμεσα όλα τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Γιατί όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να εμφανίσει εικόνα επιστροφής στην κανονικότητα, η πανδημία είναι ακόμα εδώ και πλήττει και τα παιδιά, με πάνω από 4.200 κρούσματα σε αυτά την τελευταία βδομάδα, ενώ ο Σεπτέμβρης έκλεισε με περίπου 14.000 κρούσματα σε μαθητές έως 18 ετών. Και η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται να πάρει μέτρα αραίωσης των μαθητών στις τάξεις...

Την ίδια ώρα και ενώ η ανάγκη αναπλήρωσης των απωλειών της τηλεκπαίδευσης είναι επιτακτική, εξακολουθούν να υπάρχουν χιλιάδες κενά στα σχολεία, ακόμα και μετά τη β' φάση τοποθέτησης αναπληρωτών. Γυμνάσια, Λύκεια και κυρίως ΕΠΑΛ, ειδικά σε νησιωτικές και άλλες περιοχές, μετρούν δεκάδες ώρες χαμένες κάθε βδομάδα, ολοήμερα τμήματα δεν έχουν λειτουργήσει σε Δημοτικά και Νηπιαγωγεία, ενώ σε απόγνωση είναι πολλοί γονείς από τη μη λειτουργία των τμημάτων ένταξης και την απουσία παράλληλης στήριξης για τα παιδιά τους. Και όχι μόνο παραμένουν πολλά τα κενά, αλλά η κατεύθυνση της κυβέρνησης στη διοίκηση της Εκπαίδευσης είναι να επιβάλλει συμπτύξεις τμημάτων, ώστε αυτά να κουκουλώνονται και να εξοικονομείται προσωπικό, ενώ ταυτόχρονα στοιβάζονται μαθητές σε υπερμεγέθη τμήματα και ακατάλληλες αίθουσες!

Γι' αυτό, τη Δευτέρα έχουν κάθε λόγο να διαδηλώσουν αντάμα μαθητές, γονείς και απεργοί εκπαιδευτικοί, αντιστεκόμενοι σε ένα σχολείο που γίνεται διαρκώς χειρότερο με τους νόμους που έχουν περάσει, αντιστεκόμενοι σε μια πολιτική που επιχειρεί «με το μαστίγιο» να επιβάλει αυτούς τους αντιδραστικούς - αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς, διεκδικώντας την ασφάλεια και τη μόρφωση που έχουν ανάγκη σήμερα, με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και το μέλλον των παιδιών.