Το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση μέσα σε συνθήκες έξαρσης της πανδημίας για τα Εργασιακά, αποτελεί αιτία πολέμου με την κυβέρνηση και τις εργοδοτικές ενώσεις. Το νομοσχέδιο αποτελεί βασικό συστατικό του «εθνικού σχεδίου ανάκαμψης», ενώ τα μέτρα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον γύρο επίθεσης μειώνουν ακόμα περισσότερο την αξία της εργατικής δύναμης και παράλληλα ελαστικοποιούν παραπέρα τις εργασιακές σχέσεις.

Οσο κι αν η καλοπληρωμένη προπαγάνδα της κυβέρνησης αναφέρεται σε «τομές», «εξευρωπαϊσμό» και «τάξη» στις εργασιακές σχέσεις, η συνδυασμένη επίθεση που χτυπάει τις κεντρικές αρτηρίες των εργατικών δικαιωμάτων και παράλληλα δημιουργεί ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής διεκδικήσεων και αγώνων, θα πρέπει να πέσει στο κενό, να συναντήσει ηχηρή απάντηση από τις εργατικές οργανώσεις, από τους εργαζόμενους.

Το νομοθετικό έκτρωμα που παρουσιάστηκε ως «αποκαλυπτικό θέμα» σε δημοσιεύματα εφημερίδων της Κυριακής, είναι κόλαση για τους εργαζόμενους, είναι η αποκάλυψη της εξαθλίωσης. Ο πολυδιαφημισμένος «εκσυγχρονισμός» από την κυβέρνηση φέρνει 10ωρη ημερήσια εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τις Κυριακές. Οδηγεί σε νέες μειώσεις τους μισθούς τραβώντας προς το «απόλυτο χαμηλό» τα όριά τους, που ξεκινούν από 200 ευρώ μέσα από τον ΟΑΕΔ, ο οποίος μετατρέπεται σε «λαγό» κακοπληρωμένης και ευέλικτης εργασίας.

Δεν υπάρχει ούτε καν «φύλλο συκής» για να κρύψει τα ισχυρά πλήγματα που προσπαθούν να περάσουν στη ζωή της εργατικής οικογένειας και κυρίως στους νέους εργαζόμενους, που ήδη εργάζονται χωρίς τα βάθρα της σταθερής εργασίας και βρίσκονται πνιγμένοι στις διάφορες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης, στην ανεργία. Δεν μπορεί να κρυφτεί το σαρωτικό χτύπημα που θέλουν να φέρουν στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ο οποίος αποτελεί σταθερό εμπόδιο στην ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο συγκεκριμένος κυβερνητικός σχεδιασμός φέρνει ισχυρές ανατροπές, αφού νομοθετείται για πρώτη φορά στη χώρα μας η 10ωρη εργασία, 135 χρόνια μετά την απεργία των εργατών του Σικάγο και ακριβώς 101 χρόνια ύστερα από τη νομοθέτηση του 8ωρου στη χώρα μας.

Οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι σκλάβοι θα αναγκάζονται να δουλεύουν 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν 6 μήνες, με μόνη εργοδοτική δέσμευση την απόδοση λίγων ημερών άδειας στο ίδιο διάστημα. Η εκτίναξη της υπερωριακής εργασίας, μαζί με φωνές που χτίζουν και το επόμενο βήμα της επίθεσης στις εργασιακές σχέσεις και το εισόδημα, δηλαδή για «υπερωριακή αμοιβή σε λογική βάση», είναι βάσεις της εξαθλίωσης, της εντατικοποίησης, της ουσιαστικά απλήρωτης εργασίας.

Είναι συνθήκες που το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να κάνει προσπάθεια να σηκώσει μπόι απέναντι στη θύελλα που έρχεται. Σε ένα περιβάλλον που η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας εξακολουθεί να έρχεται με νομοθετική κυβερνητική παρέμβαση και με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, που οι ονομαστικές τάχα αυξήσεις των 7-8 ευρώ στον κατώτερο μισθό γεννιούνται από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή από τον ίδιο τον εργατικό μισθό, η κυβέρνηση σχεδιάζει να χτυπήσει τους όρους των ατομικών συμβάσεων εργασίας και παράλληλα τη συλλογική δράση των εργαζομένων. Επιδιώκει να αποδιοργανώσει και να διαλύσει εκ θεμελίων το όποιο προστατευτικό πλαίσιο είχε απομείνει για τους εργαζόμενους και να δυσκολέψει την ουσιαστική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Η στόχευση της κυβέρνησης να μετατρέψει όλη τη χώρα σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη, που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα είναι πλήρως ελεύθεροι να απασχολούν όποτε και όσο θέλουν τους εργαζόμενους, να τους πληρώνουν από μισθούς των 200 ευρώ, να τους έχουν στη διάθεσή τους 7 μέρες τη βδομάδα, πρέπει να αποκρουστεί στους χώρους δουλειάς, σε κάθε κλάδο, στους δρόμους.

Να ακυρωθεί η προσπάθεια να περάσει σιωπητήριο στους εργατικούς αγώνες και χτύπημα κάθε φωνής που αντιστέκεται μέσα στα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς, να λερώσει τη συνδικαλιστική δράση και τους πρωτοπόρους εργάτες, εκμεταλλευόμενη τα φαινόμενα υποχώρησης του κινήματος και τον χαμηλό βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα τους.

Δεν χαρίζουμε! Εδώ και τώρα να δοθεί ταξική απάντηση στα σχέδια κυβέρνησης και κεφαλαίου για τις εργασιακές σχέσεις και τον εργάσιμο χρόνο. Να μην περάσει η ένταση της καταστολής, τα σχέδια για τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που πατάει πάνω στον απεργοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ. Να απομονωθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία δεν είναι μόνο ανάχωμα στην κυβερνητική και εργοδοτική επίθεση, αλλά συμβάλλει ενεργά στη διαμόρφωση αυτού του σχεδιασμού!

Δεν θα μας αιφνιδιάσουν! Οργανωμένα, ταξικά, αγωνιστικά θα πρέπει να απαντήσουμε στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, όποτε αυτό έρθει. Να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, τη ζωή και τη δουλειά με δικαιώματα, αλλά πάνω απ' όλα τη ριζική ανατροπή, για να γίνουν τα παραπάνω πράξη.

(Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το site «ieidiseis.gr»)