- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Παράσταση stand up comedy, την Παρασκευή, στο ανοιχτό θέατρο της Γκράβας, στο πλαίσιο των πολύμορφων πρωτοβουλιών για να ανοίξουν οι χώροι του Πολιτισμού
Αυτή η πρώτη από μια σειρά παραστάσεων που θα παρουσιάσει η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών», στο πλαίσιο των πολύμορφων πρωτοβουλιών για να ανοίξουν οι χώροι του Πολιτισμού, θα είναι μια stand up comedy με τους: Ανδρέα Πασπάτη, Παναγιώτη Κούδα, Βαγγέλη Μουλαρά, Ειρήνη Ξυγκάκη, Αθηνά Κεφαλοπούλου και Κωνσταντή Μπίτση.
Στο σχετικό κάλεσμά της, η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» σημειώνει: «Μετά από ένα χρόνο διεκδικούμε ακόμα να παρθούν όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε στην εργασία μας με εξασφαλισμένη τη ζωή, την υγεία και τα δικαιώματά μας!
Εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα μέτρο, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο να εργάζονται με ασφάλεια, να μη στοιβάζονται στα μέσα μεταφοράς, να μην εξαναγκάζονται σε εργασία ακόμα και όταν έχουν συμπτώματα, να υπάρχουν επαρκή νοσοκομεία, ΜΕΘ και γιατροί.
Εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση ανοιγοκλείνει τα σχολεία, κρατά κλειστά τα πανεπιστήμια, τις καλλιτεχνικές σχολές και τους χώρους πολιτισμού, προκειμένου να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν μείνει χωρίς δουλειά, χωρίς κανένα εισόδημα. Είναι σήμερα αναγκαίο, δίκαιο και υγειονομικά εφικτό να παρθούν όλα τα μέτρα που θα καταστήσουν τους χώρους του Πολιτισμού ασφαλείς και ανοιχτούς!
- Μαζικά τεστ με ευθύνη του κράτους.
- Εμβολιασμοί, όχι μόνο όλων των συντελεστών, αλλά και όλων των εργαζομένων, χωρίς καθυστερήσεις.
- Επίταξη της ιδιωτικής υγείας.
- Πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού.
Είναι σήμερα αναγκαίο να παλέψουμε να επιτρέψουμε στην εργασία μας με εξασφαλισμένα όλα τα εργασιακά δικαιώματα!
- Καμία σκέψη για περικοπή μισθών και δικαιωμάτων στο πλαίσιο της αντοχής της κάθε παραγωγής.
- Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων ως προϋπόθεση για την επιχορήγηση από το ΥΠΠΟΑ, για χρηματοδότηση από δήμους ή εποπτευόμενους φορείς.
- Επέκταση του επιδόματος. Αξιοπρεπές εισόδημα για όλους μέχρι να επανέλθει ο χώρος σε πλήρη λειτουργία.
- Καμία παραχώρηση και εξασφάλιση των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων.
- Να μην περάσει το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τη θεσμοθέτηση του 10ωρου.
- Να μην περάσει ο νέος συνδικαλιστικός νόμος.
- Να επιχορηγηθούν οι μικρές επιχειρήσεις του κλάδου (ΑΜΚΕ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΙΚΕ, ΟΕ, ΕΕ κ.λπ.) που κατά το φορολογικό έτος 2019 είχαν καθαρό ετήσιο εισόδημα έως και 15.000 ευρώ, για την κάθε τρέχουσα παραγωγή τους και ανάλογα με τον αριθμό των συντελεστών της, με μέτρα ελέγχου τους από τις κρατικές αρχές για την τήρηση των οικονομικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Καλούμε συντελεστές και θεατές να διεκδικήσουμε μαζί τους όρους για το άνοιγμα των χώρων Πολιτισμού!».
Τον τελευταίο καιρό ζούσε σε μονάδα φροντίδας στο Λουτράκι, από όπου μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου, χτυπημένος από κορονοϊό. Η κηδεία του έγινε την Τρίτη στο Βέλο Κορινθίας.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1947, είχε αγάπη από μικρός στο τραγούδι και σε ηλικία δεκατριών χρόνων γράφτηκε στο ωδείο του Πειραϊκού Συνδέσμου και σπούδασε κλασικό τραγούδι και φωνητική, ενώ από τα γυμνασιακά του χρόνια συμμετείχε σε χορωδίες, κάνοντας εμφανίσεις σε θέατρα. Οπως περιέγραψε ο ίδιος, στα 16 του πήγε στα «Ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη και διαγωνίστηκε με το κομμάτι του Γιάννη Βογιατζή «Ο ήλιος γέρνει στα βουνά», παίρνοντας το πρώτο βραβείο: Ενα κοστούμι, μια σόμπα και κάποια άλλα ηλεκτρικά είδη...
Στα 18 του χρόνια δούλεψε ως πλασιέ δίσκων στην εταιρεία «Βεντέτα» του Πάνου Γαβαλά, που ήταν και το πρότυπό του ως τραγουδιστής. Εναν χρόνο μετά κυκλοφόρησε από την ίδια εταιρεία το πρώτο του τραγούδι, «Ενα καράβι είναι η ζωή μας», για να ακολουθήσει το 1969 η μεγάλη επιτυχία με τις «Αμφιβολίες», που του άνοιξε τον δρόμο στη δισκογραφία και στα νυχτερινά κέντρα, από τα οποία όμως αποτραβήχτηκε τη δεκαετία του '80, γιατί όπως είπε: «Ηθελα να κοιμάμαι στις 2 κι όχι στις 6 τα ξημερώματα, και να βλέπω τους σκουπιδιάρηδες να βαράνε τα καρότσια. Επιθυμούσα να κάνω μια ζωή πιο νορμάλ. Βέβαια, έτσι έχασα πολλά χρήματα και δόξα».
Πέρα από του Μπιθικώτση, ερμήνευσε τραγούδια του Ακη Πάνου, του Γιώργου Κατσαρού, του Τάκη Σούκα, του Αντώνη Ρεπάνη κ.ά.
Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Λευτέρη Μυτιληναίου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Με συγκίνηση αποχαιρετούμε τον Λευτέρη Μυτιληναίο, έναν σεμνό και σπουδαίο ερμηνευτή, που με τη ζεστή φωνή του μας χάρισε ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές του λαϊκού μας τραγουδιού. Τραγουδώντας τις μεγάλες αγάπες συντρόφευσε τους καημούς μας, άγγιξε την καρδιά μας και δεν θα πάψει να την αγγίζει. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του».
Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή προς την υπουργό Πολιτισμού
Την εργασιακή ανασφάλεια και τις καθυστερήσεις πληρωμών στους συμβασιούχους εργαζόμενους του ΥΠΠΟΑ στη διαφύλαξη και αποκατάσταση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς καταγγέλλει το ΚΚΕ και ζητά την αποκατάστασή τους, με Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή προς την υπουργό Πολιτισμού.
Οπως εξηγείται στην Ερώτηση: «Οι συμβασιούχοι ΙΔΟΧ του υπουργείου Πολιτισμού, στον τομέα της διαφύλαξης και αποκατάστασης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, εργάζονται με "ημερομηνία λήξης", ακόμα και με δίμηνες συμβάσεις, μεταξύ των οποίων υπάρχει μεγάλο διάστημα ανεργίας. Περιπλανιούνται από σύμβαση σε σύμβαση πριν αυτές λήξουν, προσπαθώντας να μείνουν όσο το δυνατόν λιγότερο διάστημα άνεργοι. Πρόκειται για εργαζόμενους με ειδικότητες αρχαιολόγων, ΤΕ και ΔΕ συντηρητών αρχαιοτήτων και έργων τέχνης, σχεδιαστών, ΔΕ και ΥΕ εργατοτεχνιτών, ΥΕ εργατών κ.λπ., που απασχολούνται κυρίως - αν όχι αποκλειστικά - στο υποστελεχωμένο υπουργείο Πολιτισμού και σπάνια έχουν επαγγελματική διέξοδο σε κάποιον άλλον φορέα.
Πέρα από την εργασιακή ανασφάλεια, έχουν να αντιμετωπίσουν και πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων τους. Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο παλιό όσο και οι συμβασιούχοι. Το πρόβλημα είναι τόσο οξυμένο, που από τους χιλιάδες ΙΔΟΧ που έχουν περάσει από το υπουργείο, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει βιώσει έστω και μια φορά σε μια σύμβαση την απληρωσιά. Το πότε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι είναι πάντοτε ένα αίνιγμα, αφού κάθε φορά το υπουργείο συναντά δήθεν ανυπέρβλητα ή αναπάντεχα εμπόδια, που παρακωλύουν την εκτέλεση της πληρωμής τους. Οι εργαζόμενοι κάθε φορά προσπαθούν μάταια να ακολουθήσουν το νήμα της γραφειοκρατίας, για να βρούνε το δίκιο τους, αφού γίνονται μπαλάκι μεταξύ υπουργείων, Περιφερειών, Εφορειών Αρχαιοτήτων, λογιστηρίων, Τράπεζα της Ελλάδας και όποιου άλλου φορέα μπορεί να εμπλέκεται.
Ενδεικτική είναι η κατάσταση σε σχέση με τις μεγάλες καθυστερήσεις στην πληρωμή των δεδουλευμένων, στο έργο "Συντήρηση των μαρμάρινων αρχιτεκτονικών και ξύλινων στοιχείων των όψεων στο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων", το οποίο υλοποιείται με τη μέθοδο της αρχαιολογικής αυτεπιστασίας από τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεότερων Μνημείων (ΔΣΑΝΜ). Από την αρχή του έργου, τον Σεπτέμβριο του 2020, οι εργαζόμενοι ΙΔΟΧ έχουν πληρωθεί μόνο δυο φορές (η μια εξ αυτών μετά τα Χριστούγεννα).
Η συγκεκριμένη υπηρεσία (ΔΣΑΝΜ) φημίζεται για τις πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών στους συμβασιούχους της. Στα περισσότερα έργα που εκτελεί ανά την επικράτεια, οι συμβασιούχοι, που μάλιστα έχουν ξεσπιτωθεί για να δουλέψουν για λίγους μήνες, δεν μπορούν οικονομικά πλέον να αντεπεξέλθουν».
Οι βουλευτές του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, Γιάννης Γκιόκας, Λιάνα Κανέλλη, Διαμάντω Μανωλάκου και Θανάσης Παφίλης που υπογράφουν την Ερώτηση, ζητούν από την υπουργό:
- Να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου οι συμβάσεις όλων των εργαζομένων ΙΔΟΧ, στη διαφύλαξη και αποκατάσταση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟΑ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
- Μέχρι να μετατραπούν οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου να γίνεται άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις η καταβολή της μισθοδοσίας των συμβασιούχων ΙΔΟΧ στη διαφύλαξη και αποκατάσταση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΥΠΠΟΑ.
Πολλή συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα για τις πινακίδες με τα ονόματα των χορηγών σε χώρους που υπάγονται στο υπουργείο Πολιτισμού. Η συζήτηση άνοιξε για το εξωτερικό πτέρυγας της ανακαινισμένης Εθνικής Πινακοθήκης όπου φιγουράρει το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» και στη συνέχεια έπιασε την Ακρόπολη, όπου πρόκειται να τοποθετηθούν δύο πινακίδες που αναφέρουν ότι ο φωτισμός, ο ανελκυστήρας και οι διαδρομές ΑμεΑ έγιναν με χρηματοδότηση και δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση.
Πρόκειται για συζήτηση που, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον υποτιθέμενο «καβγά» της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί «μνημείο» υποκρισίας.
Γιατί βέβαια πίσω από την «πινακίδα» υπάρχει η πολιτική της υποχρηματοδότησης, της εμπορευματοποίησης, που από κοινού υπηρέτησαν (και) στον Πολιτισμό. Ξέρουν καλά πως τέτοια έργα θα μπορούσαν και θα έπρεπε να γίνονται από το κράτος, χωρίς να πέφτει στην ανάγκη κανενός «χορηγού» και «ευεργέτη» που θα αξιώνει τη μνημόνευση του ονόματός του πάνω σε μνημεία της χώρας μας.
Οπως ξέρουν οι πάντες σε αυτόν τον τόπο και παγκοσμίως ότι οι χορηγίες πάντα προϋποθέτουν ανταλλάγματα, που το λιγότερο ίσως είναι η μνημόνευση του χορηγού, αλλά μπορεί να φτάνουν μέχρι και την εκμετάλλευση του χώρου ή και του περιεχομένου ενός έργου. Χαρακτηριστικό γι' αυτό είναι το παράδειγμα των επώνυμων εδρών στα πανεπιστήμια, όπου ο «χορηγός χρηματοδότης» καθορίζει ο ίδιος και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, τα πρόσφατα παραδείγματα από την Υγεία κ.ο.κ.
Και, βέβαια, το ίδιο βλάσφημο είναι η πολιτιστική κληρονομιά και τα μνημεία της χώρας να γίνονται το «ντεκόρ» στο κυνήγι της κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου και λοιπών «επενδυτών».
Με άλλα λόγια, αυτά είναι τα παρεπόμενα των χορηγιών και είναι γνωστά.
Και επειδή όλοι μαζί είναι αναφανδόν υπέρ των χορηγιών και της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» που επιφέρει αυτές τις συνέπειες, τώρα κάνουν ντόρο για... τις πινακίδες.
