ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 8 Δεκέμβρη 2022
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Κυριαρχούν τα Αφιερώματα και τα Φεστιβάλ

Κινηματογραφική βδομάδα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από την άποψη των αφιερωμάτων και των φεστιβάλ, αλλά λιγότερο ενδιαφέρουσα από τη διανομή, η οποία «θυσιάζει» έντεκα ταινίες στον «βωμό των Χριστουγέννων», υπό τον φόβο των μπλοκμπάστερ που βγαίνουν αργότερα... Εμείς επιλέγουμε να μιλήσουμε για κάποιες από αυτές με λίγα λόγια για την καθεμία...

Συνεχίζονται μέχρι και το Σάββατο 10 Δεκέμβρη το 25ο Φεστιβάλ Ολυμπίας και η 22η Camera Zizanio, στον Πύργο, στην Αμαλιάδα και άλλες πόλεις και χωριά της Ηλείας, με προβολές, εργαστήρια, αφιερώματα και πολλές εκδηλώσεις που πλαισιώνουν το φεστιβάλ διά ζώσης, αλλά και μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του φεστιβάλ, η οποία θα είναι διαθέσιμη από τις 10 έως τις 18 Δεκέμβρη, με μια ευρεία επιλογή ταινιών από τα διαγωνιστικά προγράμματα του φεστιβάλ και με ξεχωριστά αφιερώματα μόνο online. 78 ξεχωριστές κινηματογραφικές ταινίες για παιδιά και νέους προβάλλονται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ολυμπίας στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» του Πύργου και στο «Cine Cinema» της Αμαλιάδας και 216 ταινίες φτιαγμένες από παιδιά και για παιδιά προβάλλονται στην 22η Camera Zizanio. Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ στην ιστοσελίδα https://olympiafestival.gr/ και στην πλατφόρμα https://online.olympiafestival.gr/.

H Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις προβολές της στην αίθουσα «Σταύρος Τορνές» (Αποθήκη 1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης), με μια επιλογή από τις ελληνικές και ξένες ταινίες που προβλήθηκαν στις ελληνικές αίθουσες το 2021 και ψηφίστηκαν ως οι κορυφαίες της χρονιάς από τα μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ). Στο πλαίσιο του αφιερώματος (8-11 Δεκεμβρίου 2022) θα προβληθούν οκτώ ταινίες. «Digger», «Daniel '16», «Η χώρα των νομάδων», «Ο πατέρας», «Ασπρο πάτο», «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό», «Δεν υπάρχει κακό» και «Bacurau». Την τελευταία μέρα του αφιερώματος, Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, ανάμεσα στις προβολές των δύο ελληνικών ταινιών του αφιερώματος, «Daniel '16» και «Digger», θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της νέας έκδοσης της ΠΕΚΚ, με τίτλο «Ελληνική Κριτική & Ελληνικός Κινηματογράφος (Τόμος Α: 1925-1975)».

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, τιμούν τον Παντελή Βούλγαρη με μία ρετροσπεκτίβα των ταινιών μυθοπλασίας του, που στην Αθήνα παρουσιάζεται από τις 8 έως τις 15 Δεκεμβρίου, στη μεγάλη αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Ο εμβληματικός Ελληνας σκηνοθέτης θα είναι παρών στις προβολές του αφιερώματος, για να υποδεχθεί αγαπημένους του συνεργάτες μπροστά και πίσω από την κάμερα, που θα προλογίζουν τις ταινίες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους: Δημήτρη Καταλειφό, Θέμιδα Μπαζάκα, Πηνελόπη Τσιλίκα, Aνδρέα Κωνσταντίνου, Περικλή Χούρσογλου, Νίκο Καβουκίδη. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει η συγγραφέας Ιωάννα Καρυστιάνη, σύντροφός του στη ζωή αλλά και στην τέχνη, αφού έχει υπογράψει το σενάριο πολλών από τις ταινίες του. Περισσότερες πληροφορίες στην tainiothiki.gr.

Στο πλαίσιο του προγράμματος - αφιερώματος στον σπουδαίο Ινγκμαρ Μπέργκμαν #BERGMANNITES στον κινηματογράφο «Ανδόρα», αυτή αλλά και την επόμενη βδομάδα θα προβληθεί η ταινία «Η Πηγή των Παρθένων» για πρώτη φορά σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες. H ταινία απέσπασε το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1961 και τάραξε τα κινηματογραφικά νερά των αρχών της δεκαετίας του '60.

Ενώ στον κινηματογράφο STUDIO NEW STAR art cinema από τις 8 έως 14 Δεκεμβρίου θα προβληθούν 10 ταινίες του τσεχοσλοβάκικου κινηματογράφου, που εντάσσονται στην περίοδο του Νέου Κύματος. Φράντισεκ Βλάτσιλ, Μίλος Φόρμαν, Ολντριχ Λίπσκι, Γίρι Μένζελ, Γιαν Κανταρ - Ελμαρ Κλος, Γιουράι Χερτς απαρτίζουν το αφιέρωμα.

R.M.N / Κριστιάν Μουντζίου/ 2022/ 125 λεπτά

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ο Matthias επιστρέφει στην πατρίδα του, ένα χωριό στην Τρανσυλβανία, από τη Γερμανία όπου ήταν μετανάστης. Προσπαθεί να ξαναβρεί τη ζωή του και τις διαλυμένες σχέσεις του, μη γνωρίζοντας όμως εάν θα στεριώσει στην πατρίδα του ή θα ξαναφύγει. Οταν κάποιοι ξένοι εργάτες προσλαμβάνονται στο τοπικό εργοστάσιο, ελλείψει ντόπιων, η ειρήνη στην κοινότητα διαταράσσεται.

Ισως η πιο ολοκληρωμένη ταινία της βδομάδας, τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε κινηματογραφική αφήγηση. Η ΕΕ και τα κονδύλια χρηματοδότησης των επιχειρήσεων «υπό προϋποθέσεις», το φθηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό από τις χώρες της Ανατολής, ο ρατσισμός και ο μισανθρωπισμός σε όλο τους το μεγαλείο από μια πολυεθνική κοινότητα που και η ίδια έχει πολλούς μετανάστες στο εξωτερικό. Μια καταγραφή που αξίζει τον κόπο να δει κανείς, διότι θα του θυμίσει ότι ο εκφασισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας διαρρηγνύει και τον ιστό της εργατικής τάξης.

Καραγκιόζης The Movie / Ακης Καρράς, Χρήστος Λειβαδίτης, Αικατερίνη Παπαγεωργίου / 2022 / 74 λεπτά

Ο διοικητής του χωριού αποφασίζει να διορίσει έναν δημόσιο γραμματέα για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Ο Χατζηαβάτης αναλαμβάνει να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για τη θέση, ώσπου συναντά τον Καραγκιόζη...

Μια πολύ ωραία πρόταση που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά μικρότερων ηλικιών, τα οποία μπορούν να «απεμπλακούν» για λίγο από τις «παιδικές» ταινίες των μεγάλων στούντιο που προβάλλονται στους κινηματογράφους κατά κόρον. Πρόκειται για την πρώτη, ελληνικής παραγωγής, μεγάλου μήκους ταινία animation με πρωταγωνιστή τον Καραγκιόζη. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην ιστορία «Καραγκιόζης Γραμματικός» και είναι ένα από τα παλαιότερα έργα στο ρεπερτόριο του ελληνικού θεάτρου σκιών. Ο Αθως Δανέλλης υπογράφει το σενάριο, κάνει όλες τις (αντρικές) φωνές όπως έκαναν ανέκαθεν οι καραγκιοζοπαίχτες και μαζί με τους δημιουργούς φτιάχνουν έναν ψηφιακό μπερντέ μετά από έρευνα πάνω σε όλες τις εκφάνσεις του έργου: Αρχιτεκτονική, ενδυμασίες, μουσικά όργανα, ντοπιολαλιές, παραδοσιακά, μα και πιο σύγχρονα τραγούδια, φύση και περιβάλλοντες χώρους. Ο Καραγκιόζης είναι η ευκαιρία για μια βουτιά στην πιο αθώα παράδοση του τόπου μας. Το θέατρο σκιών εξακολουθεί να δίνει το «παρών» και στις μέρες μας και η ταινία αποτελεί έναυσμα να έρθουν τα παιδιά σε επαφή μαζί του.

Πιο Πολύ Από Ποτέ / Plus Que Jamais / Εμιλί Ατέφ/ 2022 / 123 λεπτά

Η Ελέν και ο Ματιέ ζουν ευτυχισμένοι, όταν ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας της Ελέν θα αναστατώσει τη ζωή τους και θα τους φέρει αντιμέτωπους με δύσκολες αποφάσεις.

Μια ταινία για την επιλογή ενός ανθρώπου να ζήσει, όπως εκείνος επιθυμεί, τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποδεχόμενος το τέλος, δίχως να προσπαθήσει να επιβιώσει όσο περισσότερο μπορεί... Η ταινία αναλώνει πολύ χρόνο σε μη ουσιαστικές σκηνές και προς το τέλος περιέχει όλο το ζουμί της. Η Βίκι Κριπς δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό ώστε να καλύψει το σεναριακό κενό.

Στο Σκοτάδι/ Mrak/ Ντούσαν Μίλιτς/ 2022/ 104 λεπτά

Μία οικογένεια Σέρβων που ζει στο Κόσοβο μεταπολεμικά, η οποία «προστατεύεται» από το KFOR (Kosovo Force/ ΝΑΤΟ) κατά τη διάρκεια της μέρας, όταν πέφτει το σκοτάδι βιώνει μια τρομακτική δοκιμασία...

Ο σκηνοθέτης, ορμώμενος από το γράμμα μίας Σέρβας μαθήτριας που διαβάστηκε στη συνέλευση του ΟΗΕ, φτιάχνει ένα αλληγορικό θρίλερ για να δείξει ότι το μεταπολεμικό τραύμα στην πρώην Γιουγκοσλαβία παραμένει ανοιχτό. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολλές ταινίες παρόμοιες από διάφορες πλευρές. Ολες είναι πολύ καλά γυρισμένες, συγκινητικές και δείχνουν τη σκληρότητα του πολέμου. Αναλόγως με το ποιος τις χρηματοδοτεί κάθε φορά, επιλέγουν και πλευρά. Αυτό που αποσιωπούν όλες είναι το τι και ποιος έφταιξε για τον διαμελισμό και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν. Αυτό επίσης που δεν δείχνει καμία είναι το πώς ζούσαν αρμονικά όλοι αυτοί οι διαφορετικοί λαοί κάποτε. Εδώ βεβαίως ξεπερνάμε κάθε επίπεδο προπαγάνδας πλέον, αφού το ΝΑΤΟ «κάνει αγαθοεργίες», εκεί που σκόρπισε τον τρόμο και τη φρίκη. Θα συνιστούσαμε μια απλή αναζήτηση στον όρο KFOR στο αρχείο του «Ριζοσπάστη». Εκεί θα σας λυθούν όλες οι απορίες.

Ησυχία 6-9/ Χρήστος Πασσαλής/ 2022/ 81 λεπτά

Ενας άντρας και μια γυναίκα, ο Αρης και η Αννα, συναντιούνται τυχαία σε μια μικρή, παραθαλάσσια πόλη. Είναι οι μόνοι ξένοι σε μια πόλη γεμάτη με κεραίες που εκπέμπουν τις φωνές των εξαφανισμένων κατοίκων της που έχουν χαθεί ξαφνικά και αδικαιολόγητα...

Ειλικρινά, ενώ προσπαθήσαμε πολύ να καταλάβουμε γύρω από ποιον άξονα περιστρέφεται η ταινία, δεν τα καταφέραμε. Ενδεχομένως να είναι μια «σπουδή» πάνω στην απουσία, στη θλίψη και τις αναμνήσεις, ή να υποδηλώνει ότι η ησυχία είναι φριχτή, καθώς οι άνθρωποι μένουν αποσβολωμένοι και δεν αντιδρούν, μπορεί και όχι. Μετά τη συν-σκηνοθεσία της ταινίας «Η Πόλη και η Πόλη», που ήταν μια σαφέστατη ταινία με ιστορικό περιεχόμενο, ο Πασσαλής γυρίζει στο «weird wave» και τη δυστοπία και ειλικρινά δεν γίνεται σαφές σε ποιο κοινό απευθύνεται και με τι σκοπό...

Λευκός Θόρυβος/ White Noise/ Νόα Μπάουμπαχ/ 2022/ 138 λεπτά

Οι προσπάθειες μιας σύγχρονης αμερικανικής οικογένειας να αντεπεξέλθει στις τετριμμένες συγκρούσεις της καθημερινής ζωής...

Στηριγμένο στο μυθιστόρημα «Λευκός Θόρυβος» του Ντον Ντελίλο, ο Μπάουμπαχ εντόπισε μια ματιά της αμερικάνικης κουλτούρας που αντιμετωπίζει με γέλιο την υπαρξιακή κρίση της εποχής του (1985). Η αλήθεια είναι ότι από άποψη περιεχομένου σατιρίζει την αμερικάνικη κοινωνία του '80, ανεπιτυχώς μεν, με μια ισχυρή δόση σουρεαλισμού δε, τόσο ισχυρή που γίνεται σχεδόν ακατανόητη, ανοίγοντας χίλια μέτωπα... Φαίνεται πως το Netflix «έχει πάρει εργολαβία» την αμερικάνικη κοινωνική σάτιρα. Γιατί άραγε; Μήπως θέλει να ξυπνήσει το διεθνές κοινό από τον «καπιταλιστικό λήθαργο» (που αφήνει αλώβητο αφού ποτέ δεν θίγει τις αιτίες) ή μήπως θέλει να μας πει ότι το τέλμα είναι τόσο μεγάλο που δεν αλλάζει τίποτα;

Η Ιστορία της Γυναίκας Μου (The Story of My Wife) της Ιλντικο Ενιέντι

Σε ένα παρισινό καφέ των αρχών του 20ού αιώνα, ένας ναυτικός βάζει στοίχημα να παντρευτεί την πρώτη γυναίκα που θα δει να διαβαίνει την πόρτα...

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μίλαν Φουστ, μοιάζει λες και εκτυλίσσεται σήμερα, αφού περιέχει, από τη μια, μια πολύ «προοδευτική» αντιμετώπιση των γυναικών εκείνης της εποχής, από την άλλη μια αίσθηση ότι θα καταλήξει σε θρίλερ με την έκβαση του σεναρίου της. Ομως τελικά είναι η περιγραφή μιας απλής ιστορίας, που αναρωτιέσαι σε ποιο ακριβώς κομμάτι της ήθελε να επικεντρώσει. Περισσότερο μοιάζει να επικεντρώνει στην ατμόσφαιρα της εποχής με πολύ ωραία κοστούμια και σκηνικά και στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της (Λέα Σεϊντού, Γέιζ Νάμπερ), χωρίς να καταφέρνει να ξεπεράσει την επιδερμικότητα του θέματός της.


Π. Α.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ