Copyright 2017 The Associated

Στη στρατιωτική βάση στη Βαλένσια, λίγο μετά την αποτυχημένη επίθεση

Η αντιπαράθεση ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο και την αντιδραστική αντιπολίτευση που συσπειρώνεται στο λεγόμενο «Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας» συνεχίζεται ακάθεκτη στη Βενεζουέλα. Την Κυριακή το πρωί τοπική ώρα, εκδηλώθηκε και μέσα από μια γκροτέσκα «εξέγερση» 20 ντυμένων στρατιωτικά ανδρών (ένας μόνο ήταν πρώην λοχαγός) κατά της «τυραννίας Μαδούρο», όπως μετέδωσαν σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά τους, όπου μιλάει ο λοχαγός Χουάν Καγουαριπάνο.

Η ομάδα αυτή επιτέθηκε στο στρατόπεδο Παραμακάι στην 41η Ταξιαρχία Τεθωρακισμένων, κοντά στην πόλη Βαλένσια στην επαρχία Καραμπόμπο, κάπου 200 χιλιόμετρα από το Καράκας, με σκοπό την κατάληψή της. Ωστόσο αντιμετωπίστηκαν από τους στρατιώτες, 1 σκοτώθηκε, 1 τραυματίστηκε σοβαρά, ενώ εφτά συνελήφθησαν και οι υπόλοιποι κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά καταδιώκονται από το στρατό της χώρας. Ο Μαδούρο σε διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι αποτράπηκε μια «τρομοκρατική επίθεση», στην οποία συμμετείχαν εγκληματικά στοιχεία στρατολογημένα σε επαρχίες που ελέγχει η αντιπολίτευση (Ζουλία, Λάρα, Γιαρακούι) και χρηματοδοτήθηκαν απ' αυτήν και τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Κολομβίας.

Σε ανακοίνωσή του επίσης ο υπουργός Αμυνας στρατηγός Βλαντιμίρ Παδρίνο Λόπες αναφέρει: «Η τρομοκρατική επίθεση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προπαγανδιστική παράσταση, μια χίμαιρα, ένα απελπισμένο βήμα που αποτελεί μέρος των σχεδίων αποσταθεροποίησης και της συνεχούς συνωμοσίας που κυοφορείται για να προσπαθήσει να εμποδίσει την αναγέννηση της Δημοκρατίας μας». Σημειώνει την προσήλωση «του Εθνικού Μπολιβαριανού Στρατού της Βενεζουέλας στο Σύνταγμα» και ότι «η τρομοκρατική επίθεση εκδηλώνεται αμέσως μετά τη συγκρότηση της Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης, που πάνω από οχτώ εκατομμύρια λαού εξέλεξαν για να διευθετήσουν τις διαφορές στη χώρα μας ειρηνικά».

Στην πρώτη συνεδρίαση της Συντακτικής Συνέλευσης, το περασμένο Σάββατο, σε αίθουσα δίπλα στο Κοινοβούλιο, το οποίο ελέγχει από το Δεκέμβρη του 2015 η αντιδραστική αντιπολίτευση, πάρθηκαν οι πρώτες αποφάσεις: Να οριστεί η πρόεδρος της Συνέλευσης, πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντέλσι Ροντρίγκες, πρόεδρος και της Επιτροπής Αλήθειας, που θα ερευνήσει όλες τις καταγγελίες για εγκληματικές πράξεις που οδήγησαν στο θάνατο 121 ανθρώπων από τις αρχές Απρίλη, μετά την παραλαβή της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου να καθαιρεθεί η Γενική Εισαγγελέας Λουίζα Ορτέγκα (πρώην σύμμαχος του Τσάβες και του Μαδούρο, που τώρα τον κατηγορεί για «αυταρχισμό και παραβιάσεις των δημοκρατικών αξιών, που υπερασπίστηκε ο Τσάβες»). Η συγκεκριμένη δικαστικός είχε κληθεί σε ανάκριση για τις ευθύνες της στην ατιμωρησία εγκληματιών, που από τον Απρίλη σκοτώνουν και καταστρέφουν δημόσια περιουσία.

Στη θέση της Γενικής Εισαγγελέα ορίστηκε από τη Συνέλευση ο Τάρεκ Σάαμπ (ως τώρα Συνήγορος του Πολίτη), που θα είναι ο επικεφαλής του υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, το οποίο θα ανασυγκροτηθεί πλήρως. Το τελευταίο διάστημα, η Ορτέγκα και μεγάλο μέρος των υπαλλήλων του υπουργείου είχαν ταχθεί κατά της κυβέρνησης και είχαν δικό τους «μπαϊράκι». Ταυτόχρονα αποφασίστηκε να οριστεί ανώτατο όριο δύο χρόνων για την ολοκλήρωση του έργου της Συνέλευσης.

Ολη αυτή η κατάσταση, με την καθαίρεση της Ορτέγκα, έχει φέρει αντιδράσεις στην αντιπολίτευση και τους προστάτες της, τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, την ΕΕ, και συμμάχους τους αστικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Σε «χορωδία» θέτουν ζήτημα «πολιτικών διώξεων και κρατουμένων» και «παρέκκλισης» της κυβέρνησης Μαδούρο από τις «δημοκρατικές αρχές». Αυτό και με αφορμή τη φυλάκιση των δύο στελεχών της αντιδραστικής αντιπολίτευσης Αντόνιο Λεντέσμα, πρώην δημάρχου του μητροπολιτικού Καράκας, καταδικασμένου για διαφθορά, και του Λεοπόλντο Λόπες, ηγέτη του Κόμματος «Λαϊκή Βούληση», που παρουσιάζεται ως «ειρηνιστής» αλλά έχει καταδικαστεί με 14 χρόνια φυλάκιση για τις βίαιες διαδηλώσεις του 2014, που οδήγησαν στο θάνατο 43 ανθρώπους. Αυτοί οι δύο είχαν μεταφερθεί από τον κατ' οίκον περιορισμό στη φυλακή την προηγούμενη βδομάδα, γιατί παραβίασαν τους όρους κράτησης και υπήρχαν ενδείξεις ότι ετοίμαζαν απόδραση, αλλά τελικά ξαναγύρισαν στα σπίτια τους την Κυριακή.

Πέρα από τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και ΕΕ, και οι υπουργοί Εξωτερικών της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Ουρουγουάης και της Παραγουάης, που συμμετέχουν στην διακρατική Ενωση των Χωρών του Νότου (Mercosur), αποφάσισαν να αναστείλουν πολιτικά τη συμμετοχή της Βενεζουέλας, «για διάρρηξη της δημοκρατικής τάξης». Η αναστολή σημειώνεται ότι θα ισχύει μέχρι να «αρχίσει η διαδικασία πολιτικής μετάβασης και αποκατάστασης της δημοκρατικής τάξης».

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, με ανακοινώσεις από την ίδια αλλά και από τη Συντακτική Συνέλευση, την οποία ελέγχει πλήρως, απέρριψε την απόφαση αυτή, σημειώνοντας ότι δεν έχει καμιά νομική ισχύ.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, όλο και περισσότερα κόμματα της αντιδραστικής αντιπολίτευσης ανακοινώνουν ότι θα πάρουν μέρος στις επόμενες περιφερειακές εκλογές, που προγραμματίζονται για τις 10 Δεκέμβρη φέτος. Φαίνεται ότι επιλέγουν άλλη τακτική, καθώς κάνοντας μποϊκοτάζ, όπως στις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση στις 30 Ιούλη, δεν έχουν καμία εκπροσώπηση και ωφελείται η κυβέρνηση. Το γεγονός καλωσόρισε αμέσως ο Μαδούρο, ως «επιβεβαίωση δημοκρατικής εξέλιξης και εθνικής συνεννόησης, επιστροφής στο δρόμο της πολιτικής αντιπαράθεσης». Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχιστεί η προσπάθεια αποσταθεροποίησης με βίαιες διαδηλώσεις.

Επί της ουσίας, η αντιπαράθεση στη Βενεζουέλα έχει ως υπόβαθρο την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και την προβολή διαφορετικών μειγμάτων διαχείρισης του καπιταλισμού: Της σοσιαλδημοκρατικής, με την οπορτουνιστική θεωρία του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» που λανσάρει η κυβέρνηση, και της νεοφιλελεύθερης που προωθούν τα κόμματα της αντιδραστικής αντιπολίτευσης, επιδιώκοντας συμμαχίες με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, που τα τελευταία χρόνια έχασαν ερείσματα και αγορές στην περιοχή από ανταγωνιστές, όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν, που ανέπτυξαν συμμαχίες με τις λεγόμενες «προοδευτικές κυβερνήσεις». Αυτό που επιβεβαιώνεται πάντως είναι ότι παρά τα βήματα άμβλυνσης της φτώχειας τα πρώτα χρόνια, με πιο ευνοϊκή συγκυρία (ειδικά στη Βενεζουέλα), η κατάσταση για τα λαϊκά στρώματα δεν άλλαξε, γιατί κυρίαρχα και με τα «κλειδιά» της οικονομίας στα χέρια τους παρέμειναν τα μονοπώλια, δηλαδή το κεφάλαιο. Αν τα «σφυριά» των λαών δεν χτυπήσουν την αιτία, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, δεν διεκδικήσουν τα μέσα παραγωγής και τον πλούτο που παράγουν, δεν μπορούν να περιμένουν ουσιαστικές αλλαγές.