ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 7 Απρίλη 2005
Σελ. /40
Δικομματισμός...

Γρηγοριάδης Κώστας

Από τη μια μίλησε, για «άδικα μέτρα» και σχολίασε τις προχτεσινές δηλώσεις Μητσοτάκη, ως «προπομπό και άλλων μέτρων λιτότητας». Κι από την άλλη, παρατήρησε ότι δεν είδε «τον ΣΕΒ ικανοποιημένο από την οικονομία της χώρας», τόνισε ότι «μπροστά στις προκλήσεις της εποχής μας, σε μια παγκόσμια οικονομία, χρειάζονται αλλαγές και τομές και στην οικονομία μας», ενώ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι υπονομεύει με την πολιτική της τις απαιτούμενες «ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις» για την προώθηση των τομών αυτών.

Για τον Γ. Παπανδρέου μιλάμε και τις προχτεσινές του δηλώσεις. Κι όπως καταλαβαίνετε, βέβαια, ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέφυγε να αναφερθεί στο περιεχόμενο των αναγκαίων - κατά τη γνώμη του - «αλλαγών και τομών» στην οικονομία. Οι δε «προσκείμενες» στην αξιωματική αντιπολίτευση χτεσινές εφημερίδες αρκέστηκαν απλά και μόνο στην προβολή των πρώτων δηλώσεων του Γ. Παπανδρέου, παρουσιάζοντάς τον να κάνει κριτική στην κυβέρνηση, από φιλολαϊκές δήθεν θέσεις.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε προς όλους, ότι το πλαίσιο της ΟΝΕ, το Πρόγραμμα Σταθερότητας, τη Στρατηγική της Λισαβόνας, κλπ., κλπ., τις έχουν συμφωνήσει και υπογράψει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ να τους συμπαραστέκεται ολόπλευρα; `Η, να θυμίσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει επαξίως την πολιτική των «απελευθερώσεων» και των «διαρθρωτικών αλλαγών», που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ πριν από χρόνια;

Οι «εξισώσεις»...

Μα γιατί αντέδρασε ο Γ. Παπανδρέου στην πρόταση Κ. Μητσοτάκη, περί εθελούσιας παράτασης του εργάσιμου βίου των ασφαλισμένων μέχρι τα 67 χρόνια; «Ξέχασε», ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στην οποία μετείχε ως υπουργός Εξωτερικών, το έχει ήδη κάνει αυτό (νόμος Ρέππα) για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Μήπως, το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει να υποστηρίζει την «ισότιμη μεταχείριση» των πολιτών και, με άλλα λόγια, την εξίσωση των εργατικών δικαιωμάτων στο κατώτερο επίπεδο; Ή, μήπως, θα προτιμούσε ο Κ. Μητσοτάκης να έλεγε μέχρι τα 70, ώστε να υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερα περιθώρια και προοπτικές για μελλοντικές «εξισώσεις»;..

Κάνουμε λάθος;

Πρόσφατα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία πρέπει να αποφασίζει και κανένα πρόστιμο, πότε - πότε, για να ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, καταδίκασε επτά αλυσίδες σούπερ μάρκετ για εναρμονισμένη τακτική κλπ. Κι ενώ, ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η απόφαση, οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ (ΣΕΣΜΕ) δήλωσαν στην προχτεσινή τους συνέντευξη Τύπου: «Είμαστε επιχειρηματίες και αν επιβληθεί πρόστιμο θα δημιουργηθεί έλλειμμα στα κέρδη μας, το οποίο για να αναπληρωθεί ή θα πρέπει να κλείσουμε ή να δουλέψουμε με μειωμένη ανταγωνιστικότητα και δυσκολία να ρίξουμε τις τιμές».

Με άλλα λόγια, εάν επιβληθεί πρόστιμο στα σούπερ μάρκετ, τα τελευταία θα μετακυλίσουν το πρόστιμο στους εργαζόμενους - καταναλωτές, για να μην δημιουργηθεί έλλειμμα στα κέρδη τους (!) και, πάνω απ' όλα, για να μην μειωθεί η ανταγωνιστικότητά τους και η δυνατότητά τους να ρίχνουν τις τιμές..!

Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι οι εκπρόσωποι του ΣΕΣΜΕ έχουν κατανοήσει βαθιά το νόημα και την ουσία της πολύμορφα προωθούμενης ανταγωνιστικότητας από την ΕΕ και την κυβέρνηση. Ο βασικός της στόχος είναι η μεγιστοποίηση των επιχειρηματικών κερδών, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του μεγάλου κεφαλαίου. Κάνουμε λάθος κ.κ. Σιούφα και Παπαθανασίου..;

Υ.Γ. Χτες, οι εκπρόσωποι του ΣΕΣΜΕ επιχείρησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, που δημιούργησαν οι προχτεσινές δηλώσεις τους (σχετικό ρεπορτάζ στις οικονομικές σελίδες). Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει.

Απόλυτη συμφωνία...

Εκδήλωση - συζήτηση για το «ευρωσύνταγμα», με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών απ' όλα τα κόμματα της Βουλής, οργάνωσε το περασμένο Σάββατο, ο Δήμος Πρέβεζας. Στη διάρκεια της συζήτησης, λοιπόν, ο κ. Παπαστάμκος, ευρωβουλευτής της ΝΔ, σημείωσε: «Για να καταλάβετε πόσο συμφωνούμε, σας λέω ότι δε θα είχα πρόβλημα να μου δώσει αυτούσια την ομιλία που μόλις έκανε ο κ. Παπαδημούλης (σ.σ. ευρωβουλευτής του ΣΥΝ) και να την πω σε άλλη συγκέντρωση ως δική μου, χωρίς διάθεση φυσικά ιδιοποίησης των πνευματικών του δικαιωμάτων».

Εμείς, τι άλλο να πούμε...


Τα... κοψοχέρικα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΙΣΤΑ! Το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης εγκρίθηκε αρχικά από το Υπουργικό Συμβούλιο, στη συνέχεια από την πλειοψηφία της ΝΔ στο Κοινοβούλιο και τέλος χτες από την Κομισιόν.

Μόνο από τον ελληνικό λαό δεν εγκρίθηκε. Απόδειξη, το γεγονός πως η μεγάλη πλειοψηφία διαφωνεί, τόσο με τα φορολογικά μέτρα, όσο και με την εισοδηματική πολιτική. Ομως ποιος τον ρωτάει τον Ελληνα πολίτη; Αφού συμφώνησαν όλοι οι υπόλοιποι, αρκεί.

Βέβαια, θα πείτε, οι Ελληνες πολίτες ρωτήθηκαν πέρυσι τέτοιον καιρό περίπου, όταν έγιναν βουλευτικές εκλογές. Σωστά το επισημαίνετε. Ρωτήθηκαν και απάντησαν. Και ανεξάρτητα από το πώς τους... ρώτησαν - δηλαδή, πώς τους ξεγέλασαν - το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους.

Μέχρι τώρα είχαμε «κοψοχέρηδες» πράσινης απόχρωσης. Προφανώς, από δω και πέρα θα 'χουμε και γαλάζιας. Το ζήτημα όμως δεν είναι να 'χουμε «κοψοχέρηδες». Αλλωστε, όλοι χρειαζόμαστε και τα δυο μας χέρια.

Πάνω απ' όλα χρειαζόμαστε, όμως, το μυαλό μας. Και μάλιστα, εν λειτουργία. Και, καθώς, βλέπουμε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τσακώνονται για το ποιος λέει τα περισσότερα ψέματα, να τους μουντζώσουμε μια και καλή και, μάλιστα, με τα δυο χέρια...

ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ υπόσχεται η κυβέρνηση θα κατατεθεί στη Βουλή η ρύθμιση για τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ, με την οποία είναι προφανώς αποφασισμένη να σπάσει τα νεύρα των συνταξιούχων δίνοντας τα χρήματα σε 6μηνιαίες δόσεις, από το 2006.

Βλέπετε, τα αναδρομικά των συνταξιούχων, με τις συντάξεις των 300 ευρώ δεν είναι «βιαστική» υπόθεση. Μόνο τις φοροαπαλλαγές της πλουτοκρατίας, που κοστίζουν δισεκατομμύρια, έσπευσε η κυβέρνηση να τακτοποιήσει τους πρώτους μήνες της θητείας της.

Εκεί φαίνεται ήταν επείγον το πράγμα και κάποιοι δεν μπορούσαν να περιμένουν. Σας βεβαιώνουμε πάντως ότι αυτοί οι «κάποιοι» κερδίζουν ...κάτι παραπάνω από το μέσο Ελληνα συνταξιούχο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λιγότερη μόρφωση περισσότερα κέρδη

Η προχτεσινή συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής που αποφάσισε την άμεση προώθηση της «αξιολόγησης» των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, των λεγόμενων «Ινστιτούτων διά βίου εκπαίδευσης», της σύνδεσης της Κατάρτισης με την Απασχόληση, αλλά και παρεμβάσεις στον τρόπο εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επιβεβαίωσε ότι η κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία και οι αξιώσεις του κεφαλαίου σ' αυτόν τον τομέα είναι «νύχι - κρέας», πέρα κι ενάντια στα όσα λέγονται περί «ποιότητας στην Εκπαίδευση».

Ετσι, η λεγόμενη «αξιολόγηση» των πανεπιστημίων εμφανίζεται ως παρέμβαση «νοικοκυρέματος» και αναβάθμισής τους, πατώντας στα αδιέξοδα που τους έχει δημιουργήσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική, προκειμένου να αποπροσανατολίσει από την ουσία, τους στόχους και τη σύνδεση της αξιολόγησης με τις υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις στις σπουδές, την κατηγοριοποίησή τους ανάλογα με το κατά πόσο εξυπηρετούν τις ανάγκες της «αγοράς», η οποία, όπως φαίνεται, έχει λόγο στην όλη διαδικασία, αλλά και τη διαπλοκή τους μέσω και της έρευνας με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η αλλαγή, ουσιαστικά, του προσανατολισμού των πανεπιστημίων ολοκληρωτικά σε μία τέτοια κατεύθυνση είναι αυτονόητο ότι τα απομακρύνει από τις λαϊκές ανάγκες και την επιστημονική μόρφωση των φοιτητών.

Στην ίδια κατεύθυνση, των «ποιοτικών παρεμβάσεων» δηλαδή στην Παιδεία, εντάσσεται και η εξαγγελία για καθιέρωση βαθμολογικής βάσης για την εισαγωγή των υποψηφίων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Η κυβέρνηση δημαγωγεί με το βαθμό εισαγωγής χωρίς καν να αγγίξει το πρόβλημα του προσανατολισμού, του περιεχομένου και των συνθηκών κάτω από τις οποίες λειτουργεί σήμερα το σχολείο, ωθώντας στη μη μόρφωση. Το ταξικό όσο ποτέ Λύκειο, που απευθύνεται σε όσους θα εισαχθούν στα Πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επαναφέρει στο προσκήνιο το λεγόμενο σύστημα σύνδεσης της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης με την Απασχόληση, το οποίο στην ουσία κάνει συστηματοποιημένα αυτό που το κεφάλαιο ζητά: Την υπαγωγή της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης στις ανάγκες του. Με την καταγραφή των αναγκών της αγοράς εργασίας και τη χρήση αυτής της καταγραφής προκειμένου το άτομο «να προσθέτει ή και να διαφοροποιεί τα επαγγελματικά του προσόντα και τις ικανότητές του προσαρμόζοντάς τα στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς...», όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά στο σχετικό κείμενο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχε παρουσιαστεί το 2001. Τα μέτρα που προωθούνται στην Παιδεία δεν είναι νέα και η ουσία τους συμπυκνώνεται στο «λιγότερη μόρφωση - περισσότερη κατάρτιση».

Ο χώρος της Παιδείας αποτελεί ένα πεδίο σύγκρουσης των πραγματικών λαϊκών αναγκών και συμφερόντων από τη μία και της απαίτησης του μεγάλου κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του από την άλλη. Η ίδια η καθημερινότητα της Εκπαίδευσης και της δουλιάς αποδεικνύει πόσο μακριά από τις σύγχρονες δυνατότητες, με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης, για πραγματική μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, βρίσκονται τα όσα εφαρμόζονται και σχεδιάζονται. Και αναδεικνύει ακόμα πιο έντονα την ανάγκη για απόρριψη αυτών των επιλογών και διεκδίκηση μιας άλλης πορείας στην Παιδεία. Πορεία η οποία συνδέεται άμεσα με την ανάγκη για κοινωνία χωρίς καπιταλιστές.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ