ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 7 Απρίλη 2005
Σελ. /40
Οι πραγματικοί στόχοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ενιαιοποίηση των σχετικών με τα ακίνητα φόρων επεξεργάζονται τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, λένε οι σχετικές πληροφορίες, ώστε να απλοποιηθούν οι σχετικές διαδικασίες. Ο λόγος γίνεται για τον ΦΜΑΠ (Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας), το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, το Φόρο Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων, τον συμπληρωματικό φόρο στα εισοδήματα από ακίνητα, το φόρο ιδιοκατοίκησης και πιθανά διαφόρους σχετικούς φόρους, που επιβάλλονται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και σε ό,τι αφορά στην απλοποίηση, με την ύπαρξη ενός και όχι πλειόνων φόρων καμιά αντίρρηση. Σε ό,τι αφορά, όμως, στην ακόμη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, από τη μια και την ελάφρυνση των κατόχων μεγάλων ακινήτων περιουσιών από την άλλη, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι. Και μη μας αντιτείνει κανένας, γιατί προεξοφλούμε ότι θα γίνει έτσι. Θέλει και ρώτημα; Δεν είναι ολοφάνερος ο αντιλαϊκός προσανατολισμός της κυβερνητικής πολιτικής; Δεν κλιμακώνει ήδη τη φορομπηχτική της πολιτική σε βάρος των εργαζομένων, ενώ θεσμοθετεί ακόμη μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές, προνόμια και κάθε λογής «δώρα» στους κεφαλαιοκράτες; Επομένως, μη δίνετε την παραμικρή σημασία σε όσα περί απλοποίησης λένε οι κυβερνώντες. Αλλοι είναι οι πραγματικοί τους στόχοι.

Ετσι κι αλλιώς...

Την «τουλάχιστον περίεργη» αντίληψη της κυβέρνησης, περί σπατάλης, σχολίαζε τις προάλλες η στήλη, με αφορμή τις σχετικές δηλώσεις του κ. Γ. Αλογοσκούφη («θα περικοπούν μόνον σπατάλες και όχι κοινωνικές δαπάνες») και τη σχεδόν ταυτόχρονη εγκύκλιο του υφυπουργού του, κ. Δούκα, που πετσόκοβε κοινωνικού χαρακτήρα δαπάνες του προϋπολογισμού, ανάμεσά τους και επιχορηγήσεις προς τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης, τον ΟΣΕ κλπ.

Προχτές, λοιπόν, έγινε συνάντηση των υπουργών Γ. Αλογοσκούφη και Μ. Λιάπη και αποφασίστηκαν μεγάλες περικοπές, έως και 50%, στις επιχορηγήσεις των εποπτευομένων από το υπουργείο Μεταφορών - Επικοινωνιών συγκοινωνιακών φορέων. Και μπορεί, ο κ. Λιάπης, να διαψεύδει προς το παρόν το ενδεχόμενο αυξήσεων στα εισιτήρια, αλλά οι σχετικές πληροφορίες επιμένουν, ότι συζητείται η διέξοδος αυτή στα κυβερνητικά επιτελεία και αναζητείται η κατάλληλη χρονική στιγμή για την επιβολή της. Ετσι κι αλλιώς, βέβαια και η άλλη λύση, αυτή των δανείων, δεν είναι καλύτερη. Πάλι οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τα όποια δάνεια φορτωθούν τώρα οι συγκοινωνιακοί φορείς (λεωφορεία, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΟΣΕ κλπ), πληρώνοντας, βέβαια και το σχετικό «μάρμαρο» στους τραπεζίτες.

Διατεταγμένη υπηρεσία...

Ως «"ιστορικό" μέτρο κατά της ανεπάρκειας» παρουσίασαν χτες ορισμένες εφημερίδες την προχτεσινή εξαγγελία της υπουργού Παιδείας περί μη εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ όσων υποψηφίων δε βαθμολογούνται τουλάχιστον με «10». Κι από κοντά, σημείωναν την ικανοποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας, αφού «όλα τα προηγούμενα χρόνια διολίσθαινε το επίπεδο των πανεπιστημιακών σπουδών, λόγω του χαμηλού επιπέδου των εισακτέων, οι οποίοι υστερούν ακόμη και σε βασικές, στοιχειώδεις γνώσεις».

Βέβαια, γι' αυτό έκανε η υπουργός Παιδείας την προαναφερόμενη εξαγγελία. Για να δημιουργήσει εντυπώσεις ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται δήθεν για την ποιότητα της εκπαίδευσης και να «καμουφλάρει» το πραγματικό περιεχόμενο και ουσία των αποφάσεων της προχτεσινής Κυβερνητικής Επιτροπής για την Παιδεία. Οσοι, όμως, αναπαρήγαγαν «αμάσητη», και μάλιστα σε μεγέθυνση, την υπουργική εξαγγελία, είτε είναι αδαείς, είτε εκτελούσαν «διατεταγμένη υπηρεσία».

Το γεγονός πως υπάρχουν απόφοιτοι Λυκείου οι οποίοι «υστερούν ακόμη και σε βασικές, στοιχειώδεις γνώσεις» αποδείχνει, πρώτα και κύρια, τη χρεοκοπία του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι τη δήθεν αντικειμενική αδυναμία των όποιων νέων ανθρώπων να μορφωθούν. Απ' όσα γνωρίζουμε, όταν κάποιος έχει πονόδοντο δεν κόβει το κεφάλι του, αλλά πηγαίνει στον οδοντογιατρό...

Αλλες δυο πλευρές

Και για να δώσουμε μια συνέχεια στο διπλανό σχόλιο, σημειώνουμε άλλες δυο πλευρές του ζητήματος. Πρώτη πλευρά: Η ύπαρξη εισακτέων σε ΑΕΙ και, κυρίως, ΤΕΙ με βαθμό κάτω του «10» αποτελεί την κορυφή και μόνο του παγόβουνου των πολύμορφων συνεπειών της δεδομένης χρεοκοπίας του εκπαιδευτικού συστήματος. Και μπορεί οι συνέπειες αυτές να «χτυπούν» πρωτίστως τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών - και ακόμη περισσότερο των οικονομικά ασθενέστερων - αλλά, πάντως, δεν αφήνουν ανεπηρέαστους ούτε τους εισακτέους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με πάνω από «10». Κανένα ουσιαστικό πρόβλημα ποιότητας, επομένως, δεν αντιμετωπίζει η εξαγγελία της υπουργού.

Δεύτερη πλευρά: Η εξαγγελία, όμως, μειώνει δραστικά τον αριθμό των εισακτέων, αν διατηρηθεί το μέχρι σήμερα επίπεδο δυσκολίας των σχετικών εξετάσεων. Πέρυσι, οι 4 στους 10 εξετασθέντες έλαβαν μέσο όρο κάτω του «10» και αρκετοί εξ αυτών εισήχθησαν. Η κυβέρνηση, επομένως, στοχεύει στη μείωση των εισακτέων και ό,τι αυτό συνεπάγεται (περικοπές κονδυλίων, κλπ.). Και πιθανά να έχει στα σχέδιά της την αξιοποίηση σχετικής πρότασης του Γ. Παπανδρέου για «εισαγωγή» φοιτητών από χώρες της Βαλκανικής, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι θα πληρώνουν για τις εδώ σπουδές τους. Αλλωστε, το ίδιο κάνουν και άλλες χώρες της ΕΕ. Ολα ένα «πάρε-δώσε» και εμπόριο είναι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ως εδώ...

O ένας κόβει κι ο άλλος ράβει. Η κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους, μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες και ετοιμάζει και νέο «πακέτο» μέτρων. Ο ΣΕΒ επαυξάνει, απαιτώντας συρρίκνωση μισθών και κατάργηση συλλογικών συμβάσεων. Ο Μητσοτάκης στρώνει το χαλί για την αμέσως επόμενη επίθεση στο Ασφαλιστικό. Ο Παπανδρέου ζητά και άλλες τομές και αλλαγές στην οικονομία μας. Ολοι τους χτυπάνε αλύπητα. Και χτυπάνε συντονισμένα. Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, σε διατεταγμένη υπηρεσία, ρημάζουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε μοιρασμένους ρόλους. Πότε από τη θέση της κυβέρνησης, πότε από τη θέση της αντιπολίτευσης βαράνε τον ίδιο αντεργατικό χαβά. Και την ώρα που, μαζί και αντάμα, λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα, εμφανίζονται να διαφωνούν, να αντιπαρατίθενται, να ερίζουν δήθεν για το καλό του κόσμου.

Ως πού θα πάει, άραγε, αυτό το κακό. Ως πότε θα παίζεται στις πλάτες του λαού αυτό το στημένο παιχνίδι; Η απάντηση είναι μία. Μέχρι τότε που ο λαός μας θα πει: «Ως εδώ και μη παρέκει»! Μέχρι τότε που θα βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Και μπορεί να το κάνει. Αρκεί να πιστέψει στις αστείρευτες δυνάμεις του. Αρκεί να καταλάβει ότι το δίκιο του δε θα το 'βρει στους λαβυρίνθους του δικομματισμού, αλλά ότι αυτό το δίκιο, πρέπει να το υπερασπίσει στην πράξη.

Πρώτος και απαράβατος όρος για να υπερασπιστεί, να διεκδικεί για να διευρύνει σήμερα τα δικαιώματά του, η πολιτικοποίηση του αγώνα του. Η απερίφραστη καταδίκη των κομμάτων που ευθύνονται για τα πάθη που βιώνει. Και η διαμόρφωση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που θα παλεύει για το τι θα κερδίσει και δε θα υποκύπτει στη λογική τού πόσα θα χάσει. Σήμερα δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία, όσο οι εργαζόμενοι περιορίζονται στην άμυνα και στο τι θα περισώσουν, τόσο θα χειροτερεύει η θέση τους. Τίποτα δε θα περισωθεί όσο στο σβέρκο τους κάθονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τίποτα δε θα μείνει όρθιο, αν οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να ανέχονται το μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα τα χάσουν όλα και ακόμα περισσότερα, όσο τους εγκλωβίζουν τη συνείδηση και το μυαλό με τη δήθεν «εθνική ανάπτυξη», την «ανταγωνιστικότητα», την «ισχυρή Ελλάδα».

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, οι άνθρωποι του μόχθου, η νέα γενιά αξίζουν μια καλύτερη ζωή. Εχουν δικαιώματα, γιατί αυτοί, τα δικά τους χέρια, παράγουν έναν τεράστιο πλούτο. Και ως δικαιούχοι πρέπει να κατέβουν στο στίβο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Να κατέβουν ως διεκδικητές. Να συσπειρωθούν και να παλέψουν για τα αιτήματα που ανεβάζουν το επίπεδο της ζωής τους. Να δώσουν τους αγώνες τους με αυτοπεποίθηση. Να δημιουργήσουν τη δική τους συμμαχία. Να οργανώσουν το δικό τους κίνημα, στηριγμένο στην αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή στρατηγική. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να νικήσουν.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ