Πέμπτη 7 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δικομματισμός...

Γρηγοριάδης Κώστας

Από τη μια μίλησε, για «άδικα μέτρα» και σχολίασε τις προχτεσινές δηλώσεις Μητσοτάκη, ως «προπομπό και άλλων μέτρων λιτότητας». Κι από την άλλη, παρατήρησε ότι δεν είδε «τον ΣΕΒ ικανοποιημένο από την οικονομία της χώρας», τόνισε ότι «μπροστά στις προκλήσεις της εποχής μας, σε μια παγκόσμια οικονομία, χρειάζονται αλλαγές και τομές και στην οικονομία μας», ενώ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι υπονομεύει με την πολιτική της τις απαιτούμενες «ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις» για την προώθηση των τομών αυτών.

Για τον Γ. Παπανδρέου μιλάμε και τις προχτεσινές του δηλώσεις. Κι όπως καταλαβαίνετε, βέβαια, ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέφυγε να αναφερθεί στο περιεχόμενο των αναγκαίων - κατά τη γνώμη του - «αλλαγών και τομών» στην οικονομία. Οι δε «προσκείμενες» στην αξιωματική αντιπολίτευση χτεσινές εφημερίδες αρκέστηκαν απλά και μόνο στην προβολή των πρώτων δηλώσεων του Γ. Παπανδρέου, παρουσιάζοντάς τον να κάνει κριτική στην κυβέρνηση, από φιλολαϊκές δήθεν θέσεις.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε προς όλους, ότι το πλαίσιο της ΟΝΕ, το Πρόγραμμα Σταθερότητας, τη Στρατηγική της Λισαβόνας, κλπ., κλπ., τις έχουν συμφωνήσει και υπογράψει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ να τους συμπαραστέκεται ολόπλευρα; `Η, να θυμίσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει επαξίως την πολιτική των «απελευθερώσεων» και των «διαρθρωτικών αλλαγών», που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ πριν από χρόνια;

Οι «εξισώσεις»...

Μα γιατί αντέδρασε ο Γ. Παπανδρέου στην πρόταση Κ. Μητσοτάκη, περί εθελούσιας παράτασης του εργάσιμου βίου των ασφαλισμένων μέχρι τα 67 χρόνια; «Ξέχασε», ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στην οποία μετείχε ως υπουργός Εξωτερικών, το έχει ήδη κάνει αυτό (νόμος Ρέππα) για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Μήπως, το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει να υποστηρίζει την «ισότιμη μεταχείριση» των πολιτών και, με άλλα λόγια, την εξίσωση των εργατικών δικαιωμάτων στο κατώτερο επίπεδο; Ή, μήπως, θα προτιμούσε ο Κ. Μητσοτάκης να έλεγε μέχρι τα 70, ώστε να υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερα περιθώρια και προοπτικές για μελλοντικές «εξισώσεις»;..

Κάνουμε λάθος;

Πρόσφατα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία πρέπει να αποφασίζει και κανένα πρόστιμο, πότε - πότε, για να ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, καταδίκασε επτά αλυσίδες σούπερ μάρκετ για εναρμονισμένη τακτική κλπ. Κι ενώ, ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η απόφαση, οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ (ΣΕΣΜΕ) δήλωσαν στην προχτεσινή τους συνέντευξη Τύπου: «Είμαστε επιχειρηματίες και αν επιβληθεί πρόστιμο θα δημιουργηθεί έλλειμμα στα κέρδη μας, το οποίο για να αναπληρωθεί ή θα πρέπει να κλείσουμε ή να δουλέψουμε με μειωμένη ανταγωνιστικότητα και δυσκολία να ρίξουμε τις τιμές».

Με άλλα λόγια, εάν επιβληθεί πρόστιμο στα σούπερ μάρκετ, τα τελευταία θα μετακυλίσουν το πρόστιμο στους εργαζόμενους - καταναλωτές, για να μην δημιουργηθεί έλλειμμα στα κέρδη τους (!) και, πάνω απ' όλα, για να μην μειωθεί η ανταγωνιστικότητά τους και η δυνατότητά τους να ρίχνουν τις τιμές..!

Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι οι εκπρόσωποι του ΣΕΣΜΕ έχουν κατανοήσει βαθιά το νόημα και την ουσία της πολύμορφα προωθούμενης ανταγωνιστικότητας από την ΕΕ και την κυβέρνηση. Ο βασικός της στόχος είναι η μεγιστοποίηση των επιχειρηματικών κερδών, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του μεγάλου κεφαλαίου. Κάνουμε λάθος κ.κ. Σιούφα και Παπαθανασίου..;

Υ.Γ. Χτες, οι εκπρόσωποι του ΣΕΣΜΕ επιχείρησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, που δημιούργησαν οι προχτεσινές δηλώσεις τους (σχετικό ρεπορτάζ στις οικονομικές σελίδες). Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει.

Απόλυτη συμφωνία...

Εκδήλωση - συζήτηση για το «ευρωσύνταγμα», με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών απ' όλα τα κόμματα της Βουλής, οργάνωσε το περασμένο Σάββατο, ο Δήμος Πρέβεζας. Στη διάρκεια της συζήτησης, λοιπόν, ο κ. Παπαστάμκος, ευρωβουλευτής της ΝΔ, σημείωσε: «Για να καταλάβετε πόσο συμφωνούμε, σας λέω ότι δε θα είχα πρόβλημα να μου δώσει αυτούσια την ομιλία που μόλις έκανε ο κ. Παπαδημούλης (σ.σ. ευρωβουλευτής του ΣΥΝ) και να την πω σε άλλη συγκέντρωση ως δική μου, χωρίς διάθεση φυσικά ιδιοποίησης των πνευματικών του δικαιωμάτων».

Εμείς, τι άλλο να πούμε...

Λιγότερη μόρφωση περισσότερα κέρδη

Η προχτεσινή συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής που αποφάσισε την άμεση προώθηση της «αξιολόγησης» των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, των λεγόμενων «Ινστιτούτων διά βίου εκπαίδευσης», της σύνδεσης της Κατάρτισης με την Απασχόληση, αλλά και παρεμβάσεις στον τρόπο εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επιβεβαίωσε ότι η κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία και οι αξιώσεις του κεφαλαίου σ' αυτόν τον τομέα είναι «νύχι - κρέας», πέρα κι ενάντια στα όσα λέγονται περί «ποιότητας στην Εκπαίδευση».

Ετσι, η λεγόμενη «αξιολόγηση» των πανεπιστημίων εμφανίζεται ως παρέμβαση «νοικοκυρέματος» και αναβάθμισής τους, πατώντας στα αδιέξοδα που τους έχει δημιουργήσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική, προκειμένου να αποπροσανατολίσει από την ουσία, τους στόχους και τη σύνδεση της αξιολόγησης με τις υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις στις σπουδές, την κατηγοριοποίησή τους ανάλογα με το κατά πόσο εξυπηρετούν τις ανάγκες της «αγοράς», η οποία, όπως φαίνεται, έχει λόγο στην όλη διαδικασία, αλλά και τη διαπλοκή τους μέσω και της έρευνας με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η αλλαγή, ουσιαστικά, του προσανατολισμού των πανεπιστημίων ολοκληρωτικά σε μία τέτοια κατεύθυνση είναι αυτονόητο ότι τα απομακρύνει από τις λαϊκές ανάγκες και την επιστημονική μόρφωση των φοιτητών.

Στην ίδια κατεύθυνση, των «ποιοτικών παρεμβάσεων» δηλαδή στην Παιδεία, εντάσσεται και η εξαγγελία για καθιέρωση βαθμολογικής βάσης για την εισαγωγή των υποψηφίων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Η κυβέρνηση δημαγωγεί με το βαθμό εισαγωγής χωρίς καν να αγγίξει το πρόβλημα του προσανατολισμού, του περιεχομένου και των συνθηκών κάτω από τις οποίες λειτουργεί σήμερα το σχολείο, ωθώντας στη μη μόρφωση. Το ταξικό όσο ποτέ Λύκειο, που απευθύνεται σε όσους θα εισαχθούν στα Πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επαναφέρει στο προσκήνιο το λεγόμενο σύστημα σύνδεσης της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης με την Απασχόληση, το οποίο στην ουσία κάνει συστηματοποιημένα αυτό που το κεφάλαιο ζητά: Την υπαγωγή της Εκπαίδευσης και της Κατάρτισης στις ανάγκες του. Με την καταγραφή των αναγκών της αγοράς εργασίας και τη χρήση αυτής της καταγραφής προκειμένου το άτομο «να προσθέτει ή και να διαφοροποιεί τα επαγγελματικά του προσόντα και τις ικανότητές του προσαρμόζοντάς τα στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς...», όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά στο σχετικό κείμενο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που είχε παρουσιαστεί το 2001. Τα μέτρα που προωθούνται στην Παιδεία δεν είναι νέα και η ουσία τους συμπυκνώνεται στο «λιγότερη μόρφωση - περισσότερη κατάρτιση».

Ο χώρος της Παιδείας αποτελεί ένα πεδίο σύγκρουσης των πραγματικών λαϊκών αναγκών και συμφερόντων από τη μία και της απαίτησης του μεγάλου κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του από την άλλη. Η ίδια η καθημερινότητα της Εκπαίδευσης και της δουλιάς αποδεικνύει πόσο μακριά από τις σύγχρονες δυνατότητες, με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης, για πραγματική μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, βρίσκονται τα όσα εφαρμόζονται και σχεδιάζονται. Και αναδεικνύει ακόμα πιο έντονα την ανάγκη για απόρριψη αυτών των επιλογών και διεκδίκηση μιας άλλης πορείας στην Παιδεία. Πορεία η οποία συνδέεται άμεσα με την ανάγκη για κοινωνία χωρίς καπιταλιστές.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Τα... κοψοχέρικα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΙΣΤΑ! Το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης εγκρίθηκε αρχικά από το Υπουργικό Συμβούλιο, στη συνέχεια από την πλειοψηφία της ΝΔ στο Κοινοβούλιο και τέλος χτες από την Κομισιόν.

Μόνο από τον ελληνικό λαό δεν εγκρίθηκε. Απόδειξη, το γεγονός πως η μεγάλη πλειοψηφία διαφωνεί, τόσο με τα φορολογικά μέτρα, όσο και με την εισοδηματική πολιτική. Ομως ποιος τον ρωτάει τον Ελληνα πολίτη; Αφού συμφώνησαν όλοι οι υπόλοιποι, αρκεί.

Βέβαια, θα πείτε, οι Ελληνες πολίτες ρωτήθηκαν πέρυσι τέτοιον καιρό περίπου, όταν έγιναν βουλευτικές εκλογές. Σωστά το επισημαίνετε. Ρωτήθηκαν και απάντησαν. Και ανεξάρτητα από το πώς τους... ρώτησαν - δηλαδή, πώς τους ξεγέλασαν - το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους.

Μέχρι τώρα είχαμε «κοψοχέρηδες» πράσινης απόχρωσης. Προφανώς, από δω και πέρα θα 'χουμε και γαλάζιας. Το ζήτημα όμως δεν είναι να 'χουμε «κοψοχέρηδες». Αλλωστε, όλοι χρειαζόμαστε και τα δυο μας χέρια.

Πάνω απ' όλα χρειαζόμαστε, όμως, το μυαλό μας. Και μάλιστα, εν λειτουργία. Και, καθώς, βλέπουμε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τσακώνονται για το ποιος λέει τα περισσότερα ψέματα, να τους μουντζώσουμε μια και καλή και, μάλιστα, με τα δυο χέρια...

ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ υπόσχεται η κυβέρνηση θα κατατεθεί στη Βουλή η ρύθμιση για τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ, με την οποία είναι προφανώς αποφασισμένη να σπάσει τα νεύρα των συνταξιούχων δίνοντας τα χρήματα σε 6μηνιαίες δόσεις, από το 2006.

Βλέπετε, τα αναδρομικά των συνταξιούχων, με τις συντάξεις των 300 ευρώ δεν είναι «βιαστική» υπόθεση. Μόνο τις φοροαπαλλαγές της πλουτοκρατίας, που κοστίζουν δισεκατομμύρια, έσπευσε η κυβέρνηση να τακτοποιήσει τους πρώτους μήνες της θητείας της.

Εκεί φαίνεται ήταν επείγον το πράγμα και κάποιοι δεν μπορούσαν να περιμένουν. Σας βεβαιώνουμε πάντως ότι αυτοί οι «κάποιοι» κερδίζουν ...κάτι παραπάνω από το μέσο Ελληνα συνταξιούχο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι πραγματικοί στόχοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ενιαιοποίηση των σχετικών με τα ακίνητα φόρων επεξεργάζονται τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, λένε οι σχετικές πληροφορίες, ώστε να απλοποιηθούν οι σχετικές διαδικασίες. Ο λόγος γίνεται για τον ΦΜΑΠ (Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας), το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, το Φόρο Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων, τον συμπληρωματικό φόρο στα εισοδήματα από ακίνητα, το φόρο ιδιοκατοίκησης και πιθανά διαφόρους σχετικούς φόρους, που επιβάλλονται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και σε ό,τι αφορά στην απλοποίηση, με την ύπαρξη ενός και όχι πλειόνων φόρων καμιά αντίρρηση. Σε ό,τι αφορά, όμως, στην ακόμη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, από τη μια και την ελάφρυνση των κατόχων μεγάλων ακινήτων περιουσιών από την άλλη, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι. Και μη μας αντιτείνει κανένας, γιατί προεξοφλούμε ότι θα γίνει έτσι. Θέλει και ρώτημα; Δεν είναι ολοφάνερος ο αντιλαϊκός προσανατολισμός της κυβερνητικής πολιτικής; Δεν κλιμακώνει ήδη τη φορομπηχτική της πολιτική σε βάρος των εργαζομένων, ενώ θεσμοθετεί ακόμη μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές, προνόμια και κάθε λογής «δώρα» στους κεφαλαιοκράτες; Επομένως, μη δίνετε την παραμικρή σημασία σε όσα περί απλοποίησης λένε οι κυβερνώντες. Αλλοι είναι οι πραγματικοί τους στόχοι.

Ετσι κι αλλιώς...

Την «τουλάχιστον περίεργη» αντίληψη της κυβέρνησης, περί σπατάλης, σχολίαζε τις προάλλες η στήλη, με αφορμή τις σχετικές δηλώσεις του κ. Γ. Αλογοσκούφη («θα περικοπούν μόνον σπατάλες και όχι κοινωνικές δαπάνες») και τη σχεδόν ταυτόχρονη εγκύκλιο του υφυπουργού του, κ. Δούκα, που πετσόκοβε κοινωνικού χαρακτήρα δαπάνες του προϋπολογισμού, ανάμεσά τους και επιχορηγήσεις προς τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης, τον ΟΣΕ κλπ.

Προχτές, λοιπόν, έγινε συνάντηση των υπουργών Γ. Αλογοσκούφη και Μ. Λιάπη και αποφασίστηκαν μεγάλες περικοπές, έως και 50%, στις επιχορηγήσεις των εποπτευομένων από το υπουργείο Μεταφορών - Επικοινωνιών συγκοινωνιακών φορέων. Και μπορεί, ο κ. Λιάπης, να διαψεύδει προς το παρόν το ενδεχόμενο αυξήσεων στα εισιτήρια, αλλά οι σχετικές πληροφορίες επιμένουν, ότι συζητείται η διέξοδος αυτή στα κυβερνητικά επιτελεία και αναζητείται η κατάλληλη χρονική στιγμή για την επιβολή της. Ετσι κι αλλιώς, βέβαια και η άλλη λύση, αυτή των δανείων, δεν είναι καλύτερη. Πάλι οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τα όποια δάνεια φορτωθούν τώρα οι συγκοινωνιακοί φορείς (λεωφορεία, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΟΣΕ κλπ), πληρώνοντας, βέβαια και το σχετικό «μάρμαρο» στους τραπεζίτες.

Διατεταγμένη υπηρεσία...

Ως «"ιστορικό" μέτρο κατά της ανεπάρκειας» παρουσίασαν χτες ορισμένες εφημερίδες την προχτεσινή εξαγγελία της υπουργού Παιδείας περί μη εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ όσων υποψηφίων δε βαθμολογούνται τουλάχιστον με «10». Κι από κοντά, σημείωναν την ικανοποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας, αφού «όλα τα προηγούμενα χρόνια διολίσθαινε το επίπεδο των πανεπιστημιακών σπουδών, λόγω του χαμηλού επιπέδου των εισακτέων, οι οποίοι υστερούν ακόμη και σε βασικές, στοιχειώδεις γνώσεις».

Βέβαια, γι' αυτό έκανε η υπουργός Παιδείας την προαναφερόμενη εξαγγελία. Για να δημιουργήσει εντυπώσεις ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται δήθεν για την ποιότητα της εκπαίδευσης και να «καμουφλάρει» το πραγματικό περιεχόμενο και ουσία των αποφάσεων της προχτεσινής Κυβερνητικής Επιτροπής για την Παιδεία. Οσοι, όμως, αναπαρήγαγαν «αμάσητη», και μάλιστα σε μεγέθυνση, την υπουργική εξαγγελία, είτε είναι αδαείς, είτε εκτελούσαν «διατεταγμένη υπηρεσία».

Το γεγονός πως υπάρχουν απόφοιτοι Λυκείου οι οποίοι «υστερούν ακόμη και σε βασικές, στοιχειώδεις γνώσεις» αποδείχνει, πρώτα και κύρια, τη χρεοκοπία του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι τη δήθεν αντικειμενική αδυναμία των όποιων νέων ανθρώπων να μορφωθούν. Απ' όσα γνωρίζουμε, όταν κάποιος έχει πονόδοντο δεν κόβει το κεφάλι του, αλλά πηγαίνει στον οδοντογιατρό...

Αλλες δυο πλευρές

Και για να δώσουμε μια συνέχεια στο διπλανό σχόλιο, σημειώνουμε άλλες δυο πλευρές του ζητήματος. Πρώτη πλευρά: Η ύπαρξη εισακτέων σε ΑΕΙ και, κυρίως, ΤΕΙ με βαθμό κάτω του «10» αποτελεί την κορυφή και μόνο του παγόβουνου των πολύμορφων συνεπειών της δεδομένης χρεοκοπίας του εκπαιδευτικού συστήματος. Και μπορεί οι συνέπειες αυτές να «χτυπούν» πρωτίστως τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών - και ακόμη περισσότερο των οικονομικά ασθενέστερων - αλλά, πάντως, δεν αφήνουν ανεπηρέαστους ούτε τους εισακτέους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με πάνω από «10». Κανένα ουσιαστικό πρόβλημα ποιότητας, επομένως, δεν αντιμετωπίζει η εξαγγελία της υπουργού.

Δεύτερη πλευρά: Η εξαγγελία, όμως, μειώνει δραστικά τον αριθμό των εισακτέων, αν διατηρηθεί το μέχρι σήμερα επίπεδο δυσκολίας των σχετικών εξετάσεων. Πέρυσι, οι 4 στους 10 εξετασθέντες έλαβαν μέσο όρο κάτω του «10» και αρκετοί εξ αυτών εισήχθησαν. Η κυβέρνηση, επομένως, στοχεύει στη μείωση των εισακτέων και ό,τι αυτό συνεπάγεται (περικοπές κονδυλίων, κλπ.). Και πιθανά να έχει στα σχέδιά της την αξιοποίηση σχετικής πρότασης του Γ. Παπανδρέου για «εισαγωγή» φοιτητών από χώρες της Βαλκανικής, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι θα πληρώνουν για τις εδώ σπουδές τους. Αλλωστε, το ίδιο κάνουν και άλλες χώρες της ΕΕ. Ολα ένα «πάρε-δώσε» και εμπόριο είναι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ως εδώ...

O ένας κόβει κι ο άλλος ράβει. Η κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους, μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες και ετοιμάζει και νέο «πακέτο» μέτρων. Ο ΣΕΒ επαυξάνει, απαιτώντας συρρίκνωση μισθών και κατάργηση συλλογικών συμβάσεων. Ο Μητσοτάκης στρώνει το χαλί για την αμέσως επόμενη επίθεση στο Ασφαλιστικό. Ο Παπανδρέου ζητά και άλλες τομές και αλλαγές στην οικονομία μας. Ολοι τους χτυπάνε αλύπητα. Και χτυπάνε συντονισμένα. Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, σε διατεταγμένη υπηρεσία, ρημάζουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε μοιρασμένους ρόλους. Πότε από τη θέση της κυβέρνησης, πότε από τη θέση της αντιπολίτευσης βαράνε τον ίδιο αντεργατικό χαβά. Και την ώρα που, μαζί και αντάμα, λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα, εμφανίζονται να διαφωνούν, να αντιπαρατίθενται, να ερίζουν δήθεν για το καλό του κόσμου.

Ως πού θα πάει, άραγε, αυτό το κακό. Ως πότε θα παίζεται στις πλάτες του λαού αυτό το στημένο παιχνίδι; Η απάντηση είναι μία. Μέχρι τότε που ο λαός μας θα πει: «Ως εδώ και μη παρέκει»! Μέχρι τότε που θα βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Και μπορεί να το κάνει. Αρκεί να πιστέψει στις αστείρευτες δυνάμεις του. Αρκεί να καταλάβει ότι το δίκιο του δε θα το 'βρει στους λαβυρίνθους του δικομματισμού, αλλά ότι αυτό το δίκιο, πρέπει να το υπερασπίσει στην πράξη.

Πρώτος και απαράβατος όρος για να υπερασπιστεί, να διεκδικεί για να διευρύνει σήμερα τα δικαιώματά του, η πολιτικοποίηση του αγώνα του. Η απερίφραστη καταδίκη των κομμάτων που ευθύνονται για τα πάθη που βιώνει. Και η διαμόρφωση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που θα παλεύει για το τι θα κερδίσει και δε θα υποκύπτει στη λογική τού πόσα θα χάσει. Σήμερα δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία, όσο οι εργαζόμενοι περιορίζονται στην άμυνα και στο τι θα περισώσουν, τόσο θα χειροτερεύει η θέση τους. Τίποτα δε θα περισωθεί όσο στο σβέρκο τους κάθονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τίποτα δε θα μείνει όρθιο, αν οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να ανέχονται το μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα τα χάσουν όλα και ακόμα περισσότερα, όσο τους εγκλωβίζουν τη συνείδηση και το μυαλό με τη δήθεν «εθνική ανάπτυξη», την «ανταγωνιστικότητα», την «ισχυρή Ελλάδα».

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, οι άνθρωποι του μόχθου, η νέα γενιά αξίζουν μια καλύτερη ζωή. Εχουν δικαιώματα, γιατί αυτοί, τα δικά τους χέρια, παράγουν έναν τεράστιο πλούτο. Και ως δικαιούχοι πρέπει να κατέβουν στο στίβο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Να κατέβουν ως διεκδικητές. Να συσπειρωθούν και να παλέψουν για τα αιτήματα που ανεβάζουν το επίπεδο της ζωής τους. Να δώσουν τους αγώνες τους με αυτοπεποίθηση. Να δημιουργήσουν τη δική τους συμμαχία. Να οργανώσουν το δικό τους κίνημα, στηριγμένο στην αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή στρατηγική. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να νικήσουν.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ