ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

Εκδήλωση τιμής και ιστορικής μνήμης

«Αυτοί που βασανίστηκαν ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν στο φασισμό και πάλεψαν για να υπερασπίσουν την Ελλάδα της Λαοκρατίας, για να μην εγκαθιδρυθεί το μετέπειτα μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας και της ξενοδουλίας στη χώρα μας», τόνισε στην ομιλία του ο Δ. Κουμπούρης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που έγινε την περασμένη Κυριακή

Οι παλιοί Μακρονησιώτες, με συνθήματα που τα έγραψαν με το αίμα της ψυχής τους

Εκδήλωση τιμής και ιστορικής μνήμης για όλους εκείνους που βασανίστηκαν στο κολαστήριο της Μακρονήσου, οργάνωσαν την περασμένη Κυριακή ο ΔήμοςΛαυρίου, η Πανελλήνια Ενωση Κρατούμενων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) και το Παράρτημα της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Λαυρίου (ΠΕΑΕΑ).

Ηταν μια εκδήλωση, στο πλαίσιο των προσπαθειών για τη διάσωση της Μακρονήσου και την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης, που -όπως τόνισαν οι οργανωτές - παραμένει πάντα «επίκαιρη στους σημερινούς αγώνες για την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την πρόοδο». Οι αγωνιστές της Αντίστασης, αυτοί που βασανίστηκαν γιατί υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία της χώρας τους, δήλωσαν και πάλι «παρόντες» στην εκδήλωση, βροντοφωνάζοντας: «Ποτέ πια βασανιστήρια. Ποτέ πια βιασμός της συνείδησης. Ποτέ πια ξένες επεμβάσεις. Ποτέ πια διαίρεση του λαού». Στο χώρο του Μνημείου, με θέα το νησί του μαρτυρίου χιλιάδων αγωνιστών, έγιναν καταθέσεις στεφανιών και επιμνημόσυνη δέηση των θυμάτων, ενώ, στη συνέχεια, η εκδήλωση μεταφέρθηκε στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, όπου ακολούθησαν ομιλίες.

«Αυτοί που βασανίστηκαν στη Μακρόνησο ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν στο φασισμό και πάλεψαν για να υπερασπίσουν την Ελλάδα της λαοκρατίας, για να μην εγκαθιδρυθεί το μετέπειτα μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας και της ξενοδουλίας της χώρας μας», τόνισε στην ομιλία του ο Δ. Κουμπούρης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που παρευρέθηκε στην εκδήλωση εκ μέρους του Κόμματος. Αντίθετα, συνέχισε, οι βασανιστές τους ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν και βοηθούσαν τους κατακτητές, ήταν αυτοί που πρόδωσαν τους αγώνες του ελληνικού λαού. Ο Δ. Κουμπούρης υπογράμμισε, στη συνέχεια της ομιλίας του, ότι μέχρι σήμερα, μισό αιώνα μετά από εκείνα τα γεγονότα, η χώρα μας παραμένει δεμένη στο άρμα του ιμπεριαλισμού, δημιουργώντας συνεχώς νέους κινδύνους για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και όλον το λαό. Η κυβέρνηση, συνέχισε ο Δ. Κουμπούρης, πρέπει να αποσύρει άμεσα όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται έξω από τα σύνορά μας, σταματώντας επίσης να παρέχει κάθε είδους διευκόλυνση για την επίτευξη των εγκληματικών σχεδίων των ΝΑΤΟικών. Τέλος, κάλεσε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, που αντιστέκονται στον πόλεμο, να συστρατευτούν σε ένα ενιαίο αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης.

Οι παππούδες με τα εγγόνια τους σηκώνουν τα τιμημένα λάβαρα

Ο Ν. Αμπατιέλος, μέλος του ΔΣ της ΠΕΚΑΜ, αφού μίλησε για το χρονικό των βασανισμών που έλαβαν χώρα πάνω στο «νησί του Μαρτυρίου» και για τα παλικάρια που χάθηκαν επειδή τόλμησαν να υπερασπίσουν τα «πιστεύω» τους, σημείωσε πως ο αγώνας για την ελευθερία της σκέψης και της συνείδησης θα συνεχιστεί. Ο δήμαρχος της πόλης, Στ. Παπασταυρόπουλος, χαιρέτισε την εκδήλωση και τόνισε ότι η ιστορία του Λαυρίου είναι πλήρως συνδεδεμένη με αυτήν της Μακρονήσου, ενώ επισήμανε ότι τα γεγονότα εκείνης της εποχής, όταν οι ξένες δυνάμεις δίχασαν το λαό μας και υπήρξαν αυτά τα τραγικά αποτελέσματα, πρέπει να διδάξουν τις σημερινές γενιές.

Στην εκδήλωση, παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, καθώς και άλλοι πολιτιστικοί φορείς της πόλης.

Τίτλος τιμής που χρεώνει τους επίγονους

Μακρονησιώτης! Τίτλος τιμής για όποιον τον κατέχει. Κι ευτυχώς, είναι ακόμα ζωντανοί πολλοί απ' αυτούς που πέρασαν από το κολαστήριο. Ευτυχώς, είναι ακόμα πολλοί οι ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες. Που δεν ξεχνούν τον Τατάκη μερόνυχτα ορθό να αρνείται να τον δουλώσουν. Που με την παρουσία τους και μόνο κάθε χρόνο, εκεί απέναντι απ' το βράχο, ξύνουν τη μνήμη, δείχνουν τον ένοχο.

Μένει σε μας, όσους θεωρούν τίτλο τιμής να ονομαστούν επίγονοι μιας τέτοιας γενιάς. Να μείνουμε ορθοί. Οχι στη φράση. Μα στης πράξης τη σκληρή δοκιμασία. Τώρα που ο ιμπεριαλισμός μετατρέπει σε κολαστήρια χώρες ολόκληρες. Τώρα που, ξανά, αντίσταση δε σημαίνει μόνο του κορμιού αντοχές. Μα, πιότερο σημαίνει: Καθαρή ματιά να ξεχωρίζει τον εχθρό. Ανοιχτή καρδιά για το συμπολεμιστή, ζεστή πλάτη για το σύντροφο. Κρύο μυαλό να οργανώνει την αντίσταση, να συσπειρώνει στο λαϊκό μέτωπο που έχει ανάγκη ο τόπος.

Το «ριφιφί» των ψήφων

Κρατάει στα χέρια το φθαρμένο από το χρόνο εκλογικό του βιβλιάριο κι όπως το ερευνά για να δει μήπως πρέπει να προσθέσει φύλλα, ένα πικρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη του. Στο εσωτερικό μέρος του εξώφυλλου, τα στοιχεία του καθαρογραμμένα. Ονομα, επώνυμο, τόπος και ημερομηνία γέννησης. Και δίπλα, η φωτογραφία του, που τον απεικονίζει σε ηλικία 22 μόλις χρόνων. Μια φωτογραφία ασπρόμαυρη του 1961. Τότε που έβγαλε το βιβλιάριο και ψήφισε για πρώτη φορά.

Από τότε, πέρασαν τέσσερις δεκαετίες και ο «πανδαμάτωρ» χρόνος έσκαψε με ρυτίδες το πρόσωπό του και του γκριζάρισε τα μαλλιά. Δεν είναι, όμως, η ανάμνηση της χαμένης νιότης, που τον μελαγχολεί, τώρα που ξεφυλλίζει το εκλογικό του βιβλιάριο. Ούτε η σκέψη πως σ' αυτά τα σαράντα χρόνια, που «κύλησαν σαν νερό», η ζωή του ήταν δύσκολη και μουντή. Αλλο τον πικραίνει, άλλο του βαραίνει την ψυχή: Η θλιβερή διαπίστωση πως από τότε μέχρι σήμερα άπειρες φορές στήθηκαν οι κάλπες, μα ο λαός δεν μπόρεσε ποτέ να εκφράσει τη θέλησή του, δεν μπόρεσε ποτέ να ζωντανέψει τα οράματά του. Οι εξουσιαστές του, υπό τις ευλογίες και την καθοδήγηση των ξένων πατρώνων του, έβρισκαν πάντα τρόπους να του κλέβουν την ψήφο και τα όνειρά του. Βία, νοθεία, απατηλές υποσχέσεις, ψευτοδιλήμματα, όλα τα ανήθικα μέσα χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους αδίστακτους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης για να διατηρηθεί το καθεστώς τους. Να διατηρηθεί η εξουσία των ολίγων επί των πολλών και να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση και η κοινωνική αδικία.

Εκλογές στις 29 Οκτώβρη 1961. Οι πρώτες που ψήφισε. Η τρομοκρατία των χωροφυλάκων και οι τραμπουκισμοί των παρακρατικών είχαν σημαδέψει την προεκλογική περίοδο. Αναίτιες συλλήψεις των υποψηφίων του λαού, αντισυγκεντρώσεις στις ομιλίες τους, ξύλο και σφαίρες. Και την ημέρα των εκλογών, εκτός από τους κατατρομοκρατημένους πολίτες, ψήφισαν και ...πεθαμένοι και ...δέντρα, για να συγκεντρώσει, τελικά, η ΕΡΕ του Καραμανλή το 50,81% των ψήφων! Σε δυο χρόνια, νέες εκλογές στο ίδιο βαρύ και ανελεύθερο κλίμα και στις αρχές του '64 πάλι κάλπες με διογκούμενο, παρά την τρομοκρατία, το λαϊκό κίνημα. Το παλάτι τότε επιχειρεί με την αποστασία και τις δοτές κυβερνήσεις του Νόβα, του Τσιριμώκου και του Στεφανόπουλου να ανακόψει το λαϊκό χείμαρρο. Αποτυγχάνει όμως και τη ...σωτηρία της χώρας αναλαμβάνει η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών.

Ξεφυλλίζει το εκλογικό του βιβλιάριο ο μεσόκοπος και θυμάται τώρα τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, όπου δεν έλειψαν οι κάλπες. Τρεις φορές, το Απριλιανό καθεστώς οργάνωσε φαρσοκωμωδίες λαϊκής ετυμηγορίας. Με εκλογικά κέντρα χωρίς παραβάν και κατειλημμένα από ασφαλίτες και χαφιέδες. Και όταν άνοιγαν οι κάλπες, «καταγράφονταν» ποσοστά 95 και 98% υπέρ της χούντας. Κι έπειτα ήρθαν οι εκλογές της μεταπολίτευσης με τα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «Καραμανλής ή τανκς» και λίγο αργότερα με το μασκαρεμένο «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ και την κούφια «Αλλαγή» που επαγγελλόταν. Το κατεστημένο είχε βρει τώρα άλλα μέσα για να εγκλωβίζει το λαό...

Εκλογές πάλι μπροστά και ο μεσόκοπος άντρας συνοφρυώνεται στη σκέψη αυτή, γιατί βλέπει ότι παγίδες έχουν στηθεί ξανά για να μην μπορέσει ο λαός να εκφράσει νηφάλιος τη θέλησή του. Απατηλά οράματα από τους δύο «μονομάχους» του δικομματισμού, κούφια συνθήματα και υποσχέσεις, που την επομένη θα λησμονηθούν και θα δώσουν τη θέση τους σε μια νέα θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Και ο λαός θα πέσει πάλι στο δόκανο των επιτηδείων και θα διαιωνίσει τα δεινά του; Να ποια αγωνία βασανίζει τον παλιό ψηφοφόρο, καθώς κλείνει τώρα το βιβλιάριό του και τις αναμνήσεις του και αφήνει ανοιχτό μόνο το ερώτημα για τη στάση των «αποκλήρων» του τόπου στις 9 Απρίλη. Θα επιτεθούν, άραγε, κατά «Μέτωπο» σ' όσους τους κλέβουν χρόνια την ψήφο και τη ζωή ή θα υποταχθούν για άλλη μια φορά στη «μαύρη τύχη» που τους επιφυλάσσουν αυτοί;

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ