Ως «ευχάριστη» έκπληξη χαρακτηρίζει η ΚΟΘ του ΚΚΕ, την παραχώρηση σχεδόν μιας σελίδας στην Κυριακάτικη «Μακεδονία» (2-7-00), όπου ασχολείται με την ΚΟΘ και τον επίτιμο Πρόεδρο του ΚΚΕ σ. Χ. Φλωράκη. Με δύο θέματα, το ένα για την ΚΟΘ, που φέρει ως τίτλο «η ανανέωση... πληγώνει το ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη» και υπέρτιτλο «Κομματική... σιωπή μεταξύ Ζουράρι - Κωστόπουλου», και το άλλο για τον Χ. Φλωράκη, με τίτλο «Κεκλεισμένων των θυρών η κρητική του Χ. Φλωράκη» και υπέρτιτλο «παρά τις διαφωνίες του ο επίτιμος γραμματέας του ΚΚΕ κινείται με βάση την κομματική νομιμότητα», η εφημερίδα επιχειρεί να παρουσιάσει το ΚΚΕ ως σπαρασσόμενο κόμμα. Μέσα από συλλογιστικούς ακροβατισμούς που από τη μια παράγραφο ως την άλλη ανατρέπονται, επιχειρεί να εμφανίσει ως «διαφωνούντα» και «πικραμένα» ή «απομονωμένα» συγκεκριμένα στελέχη της ΚΟΘ του ΚΚΕ και να πείσει πως ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, διαφωνεί με την πολιτική του Κόμματος.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΚΟΘ αναφέρει:

«Η έκπληξη οφείλεται στο γεγονός ότι η εφημερίδα δε μας είχε συνηθίσει σε τέτοια προβολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο προηγούμενο διάστημα η ΚΟΘ είχε αναπτύξει μια πλούσια δράση με ανακοινώσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, συλλαλητήρια για την "Dynamic Mix", για τον ένα χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή η δραστηριότητα, στην καλύτερη περίπτωση, έτυχε ελάχιστης προβολής από τη "Μακεδονία" και γενικότερα από τα ΜΜΕ.

Η ΚΟΘ του ΚΚΕ, στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα, δεν υπάρχει για την εφημερίδα "Μακεδονία", γιατί και από αυτήν ακολουθείται η γενικότερη κατεύθυνση «θάψτε τις δραστηριότητες του ΚΚΕ και δώστε την εικόνα του σπαρασσόμενου κόμματος στο εσωτερικό του».

Πού λοιπόν οφείλεται η ξαφνική απλοχεριά της και το «ενδιαφέρον» προς την ΚΟΘ; Μέσα από το ειδικά επεξεργασμένο (...) δημοσίευμα αποκαλύπτεται η απογοήτευση και η αγωνία των εμπνευστών του, που δε διαπιστώνουν διαφωνίες και ρήγματα στην οργάνωση της ΚΟΘ του ΚΚΕ. Γι' αυτό εφευρίσκουν «ίντριγκες» και προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών του εκεί που δεν υπάρχουν.

Για την ΚΟΘ είναι ευπρόσδεκτη η κριτική όταν γίνεται πάνω στην καταγραμμένη πολιτική του Κόμματος, στην πολιτική της δράσης και παρέμβασης και όχι σε ζητήματα που δεν υπάρχουν. Δημοσιεύματα όμως που στηρίζονται σε ανύπαρκτα γεγονότα και καταστάσεις, όπως το παραπάνω, δεν αποτελούν κριτική.

Ο κόσμος που βιώνει καθημερινά την καπιταλιστική βαρβαρότητα της ανεργίας, της φτώχειας, των πολέμων, των ναρκωτικών, γνωρίζει την ΚΟΘ μέσα από την καθημερινή και μαχητική δράση της.

Η Κομματική Οργάνωση της Θεσσαλονίκης είναι πολιτική οργάνωση του ΚΚΕ που δρα, με βάση το καταστατικό και το πρόγραμμα του Κόμματος. Παλεύει για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας προς όφελος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την ΕΕ, τη Νέα Τάξη. Αγωνίζεται για μια λαϊκή εξουσία που θα επιβληθεί με την πάλη του λαού μέσα από το Μέτωπο που κινείται σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική κατεύθυνση.

Αυτό είναι που τους ενοχλεί!»

Τη μετατροπή των αποτελεσμάτων της διάσκεψης 14 ηγετών της κεντροαριστεράς στο Βερολίνου σε... συγκεκριμένο πρόγραμμα κυβερνητικής δράσης, εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, μιλώντας χτες σε ημερίδα του ΠΑΣΟΚ με θέμα την «προοδευτική διακυβέρνηση». Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να καθαγιάσει την παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των πολυεθνικών και της νέας τάξης και να την εμφανίσει ως προοδευτική εξέλιξη για την ανθρωπότητα και μάλιστα ισχυρίστηκε ότι παγκοσμιοποίηση βρίσκεται υπό τον έλεγχο της πολιτικής! Η διάσκεψη του Βερολίνου και τα συμπέρασμά της, είπε, αντικρούουν την άποψη για τη μη ελέγξιμη λειτουργία των μηχανισμών της αγοράς, για τη δήθεν αδυναμία της πολιτικής να αντιδράσει στην παγκοσμιοποίηση.

Την ίδια στιγμή, αντιφάσκοντας υπογράμμισε σε άλλο σημείο «την ανάγκη δημιουργίας ενός πολιτικού και κοινωνικού αντίβαρου απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία». Προσδιορίζοντας το ρόλο αυτού του «πολιτικού αντίβαρου» είπε ότι πρέπει να εξασφαλίζει τόσο την ομαλή λειτουργία των αγορών(!) αλλά και να διασφαλίζει ότι η ανθρωπότητα πρέπει να διατηρεί τον έλεγχο των δημιουργημάτων της, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η κεντροαριστερά είναι ο καλύτερος διαχειριστής των παγκοσμιοποιημένων συμφερόντων των πολυεθνικών. Στη βάση των παραπάνω, επιχείρησε να εμφανίσει ένα νέο μοντέλο προοδευτικής διακυβέρνησης, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από τυφλή διαχείριση και υποταγή στους νόμους της αγοράς. Υποστήριξε ότι ο εκσυγχρονισμός είναι «πυρήνας μιας προοδευτικής διακυβέρνησης στην ελληνική πραγματικότητα» και αποστολή του, μεταξύ άλλων, είναι να δώσει ένα καινούριο ρόλο στην κοινωνία των πολιτών, που «θα συντρέχει με την πολιτεία στη διαχείριση των κοινών». Με άλλα λόγια ο εκσυγχρονισμός αναθέτει με κάθε επισημότητα στην άρχουσα τάξη (σ.σ. αυτή κρύβεται πίσω από τον κομψό όρο κοινωνία των πολιτών) το δικαίωμα να συμμετέχει στην κρατική εξουσία και στη «διαχείριση των κοινών».

Επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από τους ακραίους νεοφιλελεύθερους είπε ότι δεν επιτρέπεται να αφήνουμε τη λογική της αγοράς να ξεπερνάει τα όρια της σφαίρας στην οποία ανήκει (σ.σ. την οικονομία) και να επικυριαρχεί σε άλλες σφαίρες π.χ. την κοινωνική. Δε διευκρίνισε, όμως, πώς θα γίνει αυτό, ακριβώς γιατί δεν μπορεί να γίνει και αυτό το έχει αποδείξει η ίδια η κυβερνητική πολιτική! Καταλήγοντας, ανέθεσε ως καθήκον στο κυβερνών κόμμα να ανοίξει ένα ευρύ διάλογο στην κοινωνία με βάση τα αποτελέσματα και τις θέσεις της διάσκεψης του Βερολίνου, τις οποίες, όπως είπε, «πρέπει να τις συγκεκριμενοποιήσουμε σε πρόγραμμα κυβερνητικών δράσεων».