Οι προύχοντες του Αφγανιστάν μαζί με τον εγκάθετο Πρόεδρο στη διάρκεια της τζίργκας

Στην όξυνση της λαϊκής οργής εναντίον της κατοχής, αλλά και των Ταλιμπάν, συμβάλλουν αποφασιστικά τόσο η συνεχής κλιμάκωση του πολέμου από τα αμερικανοΝΑΤΟικά στρατεύματα, που έχουν ως αποτέλεσμα δεκάδες αμάχους καθημερινά, όσο και οι επιθέσεις από μαχητές των Ταλιμπάν εναντίον αμάχων, με τις αντικατοχικές - αντιαμερικανικές διαδηλώσεις να είναι πλέον σχεδόν καθημερινές. Ενδεικτική είναι η έκθεση του ΟΗΕ για τα παιδιά, στο Αφγανιστάν, που αναφέρει ότι περισσότερα από 1.000 παιδιά (στην πραγματικότητα ο αριθμός είναι ανυπολόγιστος) σκοτώθηκαν μόνο το 2009 από πυρά Ταλιμπάν και κατοχικών δολοφονικών επιδρομών. Σημειώνεται δε ότι η αφγανική αστυνομία, που τελεί υπό την προστασία του κατοχικού στρατού, είναι ο μεγαλύτερος βασανιστής και καταπατητής των δικαιωμάτων των παιδιών στη χώρα.

Την ίδια στιγμή ενισχύεται καθημερινά η πεποίθηση ότι οι Ταλιμπάν είναι άμεσα χρηματοδοτούμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις, προκειμένου να συντηρούν κατάσταση τρομοκρατίας και να παρατείνουν την κατοχή στο Αφγανιστάν. Δηλώσεις που ανήκουν κυρίως σε καθηγητές, συνεργάτες της κυβέρνησης, ή ακόμα σε ανθρώπους που εργάζονται και οι ίδιοι ως σύμβουλοι των κατοχικών δυνάμεων και στις ξένες επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα, αναφέρουν με βεβαιότητα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων, καθώς και του εξοπλισμού που χρησιμοποιούν οι Ταλιμπάν, προέρχεται από τις δυνάμεις κατοχής, υπογραμμίζοντας ότι οι δύο πλευρές έχουν σχέση αλληλεξάρτησης, δικαιολογώντας η μία την παρουσία της άλλης. Σύμφωνα δε με παλαιότερες αποκαλύψεις, σημαντικός αμυντικός εξοπλισμός δηλώθηκε ως «κλεμμένος» από τις αμερικανικές δυνάμεις, χωρίς επί μήνες να τον έχει αναζητήσει κανείς και κατέληξε με ιδιαίτερα περίεργο τρόπο στους μαχητές των Ταλιμπάν.

Αλλωστε, οι Ταλιμπάν ξεκίνησαν από τη δεκαετία του '80 να λαμβάνουν εντολές και χρήμα από τις ΗΠΑ, μέσω του Πακιστάν, αναπτύσσοντας ιδιαίτερες σχέσεις μάλιστα με τις μυστικές υπηρεσίες του Ισλαμαμπάντ, με στόχο την ανατροπή της σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Δεσμοί που εμφανίζονται ισχυροί μέχρι και σήμερα και στους οποίους βασίζεται η διάχυση του πολέμου και στο Πακιστάν, δικαιολογώντας παράλληλα τις καθημερινές αμερικανικές επιθέσεις σε πακιστανικό έδαφος, αλλά και τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού στις περιοχές των φυλών, που υποτίθεται ότι δίνουν ασφαλές καταφύγιο στους μαχητές.

Ωστόσο, η άμεση σύνδεση, που γίνεται πλέον μεταξύ κατοχικών δυνάμεων και Ταλιμπάν, φαίνεται να οδηγεί τις ΗΠΑ ένα βήμα πίσω, στα σχέδια της «εθνικής συμφιλίωσης». Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις Ομπάμα μετά τη συνάντησή του με τον Χ. Καρζάι, στις 11 - 15 του Μάη, ο οποίος και υποστήριξε ότι η προσέγγιση των Ταλιμπάν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική, αποκλείοντας κάθε συνομιλία με την ηγεσία των Ταλιμπάν, η οποία ούτως ή άλλως εμφανίζεται να αρνείται οποιαδήποτε συνάντηση με την εγκάθετη κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, σύμφωνα και με την τοποθέτηση του Αμερικανού Προέδρου, συμφωνούν με τη χρηματοδότηση των «μετριοπαθών Ταλιμπάν», με πακτωλό χρημάτων, προκειμένου αυτοί να παραδώσουν τα όπλα και να ενταχθούν στη διοίκηση της χώρας, υπό τις κατοχικές εντολές πάντα, ωστόσο υπενθυμίζουν ότι το πρόβλημα των ανταρτών θα επιλυθεί ριζικά με στρατιωτικό τρόπο.

Φυσικά όλα αυτά πραγματοποιούνται με τη συνεργασία τοπικών δυνάμεων, που διεκδικούν μέρος της κατοχικής εξουσίας, συμμετέχοντας σε φιέστες όπως η τζίργκα, η οποία ξεκαθαρίστηκε από την αρχή ότι δε θα έχει αποφασιστικό αλλά συμβουλευτικό και «γνωμοδοτικό» χαρακτήρα, καθώς ζητά από τις δυνάμεις του Αφγανιστάν να συμβάλουν στους τρόπους εξόδου από τον πόλεμο και την ισχυροποίηση του προτεκτοράτου που θα πάρει τη θέση της κατοχής.

Δήλωση που αντικατοπτρίζει και την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου του ΝΑΤΟ, που έθεσε ως στόχους για το 2010: α) Την εξαπόλυση επιχειρήσεων και άλλων πρωτοβουλιών κατά των ένοπλων Ταλιμπάν, β) να «βοηθηθεί» η αφγανική κυβέρνηση στο να ασκήσει το δικαίωμα αυτοκυριαρχίας, γ) να δοθούν στους Αφγανούς «περισσότερες ευθύνες και μέσα για το Αφγανιστάν»... Την ίδια στιγμή και ενώ ο Μπ. Ομπάμα ισχυρίζεται ότι οι αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις θα αρχίσουν να αποχωρούν από το Αφγανιστάν, ο κατοχικός στρατός εξακολουθεί να ενισχύεται με δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες έως το καλοκαίρι. Παράλληλα, αντί το ΝΑΤΟ να ζητά πλέον από τις σύμμαχες χώρες στρατό για το Αφγανιστάν, απαιτεί «εκπαιδευτές» για τον αφγανικό στρατό, μεταλλάσσοντας την ταυτότητα της κατοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο το Αφγανιστάν οδεύει ολοταχώς στη μεγάλη και προαναγγελθείσα επιχείρηση που προετοιμάζεται εδώ και μήνες στην Κανταχάρ. Ενα νέο προμελετημένο έγκλημα, που θα έχει ως αποτέλεσμα το ματοκύλισμα του αφγανικού λαού, όπως και η προηγούμενη μεγάλης κλίμακας επίθεση στην Χελμάντ, που ήταν ένα λουτρό αίματος για δεκάδες αμάχους.

Αυτόν το δρόμο έδειξε το ΚΚΕ με την ομιλία της ΓΓ, Αλ. Παπαρήγα, ως της συλλογικής του φωνής. Ο λόγος του ΚΚΕ ήταν αποκαλυπτικός για την πορεία και τις προσδοκίες του εργατολαϊκού κινήματος.

Ταυτόχρονα, υπήρξε καταλυτικός για την αντιμετώπιση του διεφθαρμένου αστικού καθεστώτος. Χαρακτηρίστηκε από νηφαλιότητα, σύνεση και προγραμματισμό για την Ελλάδα του μέλλοντος που έρχεται. Απόδειξε ότι ο επαναστατικός λόγος δε χρειάζεται φανφάρες. Μπορεί να λειτουργεί χωρίς να προκαλεί. Στηλίτευσε, διαπόμπευσε, κατήγγειλε με αμεσότητα τη διαφθορά του αστικού καθεστώτος. Δεν έμεινε, όμως, στο κενό μιας εσώψυχης διαμαρτυρίας. Εδεσε με ένα εργατολαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα μεταβατικής διαδικασίας από το μερικό στο γενικό και ολοκληρωμένο.