Associated Press

Παρά τις ενορχηστρωμένες προσπάθειες ιστορικής δικαίωσης του ναζισμού, μεγάλο μέρος του πληθυσμού αντιτάχθηκε στο ξήλωμα του «Μπρούντζινου Αλιόσα», με διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και με περιφρούρηση του μνημείου

Από την 1η Γενάρη η Εσθονία έγινε το 17ο μέλος της ευρωζώνης και η τρίτη πρώην σοσιαλιστική χώρα που υιοθετεί το ευρώ μετά τη Σλοβενία και τη Σλοβακία. Συγκεκριμένη δημοσκόπηση, που δόθηκε στη δημοσιότητα στα τέλη του 2010 από το Ινστιτούτο Οικονομικών (EKI), έδειξε πως μόλις το ένα τέταρτο των Εσθονών τάσσεται υπέρ της αλλαγής του εθνικού νομίσματος, της κορόνας, με το ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας είχε σπεύσει να διαβεβαιώσει πως με την υιοθέτηση του ευρώ θα υπάρξουν πλεονεκτήματα, πως αποτελεί ένα «λογικό βήμα» για μια μικρή οικονομία, πως θα «επιταχυνθεί η ανάπτυξη», θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Στην πραγματικότητα, αυτό που θα συμβεί είναι να χειροτερέψει η καθημερινή ζωή των εργαζομένων και του λαού.

Η Εσθονία, με πληθυσμό 1,3 εκατομμύρια κατοίκους, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 2004 και ήδη εφαρμόζει μια σκληρή πολιτική λιτότητας σε βάρος του λαού, με το δημόσιο χρέος να κινείται στο 7,2% του ΑΕΠ, την ανεργία να έχει φτάσει, επίσημα, το 20%, με ιδιαίτερα αυξημένο το ποσοστό στους νέους κάτω των 25 χρόνων, που έφτασε στο δεύτερο τρίμηνο του 2010 το 37,2%. Μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η κυβέρνηση προχώρησε στην περικοπή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 30%, περιόρισε τις κοινωνικές παροχές, οδηγώντας το λαό σε εκτεταμένη φτώχεια. Σήμερα, η Εσθονία θεωρείται η φτωχότερη χώρα στην ευρωπαϊκή κοινότητα, με περισσότερους από 100.000 ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, ενώ πρόσφατη έρευνα έδειξε πως την άνοιξη θα ακολουθήσουν άλλοι 77.000.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά κλιμακώνεται η αντικομμουνιστική εκστρατεία που προωθούν η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες δυνάμεις του κεφαλαίου. Οπως είναι γνωστό, στις χώρες της Βαλτικής (Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία) τα Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν κηρυχθεί παράνομα, όπως και η χρήση συμβόλων που θυμίζουν το σοσιαλισμό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ποινή φυλάκισης τριών χρόνων για τη χρήση του σφυροδρέπανου. Δεν είναι και λίγες οι φορές που έχουν απαγορευτεί οι εκδηλώσεις για τα θύματα του φασισμού και αγωνιστές αντιφασίστες διώκονται και φυλακίζονται, ενώ την ίδια στιγμή οι συνεργάτες των ναζί δαφνοστεφανώνονται, ανενόχλητα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις υπέρ των Ες-Ες. Γνωστές είναι εξάλλου και οι επιθέσεις σε βάρος της Ιστορίας, με στόχο τα αντιφασιστικά μνημεία στην Εσθονία, με παράδειγμα την καταστροφή μνημείου του «Μπρούντζινου Αλιόσα» που είχε στηθεί προς τιμήν των 270.000 πεσόντων του Κόκκινου Στρατού και άλλων αντιφασιστών ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές, αλλά και την καθιέρωση ημέρα «πένθους» για την Μέρα Απελευθέρωσης του Τάλιν από τον Κόκκινο Στρατό.

Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντρους Ανσιπ συμμετέχει ενεργά στη φιλοναζιστική ηρωοποίηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δεξίωση που παραχώρησε στο μέγαρο της κυβέρνησης στις 28 Φλεβάρη προς τιμήν των μελών της λεγόμενης «Ενωσης των μαχητών για την απελευθέρωση της Εσθονίας», στην οποία συμμετέχουν βετεράνοι του τμήματος της 20ής εσθονικής ναζιστικής μεραρχίας «Waffen SS» και μέλη της οργάνωσης «Αδελφοί του Δάσους» που ευθύνονται για χιλιάδες εγκλήματα, τόσο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ετσι, με τον αχαλίνωτο αντικομμουνισμό που επικρατεί - το ΚΚ Εσθονίας δεν μπορεί να συμμετάσχει στις εκλογές - τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας και με τη στέρηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών εκατοντάδων ρωσόφωνων στη χώρα, το αν τελικά υπερισχύσει το «Μεταρρυθμιστικό Κόμμα» (που είχε λάβει στις προηγούμενες εκλογές του 2007 το 27,7%) ή το «Κεντρώο Κόμμα» (26,2%) ή κάποια άλλα από τα κόμματα που συμμετέχουν στη διαχείριση του συστήματος («Ενωση των Φίλων της Πατρίδας» που είχε το 17,8%, «Λαϊκή Ενωση» 7,2%, «Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα» 10%, «Εσθονικό Κόμμα Πρασίνων» 7%) δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Το αντίθετο, θα ισχυροποιηθεί το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

AMΠΙΤΖΑΝ.-- Δεκάδες νεκρούς μέσα στα τελευταία 24ωρα μετρά η ανάφλεξη του εμφύλιου πολέμου στην Ακτή του Ελεφαντοστού, καθώς εντείνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στις αντιτιθέμενες δυνάμεις του απερχόμενου Προέδρου Λοράν Γκμπάγκμπο και τον θεωρούμενο ως νικητή των τελευταίων εκλογών Αλασάν Ουατάρα (πρώην στέλεχος του ΔΝΤ).

Τα προάστια της οικονομικής πρωτεύουσας της χώρας, Αμπιτζάν, έχουν μετατραπεί σε θέατρα σφοδρών συγκρούσεων με χαρακτηριστικότερη όλων την περίπτωση του προαστίου Αμπόμπο, που θεωρείται προπύργιο των δυνάμεων του αντιπολιτευόμενου ηγέτη Ουατάρα και όπου πριν μερικές μέρες στρατιώτες - υποστηρικτές του απερχόμενου Προέδρου Γκμπάγκμπο εξαπέλυσαν επιθέσεις με βαρύ πυροβολικό, όλμους και χειροβομβίδες διασποράς, σε σπίτια αμάχων της περιοχής. Στο Αμπόμπο κατέφθασαν αργότερα και ένοπλες δυνάμεις του Ουατάρα, οι οποίοι «οχύρωσαν» τμήμα του προαστίου ανακηρύσσοντάς το «Αυτόνομη Δημοκρατία PK-18»...

Εντούτοις, χαρακτηριστικότερη εξέλιξη όλων των τελευταίων γεγονότων είναι η εν ψυχρώ δολοφονία έξι διαδηλωτριών σε αντικυβερνητική πορεία διαμαρτυρίας το πρωί της Πέμπτης από πυρά του στρατού. Η Σάιρα Ντρέιν, μία από τις διοργανώτριες της πορείας, διηγήθηκε τις δραματικές στιγμές της επίθεσης στο πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες λέγοντας: «Κρατούσα το μεγάφωνο και ετοιμαζόμουν να μιλήσω στο πλήθος σε κεντρικό δρόμο του Αμπόμπο. Εμείς ήμασταν χιλιάδες γυναίκες. Τότε είδαμε τα τανκς. Είπαμε ότι δεν μπορεί να μας πυροβολήσουν. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε εκκωφαντικός ήχος. Αρχισαν να μας γαζώνουν με σφαίρες και έπεσα κάτω. Με ποδοπάτησαν... Μα, να πυροβολήσουν σε άοπλες γυναίκες; Αυτό είναι αδιανόητο»....

Σε κάθε περίπτωση, το αιματοκύλισμα της διαδήλωσης των γυναικών μαρτυρά την απελπισία του καθεστώτος Γκμπάγκμπο και την απόφασή του να παραμείνει στην εξουσία με κάθε τίμημα, αφού ποτέ πριν στην ιστορία της χώρας καμία δύναμη καταστολής δεν είχε τολμήσει να χτυπήσει στο ψαχνό διαδηλώσεις γυναικών.

Ωστόσο, η κρίση δεν τροφοδοτείται μόνον από τη βία της απερχόμενης κυβέρνησης. Και η άλλη πλευρά δεν είναι ούτε άμοιρη ευθυνών, ούτε παθητικός παρατηρητής, καθώς είναι γνωστό πως υποστηρίζεται ποικιλοτρόπως από μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Αλασάν Ουατάρα, για παράδειγμα, υποστηρίζει ακόμη και την πραγματοποίηση ξένης επέμβασης στη χώρα, προκειμένου να αναλάβει πρόεδρος...

Επιπλέον, εδώ και 2,5 βδομάδες, δυνάμεις ενόπλων του βορρά που υποστηρίζουν τον Ουατάρα, εξοπλισμένοι σαν αστακοί και πιθανώς πρόσφατα εκπαιδευμένοι από Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους που προωθούσαν εδώ και καιρό την πραγματοποίηση στρατιωτικής επέμβασης μέσω της «Δυτικοαφρικανικής Οικονομικής Κοινότητας», άρχισαν να καταλαμβάνουν περιοχές μετά από μάχες με το στρατό.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που εποφθαλμιούν τον πλήρη έλεγχο αυτής της πρώην γαλλικής αποικίας, είναι αποφασισμένες να οξύνουν περαιτέρω την παρούσα κρίση με ορατότερο, από ποτέ, τον κίνδυνο γενικότερης αποσταθεροποίησης σε όλη την περιφέρεια της δυτικής Αφρικής.