ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 5 Ιούλη 2000
Σελ. /32
Οσα δε φτάνει η αλεπού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να υποθέσουμε ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη συκοφαντία και την ύβρη από την πολιτική και ιδεολογική κριτική, την αντιπαράθεση, ακόμη και την πολεμική; Δε νομίζουμε, πολύ καλά γνωρίζει τη διαφορά. Επομένως, σε άλλη κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθεί η αιτία του ψέματος, με το οποίο ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιχείρησε να απαντήσει σε όσα γράφει ο «Ρ», σχετικά με το κόμμα του και την πολιτική του. «Ο ΣΥΝ δεν είναι διατεθειμένος να αποδέχεται προσβολές και καθημερινές ύβρεις και συκοφαντίες από τον "Ριζοσπάστη"», σημείωσε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, στη διάρκεια της τελικής ομιλίας του, στο συνέδριο του ΣΥΝ και τέλειωσε με τον πολιτικό διάλογο, που τόσο πολύ, υποτίθεται, πως τον θέλει και τον αναζητεί η ηγεσία του ΣΥΝ...

Να τον παραπέμψουμε να διαβάζει πιο προσεκτικά την εφημερίδα του κόμματός του, την «Αυγή», και το ρόλο που αυτή παίζει στην αντι-ΚΚΕ επίθεση; Αδικος μάλλον ο κόπος. Ομως, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την απορία μας: Εχει την αυταπάτη, άραγε, ο πρόεδρος του ΣΥΝ ότι έπεισε με το ...επιχείρημά του αυτό όσους αριστερούς παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στο κόμμα του;

Τι απ' τα δυο;

Και μια και μιλάμε για πολιτική κριτική, διαβάσαμε στην «Αυγή», ότι στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΝ χαρακτηρίζεται «θετική εξέλιξη» η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ενώ επαναλαμβάνεται η «δικαιωμένη κριτική, που έχει ασκήσει ο ΣΥΝ στο μονόπλευρο τρόπο που σχεδιάστηκε και προωθήθηκε συνολικά η ΟΝΕ και στην πολιτική, με την οποία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν για να επιδιώξουν την ένταξη».

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, τι από τα δυο σημαίνουν οι εκτιμήσεις αυτές: Οτι υπάρχει -σύμφωνα με το ΣΥΝ- φιλολαϊκός δρόμος στα πλαίσια της ΟΝΕ ή ότι μπορούσε να γίνει ένας κάπως διαφορετικός σχεδιασμός και διαχείριση, ώστε οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, να ήταν κάπως λιγότερο αντιλαϊκές;

Δεν προχωράμε στις δικές μας απαντήσεις, για να μη θεωρηθεί και πάλι, ότι βρίζουμε και συκοφαντούμε. Περιμένουμε τις διευκρινίσεις του ΣΥΝ...

«Το επάγγελμα»...

«Στο καθεστώς του "εκσυγχρονισμού" η βλακεία έγινε αρετή, γράφει ο Θ. Παπανικολάου στη χτεσινή "Αθηναϊκή" και συνεχίζει: Εγινε επάγγελμα. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, σημειολόγοι, διανοούμενοι και λοιποί χρησιμοποιούν το επάγγελμα της βλακείας για να χαϊδέψουν τα ισχυρά κέντρα εξουσίας. Και κουνάνε την ουρά τους από χαρά όταν τα αφεντικά τούς ζητούν τις "υπηρεσίες" τους...

... Η βλακεία, βεβαίως, δε φοβάται μόνο τις ιδέες, αλλά τις πολεμάει με κουτοπόνηρη μοχθηρία. Οταν στερείσαι από ιδέες, επιστρατεύεις τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού, την ατιμία, την κουτοπονηριά...

Οι δημοσιογράφοι που παραποιούν και κακοποιούν σήμερα τις απόψεις του ΚΚΕ, που το συκοφαντούν με τόση μοχθηρία, δεν εκτελούν όλοι διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν ενεργούν όλοι συνειδητά. Απλώς, είναι θύματα του επαγγέλματός τους, του επαγγέλματος της βλακείας. Υποτελείς στην "εκσυγχρονιστική" εξουσία και ασυνείδητοι προπαγανδιστές της νέας τάξης. Δηλαδή, βλάκες, ανίκανοι να διακρίνουν, να αναλύσουν και να μελετήσουν άλλες ιδέες και απόψεις, να πολεμήσουν σε επίπεδο ιδεών. Τρέφονται από τα υποπροϊόντα της καθεστωτικής προπαγάνδας.

Δεν αντιλαμβάνονται έτσι, όχι μόνο τις ηλίθιες αντιφάσεις τους, αλλά ούτε το γεγονός ότι έχουν γίνει άβουλα γρανάζια της καθεστωτικής παραπληροφόρησης, ατιμίας και προβοκάτσιας...».

... της βλακείας»

Και ο αρθρογράφος συνεχίζει με δυο συγκεκριμένα παραδείγματα: «Είναι ενδεικτική η περίπτωση των δύο συναδέλφων της "Ελευθεροτυπίας", του Γιώργου Γιαννουλόπουλου και του Τάσου Παππά, που χρησιμοποίησαν τις απόψεις μου για τη σύγκρουση κυβέρνησης - Εκκλησίας, για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ.

Το έντιμο θα ήταν να κριτικάρουν τις απόψεις μου. Αντί κριτικής, με το δόλιο τέχνασμα ότι ήμουν υποψήφιος του ΚΚΕ στις εκλογές, μεταθέτουν τη θέση μου στο ΚΚΕ.

Διπλή η απάτη. Πρώτον παρασιώπησαν το γεγονός, ότι στις εκλογές ήμουν συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ και δεύτερον ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα ασκούσα κριτική στο ΚΚΕ. Οι συνάδελφοι εμφάνιζαν ταύτιση εκεί ακριβώς που υπήρχε διαφορά. Χρησιμοποίησαν, δηλαδή, τις απόψεις μου, όχι για να κριτικάρουν, έστω να χλευάσουν αυτόν που τις έχει, αλλά για να χλευάσουν το ΚΚΕ για απόψεις που δεν έχει. Αυτό στη γλώσσα της πολιτικής λέγεται προβοκάτσια, στη γλώσσα της ηθικής, ατιμία. Και τα δύο μαζί συνθέτουν τον επίπεδο και κουτοπόνηρο λόγο της βλακείας...»

Τι το 'θελε; Για το... πόνημα του Π. Κωστόπουλου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Down Town» μιλάμε, όπου ασχολείται κι αυτός με το ΚΚΕ. Πολύ φτώχεια, ρε παιδάκι μου. Πολύ φτώχεια... Τόσο πολύ στέρεψε η παραγωγή... ιδεών, ανάμεσα στις παρέες του; Και πώς σκοτώνουν τώρα, την απέραντη, «εκσυγχρονιστική» ανία τους..;

Ελλάς - Γαλλία συμμαχία...

ΕΧΟΥΜΕ τεθεί ξαφνικά στην Ευρώπη υπό... Γαλλική κηδεμονία και, μάλιστα, χωρίς καλά, καλά να το καταλάβουμε! Οχι μόνο πήραν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα οι Γάλλοι, αλλά έχουν και την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης γι' αυτό το εξάμηνο!

Βέβαια, το Ευρωπαϊκό Κύπελλο, το πήρε όπως το πήρε, βάζοντας ένα γκολ στην παράταση της... παράτασης. Στην προεδρία της ΕΕ, όμως, βρίσκεται προγραμματισμένα και όπως λένε οι Γάλλοι ιθύνοντες έχουν μπόλικα σχέδια.

Ηρθε η ώρα, λένε, να προχωρήσει γρήγορα η πολιτική ένωση της ΕΕ. Και για το σκοπό αυτό προτείνουν Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, εκλεγμένο πρόεδρο, ευρωπαϊκή κυβέρνηση, «ενισχυμένες συνεργασίες» και άλλα παρόμοια...

Με άλλα λόγια, δηλαδή, θέλουν να μας φορέσουν ένα... καπέλο τρικολόρ άλλο πράγμα... Αυτό κι αν είναι... ξαφνικός θάνατος.

Βέβαια, τα ίδια προτείνουν και προωθούν και οι Γερμανοί. Μάλιστα, το συζητήσανε και με τους Γερμανούς στην πρόσφατη επίσκεψη Σιράκ στη Γερμανία και φαίνεται να τα βρίσκουνε, ενώ και οι Βρετανοί, παρά τους ενδοιασμούς τους, το συζητάνε! Λέτε να υπάρχει γερμανο-γαλλικός άξονας, με ολίγον βρετανικό άρωμα..;

Οχι, δηλαδή, πως μας ενοχλεί το να γίνεται ένας διάλογος μεταξύ χωρών, αλλά όταν πρόκειται για τις τρεις συγκεκριμένες χώρες και το αντικείμενο είναι το μέλλον της Ευρώπης, όπως και το δικό μας, τότε υπάρχει ένα πρόβλημα.

Γιατί, βέβαια, μη φαντάζεστε ότι αν συμφωνήσουν σε οτιδήποτε οι τρεις (βολεύοντας φυσικά όσο είναι δυνατόν τα δικά τους συμφέροντα) υπάρχει περίπτωση να μας... ρωτήσουν μετά για την εφαρμογή των αποφάσεών τους.

Κι αν νομίζετε ότι θα το κάνουν, επειδή πρώτη εξ όλων των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της ΕΕ, η δική μας κυβέρνηση έσπευσε να τοποθετηθεί θετικά και να συνηγορήσει υπέρ των γερμανο-γαλλικών προτάσεων, είστε πολύ γελασμένοι.

Αν θα κάνουν καμιά αβαρία, θα την κάνουν σε κανέναν που φέρει κάποιες αντιρρήσεις και όχι σε όποιον τον έχουν του χεριού τους, με την πρώτη. Απλά πράγματα είναι αυτά...

Η ΔΙΑΜΑΧΗ περί ταυτοτήτων βρίσκεται ακόμη στο επίκεντρο της επικαιρότητας και πρέπει να παραδεχτούμε, πως αποκτά όλο και περισσότερο... βαθύ και... σύνθετο περιεχόμενο. Τα τελευταία σχετικά στοιχεία είναι αν αποδίδεται από τους κυβερνώντες το πρέπον... χεροφίλημα στους εκπροσώπους της Εκκλησίας και αν θα γίνει ή όχι... τυχαία συνάντηση του αρχιεπισκόπου με τον πρωθυπουργό.

Πάντως, παρ' όλ' αυτά, μένουμε ακόμη με την εντύπωση, ότι μας δουλεύουν... Κάνουμε λάθος;

Μια «ωρολογιακή βόμβα»

Κατά κοινή ομολογία, το Κυπριακό βρίσκεται σε μια κρίσιμη και ίσως καθοριστική φάση. Σήμερα επαναλαμβάνονται στη Γενεύη οι εκ του σύνεγγυς συνομιλίες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλ. Κληρίδη με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ρ. Ντενκτάς. Το πιο δραματικό στοιχείο, όμως, των τελευταίων εξελίξεων ήταν η προχτεσινή προώθηση των Τουρκοκυπρίων στη νεκρή ζώνη. Μια κίνηση, που προκάλεσε την αντίδραση της κυπριακής και της ελληνικής κυβέρνησης. Ομως, τόσο ο κ. Σημίτης, όσο και ο κ. Κληρίδης γνωρίζουν ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει και αυτό οφείλεται, εν πολλοίς, στις δικές τους επιλογές. Μια αναδρομή στην τελευταία τετραετία δείχνει ότι Λευκωσία και Αθήνα (με όσες διαφορές και αν παρουσιάστηκαν) έφεραν το Κυπριακό εκεί, που από τη δεκαετία του '60 επιδίωκαν να το φέρουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί. Δηλαδή, στο πεδίο του «ευρωατλαντισμού», μακριά από τη «δυσάρεστη» διεθνοποίηση και, μάλιστα, στη βάση των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ.

Αυτή η μετατόπιση ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την τουρκική αδιαλλαξία, αφού η Αγκυρα γνωρίζει τον προνομιακό της ρόλο στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Σε κανένα από τα κείμενα του ΝΑΤΟ, ή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν αναφέρεται το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ενώ οι αξιωματούχοι των δυο οργανισμών, σε δηλώσεις τους, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, ως πρόβλημα των δυο κοινοτήτων. Ετσι, προετοιμάζεται συστηματικά το έδαφος για την τελική «διευθέτηση», δηλαδή την αναγνώριση των τετελεσμένων του 1974, την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους και, εν τέλει, τη συνομοσπονδία, την οριστικοποίηση, ουσιαστικά, της διχοτόμησης και τη ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου.

Επομένως, δε θα πρέπει να θεωρούνται τυχαίες και κάποιες απόψεις, που διατυπώθηκαν κατά καιρούς, είτε από ΝΑΤΟικούς, είτε από Κοινοτικούς, αλλά και από κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Ντελόρ, ο «υπουργός Εξωτερικών και Αμυνας» της ΕΕ Χ. Σολάνα, ο επίτροπος Βερχόιγκεν, αλλά και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Γ. Πανταγιάς.

Αποκαλυπτικές, άλλωστε, της ζημιογόνας παγίδευσης του Κυπριακού στα «ευρωατλαντικά» πλαίσια, ήταν και δυο, καθοριστικής σημασίας, επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης. Η μια ήταν η άρση του βέτο για την κοινοτική χρηματοδότηση της Τουρκίας, με αντάλλαγμα τη διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Η δεύτερη ήταν τον περασμένο Δεκέμβρη στο Ελσίνκι, με την άρση του βέτο και την απόδοση του τίτλου της «υποψήφιας χώρας» στην Τουρκία. Και στις δυο περιπτώσεις, η κυβέρνηση πανηγύριζε ότι το κέρδος θα είναι η ένταξη της Κύπρου και η δι' αυτής επίλυση του Κυπριακού. Αποδείχτηκε, όμως, ότι η διαδικασία ένταξης της Κύπρου, όχι μόνο δε φέρνει πιο κοντά στη λύση, αλλά, αντίθετα, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μοχλό πίεσης προς τη Λευκωσία και την Αθήνα. Το ενδεχόμενο τελικής ένταξης του «νοτίου τμήματος», δηλαδή του ελεύθερου τμήματος της Κύπρου, θεωρείται στους κοινοτικούς κύκλους πολύ πιθανό και, μάλλον, το ...καλύτερο δυνατό. Ετσι, όμως, θα γίνει το πρώτο και αποφασιστικό βήμα...

Βεβαίως, όλα αυτά δε θα γίνουν αυτόματα και, επομένως, δε θα πρέπει να αναμένονται δραματικές εξελίξεις. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν - και πολύ περισσότερο οι «αρχιτέκτονες» της Νέας Τάξης - ότι το Κυπριακό, σ' ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή, μοιάζει με μια ωρολογιακή βόμβα, που απειλεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και από μια σειρά απροσδιόριστους παράγοντες. Κανείς, επομένως, δε θα ήθελε να κρατάει τη βόμβα στα χέρια του, μέχρις ότου τουλάχιστον να «απασφαλιστεί».


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Στους 43 βαθμούς θα σκαρφαλώσει αύριο το θερμόμετρο, σε πολλές περιοχές της χώρας, προειδοποιούν οι μετεωρολόγοι και η ζέστη θα είναι μεγάλη. Για παρηγοριά, πάντως, σας λέμε πως υπάρχουν και χειρότερα. Στους 53 βαθμούς υπό σκιά έφθασε η θερμοκρασία, χτες και προχτές, σε ορισμένες περιοχές του Ιράν. Η πόλη Αμπαντάν «ψήθηκε», ενώ ξηρασία πλήττει μεγάλα τμήματα της νότιας και ανατολικής χώρας.

Υπομονή, το Σαββατοκύριακο θα είναι λιγότερο ζεστό.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ