Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο «Κυριακάτικο Βήμα», στη συνάντηση τέθηκε «το ζήτημα μείωσης των ημερομισθίων, τουλάχιστον για τους ανέργους νεαρής ηλικίας που θα απασχολούνται με μειωμένο ωράριο». Ωστόσο, είναι ολοφάνερο ότι η επίθεση στους μισθούς θα κλιμακωθεί απέναντι σε ολόκληρη την εργατική τάξη. Θα τροφοδοτήσει νέα ένταση των εργοδοτικών εκβιασμών για παραίτηση των εργαζομένων από τα δικαιώματά τους, γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης και των ατομικών συμβάσεων εργασίας, κατοχύρωση των αντεργατικών αξιώσεων ακόμα και μέσα από επιχειρησιακές συμβάσεις, απειλώντας έτσι τα μισθολογικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από κλάδο, σχέση εργασίας, ηλικία ή φυλή.

Αποκαλυπτικές ήταν οι επισημάνσεις των ίδιων των εκπροσώπων των επιχειρήσεων στη συνάντηση: «Θα επεκτεινόμασταν και άλλο, αν η Ελλάδα ήταν φιλικότερη προς τις επενδύσεις», «Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει δέσμευση του κατώτατου μισθού», «Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 έως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα»...

Μάλιστα, οι επιχειρηματίες αξιώνουν και... ευγνωμοσύνη για την απασχόληση εργατών με μισθούς πείνας. Δήλωσαν χαρακτηριστικά: «Η ελληνική αγορά πεθαίνει... Κι εμείς πρέπει να ανταγωνιστούμε τα κόστη της Ανατολής. Είναι μια ιδέα που θα πρέπει να σκεφθείτε, για να μειωθεί άμεσα το ποσοστό της ανεργίας, και μάλιστα στους νέους. Ειδικά τώρα που ακούμε ολοένα και συχνότερα "μια δουλειά θέλω, ό,τι να 'ναι και όσο να 'ναι"».

Το νέο χτύπημα των μισθών όχι μόνο δε βρίσκει αντίθετη την κυβέρνηση αλλά υπαγορεύεται από την ίδια την πολιτική που προωθεί διασφαλίζοντας ό,τι απαιτεί η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και εισπράττοντας γι' αυτό τα εύσημα των μονοπωλίων. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, οι «Financial Times», κατέγραφαν τις χρήσιμες υπηρεσίες που αυτή προσφέρει, σημειώνοντας την αύξηση του ενδιαφέροντος από τα μονοπώλια για επενδύσεις στην Ελλάδα, λόγω μείωσης στους μισθούς την τελευταία διετία και περισσότερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας.

Η ίδια ανυπομονησία για την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης χαρακτηρίζει πρωτίστως το μεγάλο κεφάλαιο, όσο και αν, χτες, ορισμένες εταιρείες επιχείρησαν να εμφανιστούν αντίθετες στο ενδεχόμενο νέας μείωσης του κατώτατου μισθού. Αλλωστε, το πιο σημαντικό ζήτημα δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λεηλατείται το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, αλλά το ότι οι μισθοί βυθίζονται αμείωτα, προσεγγίζοντας τα επίπεδα της εξαθλίωσης. Συγκυβέρνηση, αστικά ΜΜΕ, αλλά και κόμματα της διαχείρισης σκόπιμα ανακυκλώνουν σενάρια περί επί μέρους «διαφωνιών» ή «αντιρρήσεων» για το θέμα του κατώτατου μισθού, καλλιεργώντας αυταπάτες και επανάπαυση στην εργατική τάξη ώστε να μην αντιπαλέψει οργανωμένα την πολιτική που της τσακίζει τη ζωή.

Αλλωστε, η διαρκής μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» είναι πάγια απαίτηση των μεγαλοεργοδοτών. Μερικά μόνο παραδείγματα:

-- Το Μάρτη του 2012, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, αφού υπογράμμισε σε συνέντευξη Τύπου ότι οι διαπραγματεύσεις για τους μισθούς πρέπει να γίνουν σε επίπεδο επιχείρησης και όχι σε συλλογικό ή κλαδικό, σημείωσε: «Η "ισορροπία" για την ελληνική οικονομία, με τα δεδομένα του ΑΕΠ και των εξαγωγών, επέρχεται με τη μείωση των πραγματικών μισθών στα 300 ευρώ»!

-- Τον Απρίλη του 2007, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ), με προτάσεις που κατέθεσε στο «διάλογο» για τη λεγόμενη «Πράσινη Βίβλο», πρόβαλε μια σειρά αιτήματα που αποτελούσαν ευθύ χτύπημα στους μισθούς, όπως: οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να λαμβάνουν υπόψη τα δεδομένα της αγοράς εργασίας, να επιδιώκουν την αύξηση της παραγωγικότητας, την εισαγωγή νέων τεχνολογιών, το διεθνή ανταγωνισμό... Δηλαδή, διαμόρφωση των μισθών με βάση τις «αντοχές» των επιχειρήσεων και την κερδοφορία τους.

Tην «μαύρη» εργασία και την ατομική σύμβαση στα καράβια, εξασφαλίζοντας τσάμπα ναυτεργατικό δυναμικό στους εφοπλιστές, προωθούν η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Ναυτιλίας, στο όνομα της «μείωσης» της ανεργίας που έχει γονατίσει τον κλάδο. Συγκεκριμένα, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας συζητήθηκε σχέδιο για τη συμμετοχή του ΓΕΝΕ σε ευρωπαϊκό συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Πρόκειται, όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο, για «πιλοτικό πρόγραμμα για την ενίσχυση της απασχόλησης των άνεργων νέων» και έχει «δικαιούχους» τους σπουδαστές και απόφοιτους των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού. Ετσι ο απόφοιτος των ΑΕΝ αν και είναι ναυτεργάτης και όταν ναυτολογείται στο καράβι θα πρέπει να έχει ΣΣΕ και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, με βάση το Πρόγραμμα αντί για πλήρεις αποδοχές θα παίρνει 1.000 ευρώ και θα του παρέχεται μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που σημαίνει ένα ακόμα χτύπημα στο ΝΑΤ. Μάλιστα, στο κείμενο υπάρχει ειδική αναφορά για τις ΣΣΕ: «Σημειώνεται -αναφέρεται στο κείμενο- ότι το ποσό αυτό (δηλαδή των 1.000 ευρώ) αντιστοιχεί περίπου στο 1/3 του μισθού που προβλέπεται στις προϊσχύσασες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας».

Το «πιλοτικό πρόγραμμα» έρχεται να προστεθεί και στο νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης «για την ανασυγκρότηση του ΥΝΑ» που, ανάμεσα στα άλλα εκτρωματικά, προβλέπει και την κατάργηση των ΣΣΕ για τα κατώτερα πληρώματα των ποντοπόρων πλοίων και την επιβολή ατομικής σύμβασης.

ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ (Πληρωμάτων Ρυμουλκών), ΠΕΣ/ΝΑΤ και η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που αντιμετωπίζουν και οι ναυτεργάτες και ενόψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου της κυβέρνησης «ανασυγκρότηση του ΥΝΑ» τις επόμενες μέρες, διοργανώνουν σύσκεψη την Πέμπτη 7 Μάρτη στις 10.30 το πρωί στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ με θέμα «εκτίμηση του απεργιακού αγώνα. Σχέδιο δράσης».

Στο πλαίσιο της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης από κεφάλαιο, συγκυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, προετοιμάζεται νέο χτύπημα σε βάρος των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των ναυτεργατών, λεηλασία των επικουρικών συντάξεων, μείωση αν όχι και κατάργηση των εφάπαξ.

Συγκεκριμένα, από το υπουργείο Εργασίας στάλθηκε στα Ταμεία Πρόνοιας Αξιωματικών και Κατωτέρων Πληρωμάτων Εμπορικού Ναυτικού (ΤΠΑΕΝ) και (ΤΠΚΠΕΝ) αντίστοιχα, «μνημόνιο συνεργασίας» για υπογραφή στο οποίο κωδικοποιούνται οι όροι «για την απόλυτη -όπως αναφέρεται- συμμόρφωση προς τους δημοσιονομικούς στόχους και τις προβλέψεις που αναφέρονται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής και τις ενδεχόμενες επικαιροποιήσεις του».

Στο «μνημόνιο κατανόησης» προβλέπεται για τα Ταμεία Πρόνοιας των ναυτεργατών «να επιχορηγούνται και μόνο για την εξόφληση των ληξιπρόσθεσμων υποχρεώσεών τους και μέχρι του ύψους των υφιστάμενων κατά την 31/12/2011 υποχρεώσεων αυτών» και για να γίνει πιο κατανοητό αναφέρεται επιπρόσθετα ότι «καμία υποχρέωση δεν αναλαμβάνεται, εάν δεν διασφαλίζεται ότι θα υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να πληρωθεί»! Με άλλα λόγια, τα Ταμεία θα επιχορηγούνται για να ξεπληρώσουν όσες οφειλές είχαν μέχρι τις 31 Δεκέμβρη του 2011. Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά εφάπαξ και επικουρικές συντάξεις θα πληρώνονται αν και όποτε τα Ταμεία έχουν λεφτά και προφανώς ανάλογα θα καθοριστεί και το ύψος των εφάπαξ και των συντάξεων. Επιπλέον, όπως σημειώνεται, τα Ταμεία πρέπει «να δεσμεύονται στη μη συσσώρευση νέων ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων. Σε περίπτωση αθέτησης, θα υφίστανται κυρώσεις (πάγωμα πιστώσεων, καταλογισμός ευθυνών κ.λπ.). Οι οποίες -είναι ολοφάνερο- πως θα ξεσπούν σε βάρος των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, οδηγώντας σε κατάλληλες «προσαρμογές» των συντάξεων και των παροχών.

Στην ίδια κατεύθυνση άλλωστε, η κυβέρνηση επιταχύνει και τις όποιες ρυθμίσεις εκκρεμούν για τη λειτουργία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και την ένταξη σε αυτό της συντριπτικής πλειονότητας των ασφαλισμένων, δρομολογώντας ένα νέο γύρο επίθεσης στα εναπομείναντα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει σχετικά με την αξίωση μεγάλων επιχειρήσεων για βασικό μισθό 300 ευρώ:

«Η αποκάλυψη ότι εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρήσεων αξιώνουν ο βασικός μισθούς για τους νέους να πάει κάτω από τα 300 ευρώ, φανερώνει πόσο ανατριχιαστικό είναι το παρόν και το μέλλον που ετοιμάζουν για νέους και παλιούς εργαζόμενους η ΕΕ και τα κόμματα που θεωρούν ως μονόδρομο και σωτηρία για το λαό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι, ο λαός έχουν το χρέος και τη δύναμη να μην τους επιτρέψουν να καταδικάσουν τη νεολαία να ζει τον εφιάλτη μεταξύ ανεργίας και μαύρης εργασίας με μισθούς απόλυτης εξαθλίωσης και εργασιακές συνθήκες γαλέρας».