Γρηγοριάδης Κώστας

Κάτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, κάτι οι δημοτικές εκλογές, κάτι η ανυπαρξία έργου σε όλους τους τομείς και οι «σοσιαλιστές» μας θυμήθηκαν το τραμ. Λύση, που κάτω από άλλες συνθήκες, όχι απλά είναι απαραίτητη, αλλά και αναγκαία για την πρωτεύουσα. Ενα αίτημα που συζητήθηκε την εποχή των αποφάσεων για το μετρό. Τότε είχε γίνει σαφές ότι, αν σχεδιαζόταν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο τραμ, θα καλύπτονταν οι ανάγκες της Αθήνας με το 1/3 του κόστους του μετρό. Ομως, άλλες οι ανάγκες της πόλης και άλλες οι βουλές των εκσυγχρονιστών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Οταν η κυβέρνηση αποφάσισε τη χάραξη γραμμών τραμ που θα καλύπτουν μια συγκεκριμένη περιοχή της Αθήνας πολλές τοπικές κοινωνίες ξεσηκώθηκαν, άλλες δίκαια και άλλες άδικα. Το ζήτημα είναι ότι για ακόμα μία φορά ακολουθήθηκε η λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Κανένας διάλογος με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και καμία σοβαρή και ολοκληρωμένη μελέτη για το σύνολο των συγκοινωνιών που παραμένουν αυτοκινητοπροσανατολισμένες. Κι εκεί βρίσκεται το σημείο - κλειδί του σημερινού αδιεξόδου.

Πριν από λίγες μέρες είχαμε την πρώτη παράπλευρη απώλεια. Ο λόγος για την Πύλη Ανδριανού στη Λεωφόρο Αμαλίας. Περίπου ένα μήνα πριν ο λαλίστατος κ. Βερελής είχε δηλώσει, εγκαινιάζοντας τα έργα ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα με τον παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο. Να σημειώσουμε ότι είχαν προϋπάρξει σοβαρές ενστάσεις από την αρχαιολογική κοινότητα, αλλά ποιος της δίνει σημασία; Μήπως εισακούστηκε για το έγκλημα στο Μαραθώνα; Ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός μέχρι και μαθήματα ιστορίας και γεωγραφίας έδωσε, όντας δικηγόρος, στους αδαείς αρχαιολόγους. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν πιο ορατά. Η διέλευση των τραμ και οι παραγόμενοι κραδασμοί απειλούσαν ευθέως τα μνημεία. Ποιος θα χρεωνόταν μια καταστροφή; Αφού δαπανήθηκαν, λοιπόν, γύρω στα 800 εκατομμύρια (κάποιοι κάνουν λόγο για ποσό που ξεπερνά το 1 δισ.) ανακοινώθηκε από τον κ. Βενιζέλο η επαναχάραξη της γραμμής που θα συμβάλλει στη σωτηρία των αρχαιολογικών μνημείων, αλλά και των ευρημάτων που υπάρχουν σε βάθος 25 μέτρων περίπου. Και ναι μεν η περιοχή δε θα υποστεί καταστροφές, αλλά γεννώνται άλλα ερωτήματα που είναι εξίσου σοβαρά.

Ενώ ήταν γνωστή η ιδιαιτερότητα της εν λόγω περιοχής, γιατί δεν υπήρξε από την αρχή μια εναλλακτική πρόταση από τους κατασκευαστές και κυρίως την πολιτική ηγεσία; Η πρόταση που υιοθετείται τώρα είναι βέβαιο ότι θα φέρει την ταχύτητα του τραμ στα επίπεδα του ΙΧ, οπότε χάνεται το πλεονέκτημα της ταχείας μεταφοράς των όποιων επιβατών. Αλλά κι αν προσπεράσουμε αυτή την τροπή, το μέγα ζήτημα που εγείρεται είναι τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Ποιος θα τα χρεωθεί; Ο κ.Βερελής ή ο κ. Βενιζέλος; Φυσικά, ο Ελληνας φορολογούμενος που αντί να του ζητήσουν στοιχειωδώς συγγνώμη, με τη γνωστή θρασύτητα που τους διακρίνει ισχυρίζονται ότι «η επιβάρυνση είναι μηδενική συμψηφιστικά». Σε λίγο μπορεί να ισχυριστούν ότι είχαμε και όφελος και να επιδιώξουν επαίνους. Σε παρόμοιες υποθέσεις που σε άλλες χώρες θα είχαμε εισαγγελικές παρεμβάσεις, στο Σημιτιστάν τα πάντα μπορούν να ειπωθούν και κυρίως να γίνουν.

Το ζήτημα που, για άλλη μια φορά, αναδείχτηκε, με αφορμή τα κακώς κείμενα του κολοβού τραμ (το οποίο και δυσφημούν με τον τρόπο που το διαχειρίζονται, ενώ είναι το πιο φιλικό μέσο μαζικής μεταφοράς και το πιο φτηνό) είναι ο κυκλοφοριακός χάρτης του κέντρου της πόλης. Κανείς δεν ενδιαφέρεται και κυρίως κανείς δεν τολμά να πάρει γενναία και ριζοσπαστικά μέτρα που θα δώσουν κυκλοφοριακές και περιβαλλοντικές ανάσες στους εκατοντάδες χιλιάδες μετακινούμενους καθημερινά. Γιατί, οι όποιες λύσεις περνούν από τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πρέπει αναγκαστικά σε μια πόλη 4 εκατομμυρίων κατοίκων με παντελή έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού, το ΙΧ αυτοκίνητο να μην αποτελεί την υπ' αριθμόν ένα επιλογή μεταφοράς, όσο δυσάρεστο κι αν αυτό ακούγεται σε κάποιους. Κι εδώ πρόκειται για ζήτημα πολιτικής βούλησης. Αλλά πού να τη βρουν οι κυβερνώντες, όταν και η παραμικρή τους απόφαση συνδέεται με τις ψήφους που θα πάρουν ή θα χάσουν; Οι δημοτικές εκλογές αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κατανοήσουν, ότι κάποιοι πολίτες μπορεί να είναι χορτοφάγοι, ή να επιλέγουν τα χόρτα εξ αιτίας των τιμών ως βασικό μενού, αλλά δεν τρώνε κουτόχορτο.

Λίγο πριν οι πολίτες κληθούν να δώσουν την ψήφο τους στις υπάρχουσες δημοτικές κινήσεις στην Αθήνα, θα πρέπει να θυμηθούν ορισμένα πράγματα, που φυσικά ούτε θα ακουστούν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, ούτε θα γραφούν στα ταμπλόιντ. Είναι η πορεία της «Συμπαράταξης» τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ενα σχήμα που ξεκίνησε με τον μακαρίτη Λέοντα Αυδή και συνεχίζεται σήμερα από τον Σπύρο Χαλβατζή. Εκατοντάδες παρεμβάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο, συνεχής παρουσία στο δήμο και τους οργανισμούς του, αλλά κυρίως κοντά στους εργαζόμενους της πρωτεύουσας. Σήμερα την ίδια στιγμή που τα ΜΜΕ παίζουν αποκλειστικά Ντόρα και Παπουτσή, τα στελέχη της «Συμπαράταξης» βρίσκονται στους χώρους των εργαζομένων, συζητούν τα προβλήματά τους και αναλύουν τις προτάσεις που θα κάνουν την πόλη βιώσιμη και ανθρώπινη. Κυρίως επισημαίνουν αυτό που οι άλλοι ...ξεχνούν: Οτι μόνο με αγώνες μπορούν να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, όταν οι συνυποψήφιοί τους μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις που δε θα τηρήσουν ποτέ. Η ψήφος στη «Συμπαράταξη» δεν είναι μόνο ψήφος αγώνα, αλλά και ψήφος αξιοπρέπειας.

Ρομπότ με χαρακτηριστικά εντόμων έχουν κατασκευαστεί από επιστήμονες, με σκοπό να συμβάλουν στην έρευνα άλλων πλανητών και κυρίως του Αρη. Ηδη είναι γνωστό ότι μετά από μια πυρηνική καταστροφή η κατσαρίδα θα είναι από τα ελάχιστα όντα που θα επιβιώσουν. Ετσι τα μηχανικά - έντομα αποτελούν το μοντέλο και παράλληλα τις προσδοκίες της επιστημονικής κοινότητας για τη διερεύνηση του διαστήματος.

Διάφορα χημικά που χρησιμοποιούνται για να καταστήσουν τις οικιακές συσκευές βραδυφλεγείς, είναι επικίνδυνα, προξενώντας σοβαρές μολύνσεις στο περιβάλλον, όπως αποδείχτηκε από πρόσφατες έρευνες Νορβηγών ερευνητών που ανίχνευσαν μια σειρά χημικών, τα οποία όπως ισχυρίζονται μπορεί να αποδειχτούν πιο επικίνδυνα από τις διοξίνες. Οσο η αρχή της πρόληψης δεν αποφασίζεται διεθνώς, τόσο το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον θα απειλείται.

Με αφιέρωμα στα απορρίμματα κυκλοφορεί το τεύχος της «Οικο-ενημέρωσης». Ενα πρόβλημα που αποτελεί πραγματικό βρόχο για τις σύγχρονες κοινωνίες. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα γίνεται λόγος για κοινωνίες απορριμμάτων. Για τη διαχείριση των απορριμμάτων πολλά έχουν ειπωθεί και μάλιστα θα πρέπει νομάρχες και δήμαρχοι να κριθούν από τα πεπραγμένα τους και σ' αυτόν τον τομέα. Στο ίδιο τεύχος υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, την τσιμεντοποίηση από πλευράς ΥΠΕΧΩΔΕ και πολλές ειδήσεις από το εξωτερικό.