Ακόμη μία... συγκινητική πράξη αλληλεγγύης από την Ευρωπαϊκή Ενωση προς τα θύματα του καταστροφικού τσουνάμι στον Ινδικό ωκεανό: Σήμερα, έπειτα από απόφαση της προεδρίας του Λουξεμβούργου, θα τηρηθεί τριών λεπτών σιγή σε ολόκληρη την ευρω-ενωσιακή επικράτεια, ενώ οι σημαίες των κρατών - μελών θα ανεμίζουν μεσίστιες...

Κατά τ' άλλα, οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών λογαριάζουν ήδη πόσα θα αποφέρει η επένδυση της «βοήθειας», που αποφάσισαν...

Ιδιαίτερα επίκαιρο και, ταυτόχρονα, αποκαλυπτικό ήταν το προχτεσινό δημοσίευμα της αγγλικής «Γκάρντιαν», σχετικά με τις κατά καιρούς υποσχέσεις βοήθειας των διαφόρων κυβερνήσεων, προς χώρες και λαούς που χτυπήθηκαν από φυσικές καταστροφές. Στα 1,1 δισ. δολάρια - γράφει η εφημερίδα - είχαν φτάσει πέρσι οι δημόσιες υποσχέσεις των ξένων χωρών και οργανισμών προς το Ιράν, μετά το μεγάλο σεισμό στην πόλη Μπαμ. Τελικά, όμως, δόθηκαν μόνο 17,5 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με εκπροσώπους της ιρανικής κυβέρνησης. Στη Μοζαμβίκη, μετά τις πλημμύρες του 2000, οι υποσχέσεις έφθασαν τα 400 εκατ. δολάρια, αλλά δόθηκαν λιγότερα από τα μισά. Το 1998, στην Ονδούρα και τη Νικαράγουα είχαν σημειωθεί τεράστιες καταστροφές από το φονικό πέρασμα του τυφώνα «Μιτς». Οι κυβερνήσεις ξένων χωρών υποσχέθηκαν τότε βοήθεια 3,5 δισ. δολαρίων και η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ενωση άλλα 5,2 δισ δολάρια. Τελικά, όμως, δόθηκε λιγότερο από το ένα τρίτο του συνολικού αυτού ποσού.

Τώρα, οι υποσχέσεις κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών προς τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, που χτυπήθηκαν από το τσουνάμι, ξεπερνούν ήδη τα 2 δισ. δολάρια, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ΟΗΕ. Και μπορεί, το ποσό αυτό να μην είναι μεγάλο, συγκριτικά με τις τραγικές ανάγκες επιβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων και με διάφορα άλλα μεγέθη (πχ το ετήσιο κόστος των ΗΠΑ για την κατοχή του Ιράκ ανέρχεται στα 100 δισ. δολάρια), αλλά κι αυτό βρίσκεται ακόμη στο επίπεδο των υποσχέσεων. Η εμπειρία φανερώνει - δηλώνουν στην «Γκάρντιαν» οι εκπρόσωποι του γραφείου του ΟΗΕ για το Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων - ότι στην πράξη πολλά αλλάζουν. Οπως οι ίδιοι λένε, ένα μέρος του ποσού αυτού θα μείνει μόνον υπόσχεση. Ενα άλλο μέρος του θα το «καταπιούν» οι στρατιωτικοί και άλλο θα «χαθεί», πριν ακόμη βγει από τα σύνορα της χώρας, της οποίας η κυβέρνηση αποφάσισε να το προσφέρει. Αλλα θα «χαθούν» στο δρόμο κλπ, κλπ.