Μ' αυτόν τον στόχο, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, τα σωματεία - μέλη του, αυτοαπασχολούμενοι και η Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ στην περιοχή συγκρότησαν και λειτουργούν από τις 26/7 το Στέκι Αλληλεγγύης, στη Νέα Μάκρη, επί της λεωφόρου Μαραθώνος 33, στην Αγία Μαρίνα, μέσα στην πυρόπληκτη περιοχή. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα συνδικάτων και φορέων να συνδράμουν με κάθε τρόπο το έργο του Στεκιού βρήκε εύφορο έδαφος και πλέον η συμβολή του στην οργάνωση της αλληλεγγύης αναγνωρίζεται πλατιά.

Κάθε σωματείο που θέλει να προσφέρει, μπορεί να έρχεται σε επαφή με τα τηλέφωνα 6977120661, 6984928944, 6986659312, προκειμένου να ενημερώνεται για τις ανάγκες που υπάρχουν.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει τη συζήτηση που έκανε με τον Βάλσαμο Συρίγο, μέλος της διοίκησης του ΕΚ Λαυρίου και υπεύθυνο για την οργάνωση της αλληλεγγύης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, για τη δράση των συνδικάτων από την πρώτη μέρα και για την πείρα που βγαίνει από τη λειτουργία του Στεκιού μέχρι σήμερα.

Από τη συζήτηση με τον Βάλσαμο Συρίγο

-- Τα Συνδικάτα έχουμε ένα χώρο ευθύνης, είναι οι χώροι δουλειάς και οι τόποι κατοικίας της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Οπως δρούμε στο χώρο εργασίας που ενδιαφερόμαστε για τη Σύμβαση, το μισθό, τα θέματα ασφάλειας κ.ά., έτσι και στον τόπο κατοικίας μας ενδιαφέρει σε τι συνθήκες ζουν οι συνάδελφοί μας, η εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Με αυτήν την έννοια, η άμεση κινητοποίηση των συνδικάτων ήταν αυτονόητη και αυτό κάναμε. Είχαμε άμεσα επικοινωνία με την περιοχή που καιγόταν. Μέλη των συνδικάτων βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή εδώ για να βοηθήσουν στην πυρόσβεση. Είχαν πληροφορίες από νωρίς για τους νεκρούς, ότι υπάρχει αυτή η τραγική εξέλιξη. Ξεκίνησαν και άλλοι συνάδελφοι να έρθουν. Αν και τις ώρες εκείνες ήταν πολύ δύσκολη η προσέγγιση στην περιοχή, γιατί είχαν φρακάρει οι δρόμοι, έγιναν προσπάθειες να έρθει κόσμος να βοηθήσει από τα συνδικάτα.

Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση συνδικάτων και εργαζομένων. Ταυτόχρονα ξεκίνησε να διαμορφώνεται μια έκφραση αλληλεγγύης. Να συμπαρασταθούν στους πληγέντες και ψυχικά αλλά και να δοθούν είδη πρώτης ανάγκης, νερό, φάρμακα, γάζες. Αυτά γίνονταν ταχύτατα και αυτόματα. Πριν ακόμα ξεκινήσουν τα συνδικάτα να βγάζουν καλέσματα οι εργαζόμενοι εξέφραζαν ήδη την αλληλεγγύη τους.

Είδη πρώτης ανάγκης έχουν κατακλύσει κάθε γωνιά του Στεκιού Αλληλεγγύης

-- Την επόμενη μέρα η επαφή με το χώρο μάς έδειξε το μέγεθος της καταστροφής. Καταλάβαμε ότι αυτή η έκφραση αλληλεγγύης έπρεπε να συνεχιστεί, να βαθύνει. Ηρθαμε σε επαφή και με τους δήμους για να δούμε τι γίνεται και τι χρειάζεται και θεωρήσαμε σκόπιμο να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός χώρου - κέντρου αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε ότι μόλις σβήσουν τα φώτα των καμερών οι άνθρωποι θα μείνουν αβοήθητοι.

Μέσω αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών της περιοχής βρέθηκε ο συγκεκριμένος χώρος που παραχωρήθηκε δωρεάν από επαγγελματία της περιοχής. Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο και κοντά στους πληγέντες. Ετσι στήθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και των εργατικών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, των ΕΒΕ και της Ομάδας Γυναικών της ΟΓΕ της περιοχής το Στέκι Αλληλεγγύης, που ξεκίνησε να λειτουργεί τρεις μέρες μετά τη φωτιά.

-- Πώς «περπάτησε» η λειτουργία του μέχρι τώρα;

-- Το Στέκι είναι γνωστό στους πυρόπληκτους. Με την καθημερινή δράση κλιμακίων στα «καμένα» δίνεται ό,τι βοήθεια χρειάζεται και παράλληλα ενημερώνουν για την ύπαρξη και λειτουργία του Στεκιού ώστε να απευθύνονται σε αυτό για ό,τι χρειαστούν, για είδη πρώτης ανάγκης και εργασίες.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι έχουμε φτιάξει κάποια συνεργεία με τη συμβολή και του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και των ΕΒΕ, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς κ.ά. για τη σύνδεση του ρεύματος, του νερού. Ακόμα συνεργεία βοηθούν σε ξεμπαζώματα, αποκατάσταση στεγών κ.ά. Αυτά γίνονται σε καθημερινή βάση και θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα.

-- Απευθύνονται πυρόπληκτοι στο Στέκι;

-- Από τη μέρα που στήθηκε το Στέκι έχουν περάσει πολλοί πυρόπληκτοι για να πουν τι χρειάζονται. Να πούμε ότι έρχονται και πολλοί άνθρωποι που δεν είναι πυρόπληκτοι για να προσφέρουν βοήθεια. Φυσικά η έκφραση αλληλεγγύης έχει πολλές πλευρές. Να πιει ένα νερό ο άνθρωπος, τη στιγμή που το έχει ανάγκη, να γίνει μια εργασία που χρειάζεται αλλά και να αναδείξουν τα συνδικάτα τα αιτήματα, τις ανάγκες των πυρόπληκτων.

-- Γίνονται τέτοιες συζητήσεις;

-- Στις επαφές μας με τους πυρόπληκτους δεν μένουμε μόνο στο ότι «είμαστε εθελοντές και σας δίνουμε ένα νερό». Δεν είμαστε απλά «φιλάνθρωποι», αλλά επειδή αγαπάμε τη ζωή αντιπαλεύουμε την εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα, την αδικία. Ετσι κι αλλιώς η κουβέντα πάει από μόνη της για το τι συνέβη και τι φταίει. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει τις ευθύνες και να ρίξει ευθύνες ακόμα και στους νεκρούς προκαλεί οργή και αναστάτωση στους κατοίκους. Ετσι, από μόνη της η συζήτηση γίνεται πιο ουσιαστική, για τις αιτίες της καταστροφής και ποια είναι η διέξοδος.

Ζούμε σε μια περιοχή που έχει αναπτυχθεί την τελευταία δεκαετία σε μια νέα μεγαλούπολη, με αεροδρόμιο, λιμάνια, βιομηχανικές ζώνες, μόνιμη κατοικία εκατοντάδων χιλιάδων, χωρίς καμία υποδομή. Η καταστροφή έδειξε την πλήρη γύμνια του κρατικού μηχανισμού. Ολόκληρη Ανατολική Αττική και δεν έχει νοσοκομείο! Στο Κέντρο Υγείας, το μοναδικό στην περιοχή που έπληξε η πυρκαγιά, δεν υπήρχε πνευμονολόγος! Ποιος θα διεκδικήσει ανατροπή αυτής της κατάστασης, χρηματοδότηση για υποδομές για να μην πνιγόμαστε το χειμώνα, να μην καιγόμαστε το καλοκαίρι, αν δεν το κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα τους;

Ταυτόχρονα, καλούμε αυτόν τον κόσμο να είναι σε επαγρύπνηση και επιφυλακή γιατί τα μεγάλα λόγια τα έχει ακούσει πολλές φορές. Τους φέρνουμε τα παραδείγματα άλλων καταστροφών, του 2007 στην Πελοπόννησο, του 2017 στη Μάνδρα και άλλα. Θυμίζουμε τα κούφια λόγια των κυβερνήσεων που όταν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας βρίσκουν προφάσεις, δικαιολογίες για να μην αποζημιωθούν οι άνθρωποι.

Κάθε φορά τους έχουν στο περίμενε και στο τέλος αναγκάζονται να χρεωθούν για να ξαναφτιάξουν το σπίτι τους και γίνονται έρμαια των τραπεζικών ομίλων. Αυτά υπάρχουν ως πείρα στο κίνημα και τα μεταφέρουμε στον κόσμο, να είναι ψυλλιασμένος για το τι συμβαίνει και να είναι έτοιμος να διεκδικήσει κινηματικά αυτά που δικαιούται.

-- Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από τη μέχρι τώρα δράση του Στεκιού;

-- Η δημιουργία του ήταν σημαντική και αναγκαία γιατί η έκφραση της αλληλεγγύης πρέπει να συνδέεται και με τη στήριξη των πυρόπληκτων στην πράξη, στα αιτήματα που πρέπει να διαμορφώσουν. Δε γίνεται να πείσουμε για την αξία της οργανωμένης, συλλογικής δράσης και πάλης μέσα από τα συνδικάτα, το κίνημα, χωρίς να είμαστε σε επαφή με αυτόν τον κόσμο. Το Στέκι βοηθά να γνωρίσουμε και να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης.

Είναι ένα Στέκι στήριξης των πυρόπληκτων πολύπλευρα, για να βρουν ξανά τη ζωή που έχασαν. Αυτό σημαίνει και οργάνωση κινητοποιήσεων, και διαμόρφωση πλαισίου αιτημάτων, που μπαίνουν από τους ίδιους τους πυρόπληκτους με βάση τις ανάγκες τους, και στο οποίο θα συμβάλουμε και εμείς ως συνδικάτα αξιοποιώντας την πείρα που έχουμε.

Την Κυριακή 5/8 κάνουμε συγκέντρωση ενημέρωσης εδώ στο Στέκι, να εκτιμήσουμε τη μέχρι τώρα δράση και πώς θα στηρίξουμε τους πυρόπληκτους.

Να υπογραμμίσουμε ότι τα Συνδικάτα έχουν από τη φύση τους την υποχρέωση να κάνουν τέτοιες παρεμβάσεις που αφορούν σε κάθε πλευρά της ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, είναι ανάγκη να υπάρχει υποδομή τέτοιας άμεσης επέμβασης. Δυστυχώς, αυτή η καταστροφή δεν είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε η τελευταία. Καταστροφές θα ξανασυμβούν όσο υπάρχει αυτό το σύστημα, που η γη είναι εμπόρευμα, που είναι ατομική ευθύνη η κατοικία, που οι ανάγκες των ανθρώπων υποτάσσονται στις «αγορές», θα ερχόμαστε ξανά και ξανά αντιμέτωποι με καταστροφές όπως η τωρινή.

Να θυμίσουμε ότι οι φορείς που ξεκινήσαμε την προσπάθεια με το Στέκι Αλληλεγγύης, βρεθήκαμε δυστυχώς πριν από λίγους μήνες να διαδηλώνουμε για τα ίδια αιτήματα στο Λαύριο, τότε που η κυβέρνηση έστηνε τη φιέστα που είχε ονομάσει «Αναπτυξιακό Συνέδριο Ανατολικής Αττικής».

Τότε οι αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τους διαδηλωτές, είχαν κλείσει όλους τους δρόμους, μυστικοί κι ένστολοι ήταν για μέρες έξω από τις πόρτες μας. Οταν είναι να τρομοκρατήσει το λαό, να καταστείλει τις δίκαιες κινητοποιήσεις, ο κρατικός μηχανισμός είναι καλοκουρδισμένος. Αλλά όταν είναι να προστατευτεί η ζωή μας, είναι ασυντόνιστος!