Ολόιδιο σκηνικό όπως και πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, μόνο που εν έτει 2007 τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά απ' ό,τι τα παρουσίαζαν τότε οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Το μόνο που κληρονόμησε ο λαός από την περιπέτεια του 2004 είναι τα χαράτσια για να πληρωθούν οι αγώνες. Οσο για την Ολυμπιακή περιουσία, αυτή παραδόθηκε φιλέτο στις ορέξεις των επιχειρηματιών και όπου δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, τα στάδια παραμένουν κλειστά για τους πολίτες.

Για τον ίδιο το λαό η λέξη άθληση σημαίνει κόστος, αφού για να την πραγματοποιήσει κάποιος, θα πρέπει να πληρώσει τους ιδιωτικούς χώρους (γήπεδα, γυμναστήρια κλπ.). Η αδιαφορία για αυτό το μείζον θέμα των εργαζομένων και της νεολαίας, που το έχει απόλυτη ανάγκη για λόγους υγείας και ψυχαγωγίας, παραμένει σταθερή από την Πολιτεία είτε στην κυβέρνηση βρίσκεται η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο η έλλειψη προγραμμάτων ή κρατικής μέριμνας γι' αυτό, αλλά και η αντίστοιχη σε δημιουργία χώρων ή επιμέλειας αυτών που ήδη υπάρχουν και βρίσκονται σε άθλια κατάσταση.

Και ενώ όλα αυτά συνθέτουν το κομμάτι του ελληνικού αθλητισμού, σήμερα τρία χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήρθε το καινούριο ...παραμύθι και η ευκαιρία για εκμετάλλευση από τους αρμοδίους. Ξαφνικά μια διοργάνωση υποβαθμισμένη τα τελευταία χρόνια άρχισε να αποτελεί σημαντική ευκαιρία για ανάκαμψη. Αλήθεια, ποιος θυμάται άλλωστε ότι πριν τέσσερα χρόνια διοργανώθηκαν στην Αλμέρια της Ισπανίας ή ακόμα καλύτερα ποιος θυμάται ότι τους έχει ξαναδιοργανώσει η Αθήνα το 1991; Μήπως μετά από αυτή τη διοργάνωση ή ακόμα και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρξε κάποια αλλαγή που να ευνοούσε τα λαϊκά στρώματα στην Αθήνα και τις αθλητικές εγκαταστάσεις;

Eurokinissi

Ανεκμετάλλευτο για το λαό παραμένει το Πανθεσσαλικό Στάδιο, σε αντίθεση με τις τοπικές ΠΑΕ

Και μάλιστα εδώ τα πράγματα έχουν και άλλες πτυχές. Θα ήταν αφελές να πιστεύει κάποιος ότι η ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων θα αναβαθμίσει την αθλητική ζωή των πολιτών σε δυο επαρχιακές πόλεις, όταν ιδιαίτερα στην περιφέρεια το πρόβλημα είναι πιο αυξημένο απ' ό,τι στα αστικά κέντρα. Πώς κέρδισε ο εργαζόμενος λαός της περιοχής από την κατασκευή του Πανθεσσαλικού Σταδίου; Αντίθετα αυτοί που κέρδισαν ήταν οι τοπικές ΠΑΕ που το χρησιμοποίησαν για τις δικές τους ανάγκες. Την ώρα μάλιστα που τα τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία φυτοζωούν από την έλλειψη επιχορηγήσεων ή και χώρων, εγκλωβισμένα στο γενικότερο πλαίσιο που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τον συγκεκριμένο τομέα του αθλητισμού.

Και βέβαια δεν είναι μόνο ο τομέας του αθλητισμού που στενάζει κάτω από το βάρος των πολιτικών που εφάρμοσαν «γαλάζιοι» και «πράσινοι» όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και μερικά ακόμη προβλήματα, αποτέλεσμα των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα και έχουν στόχο μόνο τη λογική του κέρδους. Τομείς όπως το περιβάλλον, η υγεία, ο πολιτισμός παραμένουν σε υποβαθμισμένη κατάσταση για τους εργαζομένους την ώρα που κάποιοι βγάζουν λεφτά μέσα από αυτό.

Στην παρουσίαση του φακέλου της ελληνικής υποψηφιότητας γίνεται λόγος για αναβάθμιση του περιβάλλοντος στην περιοχή. Μάλιστα, στο φάκελο της ελληνικής υποψηφιότητας υπήρχε προγραμματισμός εκδηλώσεων για την προστασία του περιβάλλοντος και ειδικότερα της θάλασσας της Μεσογείου. Είναι γνωστό όμως ότι η ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας και ο Παγασητικός Κόλπος είναι συνώνυμο της μόλυνσης από τη χωρίς κανέναν έλεγχο λειτουργία των βιομηχανιών της περιοχής (όπως π.χ. στην επαρχία Αλμυρού) που έχουν στήσει το δικό τους κράτος εν κράτει στις τοπικές παραλίες. Η πλήρης ανυπαρξία χωροταξικού σχεδίου και τα μπαζωμένα ρέματα ήταν οι αιτίες που πριν δυο χρόνια η πόλη του Βόλου πνίγηκε με το πρώτο φθινοπωρινό μπουρίνι, όπου σημειώθηκαν σημαντικές υλικές ζημιές σε σπίτια, μαγαζιά, ακόμα και γεφύρια και τώρα έρχονται κάποιοι και μιλάνε για αναβάθμιση μέσω της διοργάνωσης των αγώνων.

Τα ίδια ισχύουν και για τον τομέα του Πολιτισμού, αφού όλοι γνωρίζουν ότι η επαρχία στερείται πολιτικής ανάπτυξης με ευθύνη του υπουργείου, που και σε αυτόν τον τομέα ενισχύει την ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία.

Τα ίδια ισχύουν και για τις αναφορές στην ανάπτυξη του Τουρισμού, όπου είναι εμφανές ότι οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτό είναι οι επιχειρηματίες σε μια περιοχή που άλλωστε εδώ και χρόνια παραμένει πεδίο εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος κάποιων.

Οι διοργανώσεις του σημερινού εμπορευματοποιημένου αθλητισμού που σκοπό έχει το κέρδος κάποιων δεν μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία ανάπτυξης για το λαό, επισημαίνει σε δηλώσεις του στον «Ρ» ο επικεφαλής της «Δημοτικής Αγωνιστικής Συμπαράταξης» στο Δήμο Βόλου Αντώνης Παππάς. Η ΔΑΣ Βόλου διαβλέποντας τους καινούριους κινδύνους για τα λαϊκά στρώματα που δημιουργούνται από την ανάληψη των αγώνων εκφράζει την αντίθεσή της. «Μετά την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 από Βόλο και Λάρισα άρχισαν οι υπερβολικές συντονισμένες θριαμβολογίες παραγόντων και κύκλων της περιοχής, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν με κάθε τρόπο ότι το γεγονός είναι ένας νέος σταθμός, ένα ορόσημο στην ανάπτυξη της περιοχής που θα ωφελήσει όλους μας. Πώς είναι δυνατόν όμως να ωφεληθούν συγχρόνως οι επιχειρηματικοί κύκλοι που βρίσκονται πίσω από τους αγώνες και τα λαϊκά στρώματα; Το μόνο που θα κερδίσει από αυτή την ιστορία είναι το μεγάλο κεφάλαιο όπως έγινε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Και η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων εντάσσεται στην κατεύθυνση ενός μοντέλου καπιταλιστικής ανάπτυξης που σκοπό έχει τη μέγιστη κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων. Δε συμβιβάζεται η πλήρης εγκατάλειψη του ερασιτεχνικού αθλητισμού με τα μεγάλα λόγια και τους πανηγυρισμούς που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες. Για παράδειγμα, αντί να επιδιώκουμε τη διοργάνωση πανελλήνιων ή διεθνών συναντήσεων θα ήταν σημαντικότερο και πιο ουσιαστική προσφορά να οργανώσουμε και να επενδύσουμε στο μαζικό λαϊκό αθλητισμό και κυρίως σε επίπεδο νεολαίας. Αντί να επιδιώκουμε την προβολή της χώρας με παραγωγή πρωταθλητών με κάθε μέσον και μέσω της εμπορευματοποίησης είναι ανάγκη να προωθηθεί η δωρεάν άθληση για το λαό. Η διοργάνωση δεν πρόκειται να βελτιώσει την καθημερινότητα των εργαζομένων σε κανέναν τομέα όπως δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα της Θεσσαλίας θα πρέπει να εναντιωθεί στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού που αρχίζει και να αντιδράσει δυναμικά, για να διεκδικήσει όλα αυτά που του ανήκουν και να προβάλει τη δική του πρόταση ανάπτυξης που έχει ανάγκη η χώρα και η περιοχή».