Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για την εφαρμογή «μοντέλου» Βόρειας Εύβοιας στην «ανασυγκρότηση» του Εβρου και της Πάρνηθας, που κατακάηκαν από τις πυρκαγιές, δείχνει ότι η εγκληματική λογική «καταστροφή = ευκαιρία» αποτελεί αξίωμα μετά από κάθε τραγωδία, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών. Η πραγματικότητα στη Βόρεια Εύβοια δύο χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά είναι αμείλικτη. Οι ρετσινάδες και δασεργάτες, οι βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, η συντριπτική πλειοψηφία των πληγέντων, επιβιώνουν μέχρι σήμερα πάνω σε καμένη γη, με μόνο πραγματικό στήριγμα τον καθημερινό αγώνα τους και την αλληλεγγύη.

Δύο χρόνια μετά, επιβεβαιώνεται ότι το περιβόητο «σχέδιο ανασυγκρότησης» της Βόρειας Εύβοιας, με το οποίο η κυβέρνηση θέλει να μετατρέψει «την καταστροφή σε ευκαιρία», δεν αφορά τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Και ό,τι αναγκάστηκε η κυβέρνηση να δώσει ως αποζημιώσεις και μέτρα ενίσχυσης των πληγέντων, είναι αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και του μεγαλειώδους αγώνα των κατοίκων της περιοχής.

Ποια είναι σήμερα η κατάσταση για τους πυρόπληκτους; Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα...

Αποζημιώσεις: Ψίχουλα, αναντίστοιχες της τεράστιας καταστροφής και με μία σειρά από «κόφτες» και προϋποθέσεις που αφήνουν μεγάλο αριθμό πληγέντων «εκτός». Για τα περισσότερα από 400.000 καμένα ελαιόδεντρα δόθηκαν μόλις μερικά ευρώ ως προκαταβολή. Από 20 έως 40 ευρώ στους κτηνοτρόφος για κάθε καμένο ζώο, ανάλογα αν ήταν κατά κύριο επάγγελμα ή όχι. Χωρίς ουσιαστική στήριξη και αποζημίωση παραμένουν και οι μελισσοκόμοι για τα χιλιάδες μελισσοσμήνη που κάηκαν ή χάθηκαν. Χωρίς αποζημίωση και δεκάδες αγρότες, που η σοδειά τους καταστράφηκε εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών από τη φωτιά. Χωρίς εισόδημα παραμένουν εκατοντάδες οικογένειες ρετσινάδων και δασεργατών, ενώ δεν έχουν ενταχθεί ακόμα στο πρόγραμμα εργασίας για την αποκατάσταση του καμένου δάσους.

Πρόληψη - προστασία: Τα όποια αντιπλημμυρικά έργα έχουν πραγματοποιηθεί στη Βόρεια Εύβοια είναι ελάχιστα και μακριά από τις επείγουσες ανάγκες, με τον κίνδυνο πλημμυρικών φαινομένων να είναι ιδιαίτερα υψηλός. Οι πυροσβεστικές υπηρεσίες σε Μαντούδι και Ιστιαία παραμένουν υποστελεχωμένες, ενώ καμία ουσιαστική παρέμβαση δεν έχει γίνει για την προστασία του δάσους που απέμεινε στην Κεντρική και Βόρεια Εύβοια. Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά ξυλείας από το καμένο δάσος έχουν καταλήξει στα χέρια εμπόρων.

Υγεία: Τα πρόσφατα περιστατικά με ανθρώπους να ξεψυχούν στις καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων ή περιμένοντας ασθενοφόρο, αναδεικνύουν με τον χειρότερο τρόπο την εγκατάλειψη του λαού της Βόρειας Εύβοιας και τα κούφια λόγια κυβέρνησης και κράτους μετά τις φωτιές. Στην τραγική αυτή πραγματικότητα εντάσσονται και τα υποστελεχωμένα Κέντρα Υγείας Μαντουδίου και Ιστιαίας.

Στον αντίποδα όλων αυτών, μία από τις βασικές «καινοτομίες» που «έτρεξε» η κυβέρνηση μέσω του «σχεδίου ανασυγκρότησης», είναι η νομιμοποίηση της παρουσίας και συμμετοχής επιχειρηματικών συμφερόντων στη διαχείριση των δασών, με τον μανδύα του «ανάδοχου» και του «χορηγού». Μεγάλοι όμιλοι, ...ευαγή ιδρύματα, ΜΚΟ και κάθε λογής «ευεργέτες» διαφημίζουν το «κοινωνικό» τους πρόσωπο, διεκδικώντας στην πραγματικότητα μια θέση στα νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης που ανοίγονται στην περιοχή.

Οι μελέτες που εκπονήθηκαν παρουσιάζουν τις επενδυτικές ευκαιρίες στη Βόρεια Εύβοια και τις παρεμβάσεις που σκοπεύει να κάνει το κράτος, ώστε να ξεπεραστούν «γραφειοκρατικά» εμπόδια και να διευκολυνθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα. Προτεραιότητα δίνεται μεταξύ άλλων στον χωροταξικό σχεδιασμό, στην προώθηση έργων και παρεμβάσεων για την εξυπηρέτηση των τουριστικών επιχειρήσεων (ανάπλαση λιμανιών, κατασκευή υδατοδρομίων) κ.ά.

Εχοντας ως βάση και αφετηρία τη στρατηγική της «πράσινης» και ψηφιακής ανάπτυξης, το κυβερνητικό σχέδιο περιγράφει δυνατότητες και προοπτικές για κερδοφόρες επενδύσεις, καθώς και μία σειρά από έργα και παρεμβάσεις που τις εξυπηρετούν. Με άλλα λόγια, βασικό κριτήριο είναι το πώς θα στηριχτούν μεγάλες επενδύσεις στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στον αγροδιατροφικό και κατασκευαστικό τομέα. Πώς οι όμιλοι θα εκμεταλλευτούν γενικά ως «φιλέτο» την καμένη γη, ως φθηνό εργατικό δυναμικό τους κατεστραμμένους βιοπαλαιστές παραγωγούς και εργαζόμενους, πώς θα παραδοθούν στην κερδοφορία τους το φυσικό τοπίο, η αγροτική παραγωγή, οι παραλίες.

Κάπως έτσι η καταστροφική πυρκαγιά μετατρέπεται σε «ευκαιρία» για τους λίγους, ενώ ο λαός και οι ανάγκες του θα συνεχίσουν να τσουρουφλίζονται. Αυτό το «μοντέλο», με το οποίο δεν διαφωνούν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει καμιά σχέση με τις αγωνίες και τη λαχτάρα του λαού της Β. Εύβοιας να συνεχίσει να ζει και να δουλεύει στον τόπο του με αξιοπρέπεια. Οπως δεν έχει καμιά σχέση και με την αγωνία των κατοίκων στις άλλες πυρόπληκτες περιοχές, που είδαν και φέτος το βιος τους να καταστρέφεται και τη ζωή τους να κινδυνεύει από τη φωτιά και την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να τους προστατεύσει.