Eurokinissi

Τα αμύθητα κέρδη των γαλακτοβιομηχάνων πατάνε στην κλοπή του μόχθου των κτηνοτρόφων και των εργαζομένων του κλάδου

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση.

«Οι αιγοπροβατοτρόφοι στην Ηπειρο (και όχι μόνο) μπροστά στη νέα περίοδο παραγωγής που ξεκινάει συνεχίζουν να βλέπουν την τιμή γάλακτος να παραμένει σταθερά κάτω από την τιμή παραγωγής (κόστους), ενώ οι περισσότεροι πληρώνονται με καθυστέρηση τουλάχιστον 3 μηνών.

Την ίδια ώρα οι γαλακτοβιομηχανίες καταγράφουν για μια ακόμη χρονιά κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα, η γαλακτοβιομηχανία "Δωδώνη" παρουσίασε το 2018 ακαθάριστα κέρδη πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ.

Πρόκειται για μια κερδοφορία που προέρχεται από την κλοπή του μόχθου των εργατοϋπαλλήλων και των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων, οι οποίοι υφίστανται τους εκβιασμούς των βιομηχάνων ότι αν δεν δεχτούν τους όρους τους η παραγωγή τους θα μείνει αδιάθετη. Σε αυτούς τους εκβιασμούς έρχονται φέτος να προστεθούν και διάφορες δηλώσεις των εκπροσώπων των επιχειρηματικών ομίλων, όπως αυτές του διευθύνοντα συμβούλου της "Δωδώνη ΑΕ", Μ. Παναγιωτάκη, ότι λόγω των δασμών των ΗΠΑ στην ελληνική φέτα "οποιαδήποτε προσπάθεια για αύξηση των τιμών του γάλακτος αποτελεί μη ρεαλιστικό εγχείρημα".

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η "ανάπτυξη", η "εξωστρέφεια" και τα υπόλοιπα που επικαλούνται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΕΒ και ο περιφερειάρχης Ηπείρου φέρνουν αμύθητα κέρδη στους ομίλους της μεταποίησης και της εμπορίας και συνεπάγονται φτώχεια, βάσανα και ανασφάλεια για τους αιγοπροβατοτρόφους και τους εργατοϋπαλλήλους του κλάδου.

Την ίδια ώρα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες βρίσκουν αφορμή να ζητάνε και άλλα κίνητρα για την κερδοφορία τους, σαν να μη τους φτάνουν τα προνόμια που τους έχουν δοθεί διαχρονικά αλλά και τα νέα κυβερνητικά μέτρα για μείωση της φορολογίας των κερδών από 28% στο 24%, των μερισμάτων από 10% σε 5%, της προκαταβολής φόρου κ.λπ.

Παράλληλα, ο πόλεμος δηλώσεων μεταξύ του Μ. Σαράντη, διευθύνοντα συμβούλου της "Ελληνικά Γαλακτοκομεία ΑΕ" (φέτα "Ολυμπος"), και του Γ. Βιτάλη, αντιπροέδρου της "Δωδώνη", για το ποιος πρέπει να είναι πρόεδρος στη Διεπαγγελματική Οργάνωση Φέτας (ΔΟΦ), αναδεικνύει τον ανταγωνισμό των γαλακτοβιομηχανιών για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην αγορά του γάλακτος. Η συζήτηση για τη ΔΟΦ, που αποτελεί όργανο των βιομηχάνων, είναι αποπροσανατολιστική για τους αιγοπροβατοτρόφους, που δεν πρέπει να μπουν στη λογική να επιλέξουν τον "λύκο που θα φυλάει τα πρόβατα".

Η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, οι δυσκολίες για διευρυμένη αναπαραγωγή όλων των κεφαλαίων, η σύγκρουση της κερδοφορίας του καθενός έναντι των άλλων (ανισομετρία), οι ανταγωνισμοί μεταξύ καπιταλιστών, κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων, έχουν συνέπειες για τους λαούς, που πληρώνουν το μάρμαρο της εκμετάλλευσης, όπως με το ξέσπασμα των κρίσεων που πρόσφατα ζήσαμε και στην Ελλάδα, τους "εμπορικούς πολέμους" (π.χ. ρωσικό εμπάργκο, δασμοί ΗΠΑ κ.λπ.), τις εμπορικές συμφωνίες (π.χ. CETA), διάφορες συμμαχίες και αναδιατάξεις (Brexit), τις επεμβάσεις και τους θερμούς πολέμους.

Οι αιγοπροβατοτρόφοι της χώρας μας αξίζουν μια καλύτερη ζωή από αυτή που έχουν σήμερα στον καπιταλισμό, όπου είναι αναγκασμένοι να "χαρίζουν" την παραγωγή τους με αντάλλαγμα τα "τριάκοντα αργύρια" των ενισχύσεων της ΚΑΠ, που δίνονται για να εξασφαλίζουν βιομήχανοι και μεγαλέμποροι τζάμπα πρώτες ύλες και πρωτογενή προϊόντα.

Να πιστέψουν στη δύναμή τους, να δυναμώσουν τους υπάρχοντες αγροτικούς - κτηνοτροφικούς συλλόγους, να φτιάξουν καινούργιους όπου δεν υπάρχουν και μαζί με το οργανωμένο αγωνιστικό αγροτικό κίνημα, την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, να διεκδικήσουν την επιβίωσή τους.

Μαζί με τους εργάτες, να οργανώσουν την πάλη τους, να οικοδομήσουν με την κοινή δράση τη δική τους συμμαχία, ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για μια κοινωνία που ο μόχθος του εργάτη και του αγροτοκτηνοτρόφου δεν θα συνθλίβεται από τον ανταγωνισμό για τα κέρδη των καπιταλιστών.

Γιατί το μέλλον των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων βρίσκεται στον σοσιαλισμό, όπου στο έδαφος της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού στον οποίο θα είναι ενταγμένοι οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί τους, έξω από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ), η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών».