Στην πολιτική δεν υπάρχει χώρος για μεταφυσική. Δανειζόμαστε όμως μια λέξη από την ορολογία της για να αποδώσουμε την παρέμβαση του ΚΚΕ σε συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το Λίβανο το Μάρτη του 2005, καθώς αυτή ήταν προφητική. Εκείνη η συζήτηση υπό το φως των σημερινών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή αποκτά νέα διάσταση και δίνει μια «γεύση» του ρόλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των οργάνων της και των πολιτικών δυνάμεων που μετέχουν σ' αυτά.

Η συζήτηση - όπως τόνισε στην παρέμβασή του τότε ο Θανάσης Παφίλης - έμοιαζε υπαγορευμένη κατευθείαν από το Λευκό Οίκο, ενώ ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ είχε προφητικά σημειώσει: «Και τώρα γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει νέα στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή για να χτυπηθούν οι λαοί συνολικά. Η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου λειτουργεί ως μεγάλου μεγέθους προβοκάτσια με πολλαπλούς στόχους»!

Στο ψήφισμα του ΕΚ και αφού γίνεται υπόμνηση των δράσεων που «αναλαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του εκδημοκρατισμού», χαιρετίζεται η απόφαση αναδίπλωσης των συριακών δυνάμεων παρότι επισημαίνεται ότι «η διεθνής κοινότητα απαιτούσε ολοκληρωτική, ταχεία και πλήρη αποχώρηση από το Λίβανο», υπενθυμίζεται ότι «η επικείμενη υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ δεσμεύει τη Συρία σε πολιτικό διάλογο με βάση την υποστήριξη της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου» και υπογραμμίζεται η «ανάγκη να αποτραπεί το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει ο Λίβανος νέα περίοδο αναταραχών, καθώς και την ανάγκη να υποστηριχτούν και να εδραιωθούν οι εύθραυστοι δημοκρατικοί θεσμοί και να συνεχιστεί η διαδικασία ανασυγκρότησης». Σήμερα, βέβαια, που ο Λίβανος ισοπεδώνεται από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, η ΕΕ τηρεί στάση εύγλωττης σιωπής, όταν δεν επιμένει στην κατάπτυστη τακτική της εξίσωσης θύτη και θύματος.

Μάλιστα, το ΕΚ επιμένει, κατά δήλωσή του, «στο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένας πλήρως δημοκρατικός και εθνικά κυρίαρχος Λίβανος για την ανάπτυξη της ευρω-μεσογειακής εταιρικής σχέσης» και «παροτρύνει την Επιτροπή να οριστικοποιήσει το σχέδιο δράσης για το Λίβανο, στο οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα σχετικά με την πολιτική σταθερότητα της χώρας, την εδραίωση των δημοκρατικών της θεσμών και την επίσπευση της διαδικασίας ανασυγκρότησης».

Διά του ψηφίσματος, το ΕΚ αναμασά την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα βάσει της οποίας στοχοθετείται η Συρία και την καλεί «να μην ανεχθεί καμιάς μορφής τρομοκρατία, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης της στρατιωτικής δραστηριότητας της Χεζμπολάχ καθώς και άλλων ενόπλων ομάδων», ενώ εκφράζει την άποψη πως «εάν υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις για τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της Χεζμπολάχ, πρέπει το Συμβούλιο να λάβει όλα τα επιβαλλόμενα μέτρα για να θέσει τέλος στις τρομοκρατικές δραστηριότητες της ομάδας αυτής».

Τέλος, το ΕΚ αναδεικνύει τη σημασία της εφαρμογής της απόφασης 1559 που «επανεπιβεβαιώνει την προσήλωση της διεθνούς κοινότητας στην εδαφική ακεραιότητα, στην εθνική κυριαρχία και στην ανεξαρτησία του Λιβάνου· παροτρύνει τη Συρία να απόσχει από κάθε ανάμειξη στα εσωτερικά του Λιβάνου, σημειώνει την απόφαση για την αναδίπλωση των συριακών δυνάμεων έως τα τέλη Μαρτίου, αλλά ζητεί την πλήρη αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων και των μυστικών τους υπηρεσιών από το Λίβανο, όπως ζητείται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και διευκρινίζει ότι η σύναψη της συμφωνίας σύνδεσης με τη Συρία και η εξέλιξη της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας έναντι της χώρας αυτής ερείδεται υποχρεωτικά στη σταθερή δέσμευση της Συρίας προς αυτήν την κατεύθυνση».

H ευρωκοινοβουλευτική ομάδα της GUE/NGL κατέθεσε τότε εναλλακτικό ψήφισμα, το οποίο στα κρίσιμα σημεία δε διαφοροποιούνταν από αυτό το οποίο τελικά εγκρίθηκε. Με τη σειρά της χαιρέτιζε «την πρόσφατη δημοκρατική κινητοποίηση της λιβανικής κοινωνίας υπέρ της δημοκρατίας, της εθνικής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και την παραίτηση της κυβέρνησης Καράμι που «μπορεί να διευκολύνει τον ειρηνικό πολιτικό διάλογο». Υπενθύμιζε πως η περιοχή είναι αποσταθεροποιημένη από την «ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση» (!). Επίσης υπενθύμιζε τη «σημασία της εφαρμογής της απόφασης 1559 του ΣΑ του ΟΗΕ που επαναβεβαιώνει την προσήλωση της διεθνούς κοινότητας στην εδαφική ακεραιότητα, στην εθνική κυριαρχία και στην ανεξαρτησία του Λιβάνου», αλλά και την απόφαση 425 του ΣΑ του ΟΗΕ η οποία αιτείται την απόσυρση όλων των ξένων στρατευμάτων που βρίσκονται στο Λίβανο.

Τέλος, ζήταγε «την απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο» καθώς και από τη Συρία «να μην ανεχθεί καμία μορφή τρομοκρατίας και να απόσχει από κάθε ανάμειξη στα εσωτερικά του Λιβάνου».

Αλλωστε, μόλις προχτές ο Φράνσις Βουρτς, πρόεδρος της ομάδας, δήλωνε περιχαρής πως το «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έσωσε την τιμή της Ευρωπαϊκής Ενωσης»! Κι αυτό γιατί η διάσκεψη των προέδρων των πολιτικών ομάδων του ΕΚ κατέληξε ομόφωνα σε αιτήματα εντός του πλαισίου των παραπάνω ψηφισμάτων, προστιθέμενου και αυτού για την «οργάνωση μιας διεθνούς δύναμης σταθεροποίησης», μιας επεμβατικής και πρακτικά κατοχικής δύναμης.

Η παρέμβαση του Θανάση Παφίλη είχε ως εξής: «Διαβάζοντας τα περισσότερα ψηφίσματα, νόμιζα ότι είναι ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Λίβανος, μετά τον πόλεμο και την κατοχή του Ιράκ από τους Αμερικάνους, γίνεται πεδίο εφαρμογής του σχεδίου ευρύτερης Μέσης Ανατολής που εξαγγέλθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υιοθετήθηκε από το ΝΑΤΟ και από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και μ' αυτόν το σχεδιασμό ενισχύεται ο ρόλος του Ισραήλ, μπαίνει στο στόχαστρο ο αγώνας των Παλαιστινίων για ανεξάρτητο και ελεύθερο κράτος και ασκείται πίεση στη Συρία και το Ιράν. Δεν τους θέλετε ανεξάρτητους. Τους θέλετε ανεξάρτητους όταν τους ελέγχετε. Και προς αυτή την κατεύθυνση ανασύρθηκε και το ψήφισμα 1559. Γιατί ανασύρθηκε άραγε τώρα; Και τι επιζητάτε; Δε γνωρίζετε ότι ήταν αποτέλεσμα συμφωνίας για να σταματήσει ο εμφύλιος στο Λίβανο; Και τώρα γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει νέα στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή για να χτυπηθούν οι λαοί συνολικά. Η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου λειτουργεί ως μεγάλου μεγέθους προβοκάτσια με πολλαπλούς στόχους.

Εμείς θεωρούμε ότι οι λαοί και οι πολιτικές δυνάμεις της περιοχής πρέπει να λύσουν το πρόβλημά τους και δε χρειάζονται προστάτες. Και, επιτέλους, σας ρωτάμε: πόση υποκρισία άραγε υπάρχει; Για τα 40.000 στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο γιατί δε ζητάτε - τώρα, άμεσα, αύριο - και δεν πιέζετε να αποχωρήσουν από το Νησί; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γι' αυτό λέμε ότι άλλος είναι ο στόχος και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».