"Θα αντισταθούμε, θα παλέψουμε για την ανεξαρτησία και την απαλλαγή από τα δεσμά της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης ή θα φυγοδικήσουμε και θα υποταχθούμε; ". Αυτό το ερώτημα - δίλημμα έθεσε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στη διάρκεια ομιλίας της, σε συνεστίαση της ΝΕ Πιερίας για τα 78 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ. Αυτό, είπε, είναι κάθε φορά το πρώτο ζήτημα που τίθεται, σε τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που έζησαν οι κομμουνιστές την περίοδο '40 - '50, αλλά και σαν αυτές που ζούμε σήμερα. "Αυτό το ερώτημα, πρόσθεσε, εμφανίζεται και σήμερα, και θα εμφανίζεται για πολλά ακόμα χρόνια όσο διαρκεί, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση".

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: "Είναι, είπε, εύκολο και αρκετά κοινότοπο να μιλάς κατά του πολέμου, να αναλογίζεσαι τις συνέπειες ενός εμφύλιου πολέμου και το χάσμα που ανοίγει μέσα στο λαό. Η αλήθεια όμως δεν υπηρετείται με αυτόν τον τρόπο. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναλογίζεσαι, να αναδεικνύεις, να βγάζεις συμπεράσματα για τις πραγματικές αιτίες και τους παράγοντες που οδηγούν στον πόλεμο. Με ξόρκια και αναθέματα, με λόγια για την ειρήνη, ο πόλεμος δε βγαίνει από τη ζωή της ανθρωπότητας. Καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο το πρόβλημα, καθώς περισσεύουν οι "ειρηνευτικές συνομιλίες", περισσεύουν οι διακηρύξεις για ανθρώπινα δικαιώματα και όμως οι λαοί ζουν σήμερα στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μια απίστευτη φτώχεια και πολιτιστική πισωδρόμηση - μιζέρια, ενώ οι τοπικοί πόλεμοι και οι πωλήσεις όπλων ανθούν. Ορισμένοι που ανατριχιάζουν με το άκουσμα και μόνο του ΔΣΕ, δεν το κάνουν τυχαία. Γιατί ξέρουν ποιο ήταν το πραγματικό περιεχόμενο του μεγάλου αυτού πατριωτικού αγώνα. Είναι οι ίδιοι που δεν έβγαλαν κουβέντα όταν Γερμανοί και Ούγγροι μισθοφόροι - σταλμένοι κατ' αρχήν από τη γερμανική κυβέρνηση - προκάλεσαν την εμφύλια αναμέτρηση στην ενιαία Γιουγκοσλαβία που οδήγησε στη διάσπασή της και στην ανάδειξη για μια ακόμα φορά της Βαλκανικής σε πυριτιδαποθήκη.

Είναι οι ίδιοι που ονομάζουν ανθρωπιστική βοήθεια τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές επεμβάσεις σε πολλά σημεία της Γης. Είναι, οι ίδιοι που φορτώνουν στην κακοδαιμονία και την καθυστέρηση των φυλών τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα στο Ζαϊρ, στο Αφγανιστάν και αλλού".

"Ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ ήταν η συνέχεια του αγώνα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Ηταν ένας ηρωικός αγώνας που μπορούμε να τον κατανοήσουμε μόνο αν τον συνδέσουμε με εκείνο το πρωινό του '40 που έγινε η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, με την αγγλική δολοφονική επέμβαση του Δεκέμβρη 1944, με την αλλαγή της ιμπεριαλιστικής φρουράς στην Ελλάδα ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Ο αγώνας του ΔΣΕ έχει άμεση σχέση με την επικράτηση της δοσίλογης και δειλής ελληνικής πλουτοκρατίας στη μετακατοχική Ελλάδα. Αυτή ενδιαφερόταν να πνίξει στο αίμα τη θέληση και τα όνειρα του λαού για μια πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα χωρίς κατακτητή και στυγνή εκμετάλλευση.

Η ίδρυση του ΔΣΕ οφείλεται στον μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο, που εξαπέλυσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις (από τη Δεξιά ως το "δημοκρατικό" Κέντρο) σε βάρος των αγωνιστών της ΕΑΜικής αντίστασης και ιδιαιτέρως των κομμουνιστών.

Ο πιο συκοφαντημένος λαϊκός αγώνας, ο αγώνας του ΔΣΕ, ήταν αγώνας για μια ελεύθερη Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική κατοχή, το τρομοκρατικό όργιο, την υποτελή πλουτοκρατία που έδεσε με βαριά δεσμά ένα ολόκληρο λαό που έγραψε λαμπρές σελίδες στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ελλάδα, εξαρτημένη από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του σύγχρονου κράτους, πλήρωσε ακριβά τη στρατηγική της θέση στον μεταπολεμικό κόσμο. Μαζί με την Τουρκία αναγορεύθηκε ως στρατηγική πύλη για την επιχείρηση περικύκλωσης της ΕΣΣΔ,ως ζωτικός χώρος δράσης του 6ου αμερικάνικου στόλου που εγκαταστάθηκε στη Μεσόγειο με στόχο να πραγματοποιήσει ό,τι δεν κατάφερε η χιτλερική Γερμανία: να γονατίσει την πρώτη στον κόσμο σοσιαλιστική χώρα, να παρεμποδίσει τον σχηματισμό των λαϊκών δημοκρατιών στην Ευρώπη".

"Η νέα γενιά έτσι πρέπει να δει τις αιτίες του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, να κατανοήσει ποιοι ήταν οι εμπρηστές,οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των μεταπολεμικών περιπετειών.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι δεν ωφελεί να γυρνάμε πίσω, να αναμοχλεύουμε το παρελθόν. Είναι αλήθεια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, σήμερα ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, το μεγαλύτερο, ξέρει καλά ποιον σκοπό υπηρέτησε η διαίρεση του λαού μας σε "εθνικόφρονες" και " συμμορίτες". Η εκτίμηση που ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού τρέφει προς το ΚΚΕ, ο σεβασμός που νιώθει για την ιστορία μας, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι οι τότε διαιρέσεις αποτελούν πια παρελθόν. Αλλού βρίσκονται οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές, αυτές δεν είναι μέσα στο λαό, αλλά ανάμεσα στο λαό και τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού που σήμερα συμπεριφέρονται με τον ίδιο περίπου τρόπο όπως πριν 50 χρόνια,σε ορισμένα μάλιστα ζητήματα ακόμα χειρότερα".

"Η ιστορική όμως αλήθεια, ποτέ δεν έβλαψε, αντίθετα εφοδιάζει όλους με πολύτιμα συμπεράσματα και διδάγματα για το σήμερα και το αύριο.

Ο αγώνας του ΔΣΕ είναι ιστορικά δικαιωμένος. Η πάλη κατά των ξένων και εγχώριων δυναστών ποτέ δεν είναι μάταιη, ανεξάρτητα από τις όποιες απόψεις 'η διαφορετικές σκέψεις μπορεί να γίνουν, σε θέματα τακτικής και στρατηγικής. Η τελική έκβαση, η ήττα, οπωσδήποτε είχε αρνητικές συνέπειες στη χώρα μας, που τις γευόμαστε ως σήμερα. Μια διαφορετική έκβαση θα είχε οδηγήσει σε μια πραγματικά ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Το πρώτο ζήτημα όμως που τίθεται κάθε φορά, σε τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις σαν αυτές που έζησαν οι κομμουνιστές την περίοδο '40 - '50, σαν αυτές που ζούμε σήμερα είναι: ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ Η ΘΑ ΦΥΓΟΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΟΥΜΕ;

Αυτό το ερώτημα εμφανίζεται και σήμερα, και θα εμφανίζεται για πολλά ακόμα χρόνια όσο διαρκεί η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση".

Οι εργατικές, οι αγροτικές και γενικότερα οι λαϊκές κινητοποιήσεις, μέσα από τις οποίες εκφράζεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, ήταν στο επίκεντρο της συνέντευξης Τύπου που έδωσε χτες στην Κατερίνη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

"Η κυβέρνηση, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα,εμφανίζεται ψύχραιμη μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και στους αγώνες που ξεσπάνε. Κάνει πως δε βλέπει γιατί χιλιάδες αγρότες με τρακτέρ είναι ξεσηκωμένοι. Εμείς ερμηνεύουμε την ψυχραιμία ως ωμό κυνισμό απέναντι στα βάσανα των εργαζομένων,για τα οποία έχει τεράστια ευθύνη η πολιτική της, όπως και η πολιτική όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.

Είναι ολοφάνερο το ωμό, άγριο ταξικό πρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης,της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που πατρονάρει, όπως είναι φυσικό, αυτήν την πολιτική. Ο μεγαλύτερος σύμμαχός της αναδείχνεται η καπιταλιστική εργοδοσία, που τρομοκρατεί τους εργατοϋπαλλήλους με όπλο την απόλυση και το μεγάλο αριθμό ανέργων, που αναζητεί μια θέση στον ήλιο έξω από τις πύλες των επιχειρήσεων.

Αυτή η "δημοκρατία" δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σκληρό πρόσωπο της δικτατορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Δεν είναι η μόνη υπεύθυνη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις - πλην ΚΚΕ - που έβαλαν την υπογραφή τους στη Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι υπόλογες για τα βάσανα του ελληνικού λαού.

Η νέα φάση που περνάει ο λαϊκός αγώνας στον τόπο μας έχει νέα στοιχεία, που πρέπει όμως να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν:

1. Ο σπόρος της αντιμονοπωλιακής και αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης,που χρόνια τώρα έχει ρίξει στην ελληνική κοινωνία το ΚΚΕ, πιάνει τόπο. Δένεται με την πείρα των εργαζομένων, που τους χτυπάνε ενιαία και συντονισμένα τα πυρά της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ισχυρής εργοδοσίας.

2. Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία της πόλης και της υπαίθρου αρχίζει να "δένει", σε μερικές περιοχές παίρνει τη μορφή μιας σταθερής κοινής δράσης και σύμπνοιας.

3. Η πίεση από τα "κάτω" της εργατικής λαϊκής βάσης αρχίζει να φέρνει αποτελέσματα, να μαζικοποιεί αγώνες, να δυναμώνει το πνεύμα αντίστασης.

Αναμφισβήτητα ξέρουμε ότι το εργατικό λαϊκό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων και της αγροτιάς θα συναντήσει την πιο σκληρή και λυσσαλέα επίθεση από τα έξω, αλλά και την υπονόμευση και τον αποπροσανατολισμό από τα μέσα. Θα ριχτούν όλα τα αγοραία, ψεύτικα επιχειρήματα, αλλά και χρήματα - υποσχέσεις για να σπάσουν οι πρώτες γραμμές του αγώνα, από εργαζόμενους που ταλαντεύονται, που δεν έχουν ξεμπλέξει με τις πολιτικές και τις αντιλήψεις περί μονόδρομων.

Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε αισιόδοξοι. Θα αλλάξουν και θα διαφοροποιηθούν συνειδήσεις.Μέσα στην εργατική τάξη, τα λαϊκά μικρομεσαία στρώματα και τη φτωχή αγροτιά υπάρχουν ριζοσπαστικές δυνάμεις,που αργά η γρήγορα θα κόψουν τους ιδεολογικούς και πολιτικούς τους δεσμούς πριν απ' όλα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Το εργατικό λαϊκό και αγροτικό κίνημα δε φουντώνει μόνο, πλαταίνει και θα κατακτά όλο και μεγαλύτερη ενότητα.

Υπάρχουν δυνάμεις που ξέρουν να ξεχωρίζουν την πραγματική αντίσταση από τον καιροσκοπισμό εκείνων που θέλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων για να τους ξεπουλήσουν με την πρώτη ευκαιρία.

Οταν εμείς λέμε ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και συμμαχία της με όλες τις άλλες καταπιεζόμενες λαϊκές δυνάμεις της πόλης και της υπαίθρου,το πιστεύουμε βαθιά. Μπορούμε να κατανοήσουμε την ταλάντευση ακόμα και το φόβο που νιώθουν εργαζόμενοι μπροστά στην τρομοκρατία της εργοδοσίας και των άλλων μηχανισμών. Εχουμε υπομονή και επιμονή, γιατί πιστεύουμε βαθιά στη δύναμη και το ρόλο του λαϊκού παράγοντα.

Οπως ξέρουμε να ξεχωρίζουμε εκείνους που στα λόγια κλαίνε για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά είναι έτοιμοι να βάλουν τρικλοποδιά σε κάθε χειραφέτηση, που οδηγεί στον έναν και αναντικατάστατο δρόμο της ταξικής πάλης και της συγκρότησης ενός ισχυρού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης".