- Ποιο ήταν το νόημα της προχτεσινής συμβολικής κατάληψης του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας;

- Με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και τη συμμετοχή φορέων της Θεσσαλίας, αποφασίσαμε, σε κοινή σύσκεψη, να απαιτήσουμε τη λειτουργία του νοσοκομείου που, παρότι είναι έτοιμο εδώ κι ένα χρόνο, παραμένει κλειστό. Να απαντήσουμε έτσι στην κυβερνητική πολιτική στον τομέα της υγείας, όπως εκφράζεται με την υποβάθμισης της δημόσιας υγείας και τις συνεχείς περικοπές των κονδυλίων προς αυτήν, την παράλληλη επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων και την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, που συνεχώς επεκτείνεται και στη Θεσσαλία. Αυτή η πολιτική ευθύνεται για το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα το νοσοκομείο "αραχνιάζει". Αυτήν την πολιτική καταψήφισε στις πρόσφατες εκλογές ο λαός της Θεσσαλίας, κάτι που οδηγεί την κυβέρνηση σε μπαλώματα.

- Τι εννοείτε;

- Η κυβέρνηση, αντί να λειτουργήσει το νέο νοσοκομείο ως Πανεπιστημιακό, ως μονάδα τριτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, θέλει να μεταφέρει εκεί κλίνες από το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, αλλά και το Ιατρικό Κέντρο της πόλης, το οποίο στεγάζεται σε ένα κτίριο χτισμένο από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίθετα, απαίτηση όλων των φορέων που συμμετείχαμε και στη σύσκεψη, είναι να λειτουργήσει το νέο νοσοκομείο ως τριτοβάθμια μονάδα περίθαλψης, ενταγμένη στο συνολικό πλαίσιο υγείας και περίθαλψης στη Θεσσαλία, ώστε να βελτιωθούν οι υπηρεσίες υγείας προς τους κατοίκους της περιοχής. Μας βρίσκουν αντίθετους τόσο οι προτάσεις για μεταφορά κλινικών στο νέο νοσοκομείο, αλλά και αυτές για μεταφορά προσωπικού από τα νομαρχιακά νοσοκομεία Θεσσαλίας (Βόλου, Τρικάλων, Καρδίτσας και Λάρισας) και από τα Κέντρα Υγείας της περιφέρειας. Ολες αυτές τις προτάσεις τις θεωρούμε"μπαλώματα", που θέλουν να εξυπηρετήσουν προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν, όμως, να εξαπατήσουν τους Θεσσαλούς, που ξέρουν πως η μόνη "λύση" είναι η αναβάθμιση του Γενικού Νοσοκομείου και των ιατρείων του ΙΚΑ, καθώς και η λειτουργία του Περιφερειακού ως αμιγώς Πανεπιστημιακού.

- Ποιες ανάγκες θα καλύψει η πλήρης και αμιγής λειτουργία του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου;

- Η Θεσσαλία, με εξαίρεση το Αιγαίο, είναι η μοναδική περιοχή της Ελλάδας, όπου δεν υπάρχει Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Είναι ένα ίδρυμα απαραίτητο για πολλούς λόγους: Πρώτον για την εκπαίδευση, με σύγχρονες μεθόδους, των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής που λειτουργεί στην Περιφέρειά μας. Από την άλλη, 30.000 Θεσσαλοί το χρόνο, αναγκάζονται να πηγαίνουν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή τα Γιάννενα για να νοσηλευτούν. Πολλοί δε, χάνονται κατά τη μεταφορά. Παράλληλα, η Θεσσαλία έχει τη χειρότερη αναλογία σε κλίνες σε σχέση με τους κατοίκους, από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Τα στοιχεία αυτά καθορίζουν και το χαρακτήρα που πρέπει να έχει το Περιφερειακό νοσοκομείο.

- Τι θα κάνετε από δω και πέρα, για να διεκδικήσετε αυτό το χαρακτήρα;

- Αμέσως μετά την προχτεσινή συμβολική κατάληψη, συνεδρίασε η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου και αποφάσισε συνέχιση των κινητοποιήσεων. Καλέσαμε όλους τους φορείς της Θεσσαλίας να συνεδριάσουν και να στείλουν υπομνήματα στο υπουργείο Υγείας και την κυβέρνηση, εκθέτοντας το πρόβλημα υγείας στο νομό και ζητώντας ουσιαστικές λύσεις. Ακολούθως, και ανάλογα με τις αποφάσεις των φορέων, θα προχωρήσουμε σε κλείσιμο των καταστημάτων, των νομαρχιών και των δήμων της Περιφέρειας, σε συνδυασμό με παλλαϊκά συλλαλητήρια στις πρωτεύουσες των νομών.

Ολες αυτές οι δραστηριότητες πρέπει να γίνουν έγκαιρα, καθώς "ψιθυρίζεται" ότι στα μέσα Ιούλη θα ξεκινήσει η μεταφορά κλινικών από το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας στο Πανεπιστημιακό.

Χρ. Δ.

Τα πανεπιστημιακά πράγματα ποτέ δεν ήταν ρόδινα. Από τη φύση τους. Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, η ενασχόληση με τα ασαφή όρια της γνώσης, με σκοπό την επέκτασή της, ο ενθουσιασμός και η δίψα για μάθηση της φοιτητικής νεολαίας συνθέτουν έναν προνομιακό, από πολλές απόψεις, χώρο. Είναι φυσικό, λοιπόν, πολλοί να ορέγονται να εξουσιάσουν ένα χώρο που παράγει γνώση - δύναμη, που προπαρασκευάζει ανθρώπους - κλειδιά για τη διαχείριση του συστήματος και συνεπώς, σε συνδυασμό με τις "αδύνατες" πλευρές της ανθρώπινης φύσης να βρίσκουν αποσταθεροποιητικούς συμμάχους μέσα στην ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Ετσι κατακερμάτισαν τη δομή των πανεπιστημίων. Υπάρχουν τώρα "κανονικά" τμήματα, όπως τα ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Υπάρχουν όμως και διατμηματικά προγράμματα που φτιάχτηκαν στο πόδι, υπάρχουν ΠΣΕφτικα τμήματα, υπάρχουν τα νέα "Αρσενικά" τμήματα της ευκαιριακής χρηματοδότησης του ΕΠΕΑΕΚ κλπ. Υπάρχουν εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, κανονικοί δημόσιοι υπάλληλοι όπως και άλλοι, που από αριθμός τους αυξάνει ιλιγγιωδώς, που πληρώνονται από το λεγόμενο ειδικό λογαριασμό κάθε πανεπιστημίου, που χειρίζονται ποσά πολύ μεγαλύτερα από τις κρατικές επιδοτήσεις των κατ' ευφημισμόν πλέον δημοσίων πανεπιστημίων.

Αντί, τα τεράστια κονδύλια που συσσωρεύονται από τις κοινοτικές επιδοτήσεις (π.χ. ΕΠΕΑΕΚ), τις κρατήσεις από τα ερευνητικά προγράμματα κλπ., να τα διαχειρίζονται τα αρμόδια δημοκρατικά εκλεγμένα και ελεγχόμενα πανεπιστημιακά όργανα, με ταυτόχρονη εκλογίκευση και απογραφειοκρατικοποίηση του ισχύοντος δημόσιου λογιστικού, έγιναν το δέλεαρ για εκμαυλισμό πανεπιστημιακών παραγόντων και κράχτης για άρμεγμα από ιδιώτες, σπόνσορες (σικ) και άλλους "επώνυμους".

Με την εκφρασμένη άποψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αναγκαιότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, οι επιθέσεις στα σημερινά δημόσια ΑΕΙ θα ενταθούν. Ας το καταλάβουν αυτό και όσοι έχουν παρασυρθεί από τους πρόσφατους νόμους που δυναμίτισαν τη συνοχή των πανεπιστημιακών. Στο όνομα της δήθεν ελεύθερης ανάπτυξης δραστηριοτήτων εκτός πανεπιστημίου, με το δέλεαρ κάποιων πρόσθετων αμοιβών, με τη μείωση της παρέμβασής μας στα αμφιθέατρα, τα εργαστήρια, τα νέα συγγράμματα, τις σύγχρονες απαιτητικές μεθόδους ακαδημαϊκής διδασκαλίας, πέσαμε στην παγίδα που οι εχθροί των πανεπιστημίων ως ΑΕΙ έχουν στήσει μεθοδικά. Πραγματικά, περνάμε δύσκολες εποχές. Τα χτυπήματα είναι συνεχόμενα, με ολίγη δόση καρότου. Ομως, η παιδεία, συμπεριλαμβανομένης της ανώτατης, δεν είναι και δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει τσιφλίκι κανενός σωτήρα.

Ας πάρουν, λοιπόν, ξεκάθαρη θέση τα κόμματα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των πανεπιστημιακών και όλων των εργαζομένων, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι σύγκλητοι των ΑΕΙ, οι επιστημονικοί σύλλογοι πάνω στο καυτό αυτό θέμα.

Κατάργηση των τελευταίων νόμων, δημόσια δωρεάν σύγχρονη ανώτατη εκπαίδευση, βασισμένη στους δύο πυλώνες: της ορθολογικής επιστημονικής γνώσης και των αρχών του ουμανισμού. Αποφασιστική και γενναία αύξηση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού πριν είναι πολύ αργά.

Γιάννης ΜΙΣΙΡΛΗΣ

Καθηγητής Πανεπιστημίου Πάτρας

Η παιδεία είναι κληρονομιά, που μας άφησαν όλες οι προηγούμενες γενιές. Δεν αποτιμάται σε χρήμα. Δεν είναι εμπόρευμα. Είναι ίσως από τα τελευταία κάστρα, που μπορούν να αναχαιτίσουν στο πνευματικό - ιδεολογικό πεδίο την απανθρωπιά της αγοράς του κεφαλαίου.

ΛΙΓΕΣ μέρες πριν το μεγάλο, νεανικό καραβάνι αναχωρήσει από την Αθήνα για να συναντηθεί με τους υπόλοιπους νέους και νέες απ' όλη την Ελλάδα στο Λιτόχωρο, η ΚΝΕ κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα στη νεολαία και απευθύνει πλατύ κάλεσμα για αγώνα ενάντια στον πόλεμο, στον ιμπεριαλισμό, στην πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι δεκάδες προφεστιβαλικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες, φέρνουν πιο κοντά ακόμα περισσότερους νέους με τις θέσεις της ΚΝΕ, με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ (σελίδα 23)

ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ της παράταξης του Δ. Μπέη, "πέρασε" προχθές η πρόταση του Δ. Αβραμόπουλου για τους όρους του νέου δανείου του Δήμου Αθηναίων, ύψους 19 δισ. δραχμών. Τα χρήματα είναι άγνωστο πού θα δαπανηθούν και τι σκοπό θα εξυπηρετήσουν, καθώς τα έργα που υποτίθεται ότι θα γίνουν, δε συνοδεύονται από μελέτη ή προμελέτη. Το μόνο σίγουρο είναι πως το "κόστος" του νέου αυτού δανείου θα κληθούν να πληρώσουν κατ' αρχήν οι δημότες και ακολούθως η επόμενη δημοτική Αρχή (σελίδες 24 - 25)

ΣΕ ΑΠΛΗ καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος αρκέστηκαν οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ παρατάξεις, καθώς και οι "Αγωνιστικές Κινήσεις - Συσπειρώσεις", στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ - ΟΤΑ), αρνούμενες να ψηφίσουν το πρόγραμμα δράσης που κατέθεσε η ΕΣΑΚ - στηρίζεται από το ΚΚΕ (σελίδες 24 - 25)