Κέρδισαν ή έχασαν, με την πολιτική αυτή, τα προαναφερόμενα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, στα 30 περίπου χρόνια, που πέρασαν από το 1974; Η απάντηση είναι ολοφάνερη. Η επιθετικότητα της Αγκυρας είναι σήμερα περισσότερο ενισχυμένη και έχει πλέον συγκεκριμενοποιηθεί με τις γκρίζες ζώνες, τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο και τις καθημερινές πλέον εναέριες παραβιάσεις και διάφορες άλλες προκλήσεις, ενώ το Κυπριακό βυθίζεται όλο και περισσότερο στο γνωστό σε όλους βάλτο, πηγαίνοντας συνεχώς από το κακό στο χειρότερο.

Στην ίδια περίοδο, βέβαια, η επίσημη Ελλάδα πρόσφερε τη συμβολή της στην ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, αποδείχνοντας στην πράξη, ότι αυτή ήταν κίνδυνος για τους βόρειους γείτονές μας και όχι το αντίθετο. Εδωσε, επίσης, τη συμβολή της στο διαμελισμό της Πρώην Γιουγκοσλαβίας, στον πόλεμο ενάντια στη Σερβία, συμμετέχει στις Ενοπλες Δυνάμεις κατοχής (τις λεγόμενες ειρηνευτικές) στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, συμπαρατάχτηκε στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία του Τζ. Μπους, έχει στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν και σε μια σειρά άλλες χώρες, κλπ., κλπ.

Στην ίδια περίοδο, επίσης, πάλι βγαίνουν κερδισμένα τα «εθνικά συμφέροντα» της ολιγαρχίας. Ενισχύουν παραπέρα τους δεσμούς τους, με το υπερατλαντικό και δυτικοευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο. Επεκτείνουν τις κερδοφόρες δραστηριότητές τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Βαλκανικής, κλπ., κλπ. Οι εργαζόμενοι και ο λαός υφίστανται τις χωρίς τέλος μονόπλευρες λιτότητες, την ανεργία, τις εντεινόμενες ανισότητες, κλπ., κλπ.

Γιατί, τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά; Πρώτον, γιατί οι κυβερνώντες επικαλούνται και πάλι τα εθνικά συμφέροντα, για να δικαιολογήσουν την εμπλοκή της Ελλάδας στον άδικο, παράνομο και βάρβαρο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Και δεύτερον, γιατί, ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, σε χτεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη στο «Σκάι» συγκεκριμενοποίησε τα εθνικά αυτά συμφέροντα, στο Κυπριακό και στον κίνδυνο εξ ανατολών. Ομολόγησε με σαφήνεια, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση παρέχει ό,τι της ζητήθηκε από τους Αμερικανούς, για τον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί σ' αυτούς προσβλέπει, τόσο για τη λύση του Κυπριακού, όσο και για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Οχι, δε θα χαρακτηρίσουμε ανιστόρητο τον κ. Βενιζέλο. Τόσο αυτός, όσο και οι κυβερνώντες γενικότερα, γνωρίζουν καλά την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Οπως γνωρίζουν καλά, ότι όσο ψέμα ήταν το επιχείρημα του από βορρά κινδύνου, άλλο τόσο ψέματα είναι και οι σημερινοί ισχυρισμοί τους. Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο μόνο ζημιές θα φέρει στο λαό και τη χώρα και στο παραμικρό δε θα ωφελήσει τα αναφερόμενα από τον υπουργό, ως εθνικά συμφέροντα. Θα ωφελήσει, όμως, τις πολυεθνικές και τους απανταχού κεφαλαιοκράτες, ανάμεσά τους και την εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου. Γι' αυτό και ο καημός της κυβέρνησης, για το καθεστώς τής μετά Σαντάμ εποχής. Με άλλα λόγια, για τη μοιρασιά της λείας...

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

στο χέρι το μαχαίρι,

ένοχη είναι και αυτή,

καλά ο καθείς το ξέρει,

αφού στους σφάχτες

του Ιράκ,

βοήθεια προσφέρει.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

αναφωνεί

πως θέλει την ειρήνη

είναι στους φόνους

συνεργός,

έχει κι αυτή ευθύνη,

αφού παρέχει συνδρομή

στους εισβολείς,

στα κτήνη.

*

Τι κι αν η Ελλάδα

δεν κρατάει

η ίδια αυτή την κάννη,

είναι σαφώς συνένοχη

για όσα ο σφάχτης κάνει,

αφού έχει δώσει στο φονιά

της Σούδας το λιμάνι!