Eurokinissi |
Την ίδια στιγμή, δεν είναι λίγες οι φορές, που «βγαίνουν τα άπλυτά τους στη φόρα»: Πολυεθνικές, πετρελαϊκές εταιρείες, μυστικές υπηρεσίες, γνωστοί ιμπεριαλιστές και ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, «κρύβονται» πίσω από το προπέτασμα «φιλοπεριβαλλοντικών» ή «ανθρωπιστικών» Οργανώσεων. Τεράστια χρηματικά ποσά, που δίνονται, αλλά ποτέ δεν αξιοποιούνται για το σκοπό που δόθηκαν, Οργανώσεις - «φαντάσματα» που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, και άλλα πολλά...
Δεν πρόκειται για κανένα ...«σκάνδαλο». Η εξ ορισμού αποστολή των ΜΚΟ είναι να υπηρετούν και να στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα, να συμβάλλουν στην αναζωογόνησή του, να δημιουργούν ένα εικονικό ανθρώπινο πρόσωπο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και να συγκαλύπτουν όλες τις βρώμικες πλευρές του. Κατά κανόνα οι ΜΚΟ είναι «παιδιά» των αστικών κυβερνήσεων, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και κάποιων μυστικών υπηρεσιών.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία χρηματοδοτούνται από τις αστικές κυβερνήσεις, από την ΕΕ και από τα μονοπώλια. Ολες οι σάπιες πλευρές του καπιταλισμού αγγίζουν υποχρεωτικά και το κατασκεύασμά του που ονομάζεται Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Χρηματοδοτούνται με χιλιάδες ή και εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, για αμφίβολο - κατά κύριο λόγο - έργο, τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων καλείται να ζει διαρκώς στη λιτότητα. Τη στιγμή που για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, όχι απλά δεν περισσεύουν χρήματα, αλλά γίνονται και απανωτές περικοπές. Ο έλεγχος για το «πού πάνε τα λεφτά» είναι σχεδόν ανύπαρκτος, μα η ουσία είναι ότι τα τεράστια χρηματικά ποσά δίνονται σε αυτές τις Οργανώσεις απόλυτα συνειδητά, αφού συμβάλλουν στην ομαλή άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Εκατομμύρια ευρώ των Ελλήνων εργαζομένων δίνονται κάθε χρόνο σε κάθε λογής Οργάνωση, σε κάποιες για να λειτουργούν ως κυματοθραύστες της λαϊκής δυσαρέσκειας και να προωθούν την πολιτική και την ιδεολογία των ιμπεριαλιστικών κέντρων (όπως, π.χ., της ΕΕ), και σε άλλες απλά ...δίνονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει καν ελεγκτικός μηχανισμός για το πώς χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρηματικά ποσά.
Οπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, το υπουργείο Απασχόλησης, μόνο για το 2006 - 2008, μοίρασε σε περίπου 300 ΜΚΟ το ποσό των 40 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Απασχόληση και Επαγγελματική Κατάρτιση» που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (Γ΄ ΚΠΣ). Πέρα από το γεγονός ότι υπήρξαν υπόνοιες για την προέλευση και τη δράση κάποιων εξ αυτών των ΜΚΟ, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι αυτό γίνεται σε μια στιγμή που έχει δρομολογηθεί η διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, λόγω «έλλειψης» χρημάτων για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ας δούμε μερικά άλλα παραδείγματα, ιδιαίτερα υψηλών χρηματοδοτήσεων, βάσει στοιχείων του υπουργείου Εξωτερικών:
Το θέμα της αδιαφανούς χρηματοδότησης αυτών των Οργανώσεων έθεσε στα μέσα Δεκέμβρη στη Βουλή με Ερώτησή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Μαυρίκος.
Επικαλούμενος διεθνή στοιχεία, είπε ότι σε όλο τον κόσμο δραστηριοποιούνται 55.000 ΜΚΟ και έχουν εισπράξει 10 δισ. δολάρια από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ιαπωνία, με στόχο την παρέμβαση στον Τρίτο Κόσμο. Η δράση τους, είπε, δεν είναι αγνή και άδολη και υπάρχουν στελέχη των ΜΚΟ που παίρνουν υπέρογκους μισθούς και συνδέονται με διάφορες πολυεθνικές εταιρείες. Αναφέρθηκε στο πρόσφατο παράδειγμα της ΜΚΟ «Κιβωτός» που αποκαλύφθηκε, στη Γαλλία, ότι έκανε εμπόριο παιδιών από το Τσαντ, ενώ στη χώρα μας χρηματοδοτήθηκε Οργάνωση με 168.000 ευρώ για να πραγματοποιήσει σεμινάριο για τη «δημιουργία νέων ηγετών».
Κατέληξε ότι πρόκειται για λεηλασία του δημόσιου χρήματος και μάλιστα με αδιαφανείς διαδικασίες και ζήτησε από την κυβέρνηση να ανακοινώσει όλα τα στοιχεία με τις χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ την τελευταία δεκαετία. Με βάση τα στοιχεία που έδωσε το υπουργείο Εξωτερικών, από το 1998 μέχρι και το 2007 έχουν δοθεί σε μια σειρά ΜΚΟ πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Σημειωτέον ότι ορισμένες από αυτές μπορεί να έχουν χρηματοδοτηθεί και από άλλα υπουργεία, καθώς το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι το μοναδικό που χρηματοδοτεί ΜΚΟ.
Eurokinissi |
Ας δούμε ενδεικτικά τι φανερώνει το παρελθόν της πασίγνωστης περιβαλλοντικής ΜΚΟ, WWF:
Πρώτος πρόεδρος (1962 - 1976) του διεθνούς τμήματος του WWF υπήρξε ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, σύζυγος της βασίλισσας Βεατρίκης της Ολλανδίας. Ο Βερνάρδος, που χαρακτηρίζεται στον επίσημο ιστοτόπο του WWF ως «Ιδρυτής Πρόεδρος» της οργάνωσης.
Επόμενος πρόεδρος του WWF, την περίοδο 1976 - 1981 υπήρξε, σύμφωνα με τον ιστοτόπο της WWF, ο «Μεγάλος Γέροντας της Shell» Ολλανδός Τζον Χ. Λούντον (John H. Loudon). Ο Λούντον ήταν πρόεδρος της Royal Dutch/Shell (της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας) από το 1951 έως το 1965, και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Chase Manhattan Bank, της τράπεζας των Ροκφέλερ.
Associated Press |
Επίσης, ο σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του WWF, είναι στέλεχος της Eurobank.
Μπορεί οι δράσεις της Γκρίνπις να «πλασάρονται» σαν ιδιαίτερα ριζοσπαστικές, κόντρα στα ...μεγάλα συμφέροντα, σύμφωνα όμως με το Αρχείο Ειδήσεων του BBC, στις 8/1/2002, το τμήμα της Γκρίνπις (Greenpeace) στη Βρετανία βρέθηκε στο στόχαστρο μετά την απόφαση του προέδρου της, Λόρδου Μέλτσετ, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων Burson - Marsteller, τη μεγαλύτερη εταιρεία δημοσίων σχέσεων στον κόσμο, έναντι αδρής αμοιβής.
Οπως τόνιζε τότε το BBC, «στο πελατολόγιο της Burson - Marsteller περιλαμβάνονται κυβερνήσεις με πολύ "κακό μητρώο" στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και πολυεθνικές διαβόητες για την αντι - οικολογική τους δράση. Πιο συγκεκριμένα, η Burson-Marsteller ανέλαβε, μεταξύ άλλων, να ωραιοποιήσει την εικόνα της κυβέρνησης της Νιγηρίας, όταν κατηγορούνταν για γενοκτονία στην Μπιάφρα, τον εξωραϊσμό της δικτατορίας του στρατηγού Βιδέλα στην Αργεντινή που ευθύνεται για τη δολοφονία 35.000 πολιτών καθώς και την κάλυψη των εγκλημάτων της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ.
Πελάτες της εταιρείας - εργοδότη του προέδρου της Greenpeace είναι, επίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο στο Three Mile Island γνωστό από τη διαρροή του 1979, η Union Carbide που ευθύνεται για 15.000 θανάτους Ινδών που ζούσαν κοντά στο εργοστάσιό της στο Μποπάλ, καθώς και η βρετανική κυβέρνηση μετά το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων»...
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Γκρίνπις είναι ο Γιώργος Βερνίκος, γνωστός επιχειρηματίας, που το 1975 ίδρυσε και είναι πρόεδρος του ομίλου εταιρειών Vernicos Yachts. Το 1990 συνίδρυσε το ελληνικό γραφείο της Greenpeace, του οποίου εξελέγη πρόεδρος το 2001.
«Ψωμί» μυρίστηκε στην υπόθεση ΜΚΟ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο Μ. Γκορμπατσόφ είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος της οικολογικής οργάνωσης «Διεθνής Πράσινος Σταυρός» (Green Cross International), που δημιουργήθηκε το 1993. Ο «Διεθνής Πράσινος Σταυρός» εδρεύει στη Γενεύη της Ελβετίας και έχει παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου (περίπου 20), ενώ για το τμήμα της Οργάνωσης στις ΗΠΑ έχει γραφτεί κατά καιρούς ότι πολλά από τα στελέχη του είναι ιδιαίτερα ...«ευκατάστατοι» επιχειρηματίες των ΗΠΑ.
Σαν υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, οι ΜΚΟ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό με όποιον τρόπο κριθεί αναγκαίος. Είναι αναπόσπαστο τμήμα των καπιταλιστικών μηχανισμών. Χρησιμοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα, παίζουν ενεργό ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Για παράδειγμα, το 2006 η Ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο απαγορεύει την απευθείας δραστηριοποίηση ξένων ΜΚΟ και περιορίζει τη δυνατότητα των ρωσικών ΜΚΟ να δέχονται ξένη χρηματοδότηση και να απασχολούν μη ρωσικό προσωπικό, μετά από αποκαλύψεις ότι τοπικάτμήματα των ξένων ΜΚΟ χρηματοδοτήθηκαν από τη CIA. Απ' ό,τι φαίνεται, οι ΜΚΟ αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις και τις μυστικές τους υπηρεσίες ως κινητήριος δύναμη για κοινωνικές αλλαγές αναγκαίες για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...
Και οι υπόλοιπες, βέβαια, αστικές εφημερίδες, δεν πήγανε πίσω! Γέμισε ο τόπος μαύρο χαρτί, κάτι σαν πένθος, και έγινε μεγάλος διαγωνισμός - και συναγωνισμός - επιθέτων! Μεγάλε! Τεράστιε! Ανεπανάληπτε! Οπως, ακριβώς, και οι τίτλοι των αθλητικών εφημερίδων, όταν αναφέρονται στον Ριβάλντο!
Αφήστε, πια, την αστική, κρατική και ιδιωτική τηλεόραση. Αυτή, για μια ακόμα φορά, έδωσε ρέστα. Γιατί αυτή έχει και ζωντανή εικόνα! Κόκκινα μάτια ο ένας, συντετριμμένος μέχρις ονύχων ο άλλος! Κανένας, εκτός από τον Σπύρο Καρατζαφέρη, για να είμαστε δίκαιοι, δεν τόλμησε να πει, «εντάξει, παιδιά, ησυχάστε, μας πείσατε, μην κλαίτε άλλο, θα βραχνιάσετε»! Ολοι οι υποκριτές φορέσανε μαύρες πλερέζες και πήρανε το πιο θλιμμένο τους ύφος. Αυτό που φοράνε στις εθνικές τραγωδίες. Μοβ και Μπαχ για επένδυση! Σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς, φωτιές! Χαμηλά μάτια και σκυμμένα κεφάλια. Μερικοί από αυτούς, οι πιο ιερόσυλοι, δεν παρέλειψαν να προσποιηθούν ότι δάκρυσαν κιόλας! Δυο τρεις, μάλιστα, από τους λεγόμενους «σοβαρούς», δήλωσαν με συντριβή και ιερή ευσέβεια πως «στάθηκαν τυχεροί που ο Χριστόδουλος τους τίμησε με τη φιλία του»! Και άδραξαν, φυσικά, την ευκαιρία, να πούνε δυο - τρία χαρακτηριστικά ανέκδοτα, για να ανεβάσουν τις μετοχές τους! Ανέκδοτα με την έννοια, ότι είναι η πρώτη φορά που τα λένε δημόσια (Φυσικά δε ζει, πια, ο Χριστόδουλος για να τους διαψεύσει! Εκτός, όλα να τα περιμένεις απ' αυτούς, και αν τον βιντεοσκοπούσαν μυστικά όταν «συνομιλούσαν» μαζί του! Οταν τους έδινε «ανιδιοτελώς» τη φιλία του).
Οταν πεθαίνει ένας άνθρωπος, όποια και αν ήταν η ιδιότητα που είχε στη ζωή, είναι μια ανεπανάληπτη και μοναδική τραγωδία! Η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν προσφέρεται για τζόγο! Ο θάνατος του Χριστόδουλου, όπως παλαιότερα οι καμένοι της Πελοποννήσου και της Εύβοιας, οι πνιγμένοι και οι χωμένοι στα συντρίμμια των σεισμών, έδωσε την ευκαιρία στους παπατζήδες της ενημέρωσης και της πολιτικής να οργιάσουν! Να, κοντινά το σκήνωμα! Να, κοντινά οι σταυροί από το πάτωμα μέχρι το κεφάλι! Να, οι δηλώσεις! Να, και ο Κωνσταντίνος με την Αννα Μαρία! Να, και ο λιωμένος στο κλάμα διάκος...