Ο κ. Παπανδρέου δεν είχε θέσει ακόμα το δίλημμα «Σγουρός ή χάος» όταν, περίπου 70 χρόνια πριν, ο Ρούσβελτ ισχυριζόταν ότι ο καπιταλισμός ήταν ο εγγυητής ενός κόσμου με εδραιωμένες τις «4 ελευθερίες».

*

Πρώτη η «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης». Πρόκειται για ελευθερία πλήρως, πλέον, κατακτημένη στην Ελλάδα, η οποία κατατάσσεται επικεφαλής στον κατάλογο της λογοκρισίας του Τύπου, εδώ όπου το ΔΝΤ διατηρεί «ειδικές σχέσεις» με δημοσιογράφους και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ εκπέμπουν επί 24ώρου βάσεως την «εγκυρότητα» και την «πολυφωνία» τους.

*

Δεύτερη η «ελευθερία της σκέψης και της πίστης». Κι αυτή είναι μια ελευθερία απολύτως ζωντανή στην Ελλάδα. Οποιος, πάντως, σκέφτεται και όποιος πιστεύει ότι πρέπει να καταδικάσει (στις εκλογές της Κυριακής για παράδειγμα) τις πολιτικές με τις οποίες διαφωνεί, θα πρέπει πρώτα να δραπετεύσει από την ομηρία των εκβιασμών, των κινδυνολογιών, της καταστροφολογίας και της «χρεοκοπολογίας». Λεπτομέρειες...

*

Τρίτη η «ελευθερία από τη στέρηση». Εδώ δε χρειάζονται πολλά λόγια. Θυμίζουμε ότι βρισκόμαστε στη χώρα όπου ένας στους έντεκα κατοίκους της Αττικής ζει από τα συσσίτια. Οπου ένας στους τρεις καταναλωτές της ΔΕΗ δεν μπορεί να πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος. Είμαστε θαμώνες μιας «ελευθερίας» στα πλαίσια της οποίας οι διαβητικοί έχουν την ελευθερία να... ακρωτηριάζουν τα πόδια τους καθώς το κόστος της παροχής ειδικών υποδημάτων θεωρείται από το κράτος ασύμφορο...

*

Και τώρα, αφού ικανοποιήθηκαν όλες οι προηγούμενες, ήρθε η ώρα της τέταρτης ελευθερίας. Πρόκειται για την «ελευθερία από το φόβο». Μια ελευθερία που στο πλαίσιο μιας Ελλάδας με ένα λαό «πειραματόζωο» των μνημονίων διαρκείας, το κράτος, τα «κέντρα» (μέσα - έξω), τα «παράκεντρα» (μέσα - έξω) και οι (εξ αντικειμένου) συμπαίχτες τους, αποφάσισαν να τη γιορτάσουν με (συ)στημένους φακέλους, με προβοκατόρικες στρακαστρούκες και με ένα είδος τρομοκρατικής λαγνείας που θυμίζει κακοσκηνοθετημένο γουέστερν.

*

Κι όλα αυτά, λίγα 24ωρα πριν τις εκλογές.

Εκλογές στις οποίες - κατά τον κ. Παπανδρέου - πρέπει να είμαστε «προσεκτικοί» γιατί θα τις «κρίνουν» οι φίλοι μας στο εξωτερικό.

Και τώρα να που θα τις «κρίνουν» έχοντας προηγουμένως λάβει και (συ)στημένους φακέλους στις πρεσβείες τους. Τι ατυχία...

Τι είναι το ΚΚΕ και τι κακά έχει προκαλέσει στην Ικαρία;

• Πρώτον, πρόκειται για ένα «άθρησκο και άθεο Κόμμα (που), προσπαθεί να επιβάλει πάντα, μέσω προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, στους κατοίκους και εν δυνάμει ψηφοφόρους το... "πίστευε, και μη ερεύνα"»...
• Δεύτερον, το ΚΚΕ γράφει «κόκκινα συνθήματα πάνω σε βράχια»...
• Τρίτον, το ΚΚΕ «αντιδικεί» με τους εφοπλιστές στην Ικαρία γιατί δεν του αρέσει που «οι ναυτικοί των πλοίων λόγω των εύκολων δρομολογίων απολάμβαναν τα μπάνια τους στη Σάμο επί 10 ώρες την ημέρα ή χόρευαν Ικαριώτικο στα πανηγύρια»!

*

Ολες οι προηγούμενες αστειότητες, που βρίθουν πρωτόγονου αντικομμουνισμού, καταγράφηκαν σε ανοιχτή επιστολή την οποία απηύθυνε ενόψει των δημοτικών εκλογών στους Ικαριώτες ο εφοπλιστής Γιώργος Σπανός.

Μάλιστα, αφού ο εφοπλιστής κατακεραύνωσε το «άθρησκο και άθεο» ΚΚΕ και αφού κατέθεσε το «όραμά του» για μια Ικαρία που θα ξεφύγει από «φτωχές και εισαγόμενες ιδεολογίες που την κρατούν δέσμια», ήρθε στο διά ταύτα:

Ετσι, στην ίδια επιστολή, δηλώνει ότι επιδιώκει ένα δήμο που θα έχει τη στήριξη της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Διακηρύσσει ότι «θέτω κι εγώ τον εαυτόν μου διαθέσιμο στην καινούργια Δημοτική Αρχή που θα εκλεγεί». Προσθέτει την ευχή του «η πλειοψηφία των Ικαριωτών σε αυτές τις εκλογές να επιλέξουμε επιτέλους Αλλαγή ρότας»

και καταλήγει:

«Αυτό είναι το στοίχημα του Χρήστου Σταυρινάδη και γι' αυτό πρέπει να τον στηρίξουμε όλοι μας στο να το πετύχει».

*

Θυμίζουμε δύο πράγματα:

Πρώτον, ο συνδυασμός που με τέτοιο πάθος υποστηρίζει ο εφοπλιστής Σπανός, είναι ο συνδυασμός που από κοινού συγκρότησαν στην Ικαρία το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΣΥΝ, ενάντια στο συνδυασμό που στηρίζεται από το ΚΚΕ. Είναι προφανές λοιπόν: Η ενότητα μεταξύ των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ, κόντρα στο ΚΚΕ, περιλαμβάνει και τους εφοπλιστές.

Δεύτερον, ο εφοπλιστής Σπανός, ο οποίος θέτει εαυτόν στην υπηρεσία του κοινού συνδυασμού των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ, είναι ο ίδιος εφοπλιστής που - μεταξύ άλλων - είχε πέρσι εγκαταλείψει για μήνες τους ναυτεργάτες του πλοίου «ΚΟΡΣΙΚΑ ΕΞΠΡΕΣ ΙΙΙ» στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, οφείλοντάς τους δεδουλευμένα από το 2008...

Στο μήνυμά του προς τον Ταλαμπανί, με το οποίο ζητά την μη εκτέλεση της ποινής του απαγχονισμού που έχει απαγγελθεί εναντίον του πρώην υπουργού Εξωτερικών του Ιράκ Τ. Αζίζ, ο Κάρολος Παπούλιας ισχυρίζεται ότι μια τέτοια κίνηση «θα καταδείξει τη διαφορά μεταξύ του δημοκρατικού παρόντος και του παρελθόντος της χώρας»...

Δεν ξέρουμε πόσο θα λάβει υπόψη του ο Ταλαμπανί και οι Αμερικανοί γκαουλάιτερ του Ιράκ την παρέμβαση του κ. Παπούλια.

Γνωρίζουμε, όμως, πως είτε ο Αζίζ έχει το ίδιο μακάβριο τέλος του Σαντάμ είτε όχι, το «δημοκρατικό παρόν» του Ιράκ έχει προσδιοριστεί απολύτως από τη θηριωδία των 100.000 δολοφονημένων της τελευταίας επταετίας, μεταξύ των οποίων 65.000 άμαχοι.

*

Αυτό ακριβώς «το δημοκρατικό παρόν» του Ιράκ είναι που περιγράφεται αναλυτικά στα 400.000 έγγραφα του αμερικανικού στρατού που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και αποκαλύπτουν χιλιάδες εκτελέσεις, βασανιστήρια, βιασμούς, ηλεκτροσόκ, μαστιγώσεις κι άλλα τέτοια «δημοκρατικά» επιτεύγματα.

Αυτό είναι το «δημοκρατικό παρόν» του Ιράκ. Επομένως, ούτε η «ανάγκη» της διπλωματικής γλώσσας, ούτε η επίκληση του «υπέρτερου αγαθού» της ματαίωσης του απαγχονισμού δικαιολογούν το γεγονός ότι τέτοια επίσημα ελληνικά έγγραφα - και μάλιστα εκ του Προεδρικού Μεγάρου - παρέχουν «δημοκρατικά» κλέη στο κατοχικό καθεστώς του Ιράκ.

Το «δημοκρατικό παρόν» του Ιράκ, αν θα έπρεπε ο κ. Παπούλιας να το επικαλείται, θα ήταν μόνο για να το χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Ως υπόδειγμα κτηνωδίας. Και όχι φυσικά ως προτροπή για «δημοκρατικές» συμπεριφορές ή πολύ περισσότερο ως μέτρο «ανθρωπισμού» και «επιείκιας».