Είναι γεγονός ότι οι λεγόμενες αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν ως στόχο την καταψήφιση των νέων βάρβαρων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων και καλούν το λαό με τους αγώνες του να την επιβάλλει. Καλούν, επίσης, σε αντιμνημονιακή πάλη. Αλλά μέσα στην ΕΕ που μαζί με τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών φτιάχνει τα μνημόνια ή εφαρμόζει την ίδια πολιτική και χωρίς μνημόνια. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Ας πούμε ότι τα μέτρα καταψηφίζονται. Ας πούμε ακόμη υποθετικά ότι καταργούνται μνημόνια και δανειακές. Που επίσης θα είναι μια νίκη για το λαό. Μετά τι γίνεται; Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά. Μια κυβέρνηση της «αριστεράς». Τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση; Που λένε μάλιστα ότι θα είναι «μια κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας». Θα δρομολογήσει πολιτική ως εξής: «Ανασυγκρότηση της χώρας, σε αναπτυξιακή και παραγωγική κατεύθυνση. Με ευρεία αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου». Τι λέει εδώ; Θα εφαρμόσει μια πολιτική ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα δώσει αυξήσεις στους μισθούς κ.λπ. Και καλεί το λαό να στηρίξει αυτήν την πολιτική ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες απαιτούν πολιτική ολοένα και μεγαλύτερης μείωσης της εργατικής δύναμης για να αντισταθμίσουν τις απώλειες κερδών σε συνθήκες κρίσης, για να τα αυξήσουν γοργά σε συνθήκες ανάκαμψης. Αλλωστε, αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ του κεφαλαίου εντός της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει την πολιτική του. Οσο για την αναδιανομή, και μάλιστα σε συνθήκες αντιμετώπισης της κρίσης που θα φέρει αναιμική ανάκαμψη, είναι απάτη. Σκοντάφτει στην ανταγωνιστικότητα, στην επιδίωξη των καπιταλιστών να αυξάνουν κέρδη και κεφάλαιο, επομένως να έχουν πάμφθηνη εργατική δύναμη. Λέει ότι θα φορολογήσει το ατομικό εισόδημα των πλουσίων. Το βάζει έτσι, γιατί δε θα φορολογήσει κέρδη επιχειρήσεων και κεφάλαιο. Αν το κάνει δε θα κάνουν επενδύσεις. Οι φόροι που θα εισπράξει από το ατομικό εισόδημα των πλουσίων είναι σταγόνα στον ωκεανό, μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου. Κανείς δε λέει να μην τους φορολογήσει, αλλά πρωταρχικά ας φορολογήσει το κεφάλαιο και τα κέρδη. Ασε που οι φόροι ως έσοδα του κράτους δίνονται βασικά για επενδύσεις.

Να γιατί λέμε: Δεν υπάρχει πολιτική που να συνδυάσει και τη διατήρηση των μονοπωλίων και την υπεράσπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, όπως προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό λέμε, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα καταψηφίσουν τα μέτρα: Η καταψήφιση των μέτρων, ακόμα η μαζική καταδίκη των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης δίνει προοπτική στο λαό μόνο αν αυτός συνειδητοποιήσει ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σε βάρος του. Και δε φτάνει αυτό, χρειάζεται ο λαός να παλέψει σε ρότα ριζικής αλλαγής στην Ελλάδα, για σύγκρουση και ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων. Διέξοδος για το λαό είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Το ζήτημα δεν είναι ποια κυβέρνηση ή ποιο κόμμα ξέρει να κυβερνά, ή είναι έτοιμο να κυβερνήσει. Αυτό που κρίνεται είναι ποια είναι η ριζική εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη ο λαός, ποια είναι η φιλολαϊκή διέξοδος απ' την κρίση. Υπάρχουν δύο δρόμοι διεξόδου απ' την κρίση: Ο καπιταλιστικός δρόμος που περνά βαθιά κρίση (η καπιταλιστική ανάπτυξη έφερε την καπιταλιστική οικονομική κρίση), ο άλλος είναι η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του λαού. Η διέξοδος θα είναι είτε υπέρ των μονοπωλίων είτε υπέρ του λαού. Δεν υπάρχει πολιτική που να υπηρετεί και τα δύο.

Λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική διεξόδου για την οικονομία και την αντιμετώπιση της κρίσης. Εννοούν για την οικονομία των μεγαλοεπιχειρηματιών και την αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελός τους. Αυτό προβάλλει και παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ δεν έχει πρόταση σωτηρίας των καπιταλιστών, αλλά αντίθετα πρόταση σωτηρίας του λαού. Το ΚΚΕ έχει πει ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια που την οικονομία την έχουν στα χέρια τους οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν υπάρχει. Το ΚΚΕ προβάλλει στόχους πάλης για την ανακούφιση των εργαζομένων, του λαού που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και βάζει το ζήτημα μαζί με την πάλη με τέτοιους στόχους να αποφασίσει η εργατική τάξη να πάρει από τους καπιταλιστές την οικονομία στα δικά της χέρια. Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το πρόβλημα δε βρίσκεται στην πολιτική διαχείρισης του κρατικού χρέους, αυτό θα το πληρώνει όποια τέτοια πολιτική και αν εφαρμοστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ το αναγνωρίζει. Το πρόβλημα είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση που δημιούργησε η τεράστια κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών από την εκμετάλλευση. Αυτά πρέπει να καταργήσει ο λαός, για να σωθεί και να ευημερήσει. Γιατί παίρνοντας την οικονομία στα χέρια του θα αναπτύσσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας έτσι που να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος, επομένως θα παράγει συνεχώς και πιο διευρυμένα για την κάλυψη όλων των αναγκών του, θα εξαλείψει την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση.