Η αγωνία της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και όλων των συνεταίρων τους να επιβάλουν με κάθε τρόπο μέσω της προπαγάνδας τους την αναγκαιότητα να εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα με όσο το δυνατόν λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις μαρτυρά και τη σημασία αλλά και την κρισιμότητα της μεθαυριανής απεργίας. Καταρχήν γιατί πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη για την εξέλιξη των αγώνων καμπή:

-- Για να σταθεροποιηθούν τα βήματα που εδώ και μήνες γίνονται στην κινητοποίηση εργατικών μαζών, να στεριώσουν οι δεσμοί που δημιουργούνται με τα ταξικά συνδικάτα, πρέπει να σπάσουν τα μούτρα τους οι μηχανές παραπλάνησης της πλουτοκρατίας που δουλεύουν στο φουλ για να υποτάξουν τις λαϊκές συνειδήσεις και να ταυτίσουν το συμφέρον του εργάτη με το συμφέρον των μονοπωλίων. Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί, το θέατρο των «καλών» και «κακών» ΠΑΣΟΚων, οι δήθεν διαπραγματεύσεις με την τρόικα για «ελαφρότερα» μέτρα μαρτυρούν ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται να διασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση. Δεν είναι τυχαίο ότι έφτασαν στο σημείο να αναθέσουν σε συγκεκριμένη εταιρεία επικοινωνίας (CIVITAS) την καθαγίαση των μέτρων, προσφέροντάς της μάλιστα 10.000 ευρώ το μήνα μόνο για να αποδελτιώνει τα ελληνικά δημοσιεύματα που αναφέρονταν στα νέα οικονομικά μέτρα.

-- Παρά την ένταση της τρομοκρατίας και τους πολύμορφους μηχανισμούς που επιστρατεύει το κεφάλαιο, για να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς, αναπτύσσονται ταξικοί αγώνες μέσα από τους οποίους γαλουχούνται νέοι αγωνιστές, ατσαλώνονται συνειδήσεις, αναδεικνύονται πρωτοπόροι εργάτες. Σήμερα η εργατική τάξη και πρέπει και μπορεί - μέσα από την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ - να ετοιμαστεί για τις νέες, ακόμα πιο σκληρές μάχες που ανοίγονται μπροστά της. Ηταν μόλις πριν δέκα μέρες που μέσα σε εργατική διαδήλωση εντοπίστηκε ασφαλίτης σε εντεταλμένη υπηρεσία. Την Τρίτη ακόμα μια απεργία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική. Ενώ την περασμένη Τετάρτη εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης εναντίον πρωτοπόρων συνδικαλιστών, αφού πρώτα ο μαζικός αγώνας των ναυτεργατών είχε αχρηστεύσει κάθε άλλο μηχανισμό εφοπλιστών και αστικού κράτους και με τη συνευθύνη της κυβέρνησης είχαν καταφύγει ξανά στην καταστολή.

Γι' αυτό και τα πόδια μας πρέπει «να πάρουν φωτιά». Εχουμε πλούσια πείρα, πολύτιμα εργαλεία, σημαντικές εφεδρείες. Τα μέλη των ταξικών συνδικάτων, των Επιτροπών Αγώνα, των αγωνιστικών συνδυασμών πρέπει να δουλεύουν σταθερά με μολύβι και χαρτί, με την προκήρυξη, με τη συνέλευση, τη σύσκεψη, τη μαζική διαδικασία, αλλά και την παρέμβαση άτομο το άτομο. Οχι μόνο γιατί με αυτόν τον τρόπο δουλειάς, η μεθαυριανή απεργία μπορεί να σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Αλλά κυρίως γιατί χρειάζονται σταθεροί δεσμοί με το κίνημα, καθημερινή οργανωτική και ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τη μεγαλοεργοδοσία, πυρήνες οργάνωσης μέσα στους τόπους δουλειάς, ώστε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη (απεργία, συλλαλητήριο, αρχαιρεσίες κ.τ.λ.) να εκπληρώνει το βασικό της στόχο: την ολόπλευρη ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Σ' αυτή την κατεύθυνση είναι που πρέπει να αναδεικνύεται και η σημασία που έχει μεθαύριο, να μην πάει για δουλειά κανείς εργάτης, καμιά εργάτρια. Να βουλιάξουν οι δρόμοι από απεργούς και διαδηλωτές με τις σημαίες και τα αιτήματα του ΠΑΜΕ. Και γι' αυτό είναι επιτακτικό όσο ποτέ να βαθύνει σε περιεχόμενο η συζήτηση, το άνοιγμα στους τόπους δουλειάς κ.τ.λ.

Πρέπει π.χ. να αναδείξει ο ναυτεργάτης ότι η επιλογή του να απεργήσει ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τους εφοπλιστές όχι μόνο δεν είναι αντίθετη με το συμφέρον εκείνου που χρησιμοποιεί τα πλοία αλλά το υπηρετεί. Το υπηρετεί γιατί στρέφεται ενάντια σε όσους θέλουν τις θάλασσες γεμάτες σαπιοκάραβα που βουλιάζουν παρασέρνοντας στο βυθό ανθρώπινες ζωές. Γιατί ο αντίπαλος του ναυτεργάτη είναι κοινός με τον αντίπαλο του νησιώτη που βλέπει τον τόπο του απομονωμένο για μήνες, επειδή τα αντίστοιχα δρομολόγια είναι «άγονα» για την κερδοφορία των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι κοινός με τον αντίπαλο της λαϊκής οικογένειας που επειδή τα ναύλα εκτοξεύονται στα ύψη δυσκολεύονται ακόμα και να κάνουν λίγες μέρες διακοπές.

Γι' αυτό και είναι αναντικατάστατο όπλο για την αντεπίθεση του κινήματος το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Οσους τόνους λάσπης κι αν πετάξουν τα τσιράκια του κεφαλαίου εναντίον όσων απεργούν και διαδηλώνουν με το ΠΑΜΕ δεν μπορούν να λερώσουν το δίκιο τους. Γιατί το ΠΑΜΕ όχι μόνο αντιπαλεύει τον ατομικισμό, το συντεχνιασμό, τη μοιρολατρία που οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν αναγορεύσει σε τακτική, αλλά και αναδεικνύει πως η γραμμή πάλης που έχει εξυπηρετεί συνολικά το λαϊκό συμφέρον. Οι μάχες που δίνουν τα ταξικά συνδικάτα είναι μάχες που τιμούν συνολικά την εργατική τάξη, σηκώνουν το μπόι της: Γιατί το ταξικό συνδικάτο στο Φάρμακο αντιπαλεύει τις απολύσεις στις φαρμακοβιομηχανίες, αναδεικνύοντας ότι αυτές δε θα σταματήσουν όσο το φάρμακο είναι στα χέρια των μονοπωλίων - αντιμάχεται δηλαδή όσους πλουτίζουν από τον πόνο και την αρρώστια συνολικά του λαού. Αντίστοιχα, όταν το ταξικό συνδικάτο στα Τρόφιμα καταγγέλλει την παραβίαση των ΣΣΕ στις μονάδες του κλάδου επισημαίνει ότι αυτή επιβάλλεται από την «ανταγωνιστικότητα» στο όνομα της οποίας και μειώνεται το «μισθολογικό κόστος» και παζαρεύεται η ποιότητα των τροφίμων - δηλαδή το συνδικάτο αντιμάχεται τα μονοπώλια που γεμίζουν την αγορά με μεταλλαγμένα και άλλα επικίνδυνα για το λαό προϊόντα.

Είναι ζήτημα κρίσιμο και για την επιτυχία της μεθαυριανής μάχης, το να κερδίσουν οι απεργοί στο πλευρό τους πλατιά τμήματα του λαού. Να γίνει κύριος άξονας στην προπαγάνδιση της απεργίας το ότι ο αγώνας που δίνουν τα ταξικά συνδικάτα και όλοι όσοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι αγώνας απαραίτητος για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Το αν και σε τι συνθήκες δουλεύουν τα μέλη μιας λαϊκής οικογένειας δεν αφορά μόνο το αν μπαίνει μεροκάματο στο σπίτι. Η εργασία με πλήρη εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι προϋπόθεση ώστε το αποτέλεσμά της να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Γιατί αν π.χ. ο γιατρός ή η νοσηλεύτρια δουλεύουν όχι τις ώρες και με τα μέτρα που απαιτεί η υπεύθυνη περίθαλψη, αλλά τα κέρδη του ΙΑΣΩ τότε θα κινδυνεύει και ο ασθενής, (βλέπε μετάδοση ιών με χίλιους κινδύνους για την υγεία όλων). Αν π.χ. ο οδηγός του σχολικού ή του τουριστικού λεωφορείου είναι πάνω απ' το τιμόνι 12 και 14 ώρες επειδή ο ιδιοκτήτης του παιδικού σταθμού ή του τουριστικού πρακτορείου κάνει προσλήψεις όχι με κριτήριο την ασφάλεια των επιβατών αλλά τα κέρδη του, τότε θα προκαλούνται ακόμα και τραγωδίες όπως αυτές που όλοι θυμόμαστε με θύματα μαθητές γυμνασίων.

Μόνο που η πολιτική που επιβάλλει στους εργάτες να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα (δημιούργημα της οποίας είναι και το μνημόνιο και το αντιασφαλιστικό ν/σ κτλ.) είναι η ίδια που μετατρέπει τις λαϊκές ανάγκες σε εμπορεύματα. Τα μονοπώλια κερδίζουν και από την εκμετάλλευση του εργάτη που τους πουλά την εργατική του δύναμη για να ζήσει με όλο και πιο εξευτελιστικούς όρους και από την αγοραπωλησία της υγείας, της στέγης, του φαρμάκου, της τροφής, του καραβιού, του βιβλίου κ.τ.λ.

Κι έρχεται η ίδια η πραγματικότητα μαζί με την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων που αναδεικνύει τη ρίζα του κακού: την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής - την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με άξονα το κέρδος.

Αυτό θέλουν να κρύψουν τα ΜΜΕ των μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεκδοτών, το «Είναι» τους, και ξερνάνε δηλητήριο ενάντια στους αγώνες του ΠΑΜΕ. Αυτό υπηρετούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και κινδυνολογούν για τη χρεοκοπία της χώρας, δηλαδή του ντόπιου κεφαλαίου. Αυτό συγκαλύπτουν οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που βάζουν πλάτη στη σωτηρία του κεφαλαίου, στο όνομα δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας και καλύτερου μεροκάματου. Ολοι αυτοί που όσο οι ταξικοί αγώνες και το ΠΑΜΕ δυναμώνουν θα εντείνουν ολόπλευρα, πολύμορφα, επίμονα την προπαγάνδα και την επίθεσή τους ενάντια στις λαϊκές ανάγκες. Γιατί ο μεγάλος τους εφιάλτης είναι η ριζοσπαστικοποίηση νέων εργατικών συνειδήσεων, η πολιτικοποίηση της πάλης, το ότι ακόμα και ένας εργάτης μπορεί μετά από μια εξόρμηση του ΠΑΜΕ να αρχίζει να σκέφτεται πως, τελικά ναι, τα δικά του συμφέροντα και τα συμφέροντα του εργοδότη του δεν μπορούν να συμφιλιωθούν. Αντίθετα, συγκρούονται.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε ότι όλα τους τα επιτελεία χτυπάνε συγχρονισμένα και στο επιχείρημα «ναι, καλοί οι αγώνες αλλά και τι καταφέραμε;» Οσο δυναμώνει ολόπλευρα το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, τόσο δυσκολεύονται να θολώνουν τα νερά, να εκτονώνουν τη λαϊκή αγανάκτηση, να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε αιτήματα ανέξοδα και επιδερμικές αντιδράσεις. Ξέρουν ότι στη συγκάλυψη του χαρακτήρα των μέτρων, της αιτίας των προβλημάτων των εργαζομένων και άρα της διεξόδου, έχουν να αντιμετωπίσουν όλο και μεγαλύτερα ρήγματα. Γιατί το ΠΑΜΕ δίνει αταλάντευτα τη μάχη, αποκαλύπτοντας ότι π.χ. η κατάργηση των συμβάσεων, η μείωση των συντάξεων, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, δεν είναι ζήτημα απλά επιδίωξης ενός κόμματος ή προτεραιότητα ενός διεθνούς οργανισμού αλλά καύσιμο για την ίδια τη μηχανή του εκμεταλλευτικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.

Μόνο σ' αυτή τη γραμμή οι εργάτες θα μετρούν μικρές και μεγάλες νίκες. Οπως ήδη, σπάνε αυταπάτες, αντιπαλεύουν την απογοήτευση, ξεμπροστιάζουν εχθρούς και φίλους, ανακαλύπτουν τη δύναμή τους. Το πιο σημαντικό: Μαθαίνουν την αξία της ταξικά προσανατολισμένης οργάνωσης και πάλης.

Αυτή είναι και η κατεύθυνση στην οποία πρέπει να γίνει κι η αποτίμηση της νέας απεργίας.

Ωστε από την Τετάρτη κιόλας, τα ταξικά συνδικάτα, οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε κλάδο σε κάθε χώρο να δώσουν τις επόμενες μάχες ακόμα πιο μαχητικά, για τη ζωή της εργατικής οικογένειας, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων των νέων ζευγαριών που ξεκινούν με όνειρα τη ζωή που θέλει να τους στερήσει το κεφάλαιο. Η πολιτική ΕΕ - ΔΝΤ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ θα οδηγεί σε λίγο καιρό έναν εργάτη ακόμα και να μην μπορεί να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ και να του κόβουν το ρεύμα. `Η να πηγαίνει το παιδί του στο νοσοκομείο κι επειδή θα του λένε «δεν έχουμε ούτε σύριγγες, ούτε γάζες» να χρεώνεται για να πηγαίνει στην ιδιωτική κλινική. `Η να του παίρνουν το σπίτι επειδή δεν μπορεί να πληρώσει την εφορία.

Η απάντηση μόνο επιθετική μπορεί να είναι. Συσπείρωση, δράση και οργάνωση ενάντια και στα καθημερινά προβλήματα, κινητοποίηση για άμεση στήριξη των ανέργων. Να μπαίνουν στη δράση πλατιές μάζες. Να βγάζουν συμπεράσματα. Να ωριμάζουν συνειδήσεις. Να θεριεύει η ταξική αλληλεγγύη. Μόνο έτσι θα εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση. Γιατί σ' αυτή την ιστορική περίοδο υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες της.