Σειρά εξελίξεων δρομολογεί η κυβέρνηση στο χώρο των ΜΜΕ, προκειμένου να διευθετήσει τα ζητήματα που εκκρεμούν, όπως οι τηλεοπτικές άδειες, η ολοκλήρωση της εφαρμογής του νόμου για την «επαναλειτουργία» της ΕΡΤ, το νομοσχέδιο για το «ηλεκτρονικό σύστημα διάθεσης τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου» κ.λπ., σύμφωνα με τα όσα προκρίνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους και την αποτελεσματικότερη προπαγάνδιση της κυρίαρχης αστικής πολιτικής.

Στο πλαίσιο αυτό, χτες, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, αποφάσισε κατά πλειοψηφία τον διορισμό στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ του Βασίλη Κωστόπουλου, μέχρι πρότινος νομικού συμβούλου της ΕΡΤ. Ο ίδιος έκανε καθαρό ότι «έρχομαι να βάλω ένα χέρι να γίνει η ΕΡΤ αυτό που θέλουμε». Με αυτόν τον τρόπο απάντησε στις ερωτήσεις και επισημάνσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα, ο οποίος, μιλώντας στην Επιτροπή για το ρόλο της ΕΡΤ, σημείωσε ότι δύο χρόνια μετά την έναρξή της η πραγματικότητα «επιβεβαίωσε, ακόμα και προσπέρασε αρνητικά» τα όσα είχε πει το ΚΚΕ και τότε, στη Βουλή και στην ίδια Επιτροπή, ότι «παρά τις όποιες θετικές περγαμηνές των υποψηφίων στο ΔΣ, το όλο πλαίσιο λειτουργίας της ΕΡΤ, ο εναγκαλισμός με την εκάστοτε κυβέρνηση και τη σημερινή, ο ανταγωνισμός που υπάρχει με τα ιδιωτικά κανάλια, οδηγεί στο να μην υπάρχει ούτε πραγματική ενημέρωση και πλουραλισμός, ούτε πραγματική ψυχαγωγία». Πρόσθεσε πως παραμένουν «όλα τα κουσούρια που υπήρχαν» με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, «εξωραϊσμός της κυβερνητικής πολιτικής με απροκάλυπτο τρόπο».

Εφερε ως παράδειγμα ότι «σε εβδομαδιαία βάση στο ΚΚΕ αναλογούν 5 με 6 λεπτά στις ενημερωτικές εκπομπές στην ΕΡΤ. Την ίδια στιγμή που στο σύνολο των ενημερωτικών εκπομπών παρελαύνουν κυβερνητικά στελέχη, αναλυτές δημοσιογράφοι δήθεν αντικειμενικοί, που αναπαράγουν την κυρίαρχη λογική και επιχειρήματα». Ανέφερε ακόμα ότι δεν υπήρχε καν διαπιστευμένος δημοσιογράφος της ΕΡΤ για την κάλυψη του ρεπορτάζ του ΚΚΕ, ακόμα δεν έχουν τηρηθεί οι προβλέψεις του νόμου για τους εργαζόμενους και όλα αυτά συνοδεύονται από μπόλικο πρωτόγονο αντικομμουνισμό και μάλιστα με πρόσφατες εκπομπές και ντοκιμαντέρ.

Κατήγγειλε τις απολύσεις εργαζομένων από τους καναλάρχες αλλά και «την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης, που παίζει το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου».

Οσον αφορά το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ , τακτοποιεί το «σύστημα διάθεσης τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου», τη «σύσταση μητρώου περιφερειακού και τοπικού Τύπου», την «ειδική σήμανση γραμμωτού κώδικα στις έντυπες εκδόσεις», το θεσμικό πλαίσιο για την παραγωγή οπτικοακουστικών μέσων και άλλες διατάξεις. Οπως αναδείχθηκε και χτες στις δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της αρμόδιας Επιτροπής (ακρόαση φορέων και επί των άρθρων), το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων που λυμαίνονται τα ΜΜΕ και το χώρο του πολιτισμού.

Ηταν χαρακτηριστική η τοποθέτηση, κατά την ακρόαση φορέων, της Λίλας Καφαντάρη από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, η οποία αναφερόμενη στα άρθρα που αφορούν τον κινηματογράφο ζήτησε την απόσυρσή τους, αναφέροντας ότι προωθούν την περαιτέρω εμπορευματοποίησή του, καθώς με το σύστημα μοριοδότησης που προβλέπεται και έχει ως κριτήριο καθαρά το κέρδος, βοηθάει μεγάλες εταιρείες να επενδύσουν, σε βάρος όσων στοιχείων προάγουν τον πολιτισμό. Τόνισε ότι οι ηθοποιοί «δώσαμε μάχη να περάσει ο κινηματογράφος στο υπουργείο Πολιτισμού από το υπουργείο Βιομηχανίας και να πάψει να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα», κάτι που στον καπιταλισμό είναι ασυμβίβαστο. Προειδοποίησε ότι το νομοσχέδιο προαναγγέλλει και το κλείσιμο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Τον Θέμη Σπέη, από την Ικαρία, που «έφυγε» σε ηλικία 85 ετών, αποχαιρέτησαν με μεγάλη λύπη οι φίλοι του ΚΚΕ στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας την Πέμπτη 20 Ιούλη. Πλήθος συντρόφων, γνωστών και φίλων του τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο κοιμητήριο του Βotany στο Σίδνεϊ, αποτίοντας φόρο τιμής σε έναν αγωνιστή που αφιέρωσε όλη του τη ζωή υποστηρίζοντας θερμά την κομμουνιστική ιδεολογία, δίνοντας το «παρών» σε όλα τα καλέσματα του κινήματος. Ηταν μέλος του ΚΚ Αυστραλίας, της ΚΟΒ «Νίκος Μπελογιάννης» και μπροστάρης σε κάθε αγώνα και στην ελληνική παροικία. Πρόσφερε πολλά μέσα από τον Εργατικό Σύνδεσμο «Ατλας», την Κοινότητα, τις αντιδικτατορικές επιτροπές κ.λπ. «Εφυγε» πνευματικά ακμαιότατος και αξιαγάπητος σε όλους αυτούς που τον ήξεραν και ως άνθρωπο και ως άξιο αγωνιστή. Στον επικήδειο που εκφωνήθηκε αναφέρθηκε μεταξύ άλλων:

«Ο Θέμης Σπέης γεννήθηκε το 1932 στο Περδίκι της Ικαρίας. Από τα παιδικά του χρόνια ήρθε σε επαφή και συνδέθηκε με τους εξόριστους κομμουνιστές που η κυβέρνηση έστελνε στην Ικαρία για να τους εξοντώσει, να τους αφανίσει. Από πολύ νέος λοιπόν μπολιάστηκε με τις ιδέες, τα οράματα των κομμουνιστών και τις ιδέες αυτές τις έφερε μαζί του στην Αυστραλία, όταν ήρθε το 1950 για ν' ανταμώσει τον πατέρα του και να φύγει απ' την ανέχεια, τους διωγμούς και κατατρεγμούς της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Δεν υπάρχει δουλειά που να μην έκανε τον πρώτο καιρό. Δούλεψε και στα λιμάνια, σε μαγαζιά, σε εργοστάσια και κατέληξε στη γνωστή υαλουργία, το "Γκλας Φάκτορι", απ' όπου βγήκε στη σύνταξη.

Ανήσυχο πνεύμα, όπως ήταν ο Θέμης, και εμφορούμενος από τα ιδανικά του αγώνα για μια άλλη κοινωνία, απαλλαγμένη από εκμετάλλευση και καταπίεση, δεν αρκέστηκε στις βιοποριστικές του δραστηριότητες. Από πολύ νωρίς μπήκε στις γραμμές του ΚΚ Αυστραλίας και πέθανε με την ιδιότητα του μέλους του κόμματος, οργανώθηκε στον Εργατικό Σύνδεσμο "ΑΤΛΑΣ", στην Ελληνική Κοινότητα Σίδνεϊ, στην Ικαριακή Αδελφότητα, στο κίνημα ειρήνης, στα δύσκολα χρόνια των αγώνων του ελληνικού και κυπριακού λαού δραστηριοποιήθηκε στην Επιτροπή για Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Επιτροπή για Αυτοδιάθεση της Κύπρου. Διατηρούσε πάντα στενούς δεσμούς και μεγάλη αγάπη για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Οπου υπήρχε αγώνας για πρόοδο στην παροικία, για δημοκρατικά δικαιώματα, για μια καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους, ο Θέμης ήταν πάντα παρών. Σεμνά, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έβαζε το λιθαράκι του για το καλό του αγώνα. Δεν επιδίωξε ποτέ διακρίσεις και οφίκια. Υπήρξε σ' όλη του τη ζωή απλός στρατιώτης του κινήματος. Σωστός προλετάριος, με ταξικό κριτήριο. Ο Θέμης δεν έκανε ποτέ υποχωρήσεις απ' τις ιδέες του, δε λοξοδρόμησε, δεν έχασε ποτέ τον πολιτικό μπούσουλα. Είχε μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους, πάντα με το χαμόγελο, κακό λόγο δεν είχε ποτέ για κανέναν...».