Καιρός είναι μετά από τόσες πραγματικές εμπειρίες από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις, να ανακάλυπτε ο οποιοσδήποτε σήμερα πως μέλη του κατασταλτικού μηχανισμού του αστικού κράτους δρουν προβοκατόρικα. Η έκπληξη θα ήταν αληθινή μόνο για το αντίθετο. Κατά τ' άλλα «ο κόσμος το 'χει τούμπανο»...

Αλλωστε είναι πλήθος τα περιστατικά που έχει βιώσει το λαϊκό κίνημα. Ενδεικτικά μόνο, έρχεται αμέσως στη μνήμη η μεγάλη διαδήλωση το 1999, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Κλίντον στη χώρα, και η προσπάθεια των αρχών να δημιουργήσουν επεισόδια. Υπήρχαν τότε καταγγελίες πως οι κουκουλοφόροι που επιχείρησαν να πρωταγωνιστήσουν είχαν ξεκινήσει από τον περίβολο του υπουργείου Εξωτερικών. Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η περίπτωση της Πρωτομαγιάτικης εργατικής διαδήλωσης το 2003, όπου ομάδα αστυνομικών της Κρατικής Ασφάλειας εντοπίστηκε από τους εργάτες μέσα στη διαδήλωση. Ενας μάλιστα, απ' αυτούς που είχαν χωθεί στη διαδήλωση, οπλισμένος κρατήθηκε από τους διαδηλωτές και παραδόθηκε στους προϊσταμένους του. Τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης είχε βγει στη Βουλή και ούτε λίγο ούτε πολύ στήριξε και κάλυψε αυτή τη δράση των ασφαλιτών.

Εδώ βρίσκεται και ο κόμπος... Ο τότε πρωθυπουργός, με την κεκτημένη φόρα που είχε πάρει σαν εκπρόσωπος του κεφαλαίου και με δεδομένους τους νόμους, που είχε συντάξει η κυβέρνησή του μαζί με τους άλλους εκπροσώπους της ΕΕ, θεώρησε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή τόσο για να περάσει επιτυχημένα τις προφορικές του εξετάσεις στο κεφάλαιο και στους εταίρους, όσο και να αρχίσει να χωνεύει ο λαός τη μελλοντική τρομοκρατία του. Δεν είπε τότε ακριβώς «γούστο μου καπέλο μου», αλλά αυτό εννοούσε σε κοινοβουλευτική γλώσσα και αυτό το μήνυμα ήθελε να στείλει στο λαϊκό κίνημα.

Επειδή τώρα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν την ίδια στρατηγική όσον αφορά τους στόχους του κεφαλαίου, είναι φυσικό, σε περιπτώσεις, να χρησιμοποιούν και τα ίδια μέσα. Για παράδειγμα, η γλώσσα του σημερινού υπουργού Δημόσιας Τάξης πίσω από τις λεκτικές ακροβασίες (και τις συναντήσεις του Θουκυδίδη με το Μπουσιντό) έρχεται σε ουσιαστικό περιεχόμενο να συναντηθεί με τις ίδιες επιδιώξεις του Κ. Σημίτη.

Αποκαλύπτει τις εντολές πίσω απ' αυτό το «γούστο μου...» του τέως Ελληνα πρωθυπουργού και «ΜΑΤ ακίνητα στρατιωτάκια» του σημερινού υπουργού. Αυτοί οι αξιωματικοί είναι νοήμονες έχουν και κάποια γνώση των νομικών και από την αγωγή της δουλιάς τους, έχουν και μια εσωτερική μεζούρα μέτρησης στην αμετροέπεια. Το γεγονός πως τους ξέφυγαν αρχικά τέτοιες ανοησίες για ζαρντινιέρες - υπαστυνόμους και μηχανάκια -ανθυπαστυνόμους, είναι γιατί είχαν την απόλυτη πεποίθηση τουλάχιστον αρχικά πως επειδή ακριβώς εκτελούσαν εντολές μπορούσαν να πουν ό,τι τους κατέβαινε, αφού έτσι και αλλιώς η κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τους κάλυπτε. Μήπως δεν είχε προτρέξει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης να δώσει συγχαρητήρια στα Σώματα Ασφαλείας πριν καλά καλά τελειώσουν οι πορείες και ενώ ήταν σε εξέλιξη τόσο οι παράνομες προσαγωγές όσο και τα λογής αλισβερίσια των πολύ γνωστών τύπων με τα πολιτικά ρούχα και τα αυτοκίνητα της Ασφάλειας, στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης;

Τώρα, όσον αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό, τραβήξανε ελαφριά γκίνια από μια σειρά συμπτώσεων, που ίσως δεν μπόρεσαν να τις έχουν όλες προβλέψει, με δεδομένο το κεκτημένο θράσος τους και πάνω απ' όλα την ανάγκη εκπλήρωσης της αποστολής. Συμπτώσεις όπως οι καθαρές τηλεοπτικές εικόνες, που δε σήκωναν δεύτερη κουβέντα, μάρτυρες με κύρος - που μάλιστα απ' ό,τι φαίνεται προκλήθηκαν κιόλας από τα όργανα, που ενοχλήθηκαν, τη στιγμή που εκτελούσαν την αποστολή τους -, ο μεγάλος θόρυβος που σηκώθηκε κλπ.

Στην ίδια κακοπαιγμένη μελωδία συντήρησης και πολλαπλασιασμού αυτών των μηχανισμών παίζει και η φανφαρόνα του ΠΑΣΟΚ περί παραίτησης του υπουργού Δημόσιας Τάξης. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως και οι πέτρες σ' αυτό τον κόσμο ξέρουν πως η ασκούμενη πολιτική είναι των κυβερνήσεων και όχι των επιμέρους υπουργών (ποιητών ή όχι). Είναι και το γεγονός του ελιγμού παραπλάνησης, που τραβάει την προσοχή από το κύριο, που είναι η ύπαρξη και δράση των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στο λαϊκό κίνημα (ανάλογη τακτική ακολούθησαν και στο κίνημα Παιδείας, όταν ζητούσαν την παραίτηση της υπουργού ή όταν έπαιρναν πρωτοβουλία, να ξεμπλοκάρουν την κυβέρνηση με το άρθρο 16).

Καμιά αυταπάτη στο λαϊκό κίνημα. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, που έχει στήσει το αστικό κράτος για να διατηρεί και να διαιωνίζει το καθεστώς της εκμετάλλευσης πάνε πακέτο με το εγκληματικό σύστημα. Δεν απαλλάσσεται κανείς από τη δράση τους, αν δεν τους απαλλάξει οριστικά και αμετάκλητα μαζί με το σύστημα, που τους γέννησε και τους διατηρεί. Γι' αυτό χρειάζεται η μαζική συντονισμένη δράση, που όμως δεν πάει στο βρόντο, δεν «ποτίζει γλάστρες» του ενός ή του άλλου εταίρου του δικομματικού συστήματος, αλλά αλλάζει συσχετισμούς υπέρ του λαϊκού κινήματος και προετοιμάζει τον καινούριο κόσμο, απαλλαγμένο από το κεφάλαιο, τους εκπροσώπους του, την εκμετάλλευση και τους μπράβους τους...