«Μαζί, οι στρατιώτες μας απελευθέρωσαν τις Φιλιππίνες από την αποικιοκρατία», είπε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, κατά την ομιλία του στη Γερουσία των Φιλιππίνων, την 18η του Οκτώβρη, κάνοντας χονδροειδή προπαγάνδα διαμέσου ενός «ιστορικού αναθεωρητισμού» ολκής. (Ναι, οι Αμερικανοί πολέμησαν στο πλευρό των Φιλιππινέζων, αλλά έσπευσαν, κατόπιν, να καταλάβουν στρατιωτικά τη χώρα, εν έτει 1989, αφού την αγόρασαν από το ισπανικό στέμμα έναντι 20 εκατομμυρίων δολαρίων, και έμειναν εκεί ως το 1946. Οταν οι επικριτές της τοτινής αμερικανικής πολιτικής κατηγόρησαν την Ουάσινγκτον ότι δεν είχε τη συναίνεση των πολιτών των Φιλιππίνων στην προσάρτηση της χώρας τους, ο γερουσιαστής Κάμποτ Λοτζ είχε ανταπαντήσει πως, αν χρειαζόταν συναίνεση των κατοίκων των εδαφών υπό κατάκτηση, «όλη μας η ιστορία της επέκτασης θα αποτελούσε έγκλημα». Το επιχείρημα αυτό, βέβαια, διαβάζεται με δύο τρόπους...).

Στην ομιλία Μπους δεν υπήρξε καμία ανταπάντηση στη Γερουσία των Φιλιππίνων - όπου έφθασε με δύο ώρες καθυστέρηση, λόγω των «ανησυχιών ασφαλείας» της συνοδείας και των εντολών προς τις αρχές ασφαλείας να εκτρέψουν τους χιλιάδες που συμμετείχαν στις μαζικές διαδηλώσεις στη Μανίλα. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι Γερουσιαστές στάθηκαν σε στάση προσοχής, κάθε άλλο. Επτά εξ αυτών αποχώρησαν από την αίθουσα, διαμαρτυρόμενοι για την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου, ενώ, πριν βγουν από την αίθουσα, οι J.V. Bautista και Renato Magtubo σήκωσαν δύο πανό, τα οποία έγραφαν «κ. Μπους, σταματήστε τους πολέμους σας», και «γυρίστε τους στρατιώτες σας στα σπίτια τους». Κατά δηλώσεις κυβερνητικών γερουσιαστών, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες οι δύο, ή ίσως και οι επτά, να αντιμετωπίσουν πειθαρχικές διώξεις, ακόμη και να εκπέσουν του αξιώματός τους, λόγω της «αγενούς» τους στάσης. «Θα είναι ένα μικρό τίμημα για την παράδοση του μηνύματος της ειρήνης», σχολίασε ο Μπαουτίστα, ο οποίος είναι, πέραν της ιδιότητάς του ως γερουσιαστή, και δικηγόρος ειδικευμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα. «Αλλά, ας μιλήσουμε για αγένεια: ήταν αγενές και προκλητικό το ότι απομακρύνθηκαν οι φτωχοί κάτοικοι των Λόφων Μπατάσαν για να φαίνεται ωραίο το μέρος στον κ. Μπους. Ηταν αγενές να αποκλειστούν οι αντιαμερικανοί διαδηλωτές με ουλαμούς στρατιωτικών οχημάτων για να μην τους βλέπει ο κ. Μπους. Και δεν ήταν απλώς αγενές, αλλά προσβολή στο λαό των Φιλιππίνων το ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος ανάγκασε τους Φιλιππινέζους γερουσιαστές και βουλευτές να περιμένουν δύο ώρες στο Κογκρέσο», σχολίασε. «Ας αντιστρέψουμε την κατάσταση: τι θα συνέβαινε αν το έκανε αυτό ο/η Πρόεδρος των Φιλιππίνων; Μάλλον θα έβρισκε το αμερικανικό Κογκρέσο άδειο», σάρκασε ο Μπαουτίστα. «Αλλά το χειρότερο ήταν το περιεχόμενο της ομιλίας Μπους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει καμία δουλιά να υπαγορεύει στα μέλη του Κογκρέσου το αν πρέπει να διαθέσουν περισσότερα χρήματα για τον προϋπολογισμό του στρατού».

Αλλά ο Μπους δεν πήγε στις Φιλιππίνες για να επιδείξει καλούς τρόπους: πήγε για να «επιβραβεύσει» την ομόλογό του - πρώην συμμαθήτρια του Μπιλ Κλίντον στο πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον, ένα τέκνο της πολιτικής ελίτ και καλή καθολική («κάνε το σωστό κι ο Θεός θα αναλάβει τα υπόλοιπα», είναι μια από τις γνωστότερες δηλώσεις της) - Γκλόρια Αρόγιο, για τη στάση της στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», και να της δώσει, ανοιχτά και ξεκάθαρα, ώθηση στην προσπάθειά της να επανεκλεγεί στις προεδρικές εκλογές του Μάη του 2004.

Ο Μπαουτίστα δηλώνει αηδιασμένος από το τι παίρνουν οι ΗΠΑ σε αντάλλαγμα: «το 5ετές σχέδιο εκσυγχρονισμού και αναδιοργάνωσης του στρατού (των Φιλιππίνων)». Στη συμφωνία περιλαμβάνεται επίσης αύξηση της ετήσιας στρατιωτικής βοήθειας σε 80 εκατ. δολάρια, που συνιστά τουλάχιστον τριπλασιασμό της από το 1999, σύμφωνα με το Foreign Policy In Focus.

Ο Μπαουτίστα δηλώνει δηκτικά, αναφερόμενος στη διπλή υπηκοότητα της προέδρου Αρόγιο, ότι «στο κάτω κάτω, η πρεσβεία των ΗΠΑ έχει ήδη ανακηρύξει την Πρόεδρο, πολίτη πρώτης τάξεως των ΗΠΑ, και άρα, κατάλληλη για άλλη μια εξαετή θητεία»...

Κι αν οι κάτοικοι των Φιλιππίνων διαφωνούν, τι μ' αυτό; Οπως είχε δηλώσει ένας στρατηγός στην κατάθεσή του στη Γερουσία των ΗΠΑ κάποτε, οι Φιλιππινέζοι «δεν έχουν περισσότερη επίγνωση του τι είναι η ανεξαρτησία από ένα λυκόσκυλο». Το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες μετείχαν στην αντίσταση κατά της αμερικανικής κατοχής - και χιλιάδες, ένοπλοι και άμαχοι, σφαγιάστηκαν - οφείλεται προφανώς στο ότι «δεν είχαν επίγνωση» του αμερικανικού ιδεώδους της ελευθερίας...

Οι ΗΠΑ εξακολουθούν σήμερα όχι μόνο να στηρίζουν, με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», τη βίαιη καταστολή των αυτονομιστικών κινημάτων των Μόρο, των μουσουλμάνων Φιλιππινέζων, στο Μιντανάο - που, όλως παρεμπιπτόντως, έχει εξαιρετικά πλούσιο σε υδρογονάνθρακες υπέδαφος - και της Αριστεράς - το μαοϊκής κατεύθυνσης ΚΚΦ και η ένοπλη πτέρυγά του, ο Νέος Λαϊκός Στρατός, έχουν από καιρό χαρακτηριστεί «τρομοκρατική οργάνωση» -, αλλά και να διατηρούν πάνω από 1.300 επίλεκτους στρατιώτες τους στη χώρα. Οι λόγοι είναι, πάντοτε, οι ίδιοι. Οπως θυμίζει ο Stephen R. Shalom σε άρθρο του, όταν ο Φερντινάντ Μάρκος, με την αμέριστη αμερικανική υποστήριξη, έστηνε τη χούντα του στις Φιλιππίνες, η αναφορά μιας επιτροπής της Γερουσίας των ΗΠΑ για την κατάσταση, τη συνόψιζε ως εξής: «η διατήρηση στρατιωτικών βάσεων ή και μιας φιλικής κυβέρνησης στις Φιλιππίνες είναι σημαντικότερα από τη διατήρηση των δημοκρατικών θεσμών, που είναι ατελείς στην καλύτερη περίπτωση»... Εξ άλλου, ο πατέρας Μπους είχε δηλώσει προς τον Μάρκος το 1981, στη δική του επίσκεψη στη Μανίλα - με αφορμή τη διακοσμητική άρση του στρατιωτικού νόμου - ότι «λατρεύουμε την προσήλωσή σας στις δημοκρατικές αρχές και τις δημοκρατικές διαδικασίες». (Το 1986, ο λαός των Φιλιππίνων έδειξε έμπρακτα τη διαφωνία του, ανατρέποντας τον ακόλαστο, διεφθαρμένο και αιμοσταγή όσο λίγοι δικτάτορα).

Η κυβέρνηση Αρόγιο, σύμφωνα με τους Νιου Γιορκ Τάιμς, παρέχει στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να διατηρεί σημαντική στρατιωτική παρουσία σε μια «διαταραγμένη περιοχή», αυτή της νοτιοανατολικής Ασίας. Σύμφωνα με το βιβλίο Μυστική Ισχύς του Νίκι Χάγκερ (1986), η CIA διατηρούσε για δεκαετίες μια από τις μεγαλύτερες βάσεις της στη Μανίλα, όχι μόνο για «εκτεταμένη παρακολούθηση» των «εχθρών» της, αλλά και για να επηρεάζει τις εξελίξεις στις χώρες που αποτελούν (υποθετικούς) συμμάχους της, να αποτρέπει δηλαδή κάθε πιθανή «εκτροπή» τους.

Η απόπειρα πραξικοπήματος της Ομάδας Μαγκνταλό από 300 στρατιωτικούς το καλοκαίρι ήταν μια εξέλιξη που δεν «βόλευε» την Ουάσιγκτον, και η αναφορά Μπους σ' αυτήν ήταν απαξιωτική, το λιγότερο: «όλα τα ελεύθερα έθνη χάρηκαν όταν αυτή η ανταρσία κατά αυτής της κυβέρνησης απέτυχε», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος. Απέφυγε πάντως να κάνει οποιαδήποτε αναφορά επί της ουσίας στα όσα κατήγγειλαν οι αξιωματικοί περί των σχεδίων της κυβέρνησης Αρόγιο να «αξιοποιήσει» ένα μπαράζ βομβιστικών ενεργειών για να παραμείνει στην εξουσία με πρωταγωνιστή τον Ινδονήσιο Φαθούρ Ραχμάν αλ Γκόζι, μέλος της Τζεμάα Ισλαμίγια που είχε βγει (περπατώντας) από φυλακή υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνταν. Ο ίδιος ο αλ Γκόζι, βέβαια, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ούτε να διαψεύσει τις καταγγελίες: εκτελέστηκε, με τρόπο μάλλον περίεργο, από τις δυνάμεις ασφαλείας, πριν από μερικές ημέρες.