Συζητάμε για τη μάχη των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα και παρουσιάζουμε τις θέσεις με τις οποίες παλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στη δημαρχία Καμίνη και σε μια ευρύτατη συναίνεση που υπήρχε πάνω στα κομβικά προβλήματα που αφορούν το δήμο και τη μεγάλη γκάμα υπηρεσιών και λειτουργιών του. Ομως από την αρχή θα πούμε ότι αυτή η συζήτηση δεν είναι άσχετη με τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Το λέμε αυτό γιατί θα γίνει προσπάθεια μπροστά στις εκλογές να περάσει μια αντίληψη ότι «τώρα συζητάμε για το δήμο», «τώρα συζητάμε για τον ικανό δήμαρχο», «συζητάμε για το πρόσωπο».

Στους δήμους έχουν προωθηθεί μια σειρά από αντιδραστικές αλλαγές, συμφωνημένες από όλους μαζί. Είναι ο «Καποδίστριας», είναι ο «Κλεισθένης», είναι ο «Καλλικράτης», που οδήγησαν σε ένα ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο που στηρίζεται στην άγρια φοροληστεία - φορολεηλασία του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι στον προϋπολογισμό του 2019 προβλέπεται 1,7 δισ. να δοθούν στους δήμους από το κράτος, δηλαδή από τη φορολογία, και 2,7 δισ. να μαζέψουν οι δήμοι από τη δική τους φορολογία, από τη δική τους φορολεηλασία.

Για μας πρώτο θέμα είναι η ανάγκη οι Αθηναίοι να γλιτώσουν από ένα μεγάλο μερίδιο της δημοτικής φοροληστείας, με τη μεγάλη μείωση των συντελεστών στην κατοικία και στην επαγγελματική στέγη, σε σχέση μ' αυτά που πληρώνουν οι Αθηναίοι για τα σκουπίδια. Δεν μπορεί π.χ. μέσα σε οχτώ χρόνια οι συντελεστές αυτοί να έχουν μείνει ίδιοι και η μισθοδοσία του δήμου της Αθήνας να έχει μειωθεί κατά 45 εκατ. ευρώ. Δεν μπορεί μέσα σε μια χρονιά να αυξάνεται η είσπραξη από τα ανταποδοτικά στο δήμο της Αθήνας κατά 3,5 εκατ. Χρειάζεται άμεση μείωση αυτών των συντελεστών, που ειδικά στην επαγγελματική στέγη, με έναν από τους πιο υψηλούς συντελεστές στην Ελλάδα, κυριολεκτικά οι μαγαζάτορες δουλεύουν για το δήμο. Και μάλιστα με ένα καθεστώς όπου κυριολεκτικά πληρώνουν τα ίδια το Παγκράτι, τα Σεπόλια, ο Κολωνός με τη Βουκουρεστίου, με την Πατριάρχου Ιωακείμ, με τους δρόμους στους οποίους συχνάζει η αστική τάξη, έχει ο κόσμος λεφτά εν πάση περιπτώσει εκεί που πάει, και μπορούν αυτά τα μαγαζιά να πληρώσουν και περισσότερο.

Είναι μεγάλο πρόβλημα οι κατασχέσεις λογαριασμών και οι πλειστηριασμοί που γίνονται για χρέη στους δήμους. Εχουν εντάξει 330 εκατ. από χρέη προηγούμενων χρόνων στον προϋπολογισμό του 2019. Και επειδή, φυσικά, αυτά τα λεφτά τα πολλά τα 'χουν κάνει λίγοι και θεωρούν ότι απ' αυτούς δεν μπορούν να τα πάρουν, θα πάρουν λιγότερα λεφτά αλλά από τον κοσμάκη. Φυσικά, αυτή η πολιτική, «να μαζέψουμε» από το πιεσμένο εισόδημα της φτωχολογιάς, δεν αφορά τους ισχυρούς, δεν αφορά τους ολιγάρχες. Εχουν βεβαιωμένα χρέη οι ξενοδόχοι 1.116.000 ευρώ, για ένα χρόνο, όχι για όλα τα χρόνια. Εισέπραξαν 88.000. Εχουν βεβαιώσει για ένα χρόνο σε διαφημιστικές εταιρείες 2,5 εκατ. ευρώ χρέη στο δήμο, εισέπραξαν 75.000. Απ' την άλλη, αν δείτε την εισπραξιμότητα των κλήσεων, θα δείτε πού βασίζεται ο υπολογισμός τους ότι «μπορούμε να μαζέψουμε» γύρω στα 17 εκατ. από κλήσεις που έχουν δοθεί στην ελεγχόμενη στάθμευση.

Ενα δεύτερο κομμάτι που επίσης έχει σημασία είναι τα περίφημα πλεονάσματα. Η κυβέρνηση υποχρεώνει τους δήμους να εμφανίζουν πλεονάσματα από τη λειτουργία τους. Ο δήμος της Αθήνας λοιπόν έχει 57 εκατ. ευρώ πλεόνασμα. Αυτά τα λεφτά πρέπει να κατευθυνθούν άμεσα για την κάλυψη των αναγκών στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, στον Οργανισμό Πολιτισμού και Αθλησης, στις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου. Δεν μπορεί να εμφανίζουν αυτά τα πλεονάσματα και να έχουμε δεκάδες σχολεία με χαλασμένα καλοριφέρ, να έχουμε σχολεία με χαλασμένους καυστήρες, ακόμα και τώρα το Γενάρη, να έχουμε παιδικούς σταθμούς σε συνθήκες εγκατάλειψης.

Πρέπει επίσης να στηριχτεί ο κόσμος του μεροκάματου, συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελματιών, συνανθρώπων μας που βρίσκονται κυριολεκτικά στην απορία. Ο «κόμβος αλληλεγγύης», όπως τον ονομάζουν και στεγάζεται στο ισόγειο του Σταθμού Λαρίσης, έχει γύρω στους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι πιστοποιημένα βρίσκονται σε καθεστώς μεγάλης φτώχειας, απορίας. Τι δίνει ο δήμος σ' αυτόν τον κόσμο; Ενα πακέτο από τρόφιμα ή από ρούχα που μαζεύονται από δημότες που έρχονται και τα δίνουν ή από χορηγούς. Αυτός ο κόσμος μπορεί να στηριχτεί αποφασιστικά από το δήμο της Αθήνας, σε πολλές λειτουργίες της καθημερινότητάς του, όχι από μια λογική ψευτοαλληλεγγύης ή φιλανθρωπισμού, αλλά με ευθύνη του κράτους, με ευθύνη του δήμου, με το δήμο μπροστά, να στηριχτεί για να μπορέσει να ζήσει.

Είναι επίσης σημαντικό, το έχουμε αναδείξει πολλές φορές και πραγματικά στέκονται εχθρικά στην ανάγκη να υπάρχει μια διευρυμένη συνεργασία του δήμου με τον σωματειακό αθλητισμό της Αθήνας. Δεν μπορεί να γίνονται δουλειές με δεκάδες ΜΚΟ και διάφορους άλλους και να αφήνεται ο σωματειακός αθλητισμός στην τύχη του. Αυτή η απαξίωση των συλλόγων της γειτονιάς, των αθλητικών σωματείων, των συλλογικοτήτων που υπάρχουν στην πόλη, γίνεται ακόμα πιο φανερή αν σκεφτείτε ότι ο δήμος της Αθήνας είναι ο πιλότος στο πανηγύρι που έχει στήσει με τις ΜΚΟ. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις σε λειτουργία, σε δομή, σε υπηρεσία του δήμου, θα βρεις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - ή Μη Κερδοσκοπικές κάποιες άλλες.

Ενα ακόμα κρίσιμο μέτωπο στη δική μας αντίληψη, όπου επίσης διαφέρουμε από όλους τους άλλους, είναι το μέτωπο ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Η διοίκηση πρωτοστάτησε - με τη στήριξη και των ΣΥΡΙΖΑίων και των περισσότερων νεοδημοκρατών - στο να περάσει τη λογική ότι «εφόσον δεν αντιμετωπίζουμε τα ναρκωτικά, να τα διαχειριστούμε, να τα βάλουμε κάτω από το χαλί». Και με τα προγράμματα μεθαδόνης στα νοσοκομεία και με την ψυχαγωγική χρήση, που τη διαφημίζει και τώρα με τους ελεγχόμενους χώρους. Εμείς λέμε ότι είναι αιτία πολέμου η διαμόρφωση - χωροθέτηση χώρων ελεγχόμενης χρήσης. Τα ναρκωτικά δεν είναι επικίνδυνα γιατί είναι παράνομα. Είναι παράνομα - και πρέπει να μείνουν παράνομα - γιατί είναι επικίνδυνα. Εμείς λοιπόν λέμε ότι πρέπει να στηριχτεί η πρόληψη. Και πρέπει να στηριχτεί η πρόληψη και με τα επτά κέντρα του δήμου της Αθήνας, τα Κέντρα Πρόληψης, τα οποία είναι ακόμη σε καθεστώς αδιαβάθμητο και ουσιαστικά δεν χρηματοδοτούνται. Το 2017 έδωσαν 100.000 ευρώ σε επτά κέντρα για πρόληψη. Οσοι είναι γονείς στα σχολεία, είναι σίγουρο ότι δεν έχει έρθει κανένα πρόγραμμα πρόληψης στα σχολεία από αυτά τα Κέντρα Πρόληψης. Και, φυσικά, πρόληψη σημαίνει να στηριχτεί ο αθλητισμός, όπως συγκεκριμένα προτείνουμε και επανειλημμένα έχουμε αναδείξει. Πρόληψη είναι να ενισχυθεί η συλλογικότητα, πρόληψη είναι ο πολιτισμός.

Εμείς στηρίξαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και σ' αυτήν την περίοδο, την εκλογική, αναδεικνύουμε την ανάγκη να στηριχτούν οι χιλιάδες εργαζόμενοι του δήμου της Αθήνας. Αυτοί κρατάνε την πόλη όρθια! Με λεηλατημένους μισθούς, με πιεσμένα ωράρια, με ένα καθεστώς το οποίο ουσιαστικά διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, γιατί στο όνομα της μεγάλης μείωσης των μισθών έχει βρεθεί το καθεστώς των υπερωριών, έχουν ουσιαστικά κάνει όλες τις υπηρεσίες επταήμερες, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση και μέσα από τη δουλειά με συμβασιούχους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε την καταλληλότητα για να λειτουργήσουν στην αποκομιδή, έχουμε φτάσει να μετράμε 45 θανάτους εργαζομένων στους δήμους τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και το σύνολο σχεδόν είναι στην αποκομιδή. Αυτές είναι οι συνέπειες, τα αποτελέσματα της πολιτικής τους, των μέτρων που πήραν.

Με βάση λοιπόν αυτές τις θέσεις, οι οποίες συγκρούονται με την πολιτική των μνημονίων, με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης ή της αυριανής, ανεξαρτήτως της σύνθεσής της, συγκρούονται με τους εκπροσώπους αυτών των πολιτικών στους δήμους και στις Περιφέρειες, είναι θέσεις οι οποίες στηρίζονται στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, υπηρετούμε την πάλη για την ανατροπή συνολικά αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Υπηρετούμε τον αγώνα που πρέπει να γίνει, γιατί αυτός ο αγώνας περνάει και μέσα από τους δήμους και τις Περιφέρειες. Και στο πλαίσιο αυτό δεν υπάρχουν και δεν πρέπει να υπάρχουν διλήμματα στον κόσμο της δουλειάς, στους επαγγελματίες, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στους συνταξιούχους αυτής της πόλης. Η επιλογή πρέπει να είναι κόκκινη παντού, κόκκινη σε όλες τις κάλπες.

Σε δήλωσή του, ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης, ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος, που στις προηγούμενες εκλογές είχε εκλεγεί με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στον δήμο της Αθήνας και τώρα θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αναφέρει:

«Είμαι ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Αθηναίων από το 2015.

Αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση που μου έγινε για να στηρίξω με την παρουσία μου το ψηφοδέλτιο της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στην Αθήνα με υποψήφιο δήμαρχο τον Νίκο Σοφιανό.

Ασχολήθηκα με τα κοινά και ιδίως με την Αθήνα επειδή μεγάλωσα και ζω σε αυτήν.

Θέλω μια πόλη δημοκρατική. Μια πόλη που μέσα της θα υπάρχει αλληλεγγύη και όχι φασισμός και μισαλλοδοξία. Μια πόλη με ανοιχτούς ελεύθερους χώρους και όχι μια πόλη σε άκρατη εμπορευματοποίηση. Μια πόλη των πολλών κι όχι των λίγων.

Για όλους αυτούς τους λόγους επέλεξα να στηρίξω τη "Λαϊκή Συσπείρωση".

Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Μετά την απογοήτευση του 2015 κάθε αριστερός άνθρωπος είχε δύο επιλογές. `Η να αποσυρθεί στην κατάθλιψη και στη μιζέρια της ιδιώτευσης ή να βάλει πλάτη και να βοηθήσει τις δυνάμεις εκείνες του πολιτικού συστήματος που στέκονται στο πλευρό των αδύνατων. Που στέκονται υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων σε μια αγορά εργασίας που έχει γίνει ζούγκλα. Που στέκονται στις συλλογικές διεκδικήσεις. Κι ας μη συμφωνεί σε όλα μαζί τους.

Με τη στάση μου αυτό δείχνω. Μπορεί να μη συμφωνώ σε όλα με το ΚΚΕ, όμως νομίζω ότι είναι από τις λίγες δυνάμεις (υπάρχουν κι άλλες) που είναι υπέρ των εργαζομένων και των ανέργων και κατά του φασισμού που εξαπλώνεται στις πόλεις μας. Και για αυτόν το λόγο το στηρίζω. Δεν χάθηκαν όλα. Μπορούμε να παλέψουμε».