ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 26 Γενάρη 2017
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Με το δικό τους ρόλο στην «παράσταση» της «επετείου»...

Παρακάμπτοντας την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής, ότι δηλαδή υλοποιεί αυτά για τα οποία δεσμεύτηκε στο κεφάλαιο, τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης έπαιξαν χτες το δικό τους ρόλο στην κοκορομαχία με τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στη συμπλήρωση δυο ετών απ' όταν ανέλαβαν την αστική διαχείριση. Ταυτόχρονα, όλοι τους πρόβαλαν το δικό τους οικονομικό «μείγμα» ως αποδοτικότερο για τη διεύρυνση των κερδών του κεφαλαίου και τη δική τους εκδοχή αστικής διαχείρισης ως ικανότερη να φέρει την πολυπόθητη «σταθερότητα» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι τα δυο χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα είναι «τα πιο εφιαλτικά χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου λαϊκισμός και ψέμα έγιναν κυρίαρχες δυνάμεις στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό». Οτι «η οπισθοδρόμηση της χώρας, αυτά τα δύο χρόνια, δεν έχει προηγούμενο», αυξάνονται φόροι και οφειλές προς ιδιώτες, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μειώνεται.

Επανέλαβε ότι «η έξοδος από την κρίση περνά από το μονόδρομο των μεταρρυθμίσεων», «μεγάλες» και «τολμηρές μεταρρυθμίσεις», όπως τις χαρακτήρισε, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν τις προχωρά όσο γρήγορα χρειάζεται: «Δείτε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, πόσο πίσω είναι. Δείτε την επένδυση στο Ελληνικό. Δείτε τι απεργάζονται με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ». Συνεχίζοντας να υπερασπίζεται τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε όλα τα επίπεδα, είπε πως «μόνο αν αλλάξει το κράτος, αν γίνει πιο λιτό και αποτελεσματικό, θα μπορέσει η οικονομία να πάρει μπρος», εξ ου και υπερασπίζεται «ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα δραστικών αλλαγών στο κράτος».

Εστιάζοντας στο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», το χαρακτήρισε «αναγκαία προϋπόθεση» για την πρόσβαση στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, βασικά τον ευκολότερο δανεισμό των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Πρόσθεσε ότι «η ανικανότητα, η αναξιοπιστία, η διγλωσσία του κ. Τσίπρα οδηγεί τους εταίρους μας σε υπερβολικές απαιτήσεις». Επίσης, ότι «κρύβει συστηματικά από τον κόσμο την αλήθεια. Οτι δηλαδή έχουμε αναλάβει συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές μας. Οτι όσο καθυστερούμε στην υλοποίηση των δεσμεύσεών μας, τόσο χάνουμε την αξιοπιστία μας και τόσο πιο επώδυνες γίνονται οι απαιτήσεις των θεσμών».

Επιπλέον, απευθυνόμενος, ουσιαστικά, στο ντόπιο κεφάλαιο και τους δανειστές και εταίρους του στο εξωτερικό, συνέχιζε να διαφημίζει την ετοιμότητα του κόμματός του να αναλάβει αυξημένες ευθύνες απέναντί τους: «Η ΝΔ είναι έτοιμη, σήμερα, για τη μεγάλη πρόκληση της Πολιτικής Αλλαγής. (...) έτοιμοι να κυβερνήσουμε καλά. Ετοιμοι να συσπειρώσουμε τις δυνάμεις του μέτρου και του ορθού λόγου (...) εκφράζοντας όλους τους πολίτες που γυρίζουν την πλάτη τους στην πολιτική του λαϊκισμού και του ψεύδους», πρόσθεσε τάζοντας ότι μπορεί να στοιχίσει ευρύτερα στρώματα στην πολιτική του κεφαλαίου. «Είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω ακόμη πιο αποφασιστικά αυτό το μεγάλο άνοιγμα της ΝΔ στην κοινωνία (...) Είμαστε έτοιμοι, διότι διαθέτουμε τις πολιτικές, τις γνώσεις αλλά και το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό», συμπλήρωσε στον ίδιο καμβά.

Σε δήλωσή της, η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά μίλησε για «δυο χαμένα χρόνια που πήγαν την Ελλάδα πίσω», για «86 δισ. πρόσθετο χρέος, μόνιμη επιτροπεία, παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές» κ.ά. Επανέλαβε, δε, τη θέση της ότι «μόνο με Εθνική Συνεννόηση, αλλαγή πολιτικής και κοινή προσπάθεια η Ελλάδα θα αφήσει πίσω τον εφιάλτη της κρίσης», υπογραμμίζοντας ότι «η Δημοκρατική Συμπαράταξη αυτή την πολιτική υπηρετεί», το σχηματισμό δηλαδή εναλλακτικών σχημάτων αστικής διαχείρισης με το φορέα της με ενισχυμένα ποσοστά, να διεκδικεί μεγαλύτερο ρόλο στην προώθηση των στόχων του κεφαλαίου.

Από το Ποτάμι, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Σπ. Δανέλλης σημείωσε ότι «επιβάλλεται όσο ποτέ στο παρελθόν να αφυπνισθεί η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση. Η ανάγκη συμφιλίωσης με την πραγματικότητα, σύνεσης και συνεννόησης είναι οι αναγκαίες συνθήκες για την οικοδόμηση όρων ελπίδας και αυτοπεποίθησης», ζητώντας κι αυτός συμφωνία στα «βασικά» των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στο φόντο και διεργασιών αναμόρφωσης του πολιτικού τους σκηνικού, που «τρέχουν» ακατάπαυστα, ώστε να υλοποιηθούν ταχύτερα τα προτάγματα των επιχειρηματικών ομίλων.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Επικυρώθηκε η ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ

Με ευρεία πλειοψηφία υπερψηφίστηκε χτες από την Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, η επικύρωση του «Πρωτοκόλλου για την προσχώρηση του Μαυροβουνίου» στο ΝΑΤΟ, το οποίο κατατέθηκε από την κυβέρνηση με μορφή νομοσχεδίου.

«Το νομοσχέδιο είναι ενδεικτικό της όλο και βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στους επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή» επισήμανε καταψηφίζοντας την ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Σταύρος Τάσσος.

Οπως σημείωσε «με την είσοδο του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ επιχειρείται η ενίσχυση του ΝΑΤΟ στην προσπάθεια που κάνει να περικυκλώσει τη Ρωσία που αυτήν τη στιγμή είναι ο κύριος στρατηγικός του αντίπαλος στην Ευρώπη. Και αυτό γίνεται βέβαια παρά την αντίθεση του λαού του Μαυροβουνίου που σε ποσοστό πάνω από το 60% αντιτίθεται σε αυτήν την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Μάλιστα και γι' αυτό το λόγο δεν έγινε και το δημοψήφισμα που είχαν υποσχεθεί, επειδή ήταν φανερό ότι θα καταψηφιζόταν. Εδώ βέβαια πάνε περίπατο οι λεγόμενες δημοκρατικές διαδικασίες του καπιταλιστικού συστήματος, άλλωστε είδαμε κι εδώ τα "όχι" να γίνονται "ναι", αλλά ούτε αυτό το τυπικό δεν κάνουν. Είναι σαφές ότι εμείς είμαστε αντίθετοι με την είσοδο του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ πρώτα και κύρια γιατί αυτό δεν συμφέρει το λαό της χώρας αυτής, δεύτερον δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό και τρίτον δεν συμφέρει τους λαούς της περιοχής γιατί με αυτό τον τρόπο ενδυναμώνεται ένας επιθετικός, ιμπεριαλιστικός οργανισμός».

Από την άλλη, όσον αφορά τα αστικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ), ΑΝΕΛ, Ενωση Κεντρώων, υπερψήφισαν το πρωτόκολλο, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να εξωραΐσουν πλήρως τον εγκληματικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, αλλά και αποτυπώνοντας την ανησυχία και τους προβληματισμούς των αστικών επιτελείων για τις εξελίξεις που δρομολογούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Χαρακτηριστικά, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος, αφού επισήμανε ότι «καλούμαστε να ανταποκριθούμε στην πρόθεση αυτής της φιλικής χώρας» για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, πρόσθεσε πως παράλληλα θα πρέπει «να γίνει και εδώ και γενικότερα σε επίπεδο της ΕΕ μια σοβαρή συζήτηση για τις προοπτικές τις αμυντικές τις δικές μας, της ΕΕ, ειδικά μάλιστα την επαύριο του Brexit. Δεν είναι μόνο η νέα αμερικανική διοίκηση, αλλά είναι και αναγκαιότητα να αποκτήσει αυτοδύναμη και αυτόφωτη, θα έλεγα, αμυντική πολιτική η ΕΕ, πολύ πέραν αυτών που έχει, ήδη, πετύχει μέχρι τώρα», δείχνοντας τη διαφαινόμενη τάση συγκρότησης ενός αυτοδύναμου στρατιωτικού μηχανισμού της ΕΕ στο φόντο της όξυνσης των αντιθέσεων και συγκρούσεων.

Ο εισηγητής της ΝΔ Στ. Καλαφάτης είπε ότι το ΝΑΤΟ «εγγυάται τη σταθερότητα και την ασφάλεια για τις χώρες της περιοχής και τον κόσμο ευρύτερα» κι ακόμα ότι «δημιουργούνται σταθερά ο όροι και οι προϋποθέσεις να εισέλθουν τα βαλκανικά κράτη σε νέα εποχή συνεννόησης ασφάλειας και ειρήνης», την ώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί όπου πρωτοστατεί το ΝΑΤΟ βάζουν «φωτιά» σε όλη την περιοχή. Η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή καταψήφισε το νομοσχέδιο, γιατί κατά τον ειδικό της αγορητή Χρ. Παππά «δεν προστάτευσε τα θαλάσσια σύνορά μας που σε τελική ανάλυση θα λέγαμε ότι είναι και σύνορα της συμμαχίας» από τους «λαθρομετανάστες».

ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ 20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ
Πώς συνδέεται η αύξηση του κρατικού χρέους με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου;

Στις Θέσεις αναφέρεται: «Το μεγάλο μέγεθος της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και η αδυναμία ελεγχόμενης απαξίωσής του (π.χ. στη μορφή του υπερβολικού κρατικού χρέους) με ικανοποιητικό τρόπο από τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Το πρόβλημα του υψηλού χρέους, ιδιωτικού και κρατικού, και της αδυναμίας αποκλιμάκωσής του, διογκώνεται σε παγκόσμια κλίμακα. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν πως στη φάση της κρίσης, το κρατικό χρέος αυξήθηκε περίπου κατά 40% στις αναπτυγμένες οικονομίες, παράλληλα με μια ελάχιστη μείωση του ιδιωτικού χρέους (κυρίως το χρέος των νοικοκυριών).

Στην πραγματικότητα, η αύξηση του κρατικού χρέους αντανακλά μια διαδικασία μετατροπής του ιδιωτικού χρέους σε κρατικό, σε όλα τα κέντρα.

Η διαδικασία αυτή έγινε μέσα από μεγάλα πακέτα κρατικής στήριξης προς τους μονοπωλιακούς ομίλους, που αυξήθηκαν σημαντικά στη φάση της κρίσης, με διάφορες μορφές (π.χ. δάνεια, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, αγορά ομολόγων κ.λπ.). Με τον τρόπο αυτό, μεγάλες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και τράπεζες «διασώθηκαν» απ' τα καπιταλιστικά κράτη, ενώ τα απαραίτητα κεφάλαια για τη διάσωσή τους προέκυψαν μέσα από μια σημαντική αύξηση του κρατικού δανεισμού (και σε ορισμένες περιπτώσεις μέσα από «τύπωμα» μεγάλης ποσότητας νέου χρήματος).

Ομως, η καπιταλιστική κρίση δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο. Ερχεται ως νομοτελειακό αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οδηγεί σε όξυνση όλων των αντιθέσεων και αντιφάσεων του καπιταλισμού. Η κρίση έρχεται ως αποτέλεσμα της ίδιας της συσσώρευσης του κεφαλαίου και ο χαρακτηρισμός της ως κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου αποδίδει αυτόν το χαρακτήρα της. Στον καπιταλισμό, στόχος της παραγωγής είναι το κέρδος και όταν αυτό δεν εξασφαλίζεται, η παραγωγή δεν σταματά. Ουσιαστικό χαρακτηριστικό της κρίσης είναι πως ένα τμήμα του κεφαλαίου «δεν αποδίδει» ικανοποιητικό κέρδος. Πρώτα και κύρια με τη μορφή παραγωγικών επιχειρήσεων που δεν δίνουν κέρδη, με τη μορφή εμπορευμάτων που δεν πωλούνται, με τη μορφή χρήματος που δεν μπορεί να επενδυθεί κερδοφόρα και ως αποτέλεσμα αυτών και με τη μορφή δανείων που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, αφού οι επιχειρήσεις στις οποίες «τοποθετήθηκαν» έπεσαν έξω. Αλλά η εκδήλωση της κρίσης φέρνει «αυθόρμητα» και την προσωρινή λύση της, με τη μορφή της καταστροφής ενός τμήματος του κεφαλαίου, σε κάθε μορφή του, επιτρέποντας στο υπόλοιπο να επανέλθει στην κερδοφορία, για να επαναληφθεί ο κύκλος.

Ομως, η προαναφερθείσα κρατική παρέμβαση «διάσωσης» επιχειρήσεων καθυστερεί χρονικά την απαξίωση του κεφαλαίου, τόσο αυτού που έχει επενδυθεί παραγωγικά, όσο και του τοκοφόρου (δηλαδή του κεφαλαίου που αποδίδει κέρδος μέσω του δανεισμού), στην οποία σπρώχνει αντικειμενικά η εκδήλωση της κρίσης. Η προστασία του τοκοφόρου κεφαλαίου είναι προφανής (τα δάνεια μετακυλίονται στο κράτος μέσα απ' τις τράπεζες). Ωστόσο, η ίδια διαδικασία προστατεύει μέχρι ένα βαθμό και το επενδυμένο κεφάλαιο, αφού ένας βασικός μηχανισμός τελικής καταγραφής της απαξίωσής του είναι η πίεση των δανειστών που οδηγεί σε χρεοκοπία, λύνεται η επιχείρηση και οδηγείται σε πώληση. Ομως, η «κρατικοποίηση» «κόκκινων» χρεών εμποδίζει την εν λόγω διαδικασία.

Τελικά, η μεγάλη αύξηση του κρατικού χρέους αντανακλά μια μορφή του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που διογκώνεται και δεν προχωρά η απαξίωσή του. Η μεγάλη έκταση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου με τη μορφή υπερβολικού χρέους έχει σημάνει συναγερμό στα αστικά επιτελεία. Μια σειρά από αναλύσεις και εκθέσεις, απ' το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, αλλά και πολλές αναλύσεις μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών και επενδυτικών οίκων, επιμένουν στο πρόβλημα του υψηλού κρατικού χρέους, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ