Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 750 εκατομμύρια ΕΥΡΩ(πάνω από 225 δισ. δραχμές). Το ποσό αυτό καλύπτεται κατά 50% από δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, κατά 40% από το Ελληνικό Δημόσιο και κατά 10% από κεφάλαια της κοινοπραξίας. Μετά την ολοκλήρωσή του, εταιρία που αποτελείται από τους παραπάνω μετόχους αποκτά το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου για 35 χρόνια...

Στο εργοτάξιο αυτή τη στιγμή απασχολούνται 530 άτομα. Από αυτούς τα 2/3 είναι οικοδόμοι και οι υπόλοιποι μισθωτοί. Κάποιοι είναι κάτοικοι της γύρω περιοχής (Αχαΐα, Αιτωλοακαρνανία), ωστόσο πάρα πολλοί είναι εσωτερικοί μετανάστες.

Κάνοντας μια περιήγηση μέσα στο εργοτάξιο, όπου προετοιμάζεται η γέφυρα ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου, ο επισκέπτης πραγματικά μένει έκθαμβος βλέποντας τόσο τους χώρους όσο και τις συνθήκες δουλιάς, που σε μεγάλο βαθμό φαίνονται αυτοματοποιημένες, έτσι που ελάχιστα θυμίζουν τα κλασικά εργοτάξια που έχουμε όλοι στο νου μας. Ανθρώπινος παράγοντας και τεχνολογία δίνουν αποτελέσματα που το μάτι δε χορταίνει να βλέπει, όπως την κατασκευή των δύο πρώτων βάσεων των πυλώνων που γίνονται σε ξηρή δεξαμενή. Μόλις ολοκληρωθεί ο πρώτος, θα βυθιστεί στη θάλασσα και θα μεταφερθεί με φορτηγίδες μέχρι το σημείο καταβύθισής του, ενώ τη θέση του θα πάρει ο δεύτερος καθώς θα ξεκινά η κατασκευή του τρίτου. Στην αίθουσα προβολών, τα οπτικοακουστικά μέσα δίνουν και στον πιο αδαή μια συγκεκριμένη εικόνα για την πορεία του έργου, η οποία μέχρι τώρα είναι σύμφωνη με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί.

Ομως, «όπως συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες», τα προβλήματα στο εργοτάξιο δε λείπουν. Σχετίζονται με τα μέτρα ασφάλειας και τις αποδοχές των εργαζομένων. Αμέσως μετά τη σύστασή του το Σωματείο Εργαζομένων «Η Διάβαση» άρχισε να θέτει ζητήματα ασφάλειας στις συνθήκες δουλιάς καθώς και προβλήματα εργασιακών σχέσεων μεταξύ των Ελλήνων εργαζόμενων και των Γάλλων εργοδηγών, οι οποίοι - σύμφωνα με τους εργαζόμενους - τους αντιμετώπιζαν με νοοτροπία αποικιοκράτη.

Αρχικά, πραγματοποιήθηκαν τρίωρες στάσεις εργασίας με αιτήματα την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, τη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και την ίση οικονομική μεταχείριση των εργαζομένων. Ενα άλλο πρόβλημα που οι εργαζόμενοι έθεταν ήταν η ύπαρξη υπεργολάβων, που απασχολούν αλλοδαπούς εργαζόμενους, για τους οποίους δεν ήταν βέβαιο αν πληρούν τις προϋποθέσεις που προβλέπονται. Η θέση του Σωματείου είναι να λήξει το καθεστώς των υπεργολαβιών και να προσληφθούν όλοι όσοι εργάζονται σ' αυτές από την κοινοπραξία. Τονίζουν χαρακτηριστικά πως δεν ανέχονται απολύσεις εργαζομένων της κοινοπραξίας όσο υπάρχει έστω κι ένας υπεργολάβος.

Καθώς, όμως, δεν υπήρξαν λύσεις, οι εργαζόμενοι, τον περασμένο Απρίλη, πραγματοποίησαν 24ωρες απεργίες καταγγέλλοντας την «ανάρμοστη συμπεριφορά» κάποιων αλλοδαπών και Ελλήνων υπευθύνων «απέναντι στους εργαζόμενους και στα μέλη του ΔΣ του Σωματείου», όπως και «ενέργειές τους που εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια των εργαζομένων». Παράλληλα, έθεταν και αιτήματα, όπως: να κάνει κάθε εργαζόμενος τη δουλιά για την οποία έχει προσληφθεί, να πάψει η άνιση μισθολογική μεταχείριση των εργαζομένων, να ισχύσουν μόνιμες και τακτικές βάρδιες για όλους, να λυθεί το πρόβλημα των υπεργολάβων και «το εμπόριο εργαζομένων πάσης φυλής και εθνικότητας». Τέλος, καλούσαν την εταιρία να συμφωνήσουν στην υπογραφή μιας τοπικής συλλογικής σύμβασης που να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες των εργαζομένων. Κύριο αίτημά τους ήταν το 7ωρο-35ωρο με αύξηση των αποδοχών για όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους.

Τελικά, πραγματοποιήθηκαν δύο 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις με καθολική συμμετοχή. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η υπογραφή νέας τοπικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με την αποδοχή των όρων των εργαζομένων. Στη σύμβαση σημειώνεται πως «η κοινοπραξία δέχεται το 7ωρο», ξεκαθαρίζοντας πως οι εργαζόμενοι θα εργάζονται όπως προβλέπει η εργατική νομοθεσία, «εφόσον οι ανάγκες του έργου το απαιτούν και οι εργαζόμενοι δέχονται» . Επίσης, οι εργαζόμενοι πέτυχαν την αλλαγή συμπεριφοράς εκ μέρους των Γάλλων υπευθύνων και την αύξηση των μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους. Τοποθετήθηκαν θερμόμετρα για να σταματούν οι εργασίες στο ύπαιθρο όταν ο υδράργυρος τις καθιστά απαγορευτικές.

Ως «νίκη της ενότητας και της αποφασιστικότητας των εργαζομένων» θεωρούν τις εξελίξεις ο πρόεδρος του Σωματείου Χρήστος Κατσιγιάννης και ο αντιπρόεδρός του Θεόδωρος Αλεξανδράκης. Προσθέτουν πως τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος όταν οι εργαζόμενοι ξέρουν τι παλεύουν και έχουν την αποφασιστικότητα να αγωνιστούν γι' αυτό. Ακόμη τονίζουν πως «δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε». Ανάλογη είναι και η άποψη όλων των εργαζομένων, οι οποίοι εκτιμούν αφ' ενός τη σημασία του έργου που εκτελούν, χωρίς όμως να είναι διατεθειμένοι να εκχωρήσουν κανένα εργασιακό τους δικαίωμα στο βωμό των χρονοδιαγραμμάτων. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της εταιρίας, αυτή είναι και η επιθυμία της κοινοπραξίας, καθώς, μετά και την αποφασιστική στάση των εργαζομένων, φαίνεται πως τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά και «το νερό μπήκε στ' αυλάκι».