ICON

Με βάση τις σχετικές κυβερνητικές αποφάσεις και τα διοικητικά μέτρα περιορισμού που ελήφθησαν για βαμβάκι και ρύζι, η κατάσταση για την τρέχουσα χρονιά δείχνει να διαμορφώνεται ως εξής: Στο βαμβάκι πέρσι αναγνωρίστηκε από το ΟΣΔΕ ότι καλλιεργήθηκαν 3.660.000 στρέμματα. Τώρα επιδιώκεται να περιοριστεί η βαμβακοκαλλιέργεια κάτω από 3.560.000 στρέμματα, στο όνομα πάντα των μέγιστων κοινοτικών εισροών. Με άλλα λόγια, επιδιώκεται να κοπούν κάπου 100.000 - 140.000 στρέμματα. Το ίδιο συμβαίνει και με το ρύζι, όπου πέρσι καλλιεργήθηκαν 258.000 στρέμματα και φέτος καθορίστηκαν νέες ζώνες ανά ρυζοπαραγωγικό νομό για να υπάρξει μια επιδοτούμενη στρεμματική έκταση 210.000 στρεμμάτων. Δηλαδή, μείον 48.000 - 50.000 στρέμματα. Στη βιομηχανική ντομάτα, καλλιεργούνταν, όπως φαίνεται, τα τελευταία χρόνια, γύρω στα 150.000 - 170.000 στρέμματα, αλλά φέτος οι μεταποιητές δήλωσαν ότι θα απορροφήσουν μια παραγωγή κατά 35% μικρότερη σε σύγκριση με πέρσι. Αυτό σημαίνει ότι βγαίνουν εκτός παραγωγής γύρω στα 50.000 - 60.000 στρέμματα. Στα τεύτλα οι παραγωγοί έκαναν αιτήσεις για 516.000 στρέμματα, αλλά η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ενέκρινε, πριν την υπογραφή των συμβάσεων, 456.000 στρέμματα. Δηλαδή, έξω άλλα 50.000 στρέμματα. Στην καπνοκαλλιέργεια, επίσης, πολλοί καπνοπαραγωγοί, και ειδικά των ποικιλιών όπου οι τιμές έπεσαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, π.χ., Βιρτζίνια και Μπέρλεϊ, προσανατολίζονται να μην καλλιεργήσουν από φέτος.

Το θέμα βέβαια είναι ότι μπορεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, καθώς επίσης και οι «νόμοι» της αγοράς, να ορίζουν τι δε θα καλλιεργηθεί, όμως κανείς δε λέει στους αγρότες τι να καλλιεργήσουν. Γιατί αν αυτά τα 300.000 στρέμματα καλλιεργηθούν, για παράδειγμα, με κηπευτικά θα υπάρξει πρόβλημα υπερπαραγωγής σε αυτόν τον τομέα και νέα πτώση των τιμών. Αλλωστε, «νωπές» είναι οι πολύ μειωμένες τιμές σε πατάτες και κρεμμύδια. Νέα αμπέλια δεν επιτρέπεται να φυτευτούν, αλλά ούτε και η στροφή σε δενδρώδεις καλλιέργειες ευνοείται από τη νέα ΚΑΠ, αφού δεν εξαιρούνται των αποσυνδεμένων ενισχύσεων. Παράλληλα, υπάρχουν και οι περιορισμοί από τα ισχύοντα πλαφόν που έχουν συμφωνηθεί στα πλαίσια της ΕΕ για τις αροτριαίες καλλιέργειες. Για παράδειγμα, στα δημητριακά υπάρχει πλαφόν που για το σκληρό σιτάρι είναι 6.170.000 στρέμματα και στο καλαμπόκι 2.220.000 στρέμματα. Ομως, εδώ το 2004 υπήρξε σχετικά μεγάλη υπέρβαση, αφού για σκληρό σιτάρι σπάρθηκαν 7.480.000 στρέμματα και καλαμπόκι 2.520.000 στρέμματα, κι αυτό είχε αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά η στρεμματική ενίσχυση. Βέβαια, τώρα οι αγρότες έσπειραν ό,τι έσπειραν από σιτηρά και μένει πλέον για την κάλυψη του ελλείμματος μόνο το καλαμπόκι...

Κι αν για το 2005 η κατάσταση προδιαγράφεται κάπως έτσι, τότε τίθεται το ερώτημα τι θα γίνει από το 2006 και μετά, οπότε οι επιδοτήσεις σε ένα σημαντικό μέρος θα αποσυνδεθούν από την παραγωγή. Δηλαδή, θα μπορεί κάποιος να οργώνει μόνο τα χωράφια του, ή να τα σπέρνει και να μη θερίζει και να λαμβάνει τις όποιες αποσυνδεμένες επιδοτήσεις. Επίσης, τίθεται και το εξής ερώτημα: Πόσα από τα 34 εκατ. καλλιεργούμενα στρέμματα στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να καλλιεργούνται στο προσεχές μέλλον και από ποιους;... Πάντως, το 2002 καλλιεργούνταν 34.555.000 στρέμματα και το 2004 34.037.000 εκατ. στρέμματα. Δηλαδή, μέσα σε δύο χρόνια έπαψαν να καλλιεργούνται 518.000 στρέμματα. Κι όπως φαίνεται, φέτος θα προστεθούν τουλάχιστον άλλα 300.000 στρέμματα και έπεται συνέχεια...