Από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ για την Υγεία στον «Ευαγγελισμό»

Ολα τα μέτωπα λοιπόν της αντιλαϊκής πολιτικής όχι μόνο είναι ανοιχτά, αλλά από την κυβέρνηση της ΝΔ γίνεται προσπάθεια, η οποία σιγοντάρεται και από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα σε εξελίξεις τέτοιες, που το αποτέλεσμά τους θα ενισχύσει παραπέρα τις θέσεις της πλουτοκρατίας. Στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν την αχόρταγη ικανοποίηση των συμφερόντων που εκπροσωπούν.

Από την άλλη όχθη, οι λαϊκοί αγώνες, ανεξάρτητα από την έντασή τους σε κάθε μέτωπο πάλης, είναι στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών. Και είναι μια θετική ελπιδοφόρα εξέλιξη που χρειάζεται να αναπτυχθεί, να ενταθεί, να προσλάβει παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Μια ματιά να ρίξει κανείς τη βδομάδα που πέρασε, θα διαπιστώσει πως πέρα από τις μεγάλες μαχητικές κινητοποιήσεις φοιτητών, σπουδαστών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων μαζί ενάντια στον αντιδραστικό νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είχαμε τις διήμερες κινητοποιήσεις στο χώρο της Υγείας, ενώ σε εξέλιξη ήταν η δραστήρια προετοιμασία των κινητοποιήσεων της φτωχής αγροτιάς κατά της νέας ΚΑΠ, για τη διεκδίκηση ικανοποιητικού εισοδήματος για τις οικογένειές τους. Κινητοποιήσεις που ξεκινούν αύριο σε πολλές περιοχές της χώρας. Αλλά και η προετοιμασία των κινητοποιήσεων κλαδικών ομοσπονδιών μεγάλων εργατικών κλάδων, συνδικάτων και εργατικών κέντρων για τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

Ταυτόχρονα, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν, εντείνοντας τον κάλπικο «καυγά» μεταξύ τους (καυγάς για το πάπλωμα της κυβερνητικής εξουσίας είναι), να εγκλωβίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις στο μονόδρομο της επιλογής πολιτικού διαχειριστή των υποθέσεων των μονοπωλίων, ως υπόθεση που μπορεί να δώσει διέξοδο στην ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας.

Επιδιώκουν έτσι να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια - που συμβάλλει σε διεργασίες στις συνειδήσεις των λαϊκών μαζών για απεγκλωβισμό από την κυρίαρχη πολιτική - πρώτα και κύρια αυτών που βρίσκονται μέσα στο αγωνιστικό καμίνι, σε ένα παιχνίδι ανοχής ή και μοιρολατρικής υποταγής, με κυρίαρχο τον αποπροσανατολισμό, την παγίδευση σε ψευτοδιλήμματα και στη χειραγώγησή τους απ' αυτή την πολιτική. Προβάλλουν σκόπιμα με τα προπαγανδιστικά τους επιτελεία την άποψη πως δε λύνονται τα προβλήματα με τους αγώνες, αφού έτσι κι αλλιώς απαιτείται πολιτική λύση, που δίνουν οι κυβερνήσεις. Και αυτό έχει μεν βάση, αλλά ως πρώτο επιδιωκόμενο στόχο έχει την παρεμπόδιση συμμετοχής στους αγώνες, γιατί αφενός βάζουν εμπόδια στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, αφετέρου, με δεδομένη την οργάνωσή τους από τις συνεπείς για τα συμφέροντα του λαού δυνάμεις, ανάμεσά τους με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, οι αγώνες ξυπνάνε συνειδήσεις. Και το φοβούνται. Γιατί τέτοιοι αγώνες ανοίγουν το δρόμο για αμφισβήτηση της πολιτικής και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, επομένως και για τη μείωση της πολιτικής τους επιρροής στις λαϊκές δυνάμεις.

Η ανάπτυξη, η ένταση, η πολιτικοποίηση των ταξικών αγώνων, η απόκτηση παλλαϊκών χαρακτηριστικών με την κοινή δράση εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων είναι θεμελιακής σημασίας για τη διεκδίκηση και απόσπαση λύσης σε προβλήματα. Αλλά δε φτάνει. Οσο η σημερινή πραγματικότητα, με πλουτοκράτες από τη μια και εργάτες και φτωχά μεσαία στρώματα από την άλλη, παραμένει αναλλοίωτη - ακόμη κι αν προσωρινά τα προβλήματα βρίσκουν κάποιες λύσεις, με ψευτοπαροχές από τις κυβερνήσεις της ολιγαρχίας - η κατάσταση ουσιαστικά θα αναπαράγεται και η θέση του λαού θα χειροτερεύει συνολικά.

Αντικειμενικά λοιπόν προκύπτει η ανάγκη πολιτικής διεξόδου σε όφελος του λαού. Επομένως, μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, η πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, εκ των πραγμάτων αναδεικνύεται ως μονόδρομος για το λαό, από τις ίδιες τις εξελίξεις. Και αποκτά νέα δυναμική μέσα από το αγωνιστικό «βάπτισμα» των τελευταίων ημερών, που το επόμενο διάστημα αναμένεται να ενταθεί.

Οι ανταγωνιστικές διαφορές ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παγιδεύσουν το λαϊκό κίνημα. Αντίθετα, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθούν για να δημιουργηθούν αποστάσεις ασφαλείας και από τους δύο. Ολο και πιο πλατιές λαϊκές μάζες, να διαμορφώνουν συνείδηση με βάση τις εμπειρίες τους και να βάζουν μπροστά τις διεκδικήσεις τους για όλα αυτά που τους κλέβουν, δηλαδή για τη ζωή που τους λεηλατούν, οι πολιτικές της λιτότητας και των προνομίων στην οικονομική ολιγαρχία.

Η εναλλακτική πολιτική πρόταση που προβάλλει και παλεύει το ΚΚΕ, για ν' ανοίξει ο δρόμος για ριζικά διαφορετική πολιτική λύση προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί και πρέπει να γίνεται υπόθεση των λαϊκών δυνάμεων, πρωταρχικά αυτών που παλεύουν στην πρώτη γραμμή, διεκδικώντας λύσεις στα οξυμένα προβλήματά τους, για να 'ρθουν καλύτερες μέρες. Η όξυνση της ταξικής πολιτικής, που ασκείται σε όλα τα μέτωπα, αναδεικνύει ότι ακόμα και αυτά που λέγονται «μικρά» ή «επιμέρους» προβλήματα, δεν μπορούν να έχουν λύση ή έστω να αντιμετωπιστούν με φτιασιδώματα, χωρίς να υπάρξει ρήξη και ανατροπή της πολιτικής που επιβάλει το κεφάλαιο, χωρίς να υπάρξει πολιτική καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Η ανάπτυξη του αγώνα κάθε τμήματος εργαζομένων, της νεολαίας, σε όλους τους χώρους, στα εργοστάσια, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις γειτονιές, στην ύπαιθρο και όπου αλλού η πολιτική του δικομματισμού έχει βάλει στο στόχαστρο τα λαϊκά δικαιώματα, πρέπει να συνδέεται στον έναν ή τον άλλο βαθμό με την εναντίωση στο σύνολο αυτής της πολιτικής. Να παίρνει παλλαϊκά και κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά, ανοίγοντας τον ορίζοντα για συνολική πολιτική διέξοδο σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτός ο αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα, να τους χαλάσει τα σχέδια. Αλλά αυτός ο αγώνας, ανεξαρτήτως μορφής, θα είναι σκληρός και μακρόχρονος, αλλά ταυτόχρονα και ελπιδοφόρος, καθώς θα δίνει ώθηση στην αλλαγή του σημερινού πολιτικού συσχετισμού, υπέρ της εναλλακτικής πρότασης της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας. Σήμερα άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Σε αντίθετη περίπτωση θα ανακυκλώνονται τα δικομματικά ψευτοδιλήμματα, ενώ οι αγώνες για τα επιμέρους θα οδηγούνται τελικά σε αδιέξοδο και θα στρώνεται το έδαφος για τη διαιώνιση της δικομματικής εξουσίας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το εργαλείο πολιτικής της άρχουσας τάξης.

Το επόμενο διάστημα, η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα πρόκειται να ενταθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μαζί με το μέτωπο της Παιδείας, ανοίγει το Ασφαλιστικό στη βάση των δρομολογημένων ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση και των δεσμεύσεων έναντι της ΕΕ, αλλά και το Αγροτικό.

Η ευθύνη λοιπόν ανήκει στην εργατική τάξη, στο λαό και τη νεολαία. Να δώσουν απάντηση με τη δύναμη της κοινωνικοπολιτικής τους δράσης, τη συνέχιση και ένταση των αγώνων, αλλά και με την ολόπλευρη πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ, και με την ψήφο όταν γίνουν εκλογές και με τη σταθερή συσπείρωσή τους στην πολιτική του. Ο φαύλος κύκλος της χειραγώγησης του λαού σ' ένα παιχνίδι που είναι στημένο σε βάρος του, με πρωταγωνιστές τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα, μπορεί και πρέπει να σπάσει, με τη λαϊκή ενεργοποίηση για την αποφασιστική πολιτική καταδίκη και των δύο.