- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Τελικά, όντως έχει ρεύμα η «Προοδευτική Συμμαχία» που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορα απολειφάδια της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, με ακροδεξιούς, μεγαλοκαπιταλιστές και λοιπές... δημοκρατικές δυνάμεις. Απόδειξη ότι τη Δευτέρα ήρθε άλλος ένας να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τα έργα της. Ο λόγος για τον γερουσιαστή των ΗΠΑ Μενέντεζ, ο οποίος είχε μόνο καλά λόγια να πει για τη συμβολή της κυβέρνησης στα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή, που σπέρνουν πολέμους, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και προσφυγιά. Μάλιστα, σε μια πιο ...προσωπική εκμυστήρευση κατά τη διάρκεια της διάλεξής του τη Δευτέρα, είπε ότι η οικογένειά του κατάγεται από την Κούβα, που «υποφέρει κάτω από μια δικτατορία», και γι' αυτό πάντα έπαιρνε έμπνευση «από τα ελληνικά δημοκρατικά ιδεώδη». Δεν ξέρουμε βέβαια αν η καρδιά των κυβερνητικών στελεχών που τον άκουγαν σκίρτησε από χαρά στο άκουσμα ότι ένας ακόμα προστέθηκε στο μεγάλο μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, πλάι στον Τραμπ, την Μέρκελ, τον Μακρόν και τη λοιπή «ντριμ τιμ» του προοδευτισμού, αλλά όπως και να το κάνεις, δεν είναι λίγο κοτζάμ γερουσιαστής...
Οπως αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο, τα κίνητρα των μεγιστάνων που προσφέρουν τον οβολό τους για την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων στη Γαλλία δεν είναι και τόσο ...ταπεινά. Οσοι προσφέρουν μεγάλα κυρίως ποσά, απολαμβάνουν σημαντικές φοροαπαλλαγές από το κράτος, ενώ κάνουν και τζάμπα διαφήμιση των επιχειρήσεών τους ως «ευεργέτες» για την αποκατάσταση ενός μνημείου αντιπροσωπευτικού του παγκόσμιου πολιτισμού. Από την πλευρά της, η γαλλική κυβέρνηση αξιοποιεί τις χορηγίες για να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και «συστράτευσης», θέλοντας να θολώσει τα νερά σε ό,τι αφορά τα πραγματικά αίτια και τις δικές της μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή. Και σ' αυτήν την περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι το 'να χέρι νίβει τ' άλλο: Το γαλλικό κράτος, με περικοπές στις δαπάνες που δεν είναι ανταποδοτικές για το κεφάλαιο, όπως είναι αυτές για τον πολιτισμό και τη συντήρηση μνημείων, διεύρυνε τον λεγόμενο «δημοσιονομικό χώρο» για μεγαλύτερες παροχές, διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους. Τώρα που οι χορηγίες είναι αναγκαίες για να ξεπεράσει η κυβέρνηση το «κάζο» της μεγάλης καταστροφής και να χώσει κάτω από το χαλί τις ευθύνες της, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σπεύδουν να δηλώσουν «παρών», φυσικά με το αζημίωτο. Την ίδια ώρα, καμιά από τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή δεν εξαλείφεται. Αντίθετα, αναπαράγεται και ενισχύεται η πολιτική που θυσιάζει και τον πολιτισμό στο βωμό του κέρδους και στη λογική «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.
Μετά από τόσους μήνες που τα συνδικάτα δίνουν μάχη ενάντια στον εκφυλισμό και τη νοθεία της συνδικαλιστικής ηγεσίας, θυμήθηκε η ΛΑΕ να πει τη γνώμη της. Διαβάζουμε λοιπόν σε άρθρο στην ιστοσελίδα «iskra» ότι «στα συνέδρια της ΓΣΕΕ ο συνήθης τρόπος με την εμπλοκή της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ, ήταν να γίνεται ένας διακανονισμός μεταξύ τους, να αφαιρούνται μερικοί νόθοι και να νομιμοποιούνται οι περισσότεροι. Και η ζωή συνεχιζόταν (...) Φέτος τα πράγματα φαίνεται ότι δεν μπορούσαν να διακανονιστούν και έτσι τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι τις αντικατέστησε η κλοτσοπατινάδα (...) Κομματικός στρατός από τη μια και η γραφειοκρατία των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αναμετρήθηκαν όχι με όρους κινήματος αλλά με όρους μηχανισμών για ένα αδειανό πουκάμισο όπως έχουν καταντήσει τη ΓΣΕΕ». Ούτε λίγο ούτε πολύ, η ΛΑΕ του Λαφαζάνη παρουσιάζει ως μάχη μηχανισμών για την καρέκλα τον αγώνα που έδωσαν και δίνουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα για «συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών». Εξ' ιδίων κρίνει τα αλλότρια, αν σκεφτεί κανείς ότι το άρθρο υπογράφει ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος της «Αυτόνομης Παρέμβασης», της συνδικαλιστικής παράταξης του τότε «Συνασπισμού», πρώην αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής σήμερα με τη ΛΑΕ. Κάτι θα ξέρει αυτός και η (τότε) παράταξή του για συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι και για κομπρεμί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, αφού μαζί αποτελούσαν για πολλά χρόνια την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, κόβοντας και ράβοντας στις πλάτες των εργαζομένων.
1783 Πεθαίνει ο Ρώσος αξιωματικός του τσαρικού στρατού Γκριγκόρι Ορλόφ, από τον οποίο (και τον αδερφό του) πήρε το όνομά της η εξέγερση στην Πελοπόννησο το 1770 («Ορλοφικά»).
1904 Γεννιέται ο Ολλανδοαμερικανός ζωγράφος Βίλεμ Ντε Κούνινγκ.
1916 Πραγματοποιείται διεθνής σοσιαλιστική συνδιάσκεψη στο Κίνταλ της Ελβετίας (24-30/4/1916). Η συνδιάσκεψη οργανώθηκε από την «αριστερά του Τσίμερβαλντ», από τις δυνάμεις εκείνες δηλαδή στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα που είχαν έρθει σε ρήξη με τη Β' Διεθνή, ήταν κατά της συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τόνιζαν τη γενικότερη ανάγκη σύνδεσης του πολέμου με την προοπτική του σοσιαλισμού. Στη συνδιάσκεψη του Κίνταλ η πλειοψηφία ήταν καουτσκική - κεντριστική. Παρά ορισμένες διατυπώσεις της απόφασης που καταδίκαζαν το σοσιαλσοβινισμό και το σοσιαλπασιφισμό, η πλειοψηφία απέκρουε κατηγορηματικά την ιδέα ίδρυσης νέας, Γ' Διεθνούς. Εγκαιρα ο Λένιν είχε επισημάνει την ανάγκη διαχωρισμού από τους «Τσιμερβαλντικούς», ενώ ως μόνους λόγους παραμονής σε αυτούς έβλεπε την πρόσβαση σε πληροφορίες και την απόσπαση ορισμένων ταλαντευόμενων διεθνιστών από την επιρροή του κεντρισμού.
1925 Κυρώνεται η σύμβαση ανάμεσα στο ελληνικό Δημόσιο και την αμερικανική εταιρεία ΟΥΛΕΝ, η οποία αναλαμβάνει την κατασκευή έργων ύδρευσης της Αθήνας, του Πειραιά και των περιχώρων.
1926 Υπογράφεται Σύμφωνο ουδετερότητας και μη επίθεσης μεταξύ Σοβιετικής Ενωσης και Γερμανίας, που δυσκολεύει τη συμμετοχή της τελευταίας στην αντισοβιετική πολιτική των ιμπεριαλιστικών κρατών και αποτελεί χτύπημα κατά των σχεδίων τους για νέα επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
1935 Στην Αθήνα εκτελούνται οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης και ο επίλαρχος Βολάνης, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο από το στρατοδικείο για τη συμμετοχή τους στο βενιζελικό στρατιωτικό κίνημα (πραξικόπημα) του Μάρτη 1935.
1937 Δραπετεύει από την Ανάφη ομάδα 7 εξόριστων κομμουνιστών, με επικεφαλής τον Κώστα Θέο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ. Ο Κ. Θέος ξαναπιάστηκε στις 6 του Απρίλη 1939 και κλείστηκε στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας.
1941 Η Βουλγαρία κηρύσσει τον πόλεμο σε Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία.
1945 Το ΕΑΜ μετασχηματίζεται σε πολιτικό συνασπισμό κομμάτων, στον οποίο μπορούσε να προσχωρήσει οποιοδήποτε κόμμα που συμφωνούσε με τους σκοπούς του.
1949 Εκτελείται στην Αθήνα το αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής της ΓΣΕΕ Γιώργης Δημητρίου.
1958 Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ, αποφασίζει την αυτοδιάλυσή της και την ένταξη των μελών της στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), με το αιτιολογικό «να διευκολύνει την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος των ναυτεργατών».
1967 Το διαστημόπλοιο «Σογιούζ 1» συντρίβεται κατά την επιστροφή του στη Γη, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο κοσμοναύτης Βλαντιμίρ Κομάροφ. Είναι ο πρώτος νεκρός της εποποιίας του Διαστήματος. Μετά θάνατον, ο Κομάροφ έλαβε για δεύτερη φορά τον ύψιστο τιμητικό τίτλο του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης» (πρώτη φορά το 1964).
1973 Αποκαλύπτεται ότι ο αμερικανικός μονοπωλιακός κολοσσός της ΙΤΤ μετείχε με κεφάλαια στην πολεμική βιομηχανία της ναζιστικής Γερμανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, θυγατρική της εταιρείας κατασκεύαζε βομβαρδιστικά που έπλητταν συμμαχικές νηοπομπές και όχι μόνο. Ηταν ένα από τα πολλά μονοπωλιακά συγκροτήματα των ΗΠΑ, που στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έκανε χρυσές δουλειές και με τα δύο αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.
1981 Η IBM παρουσιάζει τον πρώτο προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον IBM PC.
