ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 24 Μάρτη 2012 - Κυριακή 25 Μάρτη 2012
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
2η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Μοχλός πιέσεων και πεδίο μονοπωλιακού ανταγωνισμού

Περιπολίες αστυνομικών κοντά στο συνεδριακό κέντρο πραγματοποίησης της Διεθνούς Διάσκεψης
Περιπολίες αστυνομικών κοντά στο συνεδριακό κέντρο πραγματοποίησης της Διεθνούς Διάσκεψης
Πάνω από 50 ηγέτες γνωστών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΕ κ.ά.) και δυναμικά ανερχόμενων καπιταλιστικών χωρών (Κίνα, Βραζιλία, Ινδία κ.ά.) συναντώνται αύριο και μεθαύριο (26-27 Μάρτη) στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, υπό ασφυκτικά μέτρα αστυνόμευσης, προκειμένου να συμμετάσχουν στις εργασίες της 2ης Διεθνούς Διάσκεψης για την Πυρηνική Ασφάλεια. Στην ατζέντα των συνομιλιών θα συζητηθούν επισήμως τα εξής θέματα:

  • Μέτρα συνεργασίας για την καταπολέμηση της πυρηνικής τρομοκρατίας, όπου θα εκτιμηθούν μεταξύ άλλων και τα αποτελέσματα της 1ηςΔιεθνούς Διάσκεψης για την Πυρηνική Ασφάλεια που είχε γίνει το 2010 στην Ουάσιγκτον με πρωτοβουλία του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα.
  • Η προστασία των πυρηνικών υλικών και των πυρηνικών εγκαταστάσεων.
  • Η αποτροπή της παράνομης διακίνησης πυρηνικών υλικών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τρομοκράτες για την κατασκευή των λεγόμενων «βρώμικων» βομβών.

Επισήμως δεν θα τεθούν επί τάπητος τα πυρηνικά προγράμματα της ΛΔ Κορέας και του Ιράν, αν και είναι σίγουρο πως θα συζητηθούν έντονα κατά τις διμερείς επίσημες ή και ανεπίσημες συναντήσεις που θα γίνουν στο περιθώριο της Διεθνούς Συνδιάσκεψης, καθώς στη Σεούλ βρίσκονται ήδη ή καταφθάνουν σήμερα μεταξύ άλλων ηγέτες όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, ο πρόεδρος της Κίνας Χου Ζιντάο, ο Ινδός πρωθυπουργός Μανμόχαν Σινχ αλλά και αξιωματούχοι διεθνών ή περιφερειακών οργανισμών όπως ο ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν. Κάποιοι απ' αυτούς θα χρησιμοποιήσουν την πυρηνική ενέργεια ως πρόσχημα ή και ως μοχλό για την άσκηση πιέσεων σε βάρος άλλων προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους σε νευραλγικές γεωπολιτικά περιοχές. Θα υπάρξουν από την άλλη και αυτοί που θα χρησιμοποιήσουν την αφορμή της Διεθνούς Διάσκεψης στη Σεούλ για να ασκήσουν πιέσεις σε χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν και το Ισράηλ, που αρνούνται πεισματικά να υπογράψουν τη «Συμφωνία για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών» (NPT).

Από αντιτρομοκρατική άσκηση ενόψει των δρακόντειων μέτρων αστυνόμευσης που εφαρμόζονται στη Σεούλ λόγω της Διάσκεψης για την Πυρηνική Ασφάλεια
Από αντιτρομοκρατική άσκηση ενόψει των δρακόντειων μέτρων αστυνόμευσης που εφαρμόζονται στη Σεούλ λόγω της Διάσκεψης για την Πυρηνική Ασφάλεια
Επιπλέον Νοτιοκορεάτες αξιωματούχοι (με πρώτον τον πρόεδρο της χώρας Λι Μιουνγκ Μπακ) θα αδράξουν την ευκαιρία της Διεθνούς Διάσκεψης στη Σεούλ για να προβάλουν δραστήρια την εγχώρια προηγμένη νοτιοκορεατική πυρηνική τεχνολογία και τις έως τώρα θετικές επιδόσεις της νοτιοκορεατικής εταιρείας ενέργειας «KEPCO» στην κατασκευή και λειτουργία πυρηνικών σταθμών για ενεργειακούς σκοπούς. Στόχος; Να κατακτήσουν ακόμη ένα μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς, εκτοπίζοντας ει δυνατόν παλιούς και κραταιούς παίχτες από το κλαμπ των πυρηνικών βιομηχανιών όπως η γαλλική εταιρεία ενέργειας «AREVA». Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες της εφημερίδας «Korea Times», ο Νοτιοκορεάτης υπουργός Εξωτερικών και Εμπορίου Κιμ Σουνγκ Χουάν αναμένεται να παρουσιάσει «για πρώτη φορά στον κόσμο» μία καινοτόμο νοτιοκορεατική πυρηνική τεχνολογία που μπορεί να μειώσει σημαντικά το ρίσκο της πυρηνικής τρομοκρατίας καθώς καθιστά εφικτή τη λειτουργία αντιδραστήρων που δουλεύουν με «Πολύ Εμπλουτισμένο Ουράνιο» (HEU) με «Ασθενώς Εμπλουτισμένο Ουράνιο» και να έχουν μάλιστα και το ίδιο επίπεδο απόδοσης. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η Νότια Κορέα διαθέτει ήδη 20 πυρηνικούς αντιδραστήρες που καλύπτουν το 35% της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα.

Βέβαια υπήρχαν και απρόοπτα που χάλασαν την πυρηνική «σούπα» των Νοτιοκορεατών βιομηχάνων καθώς στα μέσα της βδομάδας αποκαλύφθηκε πως στις 9/2/12 οι μηχανικοί του πυρηνικού σταθμού στον αντιδραστήρα Gori-1 κοντά στο λιμάνι Μπουζάν απέκρυψαν ηλεκτρική βλάβη και την αδυναμία της γεννήτριας ασφαλείας να τεθεί αμέσως σε λειτουργία με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία των υδάτων ψύξης. Ομως ακόμη και όταν ενημερώθηκαν τα στελέχη της διαχειρίστριας εταιρείας «Korea Hydro and Nuclear Power Co» (θυγατρική της κορεατικής μεγαλύτερης εταιρείας ενέργειας «KEPCO»), «ξέχασαν» επί ένα μήνα να ενημερώσουν την νοτιοκορεατική Επιτροπή Πυρηνικής Ασφάλειας...

Τέτοια περιστατικά είναι σίγουρο πως θα τροφοδοτήσουν εκ νέου τη συζήτηση γύρω από το περσινό πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας και θα ανάψουν τις αντιπαραθέσεις μεταξύ βιομηχάνων-υποστηρικτών της πυρηνικής ενέργειας και των πολέμιων αντιπάλων τους που λανσάρουν ως εναλλακτική ενεργειακή λύση τις Ανανεώσιμες Πηγές (αιολική, ηλιακή κ.ά.). Ολοι αυτοί εντούτοις θα προσπαθήσουν επιμελώς να αποκρύψουν από τους λαούς ότι όταν η παραγωγή ενέργειας (όχι μόνον από πυρηνικούς σταθμούς) γίνεται με κριτήριο το κέρδος των καπιταλιστών και όχι βέβαια τη λαϊκή ευημερία, τότε δε διασφαλίζεται ούτε η επάρκεια των κανονισμών ασφαλείας, ούτε η τήρησή τους, με αυτονόητα δυσμενείς συνέπειες για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Στην ταξική σύγκρουση η προοπτική

Είναι τραγικό για τους ευρωπαϊκούς λαούς και την ήπειρό τους. Η Ευρώπη μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το θέατρο πολέμων. Στην αρχή ήταν ο πόλεμος μεταξύ των εθνών που ήταν ο κύριος μοχλός της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μετά το 1900 υπήρξαν δυο πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ ομάδων - «μπλοκ» εθνών με πρωτόγνωρα καταστροφικά αποτελέσματα. Μάταια οι ευρωπαϊκοί λαοί περίμεναν ότι το καθεστώς της πείνας, του φόβου και των πολέμων θα έδινε τη θέση του σε μια νέα κοινωνία ειρήνης και προόδου. Το αποτέλεσμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ότι ο καπιταλισμός εξακολούθησε να υπάρχει. Μόνο που τώρα είχε χάσει το ανατολικό μέρος της Ευρώπης που είχε διαλέξει το σοσιαλιστικό τρόπο ανάπτυξης.

Τώρα τη θέση των καπιταλιστικών ευρωπαϊκών πολέμων πήρε ο «ψυχρός πόλεμος» όπως ονομάστηκε. Στην πραγματικότητα ήταν η «ψυχρή» σύγκρουση μεταξύ δύο κοινωνικών συστημάτων, του καπιταλιστικού και του σοσιαλιστικού, ήταν δηλαδή μια ταξική σύγκρουση σε επίπεδο ενώσεως κρατών σε δυο αντίπαλα «μπλοκ». Η εξέλιξη και το φινάλε αυτής της σύγκρουσης είναι γνωστά στις γενικές τουλάχιστον αιτίες. Αυτό που απέμεινε - κι εδώ βρίσκεται το τραγικό - είναι η επιβολή του καπιταλισμού με την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου. Αυτή η κυριαρχία δεν επαναλαμβάνει τον προηγούμενο κακέκτυπο εαυτό της. Τώρα έχει σηκωθεί ένα τείχος που εμποδίζει κάθε προσπάθεια ομαλής ευρωπαϊκής εξέλιξης σε σημείο «πνιγμού». Η ευρωπαϊκή αστική τάξη των δυο παγκοσμίων πολέμων και της δημιουργίας της καπιταλιστικής οικονομικής ένωσης (ΕΟΚ) στην αρχή και τώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού δείχνει να εμποδίζει την ίδια την εξέλιξη της Ευρώπης. Αυτό που ξεκίνησε ως προσπάθεια ενιαίας Ευρώπης σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έφτασε να γίνει μάστιγα για κάθε παραπέρα εξέλιξη. Στην μεγαλο-αστική προοπτική του χρηματιστικού κεφαλαίου υπάρχει μόνο το σκοτάδι μιας πανευρωπαϊκής και μετέπειτα παγκόσμιας κυβέρνησης που οι λαοί θα γίνουν αγέλες ανθρώπων χωρίς ρίζες, παρελθόν και μέλλον.

Μια χαβούζα λαών που το κυνήγι του χρήματος από τα υψηλότερα ταξικά κλιμάκια θα διαχέεται μέχρι τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και θα ταυτίζεται απόλυτα με την υλική, ηθική και πνευματική αθλιότητα και το θάνατο. Με την προσπάθεια καθολικής επιβολής μέχρι την ψυχική αντίσταση του ανθρώπου, το κεφάλαιο δείχνει να ανανεώνει τον οικονομικό του κύκλο. Μαζί του καταδικάζει τους ευρωπαϊκούς λαούς και την ήπειρό του σε μόνιμη καχεξία εμποδίζοντας κάθε παραπέρα ανάπτυξη υπέρ των λαών. Αυτό οδηγεί στην καίρια ερώτηση: Είναι δυνατόν να σταματήσει οριστικά εδώ η ευρωπαϊκή εξέλιξη; Οριστικά όχι. Ομως στα άμεσα και μετέπειτα χρόνια η ευρωπαϊκή μεγαλο-αστική τάξη δείχνει ικανή να ποδηγετεί και να εξουσιάζει. Αμέσως προκύπτει η επόμενη καθοριστική ερώτηση: Οι ευρωπαϊκοί λαοί; Το ευρωπαϊκό προλεταριάτο; Εδώ βρίσκεται ένα άλλο κομμάτι της αστικής επιβολής. Είναι ο μηχανισμός συνδικαλιστικών ηγεσιών που «πνίγουν» έντεχνα κάθε πηγαία εργατολαϊκή αντίσταση. Είναι κι η διαμόρφωση απεργοσπαστικών μηχανισμών σε ανερχόμενη ένταση. Μπροστά σε αυτή την αρνητική πραγματικότητα, η στήλη επαναλαμβάνει τη μόνιμη ώθησή της για συνεχή δημιουργία και ανάπτυξη εργατικών και λαϊκών επιτροπών, που προετοιμάζουν την ταξική σύγκρουση. Είναι ένας αναγκαίος επίμονος αγώνας μέχρι την αφύπνιση των λαών.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ