Ο λόγος για την ημερίδα που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) προχτές, με θέμα: «Η Παιδεία είναι κοινωνικό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα». Το μήνυμα ξεκάθαρο: «Τον επίλογο στην Ιστορία των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων θα το γράψουν όλοι εκείνοι που αγωνίζονται στο δρόμο για δημόσια δωρεάν Παιδεία, για το μεροκάματο. Αυτό το "στοίχημα" πρέπει να το κερδίσουμε».

Η Ντίνα Τσούβα, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ μίλησε για την Παιδεία ως κομβικό σημείο της ισοτιμίας της γυναίκας, τις «μεταρρυθμίσεις» σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα και την ταχεία πορεία προς την Παιδεία της αγοράς, για τη στενή σχέση που αποκτά η Τοπική Αυτοδιοίκηση με την εκπαίδευση, τον αποκλεισμό των μεταναστών και των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες από την εκπαίδευση. «Η εκπαίδευση ήταν και θα είναι πάντα ταξική στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες. Και όσο θα αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες θα υψώνονται και νέα ταξικά τείχη στη μόρφωση των νέων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων», είπε χαρακτηριστικά.

«Η αρχή της ανιδιοτελούς αναζήτησης της αλήθειας δε θα έχει πια θέση στα πανεπιστήμια. Να αγωνιστούμε για τη μη ιδιωτικοποίηση της έρευνας, τη μη ιδιωτικοποίηση της Αλήθειας, γιατί τότε δε θα είναι αλήθεια», επισήμανε η Αθηνά Πέτρου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναφέρθηκε σε τρανταχτά παραδείγματα: Το 1998 το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ δέχτηκε στο τμήμα της μικροβιολογίας του, δωρεά 25 εκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή 9,4 δισεκατομμύρια δραχμές από την ελβετική φαρμακευτική εταιρεία «Νοβάρτις». Σε αντάλλαγμα το δημόσιο πανεπιστήμιο παραχώρησε στην ελβετική εταιρεία να ιδιοποιηθεί πάνω από το 30% των ανακαλύψεων που γίνονται από ερευνητές του τμήματος όπως και τη διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας που παρέχονται από αυτές. Επιπλέον, το πανεπιστήμιο παραχωρούσε στην εταιρεία τον έλεγχο των δύο από τις πέντε θέσεις της Επιτροπής Ερευνών του τμήματος, η οποία επιτροπή είχε αναλάβει την κατανομή των κονδυλίων για την έρευνα. Η εταιρεία «Nike» διέκοψε τη χρηματοδότηση που έδινε στα πανεπιστήμια του Ορεγκον, Μίσιγκαν και Μπράουν, επειδή οι φοιτητές των πανεπιστημίων αυτών είχαν επικρίνει ορισμένες από τις θέσεις/πρακτικές της σε φτωχές χώρες κυρίως σε θέματα που άπτονταν της παιδικής εργασίας.

«"Πολιτισμός και σχολείο" σημαίνει Πολιτική και Σχολείο. Δημοκρατία και σχολείο. Ενα τέτοιο μάθημα είναι αδύνατο να το διδάξει το σημερινό σχολείο με τον τρόπο που οργανώνεται ως παιδευτικός μηχανισμός, παραγωγός της άρχουσας ιδεολογίας και λειτουργεί ως πρακτική αυτοσυνείδησης της νεολαίας. Για να θυμηθούμε λοιπόν το Γληνό, μέσα στο πλαίσιο μιας καπιταλιστικής ταξικής κοινωνίας, η σύζευξη "πολιτισμός και σχολείο" συνιστά μια προβληματική σχέση, η πραγμάτωση της οποίας απαιτεί πολιτικό αγώνα», επισήμανε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, καθηγητής ΑΠΘ.

«Το δικαίωμα στην παιδεία δεν έχει αμυντικό χαρακτήρα, αλλά γεννά αξίωση απέναντι στο κράτος για παροχή του αγαθού της παιδείας. Είναι πρόδηλο ότι η κύρια ιδιομορφία των ελευθεριών που κατοχυρώνονται στο άρθρο 16 συνίσταται στην ανάθεση καθηκόντων στο κράτος», είπε ο Ηλίας Νικολόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Και συνέχισε: «Σε μια ανταγωνιστική κοινωνία της αγοράς, όπου κυρίαρχες αξίες αναδεικνύονται ο ανταγωνισμός, το χρήμα και το κέρδος, ένα σύγχρονο, προοδευτικό πανεπιστήμιο πρέπει στα πλαίσια της αυτοδιοίκησής του να επιδιώκει τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες αξίες και την προώθηση μιας ανθρωποκεντρικής κοινωνίας».

Για την παραπαιδεία μίλησε ο Νίκος Ζώτος, εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ. «Αν μέχρι στιγμής με τους ήδη υπάρχοντες νόμους είχαμε γιγάντωση της φροντιστηριοποίησης, φανταστείτε τι θα γίνει μετά. Ερχονται να προωθήσουν τη βούληση του μεγάλου κεφαλαίου. Το μέλλον που ετοιμάζουν για τα παιδιά εργατικών και αγροτικών οικογενειών, είναι να γίνουν απόκληροι της κοινωνίας».

Η Δώρα Μόσχου, ιστορικός και μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, αναφερόμενη στη θέση της γυναίκας και το γυναικείο ζήτημα όπως αποτυπώνεται στη σχολική ιστοριογραφία. «Απουσιάζει η ιστορικότητα του γυναικείου ζητήματος και η καθυπόταξη της γυναίκας ως μια από τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση των ταξικών κοινωνιών. Το γεγονός αυτό συνδέεται με τον τρόπο που συνολικά διδάσκεται η ιστορία στην ελληνική εκπαίδευση: αποσπασματικά, αντιεπιστημονικά, ώστε να μην αναδεικνύονται οι νομοτέλειες που τη διέπουν, αλλά να ανάγονται όλα στο τυχαίο».

Περίπου 200.000 Ελληνόπουλα έχουν ανάγκη Ειδικής Αγωγής. Ομως μόνο 19.000 παιδιά είναι ενταγμένα σε κάποια μονάδα Ειδικής Αγωγής δημόσια ή ιδιωτική. Τα υπόλοιπα 180.000 παιδιά δεν πηγαίνουν καθόλου σχολείο ή δε δέχονται την κατάλληλη εκπαίδευση. Είναι μερικά από τα στοιχεία που παρουσίασε η Γεωργία Τσούμπα, μέλος της Ομάδας Γυναικών για την Αναπηρία.

«Το ζήτημα είναι από ποιον και σε όφελος ποιου θα αναπτυχθεί η τεχνολογία. Το θέμα είναι πολιτικό και δε λύνεται, ούτε εξωραΐζεται με τη μετονομασία της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας σε "κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας"», είπε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, σχετικά με τη χρήση της νέας τεχνολογίας. Η Αννα Γαλανού, εκπαιδευτικός, επισήμανε την ανάγκη ο εκπαιδευτικός «να ρίξει γέφυρες, να ανοίξει δρόμους μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων».

Αναπτύσσοντας το θέμα «τι ανθρώπους ετοιμάζει το σχολείο», ο Θωμάς Κασελούρης, εκπαιδευτικός, μέλος της ομάδας ΤΕΠ του ΚΜΕ υπογράμμισε ότι «δεν τίθεται μόνο σε σχέση με την προσπάθεια για την παραγωγή μισοκαταρτισμένων και ημιμαθών νέων μέσα στα στενά πλαίσια του εκπαιδευτικού συστήματος. Τίθεται και σε σχέση με την προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης της νεολαίας που συντελείται μέσα από έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό θεσμών, με κύρια έκφραση την τρομοκράτησή της, μέσω των ΜΜΕ και ειδικά της τηλεόρασης. Καθημερινά στήνονται "αγχόνες" που οι θηλιές τους ολοένα και περισσότερο σφίγγουν και δηλητηριάζουν τα παιδικά μυαλά».

Στη διατήρηση και αναπαραγωγή ανισοτήτων μέσα από την παρεχόμενη εκπαίδευση αναφέρθηκε η Ρίτσα Ρούση, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, όπου τόνισε πως «η παγίωση στη συνείδηση τέτοιων αντιλήψεων διευκολύνει την επιβολή των αναδιαρθρώσεων που συντελέστηκαν και συντελούνται στις εργασιακές σχέσεις, όπως η μερική απασχόληση, ευέλικτες μορφές κλπ., που όπως είναι γνωστό πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες», ενώ η Τασούλα Λουδάρου, βρεφονηπιοκόμος, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, αναφέρθηκε στην κατάσταση και τη λειτουργία των παιδικών σταθμών και πώς το κράτος αντιμετωπίζει αυτό το θεσμό.

«Το σχολείο σήμερα είναι ένα σχολείο φροντιστήριο. Η γνώση για τη γνώση και στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Ενα σχολείο που τείνει να γίνει εχθρός του λαού μας. Σε αυτό το σχολείο καλούμαστε να αντισταθούμε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, για να κάνουμε την ανατροπή», σημείωσε η Ευδοκία Στάμου, ψυχολόγος, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ.

Στην ημερίδα παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων: Ελπίδα Παντελάκη βουλευτής του ΚΚΕ, Στέλιος Μπενετάτος δήμαρχος Νίκαιας, Μαριάνθη Χαλβατζή μέλος της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία και Χειραφέτηση της Γυναίκας, Αράπη Βασιλική εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ, συγγραφείς, πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί, φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πλήθος μαζικών φορέων.