«"Ημασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά" εξομολογείται μιλώντας στο "Βήμα της Κυριακής" κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης όταν αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου την ημέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του μνημονίου στις 5 Μαΐου 2010.

"Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον και ήμασταν όλοι χλωμοί" λέει. "Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή, αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαμε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις".

Και καταλήγει:

"Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως. Εχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής"».

*

Αυτά τα εξόχως μειωτικά - για τις πόρνες - γράφονταν στο κυβερνητικό (με όποια αστική κυβέρνηση) «Βήμα», στις 16/10/2011.

Ε, λοιπόν, με αυτούς είναι ο Σαμαράς, της «πατριωτικής δεξιάς» και του δεύτερου μνημονίου,

και ο κ. Κουβέλης, της «υπεύθυνης αριστεράς» και του «αντιμνημονίου»,

που συνέπηξαν κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας»...

Τα προβοκατόρικα κατά του ΚΚΕ, εναντίον των μελών και στελεχών του Κόμματος, είναι πολύ της μόδας τελευταία.

Μια τέτοια προβοκάτσια διακινήθηκε χτες από το σάιτ, με τίτλο «Ενωση Οπαδών για τη Συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς».

Σε ό,τι μας αφορά, έχουμε να επισημαίνουμε στους προβοκάτορες:

Η μόδα - μαζί και αυτή της προβοκάτσιας - έρχεται και παρέρχεται. Κι όταν περάσει ο καιρός της, πράγμα που συνήθως δεν αργεί, οι προβοκάτορες (όσο μοδάτοι κι αν είναι) την ακριβώς επόμενη στιγμή βρίσκονται σε δημόσια θέα ενδεδυμένοι με το πραγματικό και μόνιμο ένδυμά τους:

Εκείνο της πολιτικής προστυχιάς και της γελοιότητας.

Στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, στη Βουδαπέστη οι άστεγοι υπολογίζονται σε πάνω από 10.000 ανθρώπους. Ομως, τα καταφύγια αστέγων της πόλης μόλις και μετά βίας μπορούν να φιλοξενήσουν τους μισούς.

Τι σκέφτηκε, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα της χώρας; Μήπως είπαν να φτιάξουν νέους ξενώνες; Μην και σκέφτηκαν να οικοδομήσουν λαϊκές κατοικίες; Μήπως αποφάσισαν να εντείνουν τις προσπάθειες αντιμετώπισης της ανεργίας που διογκώνει το πρόβλημα των αστέγων;

Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω (μερικά από τα οποία θυμίζουν μέρες επί επάρατου... σοσιαλισμού) δεν χωράνε σε συνθήκες καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Αντίθετα, υπάρχει άπλετος χώρος για τη στέγαση όχι των αστέγων, αλλά της βαρβαρότητας εναντίον των αστέγων. Οι τελευταίοι, σύμφωνα με πολιτικούς ταγούς της χώρας, πρέπει να τεθούν αντιμέτωποι με πρόστιμο 450 ευρώ ή με φυλάκιση, επειδή, ακριβώς, είναι άστεγοι...

«Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη

και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;

Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά

τα κόκαλά μας σκούζε Λευτεριά.

Αιώνες σε κρατάνε φυλακή

οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.

Και σ' αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία

να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!».

*

Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη γράφτηκε στις 28/11/1973, μέρες Πολυτεχνείου. Δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Οργή λαού» λίγο μετά το θάνατό του. Σαρκάζει το ανύπαρκτο πια - λόγω της δικτατορίας τότε - νόημα της Σολωμικής ελευθερίας. Επίκαιρο; Προφανώς, καθώς σήμερα και πάντα η αστική τάξη (και κάθε εποχή η εκμεταλλεύτρια τάξη) χρησιμοποιεί υποκριτικά έννοιες και αξίες προκειμένου να επιβάλλει τα τελείως αντίθετα.